Powrót

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 19 grudnia 2012 r. (data wpływu 24 grudnia 2012 r.), uzupełnionym w dniu 24 stycznia 2013 r. (data wpływu 28 stycznia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z udziałem w strukturze cash-poolingu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 grudnia 2012 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 24 stycznia 2013 r. (data wpływu 28 stycznia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z udziałem w strukturze cash-poolingu.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzącym działalność produkcyjną w całości opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Zamierza zawrzeć ze spółką dominującą oraz bankiem umowę kompleksowego zarządzania płynnością finansową, polegającą na automatycznych transferach nadwyżek środków pieniężnych Spółki na rachunek bankowy spółki dominującej, czyli tzw. cash-poolingu. Organizatorem systemu jest ww. bank wraz z oddziałami oraz spółkami zależnymi banku.

Cash-pooling jest obecnie stosowany w innych spółkach zależnych grupy kapitałowej, do której należy Wnioskodawca. Cash-pooling polega na inicjowaniu i realizowaniu przez bank na koniec każdego dnia roboczego (około godziny 20:00) przelewów środków pieniężnych z rachunków bankowych spółek zależnych (rachunki źródłowe) na rachunek bankowy spółki dominującej (rachunek docelowy) w takich kwotach, aby po wykonaniu przelewu saldo rachunków źródłowych było zerowe. Każda ze spółek zależnych może dokonywać z rachunków źródłowych przelewów wychodzących w celu regulowania swoich zobowiązań również na kwoty wyższe niż saldo danego rachunku źródłowego. W przypadku wykonania takiego przelewu, ujemne saldo rachunku źródłowego jest automatycznie pokrywane ze środków zgromadzonych na rachunku docelowym, tak aby saldo rachunku docelowego ponownie wynosiło zero złotych.

Wyżej scharakteryzowany produkt bankowy nazywany jest jednostronnym zero balansującym się cash-poolingiem, ponieważ:

1. saldo każdego rachunku źródłowego na koniec każdego dnia roboczego jest zerowe;
2. środki przelewane na rachunek docelowy nie są następnego dnia zwracane na rachunki źródłowe, lecz pozostają na rachunku docelowym do czasu powstania ujemnego salda na rachunku źródłowym lub do czasu wycofania się spółki zależnej z systemu.

W trakcie funkcjonowania cash-poolingu żaden z uczestników systemu nie ma wpływu na wysokość ani daty dokonywania transferów pieniężnych, ponieważ przelewy pomiędzy uczestnikami są inicjowane i realizowane w sposób automatyczny przez oprogramowanie banku, w sposób zgodny z parametrami zdefiniowanymi przez uczestników w chwili podpisywania z bankiem oraz pozostałymi umowy o świadczenie przedmiotowej usługi. Kwoty przelewane w ramach cash-poolingu podlegają oprocentowaniu według zmiennej stopy procentowej zdefiniowanej przez uczestników jako jeden z parametrów. Takie samo oprocentowanie przysługuje spółce dominującej banku z tytułu przechowywania środków pieniężnych na rachunku docelowym.

W związku z przystępowaniem do systemu spółka dominująca zawiera z każdą ze spółek zależnych pisemne porozumienie (dalej: porozumienie). Zgodnie z porozumieniem każda ze stron zobowiązuje się do zwrotu drugiej stronie łącznej kwoty środków pieniężnych otrzymanych od drugiej strony w ramach wyżej opisanego systemu cash-poolingu, powiększonej o odsetki naliczone przez bank, w granicach maksymalnej kwoty wskazanej w porozumieniu.

Porozumienie przewiduje, iż wierzyciel może zażądać od dłużnika całkowitej spłaty zadłużenia w terminie 90 dni od otrzymania przez dłużnika pisemnego wezwania. Ponadto każda ze stron może spłacić, częściowo lub całkowicie, swoje zobowiązanie pieniężne, przed otrzymaniem od drugiej strony żądania, o którym mowa w zdaniu poprzednim. W praktyce spłaty następują automatycznie, w ramach systemu cash-poolingu obsługiwanego przez oprogramowanie banku.

Wnioskodawca rozważa przystąpienie do wyżej opisanego systemu cash-poolingu. W tym celu założyłby rachunek bankowy prowadzony w Polsce przez bank, w walucie euro. Rachunek miałby w systemie status rachunku źródłowego. Wszystkie wyżej opisane warunki będą obowiązywały również Wnioskodawcę.

Porozumienie, które Wnioskodawca zamierza zawrzeć ze spółką dominującą, nie będzie zawierało zobowiązania Wnioskodawcy do dokonania na rzecz spółki dominującej jakichkolwiek przelewów wolnych środków pieniężnych. Jedyną funkcją porozumienia będzie pisemne potwierdzenie zobowiązania spółki dominującej do zwrotu otrzymanych od Wnioskodawcy środków pieniężnych wraz z określonym w porozumieniu oprocentowaniem.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że spółka dominująca, która będzie stroną umowy kompleksowego zarządzania płynnością finansową oraz dodatkowego porozumienia opisanego powyżej, posiada siedzibę i prowadzi działalność wyłącznie w innym niż Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej.

Stroną umowy i jednocześnie podmiotem świadczącym usługę cash-poolingu będzie centrala banku we .. nad …. Wprawdzie Spółka w celu wykonywania umowy założy rachunek bankowy w oddziale banku w …., jednak oddział ten nie będzie uczestniczył w zarządzaniu płynnością finansową Spółki.

Porozumienie pomiędzy Spółką a spółką dominującą jest ściśle związane z korzystaniem przez Spółkę z usługi zarządzania płynnością finansową, świadczonej przez bank we …. nad …., ponieważ pełni funkcję zabezpieczającą zwrot Wnioskodawcy środków pieniężnych przez spółkę dominującą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w wyżej opisanym zdarzeniu przyszłym uczestnictwo Wnioskodawcy w systemie cash-poolingu będzie miało wpływ na zakres prawa do odliczenia naliczonego podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, uczestnictwo w systemie cash-poolingu nie będzie miało wpływu na zakres prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Wnioskodawca zaznacza, że zarządzanie Jego płynnością finansową poprzez wykonywanie przez oprogramowanie banku przelewów wychodzących nie będzie stanowiło usługi podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przelewy wychodzące będą dokonywane bez żadnego udziału Wnioskodawcy, według parametrów z góry zdefiniowanych przez Wnioskodawcę w umowie z bankiem i spółką dominującą. Świadczenie usługi polega na czynnym, aktywnym działaniu z korzyścią dla usługobiorcy, podczas gdy w niniejszej sprawie Wnioskodawca będzie jedynie biernym odbiorcą usługi cash-poolingu, świadczonej przez bank.

Uzasadniając zajęte w sprawie stanowisko Wnioskodawca powołuje się ma zapadły w dniu 3 listopada 2011 r. wyrok sygn. akt I FSK 1521/10, w którym NSA orzekł, iż pojęcie świadczenia usług należy interpretować zgodnie z jego cywilistycznym rozumieniem, jako każde zachowanie na rzecz innej osoby.

W przekonaniu Wnioskodawcy, w świetle powyższego orzeczenia, uczestnictwa w systemie cash-poolingu nie można uznać za zachowanie posiadające znamiona świadczenia usług, ponieważ Wnioskodawca nie przejawia żadnej aktywności, która byłaby ukierunkowana na uzyskiwanie przez spółkę dominującą korzyści ekonomicznych. Cash-pooling stanowi formę lokowania wolnych środków pieniężnych, alternatywną w stosunku do np. lokat bankowych, czy obligacji Skarbu Państwa.

Ponadto, skoro porozumienie zawarte przez Wnioskodawcę ze spółką dominującą jest ściśle związane z korzystaniem z usługi cash-poolingu, to z treści porozumienia nie wynika świadczenie przez Wnioskodawcę jakiejkolwiek usługi na rzecz spółki dominującej. Wnioskodawca nie zawrze ze spółką dominującą odrębnej transakcji, lecz porozumienie pomocnicze w stosunku do usługi cash-poolingu, świadczonej przez bank.

Według Wnioskodawcy, nawet gdyby świadczył na rzecz spółki dominującej usługi polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług, to obrót z tytułu tych usług nie podlegałby uwzględnieniu przy obliczaniu proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie bowiem z art. 90 ust. 6 ustawy, do tego obrotu nie wlicza się wartości sprzedaży usług m. in. udzielania pożyczek w zakresie, w jakim czynności te dokonywane są sporadycznie.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że w aktualnej linii orzeczniczej sądów administracyjnych dominuje stanowisko, iż o sporadyczności transakcji finansowych nie decyduje ilość dokonanych czynności, lecz przede wszystkim stopień wykorzystania do tych czynności zasobów podatnika, od których podatnik odliczył podatek naliczony. takie stanowisko zajął np. WSA w Poznaniu w wyroku z dnia 18 stycznia 2012 r., sygn. akt I SA/Po 640/11, WSA w Warszawie w wyroku z dnia 20 lipca 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 2809/10, WSA w Krakowie w wyroku z dnia 24 listopada 2010 r., sygn. akt I SA/Kr 1467/10.

We wszystkich powołanych orzeczeniach sądy administracyjne stwierdziły, iż w sytuacji, w której czynności udzielania pożyczek angażowały niewielką część aktywów podatnika, przy których nabyciu podatnik miał prawo odliczyć podatek naliczony, obrót z takich czynności nie podlega uwzględnieniu przy określaniu zakresu proporcji prawa do odliczenia.

W przekonaniu Wnioskodawcy, przenosząc powyższe stwierdzenia na grunt niniejszej sprawy, niewątpliwie uczestnictwo w systemie cash-poolingu wiąże się z użyciem marginalnej części towarów i usług, które Wnioskodawca nabył z prawem do odliczenia podatku naliczonego. W niniejszej sprawie aktywne działania Wnioskodawcy ograniczają się do podpisania umowy z bankiem i spółką dominującą. Do realizacji przelewów stosowane jest wyłącznie oprogramowanie banku. Wnioskodawca jest odbiorcą usługi cash-poolingu świadczonej przez bank, a nie podmiotem czynnie, w sposób zorganizowany, finansującym spółkę dominującą.

W związku z faktem, iż Wnioskodawca zawarł porozumienie ze spółką dominującą nieprowadzącą w Polsce działalności gospodarczej, ewentualne świadczenie usług przez Wnioskodawcę należałoby uznać za opodatkowane poza terytorium Polski, zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że okoliczność ta nie ma znaczenia dla oceny prawidłowości jego stanowiska, ponieważ zgodnie z art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zakres prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z czynnościami opodatkowanymi poza terytorium Polski jest taki sam, jak gdyby czynności te podlegały opodatkowaniu w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług – z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4 (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Ponadto, wskazać należy, iż w myśl art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Przez terytorium kraju - w świetle art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Enumeratywnie wymieniony katalog przesłanek wyłączających prawo podatnika do obniżenia kwoty podatku należnego ustawodawca zawarł natomiast w przepisach art. 88 ustawy.

Jak stanowi art. 90 ust. 1 omawianej ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10, o czym stanowi art. 90 ust. 2 ustawy.

Natomiast, na mocy art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej (art. 90 ust. 4 ustawy).

W myśl art. 90 ust. 5 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika - używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 37-41, w zakresie, w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie (art. 90 ust. 6 ustawy).

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę;

Z powołanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika, iż proporcja ustalana jest w oparciu o obrót. To z obrotu bowiem wydziela się wartości potrzebne do jej wyliczenia. Pojęcie obrotu zostało zdefiniowane w art. 29 ust. 1 ustawy zgodnie, z którym podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Z kolei, przez sprzedaż, w myśl art. 2 pkt 22 ustawy, należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zaznaczenia wymaga, że przez import usług – jak stanowi art. 2 pkt 9 ustawy – rozumieć należy świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Przepisy ust. 1 pkt 4 i 5 stosuje się również w przypadku, gdy usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej lub inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów, jeżeli usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada takie inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, nie uczestniczy w tych transakcjach (art. 17 ust. 1a ustawy).

W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego (art. 17 ust. 2 ustawy).

Przepis ust. 1 pkt 4 stosuje się, jeżeli usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, również osoba prawna niebędąca takim podatnikiem, zarejestrowana jako podatnik VAT UE, zgodnie z art. 97 (art. 17 ust. 3 ustawy).

Zgodnie z art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:




1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;


2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Na mocy art. 28b ust. 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r.), miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

W przedmiotowej sprawie Spółka nabywa szeroko rozumiane usługi finansowe od banku mającego siedzibę we …. nad …. w ramach struktury cash-poolingu. Ponadto w ramach wskazanej struktury zawarto porozumienie ze spółką dominującą, posiadającą siedzibę i prowadzącą działalność wyłącznie w innym niż Polska kraju członkowskim UE. Porozumienie to zobowiązuje każdą ze stron do zwrotu drugiej stronie łącznej kwoty środków pieniężnych otrzymanych od drugiej strony w ramach systemu cash-poolingu. Porozumienie jest ściśle związane z korzystaniem przez Wnioskodawcę z usługi zarządzania płynnością finansową. W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca prowadzi działalność w całości opodatkowaną podatkiem od towarów i usług i jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem tego podatku.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia wpływu udziału w tej strukturze na prawo do odliczenia podatku naliczonego. W aspekcie ewentualnego świadczenia usług na rzecz spółki dominującej Wnioskodawca przytacza art. 90 ust. 2 i art. 90 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, wskazując że obrót z tytułu tych usług nie podlegałby uwzględnieniu przy obliczaniu proporcji.

Mając powyższe na względzie wskazać należy, że wskazany przepis art. 90 ust. 2 ustawy znajduje zastosowanie w sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku naliczonego w odniesieniu do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje.

Jednocześnie podkreślenia wymaga, że przy obliczaniu współczynnika proporcji uprawniającego do częściowego odliczenia podatku naliczonego (art. 90 ust. 3 ustawy) nie uwzględnia się importu usług. Kwoty jakie nabywający zobowiązany jest zapłacić z tytułu nabycia usług nie stanowią bowiem obrotu w myśl art. 29 ust. 1 ustawy i tym samym nie należy ich uwzględniać przy ustalaniu proporcji.

Stwierdzić należy, że zasługuje na aprobatę pogląd Wnioskodawcy, iż jego uczestnictwo w opisanym systemie cash-poolingu nie wyczerpuje znamion świadczenia usług. Analiza całokształtu okoliczności sprawy wskazuje na to, że Wnioskodawca nie będzie świadczył usług na rzecz spółki dominującej, tym bardziej, że – jak wskazano – porozumienie zawarte ze spółką dominującą jest ściśle związane z korzystaniem przez niego z usługi zarządzania płynnością finansową, świadczonej przez bank. A zatem zastosowania w sprawie nie znajdzie przepis art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy – w aspekcie porozumienia obowiązującego pomiędzy Wnioskodawcą a spółka dominującą. Konsekwentnie w tym zakresie nie znajdzie zastosowania norma art. 90 ust. 2 i ust. 6 oraz art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy.

Wobec tego, skoro całokształt okoliczności sprawy wskazuje, iż Wnioskodawca będzie nabywcą usługi świadczonej przez centralę banku z siedzibą we …. nad …. (bank wraz z oddziałami jest organizatorem systemu, lecz stroną umowy jest centrala banku), o zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w przedmiotowej sprawie decydować będzie związek dokonanych zakupów z czynnościami opodatkowanymi. W tym przypadku bowiem wystąpi import usług nabytych od banku, z tytułu którego obowiązanym do rozliczenia będzie Wnioskodawca (art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy). Tego typu czynność, jak wskazano wcześniej, nie jest uwzględniana przy obliczaniu współczynnika proporcji – zastosowanie znajduje zasada wyrażona w art. 86 ust. 1 ustawy. A zatem uczestnictwo Wnioskodawcy w przedstawionej we wniosku strukturze cash-poolingu – jak słusznie wskazano we wniosku – nie będzie miało wpływu na zakres prawa do odliczenia podatku naliczonego, o ile w związku z dokonanymi nabyciami nie wystąpią okoliczności wskazane w art. 88 ustawy.

Podkreślenia wymaga, że skoro w przypadku importu usług do rozliczenia zobowiązany jest usługobiorca, tj. w niniejszej sprawie Wnioskodawca, to tym samym – wbrew opinii Wnioskodawcy – zarządzanie płynnością finansową Spółki poprzez wykonywanie przez oprogramowanie banku przelewów wychodzących będzie stanowiło – po stronie Wnioskodawcy – usługę podlegającą (w ramach tego importu usług) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W tej sytuacji miejscem świadczenia tych usług, określającym miejsce ich opodatkowania, stosownie do treści art. 28b ust. 1 ustawy, będzie terytorium kraju. Z tego względu stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Ponieważ w przedmiotowej sprawie uznano, że Wnioskodawca nie świadczy usług na rzecz spółki dominującej, bezprzedmiotowa jest ocena prezentowanego stanowiska w zakresie zasad opodatkowania poza terytorium Polski ewentualnego swiadczenia usług tego typu.

Końcowo, należy zauważyć, iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wniosek o interpretację indywidualną może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych (art. 14b § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). A zatem wniosek o wydanie interpretacji może być złożony tylko w indywidualnej sprawie zainteresowanego, nie zaś grupy osób. Z tych też względów - z uwagi na indywidualny charakter interpretacji przepisów prawa podatkowego - zaznacza się, iż niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy jedynie Wnioskodawcy, nie zaś wszystkich uczestników transakcji cash-poolingu. Uwzględniając powyższe, wskazać zatem należy, iż interpretacja nie wywołuje skutków prawnych dla pozostałych uczestników, którzy chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinni wystąpić z odrębnymi wnioskami o jej udzielenie. W konsekwencji, regulacje zawarte w art. 14k-14n ustawy Ordynacja podatkowa nie będą miały zastosowania dla tych podmiotów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Powrót