2011.07.12 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IPPP1/443-552/11/BM
z 12 lipca 2011 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 marca 2011r. (data wpływu 28 marca 2011r.), uzupełnionym pismem które wpłynęło do tut. organu w dniu 1 lipca 2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia:

czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT od wystawionej przez S.A. faktury za dostarczenie usług w postaci ulg resortowych uprawnionym pracownikom Spółki oraz emerytom i rencistom - jest prawidłowe,
czy dostarczanie usług w postaci ulg resortowych uprawnionym pracownikom oraz emerytom i rencistom stanowi nieodpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust.2 ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 marca 2011r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT od wystawionej przez S.A. faktury za dostarczenie usług w postaci ulg resortowych uprawnionym pracownikom Spółki oraz emerytom i rencistom oraz czy dostarczanie usług w postaci ulg resortowych uprawnionym pracownikom oraz emerytom i rencistom stanowi nieodpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust.2 ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem które wpłynęło do tut. organu w 1 lipca 2011r., będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 15 czerwca 2011r. znak: IBPP1/443-552/11/BM, IBPP1/443-553/11/BM.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca sp. z o.o. (dalej „Spółka") powstała w 2002r. poprzez wydzielenie ze struktur organizacyjnych Spółki Akcyjnej (dalej S.A.). Pracownicy Spółki, zatrudnieni pierwotnie w S.A. posiadali uprawnienia do pewnych świadczeń, których zachowania nadal oczekiwali po przejściu do nowo powstałej, wydzielonej Spółki. W związku z powyższym, w dniu 24 września 2002r. Zarząd Spółki zawarł z Zakładowymi Organizacjami Związkowymi, działającymi przy Spółce „Porozumienie o stosowaniu w Spółce Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników S.A." (dalej „PUZP").

Zapisy PUZP (§ 57) dają pracownikom zatrudnionym w Spółce w pełnym wymiarze czasu pracy na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony i byłym pracownikom Spółki objętym porozumieniem m.in. prawo do korzystania z tzw. ulg resortowych na takich samych zasadach i warunkach jakie przysługują odpowiednio pracownikom oraz emerytom i rencistom S.A.

Na ulgi resortowe składają się następujące świadczenia:

zniżka w wysokości 50% na opłaty za instalację stacji telefonicznej w lokalu mieszkalnym (jeden raz w okresie zatrudnienia w Spółce);
bezpłatny miesięczny abonament telefoniczny;
bezpłatne 100 jednostek licznikowych w miesiącu.

Ponieważ Spółka nie jest producentem wskazanych powyżej świadczeń, w celu uregulowania rozliczeń z S.A. zawarła „Porozumienie w sprawie ulg resortowych", na podstawie którego S.A. dostarcza te usługi osobom uprawnionym za wynagrodzeniem określonym w obowiązujących cennikach S.A. powiększonym o należny podatek od towarów i usług. Rozliczenie wyświadczonych na rzecz pracowników, emerytów i rencistów Spółki świadczeń w postaci ulg resortowych następuje po zakończeniu każdego roku obrotowego na podstawie wystawionej przez S.A. faktury VAT.

Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Dodatkowo Wnioskodawca informuje że w dniu 22 czerwca 2011r. spółka złożyła deklarację VAT za m-c maj 2011r.

Spółka potwierdza stanowisko zawarte we wniosku ORD-IN i załącznikach 1-3 ORD-IN/A z dnia 23 marca 2011r.:

"Obowiązek Spółki do ponoszenia kosztów świadczenia ulg resortowych wynika z zapisów PUZP. W ocenie Spółki świadczenie ulg resortowych nie jest świadczeniem na cele osobiste pracownika lub byłego pracownika, ale stanowi realizację jednego z obowiązków Spółki jako pracodawcy wynikających z obowiązujących ją przepisów prawa tj. Kodeksu pracy, innych ustaw i aktów regulujących prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, postanowień zbiorowych układów pracy, czy też przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, a tym samym usługi te są związane z prowadzeniem przez Spółkę przedsiębiorstwa".

Ulgi resortowe dla pracowników.

Do podstawy opodatkowania doliczana jest kwota ulgi resortowej na podstawie wykazów otrzymywanych co miesiąc z SA.

W wykazach tych ujęty jest abonament z miesiąca bieżącego, a jednostki z miesiąca wstecz, czyli w czerwcu opodatkowany jest abonament za czerwiec, a wykorzystane jednostki z maja.

Ulgi resortowe dla emerytów i rencistów:

Spółka nie posiada szczegółowych danych dotyczących świadczeń dla emerytów, które wobec powyższego nie są rozliczane przez Spółkę.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT od wystawionej przez S.A. faktury za dostarczenie usług w postaci ulg resortowych uprawnionym pracownikom Spółki oraz emerytom i rencistom?
Czy dostarczanie usług w postaci ulg resortowych uprawnionym pracownikom oraz emerytom i rencistom stanowi nieodpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust.2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad.1

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54. poz. 654 ze zm., dalej „pdop") kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Koszty uzyskania przychodu stanowią zatem wszelkie uzasadniono wydatki, za wyjątkiem enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust 1 ustawy pdop których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, o ile pozostają one w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Są to więc koszty bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskanym przychodem oraz koszty dotyczące całokształtu działalności firmy, konieczne do poniesienia celem zapewnienia je] prawidłowego funkcjonowania. Wykładnia, która za koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o pdop uznaje ww. koszty, została ugruntowana zarówno w orzecznictwie unijnym jak i polskim, m.in. wyrokiem NSA z dnia 15 listopada 2000r. (sygn. akt III SA 2431/99). czy też wyrokiem NSA z dnia 12 maja 2000r. (sygn. akt I SA/Lu 209/99).

W ocenie Spółki świadczone ulgi resortowe na rzecz pracowników, emerytów i rencistów, choć nie mają bezpośredniego związku przyczynowo-skutkowego z przychodami Spółki, to ponoszone w związku z nimi koszty powiązana są pośrednio z funkcjonowaniem Spółki w ujęciu ogólnym oraz zachowaniem jej przychodów.

Istotnym elementem oceny charakteru ponoszonych wydatków jest fakt iż Spółka jest do ich ponoszenia zobowiązana zapisami PUZP, który zgodnie z art. 9 Ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks Pracy (Dz. U. z 1998r. Nr 21. poz. 94 ze zm., dalej Kodeks Pracy") ma charakter normatywny i stanowi źródła przepisów prawa pracy. W związku z tym z uwagi na ciążący na pracodawcy obowiązek dostarczenia pewnych świadczeń na rzecz pracowników i byłych pracowników, koszty z nim związane powinny stanowić koszt uzyskania przychodu, w związku z tym, że ich poniesienie zapewnia prawidłowe t.j. zgodne z prawem funkcjonowanie Spółki.

Powyższy pogląd znajduje potwierdzenie w stanowisku wyrażonym przez Naczelnika Izby Skarbowej w Rzeszowie, w wydanej decyzji w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 7 września 2006r. (sygn. lS.I/2-4230/7/06):

„Ponadzakładowy Układ Zbiorowy Pracy dla Pracowników (...) stanowi źródło prawa pracy, do którego przestrzegania przedsiębiorcy są zobligowani. Skoro przedsiębiorstwo zostało zobowiązane (postanowieniami Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy Dla Pracowników Przemysłu Energetycznego) do dostarczania określonym osobom energii po cenach preferencyjnych, a jednocześnie dostarczanie energii Jest przedmiotem działalności przedsiębiorstwa, to koszty związane ze świadczeniem tych usług, w tym także wydatki związane z wypłatą ww. ekwiwalentów z tytułu ulgowe] odpłatności za energię elektryczną, stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych."

Zatem jeśli w ramach prowadzonej działalności gospodarczej ponoszone są wydatki wynikająca z przepisów prawa, to zachodzi pośredni związek przyczynowo-skutkowy między poniesionym kosztem a osiągniętym przychodem. W świetle art. 15 ust. 1 ustawy o pdop, wystąpienie związku przyczynowo-skutkowego miedzy poniesionymi wydatkami, a zasadnie oczekiwanym przychodem, z zastrzeżeniem wyłączeń zawartych w art. 16 ust. 1 tej ustawy, stanowi podstawowy warunek uznania, iż właściwie udokumentowany wydatek stanowi koszt uzyskania przychodów.

Świadczenie ulg resortowych powiązane jest w sposób ścisły i nierozłączny ze stosunkami pracy nawiązanymi przez Spółkę. Spółka jako pracodawca jest zobowiązana do ponoszenia kosztów związanych z realizacją postanowień PUZP, stąd koszty te należy traktować jako uzasadnione, pozostające w związku z zatrudnieniem pracowników i tym samym prowadzoną działalnością gospodarczą. Nieprzestrzeganie przez Spółkę zapisów PUZP prowadziłoby do przymusowych wypłat określonych w nim świadczeń, w tym kwot ulg resortowych, w następstwie przegranych procesów sądowych, powiększonych o koszty postępowania sądowego, co wpływało by negatywnie na sytuację finansową Spółki. Wydatki ponoszone na realizację przedmiotowych ulg pozostają zatem w ścisłym i nierozłącznym związku przyczynowym z funkcjonowaniem Spółki i prowadzeniem przez Spółkę działań mających na celu uzyskiwanie przychodów.

Tak więc jeśli Spółka została zobowiązana do świadczenia określonym pracownikom, emerytom i rencistom ulg resortowych, to zdaniem Spółki ponoszone w związku z realizacją wspomnianych zobowiązań koszty stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o pdop.

Powyższy pogląd znajduje potwierdzenie w wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach interpretacji indywidualnej z dnia 22 października 2009r. (sygn. IBPB1/2/423-868/09/PC), w której stanowisko Spółki w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z korzystaniem przez uprawnionych pracowników oraz emerytów i rencistów z tzw. ulgi resortowej uznano za prawidłową.

W celu wywiązania się z obowiązków wynikających z przystąpienia Spółki do PUZP oraz z faktu, iż Spółka nie jest producentem świadczeń wchodzących w skład tzw. ulgi resortowej, Spółka kupuje te usługi od podmiotu powiązanego – S.A. po cenie rynkowej. Z uwagi na fakt, iż dostawa usług telekomunikacyjnych podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r. Nr 54. poz. 535 ze zm., dalej ustawa o VAT), dostawca usługi powiększa jej wartość netto o podatek od towarów i usług, wyliczony z uwzględnieniem obowiązującej stawki podatku i dokumentują transakcje faktura VAT.

Stosowanie do art. 86 ust.1 ustawy o VAT podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w zakresie jakim nabyte przez niego usługi i towary są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Ponieważ usługi świadczone przez Spółkę na rzecz jej klientów to głownie usługi radiodyfuzji, teletransmisji, najmu itd. podlegają opodatkowaniu, a nie ulega wątpliwości, że w tym świadczeniu uczestniczą pracownicy Spółki, a ponadto w celu zapewnienia prawidłowego funkcjonowania Spółka musi realizować postanowienia wynikające z obowiązujących ją przepisów prawa, w tym m.in. dostawy świadczeń w postaci ulg resortowych na rzecz byłych pracowników, należy uznać, że Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT określonego przez dostawcę na wspomnianej powyżej fakturze VAT w całości. t.j. zarówno odnoszącego się do ulg resortowych dla pracowników jak i emerytów i rencistów.

Ad.2

Stosownie do postanowień art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, nieodpłatne świadczenie usług nie będące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów l usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług.

Z przytoczonych przepisów wynika, iż co do zasady opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wyłącznie odpłatne świadczenie usług. W art. 8 ust. 2 ustawy o VAT została określona i uznana przez ustawodawcę za podlegającą opodatkowaniu odrębna kategoria usług nieodpłatnych, w tym nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste pracowników, w tym byłych pracowników podatnika.

Jednakże by nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

świadczenie musi być wykonane z przeznaczeniem na zaspokojenie potrzeb osobistych pracowników, w tym byłych pracowników;
usługi te nie są związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa;
podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów l usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części.

O ile ostatni z warunków został spełniony. tj. spółka obniżyła kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu usług od S.A. w całości, to dwa pierwsze warunki nie są spełnione.

Obowiązek Spółki do ponoszenia kosztów świadczenia ulg resortowych wynika z zapisów PUZP. W ocenie Spółki świadczenie ulg resortowych nie jest świadczeniem na cele osobiste pracownika lub byłego pracownika, ale stanowi realizację jednego z obowiązków Spółki jako pracodawcy wynikających z obowiązujących ją przepisów prawa t.j. Kodeksu pracy, innych ustaw i aktów regulujących prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, postanowień zbiorowych układów pracy, czy też przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, a tym samym usługi te są związane z prowadzeniem przez Spółkę przedsiębiorstwa.

Powyższy pogląd, zdaniem Wnioskodawcy, znajduje potwierdzenie w stanowisku wyrażonym przez Naczelnika Kujawsko-Pomorskiego Urzędu Skarbowego w interpretacji prawa podatkowego z dnia 2 maja 2005 roku (sygn. ZP-ll/443-80-61/2005), zgodnie z którym wykonywanie „czynności na rzecz swoich pracowników i byłych pracowników stanowi realizację obowiązku wynikającego z przepisów prawa pracy, którego źródłem są między innymi zakładowe układy zbiorowe pracy. A zatem, świadczenie usług [...], stanowiące realizację przedmiotowego obowiązku, nie stanowi świadczenia na cele osobiste pracownika. W takiej sytuacji czynności tych nie można uznać również za świadczenie usług niezwiązanych z prowadzonym przedsiębiorstwem. W świetle powyższych okoliczności, tutejszy organ podatkowy potwierdza stanowisko wyrażone w złożonym wniosku, że usługi [...], w sytuacji gdy obowiązek ich świadczenia wynika z aktu prawa miejscowego oraz zakładowego układu zbiorowego pracy, jako wykonywanie obowiązku statutowego [...] nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług."

Powyższe stanowisko zajął także Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, w wydanej interpretacji indywidualnej z dnia 11 lutego 2008 roku (sygn. IPPP1/443-776/07-2/SM): „potrzeby pracownicze to te, których spełnienie nie wynika z autonomii woli stron, ale do zaspokajania których pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa, np.: przepisów Kodeksu pracy, przepisów innych ustaw regulujących prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, postanowień zbiorowych układów pracy, postanowień porozumień zbiorowych, przepisowo bezpieczeństwie i higienie pracy. Uwzględniając powyższe należy uznać, że nieodpłatne przekazanie uprawnień do ulgowych świadczeń przejazdowych pracownikom, emerytom i rencistom oraz dzieciom pracowników jest czynnością mającą na celu zaspakajanie potrzeb pracowniczych. Czynność ta bez wątpienia związana jest z działalnością gospodarczą Spółki oraz służy zgodnemu z przepisami prawa (w szczególności zbiorowych układów pracy) funkcjonowaniu przedsiębiorstwa. A zatem ww. czynności [...] znajdują się poza zakresem czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług."

W związku z powyższym, zdaniem Spółki dostarczenie pracownikom i byłym pracownikom usługi w postaci: 50% zniżki na opłaty za instalację linii telefonicznej, bezpłatnego miesięcznego abonamentu oraz bezpłatnych 100 jednostek licznikowych w miesiącu, określanych jako ulga resortowa nie podlega podatkowi od towarów i usług, jako nie wymieniona w przedmiotowym zakresie czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie ustalenia:

czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT od wystawionej przez S.A. faktury za dostarczenie usług w postaci ulg resortowych uprawnionym pracownikom Spółki oraz emerytom i rencistom uznaje się za prawidłowe,
czy dostarczanie usług w postaci ulg resortowych uprawnionym pracownikom oraz emerytom i rencistom stanowi nieodpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust.2 ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że z uwagi na powiązanie przedstawionych przez Wnioskodawcę stanów faktycznych postanowiono ująć je w jednej interpretacji.

Ponadto niniejszej interpretacji udzielono w oparciu o stan prawny obowiązujący do dnia złożenia wniosku, gdyż dotyczy on zaistniałego stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010r., kwotę podatku naliczonego stanowi z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Analizując powyższe należy stwierdzić, że podatnik w momencie nabycia towarów oraz usług określa, czy nabywane przez niego towary i usługi będą wykorzystywane w prowadzonej przez niego działalności opodatkowanej. W konsekwencji należy stwierdzić, iż podatnik może obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w sytuacji, gdy występuje związek pomiędzy poniesionymi wydatkami, a wykonywanymi z tytułu prowadzonej działalności czynnościami opodatkowanymi.

Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tj. są wykorzystywane do czynności zwolnionych od podatku VAT lub czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ustawodawca stworzył więc podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, jak i niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że zapisy PUZP (§ 57) dają pracownikom zatrudnionym w Spółce w pełnym wymiarze czasu pracy na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony i byłym pracownikom Spółki objętym porozumieniem m.in. prawo do korzystania z tzw. ulg resortowych na takich samych zasadach i warunkach jakie przysługują odpowiednio pracownikom oraz emerytom i rencistom TP S.A.

Na ulgi resortowe składają się następujące świadczenia:

zniżka w wysokości 50% na opłaty za instalację stacji telefonicznej w lokalu mieszkalnym (jeden raz w okresie zatrudnienia w Spółce);
bezpłatny miesięczny abonament telefoniczny;
bezpłatne 100 jednostek licznikowych w miesiącu.

W przypadku ulgi resortowej dla pracowników do podstawy opodatkowania doliczana jest kwota ulgi resortowej na podstawie wykazów otrzymywanych co miesiąc z TP SA.

W wykazach tych ujęty jest abonament z miesiąca bieżącego, a jednostki z miesiąca wstecz, czyli w czerwcu opodatkowany jest abonament za czerwiec, a wykorzystane jednostki z maja. Spółka nie posiada szczegółowych danych dotyczących świadczeń dla emerytów, które wobec powyższego nie są rozliczane przez Spółkę.

Wnioskodawca wskazał, że w celu zapewnienia prawidłowego funkcjonowania Spółka musi realizować postanowienia wynikające z obowiązujących ją przepisów prawa, w tym m.in. dostawy świadczeń w postaci ulg resortowych na rzecz byłych pracowników, należy uznać, że Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT określonego przez dostawcę na wspomnianej powyżej fakturze VAT w całości, t.j. zarówno odnoszącego się do ulg resortowych dla pracowników jak i emerytów i rencistów.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny, należy uznać, iż na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków ponoszonych na zakup usług wymienionych w przedmiotowym wniosku.

Dokonując odliczenia należy mieć na uwadze również inne wyłączenia wynikające z art. 88 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od wystawionej przez S.A. faktury za dostarczenie usług w postaci ulg resortowych uprawnionym pracownikom Spółki oraz emerytom i rencistom należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z treści art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy o VAT przez świadczenie usług o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2011r., nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług.

Z powołanego ww. art. 8 ust. 2 ustawy o VAT wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług muszą być spełnione łącznie dwa warunki, a mianowicie:

brak związku świadczonych usług z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem,
istnienie prawa podatnika do odliczenia w całości lub w części podatku naliczonego związanego ze świadczonymi usługami.

Za usługi niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Rozwiązanie krajowe jest zgodne z przepisem art. 6 ust. 2 lit. b Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (obecnie art. 26 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347/1 ze zm.), zgodnie z którym za świadczenie usług za wynagrodzeniem uznaje się nieodpłatne świadczenie usług przez podatnika na jego własny użytek lub użytek jego pracowników, lub bardziej ogólnie, do celów innych niż związane z jego działalnością.

W przypadku gdy korzyść pracownika, na tle korzyści samego przedsiębiorstwa, ma drugorzędne znaczenie, wówczas nie można mówić o nieodpłatnym świadczeniu usług na rzecz pracownika.

Natomiast w przypadku gdy pracownik osiąga ewentualną korzyść majątkową w postaci dodatkowego „benefitu”, przy braku jednoczesnej korzyści dla przedsiębiorstwa, wówczas możemy mieć do czynienia z nieodpłatnym świadczeniem usług, które powinno podlegać opodatkowaniu VAT.

Uwzględniając wykładnię prowspólnotową przepisu art. 8 ust. 2 ustawy o VAT należy stwierdzić, że usługami niezwiązanymi z prowadzeniem przedsiębiorstwa będą wszystkie te usługi, które są świadczone bez związku z potrzebami prowadzonej działalności – do celów innych niż związane z jego działalnością.

W związku z powyższym należy uznać, iż w przedmiotowej sprawie, mamy do czynienia ze świadczeniem usług, które nie jest związane z prowadzeniem przez podatnika przedsiębiorstwa, a czynione jest w celu zaspokojenia osobistych potrzeb pracowników (byłych pracowników) Wnioskodawcy.

Usługi te de facto nie służą celom prowadzonej przez pracodawcę działalności gospodarczej, a osobiste cele i korzyści pracowników i byłych pracowników Spółki mają w takim przypadku znaczenie pierwszorzędne w stosunku do korzyści pracodawcy (korzyści gospodarczych).

W związku z powyższym należy stwierdzić, że nieodpłatne świadczenie przez Wnioskodawcę na rzecz uprawnionych pracowników i byłych pracowników Spółki usług, wymienionych w przedmiotowym wniosku, składających się na ww. ulgę resortową (w postaci zniżki w wysokości 50% na opłaty za instalację stacji telefonicznej w lokalu mieszkalnym, bezpłatnego miesięcznego abonamentu telefonicznego, oraz bezpłatnego korzystania ze 100 jednostek licznikowych w miesiącu) stanowi nieodpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 2 ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że dostarczenie pracownikom i byłym pracownikom usługi w postaci: 50% zniżki na opłaty za instalację linii telefonicznej, bezpłatnego miesięcznego abonamentu oraz bezpłatnych 100 jednostek licznikowych w miesiącu, określanych jako ulga resortowa nie podlega podatkowi od towarów i usług, jako nie wymieniona w przedmiotowym zakresie czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto należy zauważyć, że niniejsza interpretacja nie dotyczy podatku dochodowego w zakresie uznania świadczonych ulg resortowych za koszt uzyskania przychodu, gdyż wskazana przez Wnioskodawcę we własnym stanowisku ww. kwestia, została uznana jako podana wyłącznie w celach informacyjnych, ponieważ zgodnie z dyspozycją Wnioskodawcy zawartą we wniosku w poz. 41, 47 wniosek dotyczy tylko podatku od towarów i usług a ponadto Wnioskodawca w ww. kwestii nie przedstawił stanu faktycznego i zapytania.

Odnośnie wskazanych we wniosku interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczących podatku od towarów i usług należy wyjaśnić, iż interpretacje organów podatkowych wydawane są w indywidualnych sprawach podatników w oparciu o aktualnie obowiązujące przepisy prawa i stan faktyczny (lub zdarzenie przyszłe) przedstawiony przez podatnika. Interpretacje te nie stanowią źródła powszechnie obowiązującego prawa.

Tut. organ pragnie również wskazać, że organy podatkowe działają na podstawie przepisów prawa. Natomiast wyroki sądów są wydane w konkretnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych spraw, w których zapadły.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin