INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 23 czerwca 2010 r. (data wpływu 28 czerwca 2010 r.), uzupełnionym w dniu 20 sierpnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z działalności rolniczej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 czerwca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z działalności rolniczej.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 12 sierpnia 2010 r. nr ILPB1/415-742/10-2/AO wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 17 sierpnia 2010 r., natomiast w dniu 20 sierpnia 2010 r. Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 17 sierpnia 2010 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca prowadzi gospodarstwo rolne o powierzchni ok. 100ha. Zajmuje się wyłącznie produkcją roślinną. Niemal 100% gospodarstwa to grunty orne, na których uprawia zboża, które sprzedawał firmom z którymi miał na ogół podpisane wcześniej umowy. Słomę, która pozostawała po zbiorach sprzedawał okolicznym gospodarzom i producentom pieczarek.

Od kilku lat, ze względu na samowystarczalność okolicznych rolników oraz wysokie koszty składowania i transportu Wnioskodawca nie ma zbytu na słomę, zatem jest ona cięta i przyorywana w polu. Metr przestrzenny pociętej i zebranej obecnie prasą (…) słomy w sposób tradycyjny waży ok. 200 kg, co przy ograniczonej kubaturze środków transportu oraz jego kosztach jest głównym czynnikiem hamującym zbyt.

Zainteresowany zamierza zbierać słomę z pól, zwozić ją do gospodarstwa, składować w stogi, a następnie w miarę wolnego czasu, tj. w okresie jesienno-zimowym, ciąć ją i prasować prasą bardzo wysokiego zgniotu (…). W wyniku tej czynności uzyska słomę silnie sprasowaną o kształcie walca o średnicy 5 cm i długości 4 - 6 cm. Tak sprasowana słoma zajmuje 10 krotnie mniejszą objętość niż cięta i prasowana w belach. Poprzez znaczne zmniejszenie objętości (mocniejsze ściśnięcie) zmniejszą się koszty transportu przy sprzedaży oraz koszty magazynowania, co jednocześnie ułatwi zbyt. Jednym samochodem będzie zatem można przewieść 10 krotnie więcej słomy.

Podczas prasowania słomy Wnioskodawca nie będzie używał żadnych środków powodujących jej lepsze zespolenie. Do prasowania i sprzedaży będzie wykorzystywał wyłącznie słomę z własnych zbiorów, a pracę wykonywał osobiście w miarę wolnego czasu w przerwie prac polowych. Sprasowana słoma posiada kod PKWiU 01.11.60-00 - słoma i siano.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prasowanie słomy zgodnie z opisaną powyżej nową metodą jest działalnością rolniczą...

Zdaniem Wnioskodawcy, prasowanie i sprzedaż słomy z własnego gospodarstwa rolnego nie stanowi pozarolniczej działalności gospodarczej, a uzyskana słoma jest nadal płodem rolnym - słomą tylko silnie sprasowaną inną prasą i przy wykonaniu tych samych czynności (cięcie i prasowanie).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

W myśl art. 2 ust. 2 ww. ustawy, działalnością rolniczą, w rozumieniu ust. 1 pkt 1, jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

1. miesiąc - w przypadku roślin,
2. 16 dni - w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek,
3. 6 tygodni - w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
4. 2 miesiące - w przypadku pozostałych zwierząt

   - licząc od dnia nabycia.

Działami specjalnymi produkcji rolnej, w myśl art. 2 ust. 3 cyt. ustawy, są: uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowla i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowla dżdżownic, hodowla entomofagów, hodowla jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym.

Z powyższych przepisów wynika, że ustawodawca dla celów podatku dochodowego precyzuje wyraźnie co należy rozumieć przez działalność rolniczą, a wyliczenie dokonane w przepisie art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter wyczerpujący. Zgodnie z przedstawioną definicją działalności rolniczej podstawową jej cechą jest uzyskanie produktów w stanie nieprzetworzonym, pochodzących z uprawy (produkcja roślinna), chowu lub hodowli (produkcja zwierzęca). Powyższe oznacza, że wszelkie produkty działalności rolniczej powstają wyłącznie na skutek działania normalnych biologicznych procesów wzrostu.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza zbierać słomę z pól, zwozić ją do gospodarstwa, składować w stogi, a następnie w miarę wolnego czasu, tj. w okresie jesienno-zimowym, ciąć ją i prasować prasą bardzo wysokiego zgniotu. Powyższe czynności służą zmniejszeniu objętości słomy, w celu ułatwienia i obniżenia kosztów transportu oraz magazynowania. Podczas prasowania słomy Wnioskodawca nie będzie używał żadnych środków powodujących jej lepsze zespolenie. Do prasowania i sprzedaży będzie wykorzystywał wyłącznie słomę z własnych zbiorów, a pracę wykonywał osobiście w miarę wolnego czasu w przerwie prac polowych.

Wobec powyżej przedstawionych regulacji prawnych - na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego - uznać należy, iż sprzedaż pochodzącej z własnego gospodarstwa sprasowanej słomy stanowi działalność rolniczą. Z powołanego przepisu art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika bowiem, iż działalnością rolniczą jest m.in. działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym). Działania polegające na poddaniu produktów prasowaniu bez użycia żadnych dodatków - jeżeli produkty te pozostaną nadal w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) - nie wykraczają poza zakres działalności rolniczej, o której mowa w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stwierdzić należy także, iż z punktu widzenia przepisów tej ustawy fakt użycia specjalistycznej maszyny pozostaje bez znaczenia przy kwalifikowaniu tego rodzaju działań do działalności rolniczej.

Reasumując, przychód uzyskany ze sprzedaży słomy, sprasowanej zgodnie z opisaną przez Wnioskodawcę metodą, pochodzącej wyłącznie z własnego gospodarstwa rolnego jest działalnością rolniczą zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo podkreślić należy, iż w przypadku zakupu słomy lub przerobienia sposobem przemysłowym - wykonywane czynności wykroczą poza zakres działalności rolniczej. Wówczas zaistniałaby konieczność zakwalifikowania tych czynności do pozarolniczej działalności gospodarczej i opodatkowania uzyskiwanych dochodów podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.