INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2010r. (data wpływu 3 września 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy samochód osobowy po wykupie od leasingodawcy, a następnie sprzedany przed upływem sześciu miesięcy można uznać jako towar używany i zastosować do jego sprzedaży zwolnienie z podatku VAT – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 września 2010r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług (m. in.) w zakresie uznania czy samochód osobowy po wykupie od leasingodawcy, a następnie sprzedany przed upływem sześciu miesięcy można uznać jako towar używany i zastosować do jego sprzedaży zwolnienie z podatku VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca po trzyletnim używaniu samochodu osobowego w leasingu operacyjnym, zgodnie z umową leasingu dokonał wykupu tego samochodu na własne potrzeby, otrzymując stosowną fakturę VAT. Jednak w wyniku zmian gospodarczych przedmiotowy samochód został sprzedany przed upływem 6 miesięcy od dnia nabycia tego samochodu od firmy leasingowej. Wnioskodawca odliczył z tytułu nabycia tego samochodu 60% podatku naliczonego.

Wykupu samochodu od firmy leasingowej dokonano po zakończeniu umowy leasingu to jest 7 maja 2010 roku.

Sprzedaży tego samochodu Wnioskodawca dokonał 10 maja 2010 roku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy taki samochód można uznać jako towar używany i zastosować od jego sprzedaży zwolnienie z podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 2 UPTU...

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca stwierdził, że kwestią zasadniczą, jest zdefiniowanie i kwalifikacja tego sprzedawanego samochodu jako towaru używanego. Przez towary używane rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku od nabycia prawa do rozporządzenia tymi towarami jak właściciel. Oznacza to, że podatnik zbywający taki towar musi zachowywać się jak właściciel gdyż sformułowanie ustawodawcy "prawo do rozporządzenia tymi towarami jak właściciel" wyraźnie wskazuje na porównanie takiego podatnika do właściciela, natomiast nie wskazuje nic by taki podatnik musiał być właścicielem takiego towaru. Umowa leasingu została opisana w art. 7091 i następnych kc. Przez umowę leasingu finansujący zobowiązuje się oddać rzecz korzystającemu do używania albo do używania i pobierania pożytków przez oznaczony czas. Dodatkowo art. 7097 § 1 stwierdza, że korzystający obowiązany jest utrzymywać rzecz w należytym stanie dokonywać jego konserwacji i napraw niezbędnych do zachowania rzeczy w stanie niepogorszonym oraz ponosić ciężary związane z własnością, lub posiadaniem rzeczy. Zatem ww. artykuły wskazują wyraźnie że podatnik używając np. samochodu w leasingu posiada prawo do rozporządzania tym samochodem jak właściciel, bowiem jest jego posiadaczem zależnym. Posiadaczem zależnym jest ten kto rzeczą, faktycznie włada jak użytkownik, zastawnik, najemca, dzierżawca, lub mający inne prawo, z którym łączy się określone władztwo nad cudzą, rzeczą (art. 336 kc). Ustawa o VAT nie precyzuje określenia "rozporządzenia towarem jak właściciel" zatem należy się odnieść do kodeksu cywilnego aby precyzyjnie zdefiniować fakt używania przez podatnika danej rzeczy. Władanie przez 3 lata samochodem jako posiadacz zależny na podstawie umowy leasingu (art. 336 kc) w sposób zupełny odpowiada ustawowemu określeniu cyt. "prawo do rozporządzenia tymi towarami jak właściciel". Ustawodawca nigdzie nie zastrzegł prawa własności dla podatnika, który dokonuje dostawy takich używanych towarów. Wskazał jedynie zachowania takiego podatnika jak właściciela i podatnik takie prawa posiadał faktycznie, władał rzeczą, pobierał pożytki, ubezpieczał, naprawiał, konserwował i inne. Nie był tylko właścicielem, jednak takiego zastrzeżenia ustawodawca nie wprowadził, gdyż użył sformułowania "jak właściciel", a nie wprowadził zapisu o prawie własności. Zatem zgodnie w ww. analizą, okres leasingu można uznać jako okres kiedy podatnik posiadał prawo do rozporządzenia towarem jak właściciel. Kwestią, nie mającą, żadnego znaczenia jest fakt nabycia takiej rzeczy gdyż to nie od tego momentu podatnik takie prawo posiadał. Prawo takie nabył z chwilą, zawarcia umowy leasingu. Przeciwna interpretacja byłaby zaprzeczeniem woli ustawodawcy, który podobnych zapisów dokonał w art. 9 i w art. 86 ust. 12 ustawy o VAT gdzie określił prawo do odliczenia podatku naliczonego. Prawo takie posiadają wszyscy, którzy dysponują, towarem i są jego posiadaczami, ale nie muszą, być właścicielami. Stąd okres leasingu należy uznać jako prawo do rozporządzenia towarem jak właściciel dłużej niż 6 miesięcy oraz prawo do częściowego odliczenia podatku VAT dla samochodu osobowego i uznać taki samochód jako towar używany i zastosować zwolnienie z podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy o VAT, rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z kolei, stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemajacej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stawka podstawowa podatku od towarów i usług, określona w art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009r., zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 43 ust. 2 ww. ustawy o VAT przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

W art. 82 ust. 3 ustawy o VAT zawarto delegację, iż Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić inne niż określone w art. 43-81 zwolnienia od podatku, a także określić szczegółowe warunki stosowania tych zwolnień, uwzględniając:

1. specyfikę wykonywania niektórych czynności oraz uwarunkowania obrotu gospodarczego niektórymi towarami,
2. przebieg realizacji budżetu państwa,
3. potrzebę uzyskania dostatecznej informacji o towarach będących przedmiotem zwolnienia,
4. przepisy Wspólnoty Europejskiej.
   
   

W oparciu o wyżej powołaną delegację, na podstawie § 12 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 grudnia 2009 roku w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799), obowiązującego od dnia 1 stycznia 2010r., zwolniono od podatku dostawę samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, przez podatników, którym przy ich nabyciu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 3 ustawy, jeżeli te samochody i pojazdy są towarami używanymi w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca po trzyletnim używaniu samochodu osobowego w leasingu operacyjnym, zgodnie z umową leasingu dokonał wykupu tego samochodu na własne potrzeby. Jednak w wyniku zmian gospodarczych przedmiotowy samochód został sprzedany przed upływem 6 miesięcy od dnia nabycia tego samochodu od firmy leasingowej. Wnioskodawca odliczył z tytułu nabycia tego samochodu 60% podatku naliczonego.

Wykupu samochodu od firmy leasingowej dokonano po zakończeniu umowy leasingu to jest w dniu 7 maja 2010r.

Sprzedaży tego samochodu Wnioskodawca dokonał w dniu 10 maja 2010 roku.

W przedmiotowej sprawie wyjaśnienia wymaga kwestia czy okres używania samochodu w leasingu wlicza się do okresu, 6 miesięcy, po którym towar uważany jest za używany, a w konsekwencji jego sprzedaż będzie podlegać zwolnieniu od podatku VAT.

Odnosząc się do powyższej kwestii należy na wstępie wskazać, że leasing operacyjny jest umową, na podstawie której leasingobiorca nabywa jedynie prawo do korzystania z przedmiotu leasingu, a formą wynagrodzenia za powyższą usługę jest czynsz. W świetle ustawy o podatku od towarów i usług leasing operacyjny jest usługą. Po zakończeniu podstawowego okresu trwania umowy leasingu operacyjnego – jednym z wariantów jest sprzedaż przedmiotu umowy leasingobiorcy. Opcja wykupu samochodu będącego przedmiotem umowy leasingu operacyjnego jest uprawnieniem, z którego leasingobiorca może skorzystać, ale nie musi.

Zatem należy przyjąć, że wykup przedmiotu leasingu jest odrębną czynnością – dostawą towaru – nie związaną z samą umową leasingu, co do której przysługuje podatnikowi prawo do odliczenia podatku określonego w art. 86 ust. 3, jednak z uwzględnieniem warunku, o którym mowa w cyt. wyżej art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Mając na uwadze powyższe oraz treść przepisu art. 43 ust. 2 należy stwierdzić, że prawo do zastosowania zwolnienia będzie miał tylko taki dostawca, u którego minęło co najmniej pół roku od nabycia przez niego prawa do rozporządzania danym towarem jak właściciel. Oznacza to, iż zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009r. brzmieniem tego przepisu, okres użytkowania rzeczy ruchomej na podstawie umowy leasingu operacyjnego nie może być liczony do limitu półrocznego, o którym mowa ww. art. 43 ust. 2 ustawy, bowiem Wnioskodawca użytkując samochód na podstawie umowy leasingu operacyjnego nie nabył prawa do rozporządzania tym towarem jak właściciel.

Reasumując należy stwierdzić, iż okres używania samochodu osobowego liczy się od momentu nabycia go przez podatnika (momentu jego wykupu). Nie ma zatem znaczenia okres używania przez podatnika samochodu osobowego przed jego nabyciem.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku opisu sprawy stwierdzić należy, iż samochodu, o którym mowa we wniosku, nie można uznać za towar używany w rozumieniu przepisu art. 43 ust. 2 i tym samym Wnioskodawca nie miał prawa do zastosowania przy jego sprzedaży zwolnienia z podatku VAT.

W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.