INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP 17 września 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia „rat leasingowych” do kosztów uzyskania przychodów (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 września 2010 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia „rat leasingowych” do kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka, mająca siedzibę na terytorium Polski, prowadzi działalność w zakresie produkcji i obróbki wyrobów metalowych. W związku z dokonującym się stale rozwojem firmy, w celu poszerzenia bazy produkcyjnej i usługowej, w dniu 27 sierpnia 2010 r. podpisała z firmą norweską, nieposiadającą w Polsce siedziby, umowę leasingu budynku (hali produkcyjnej z pomieszczeniami biurowymi) oraz dzierżawy prawa wieczystego użytkowania gruntu związanego z tym budynkiem. Umowa leasingu budynku została zawarta na trzy lata, zawiera opcję wykupu, zaś suma opłat wynikająca z umowy jest niższa od wartości, po jakiej spółka norweska nabyła w br. przedmiot umowy od spółki polskiej. Ponadto umowa zawiera zapis, że odpisów amortyzacyjnych dokonuje leasingodawca. Opłaty wskazane w umowie przedstawiają się następująco: zadatek stanowiący 8,2% łącznej wartości umowy (tj. sumy wszystkich opłat), 35 rat po 1,8% wartości umowy oraz opłatę końcową (cenę wykupu) w kwocie 35,2% łącznej wartości umowy. Przy czym z umowy wynika, że zadatek jest wpłacany na poczet ceny wykupu, co oznacza, że w chwili wykupu Spółka będzie zobowiązana do zapłaty 27,0% wartości umowy. Budynek wraz z gruntem będzie przez Spółkę wykorzystywany wyłącznie do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym w Polsce i niekorzystających z żadnego rodzaju zwolnienia od tego podatku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym opłaty wynikające z umowy a oznaczone jako raty leasingowe (34 raty po 1,8% wartości umowy) stanowić będą koszt uzyskania przychodu w dacie ich poniesienia...

Zdaniem Spółki, płatności oznaczone w umowie jako raty leasingowe stanowić będą koszt uzyskania przychodu w chwili jego poniesienia. Umowa określona przez strony jako umowa leasingu (w części dotyczącej hali) nie spełnia ani warunków, o których mowa w art. 17b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (bowiem umowa dotyczy nieruchomości a jej okres jest krótszy niż 10 lat, zaś suma ustalonych w niej opłat jest niższa od ceny, po jakiej leasingodawca nabył tę nieruchomość), ani warunków, o których mowa w art. 17f ust. 1 ustawy (bowiem umowa zawiera postanowienie, że odpisów amortyzacyjnych dokonuje finansujący i suma opłat jest niższa od ceny nabycia przedmiotu umowy przez finansującego). Wreszcie nie ma tu zastosowania także art. 17i ustawy, bowiem leasing nie dotyczy gruntów. W takiej sytuacji zastosowanie ma art. 17l ustawy, zgodnie z którym do opodatkowania stron umowy zawartej na czas nieoznaczony lub na czas oznaczony, lecz niespełniającej warunków, określonych w art. 17b ust. 1 pkt 2 lub art. 17f ust. 1 lub art. 17i ust. 1, stosuje się przepisy, o których mowa w art. 12-16, dla umów najmu i dzierżawy. Oznacza to, zdaniem Spółki, że całość płatności określonych w umowie jako raty leasingowe stanowić będzie koszt uzyskania przychodu w chwili poniesienia, taka bowiem zasada dotyczy umów najmu i dzierżawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm., zwanej dalej „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Jak wynika z art. 17a pkt 1 updop, ilekroć w Rozdziale 4a jest mowa o umowie leasingu rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

W myśl art. 17b ust. 1 ww. ustawy, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

1. została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości, oraz
2. suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.
   
   

Zgodnie z art. 17f ust. 1 updop, do przychodów finansującego i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1, w części stanowiącej spłatę wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:

1. umowa leasingu została zawarta na czas oznaczony,
2. suma ustalonych w umowie leasingu opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych,
3. umowa zawiera postanowienie, że odpisów amortyzacyjnych w podstawowym okresie umowy leasingu dokonuje korzystający.
   
   

W myśl art. 17i ust. 1 updop, jeżeli przedmiotem umowy leasingu zawartej na czas oznaczony są grunty, a suma ustalonych w niej opłat odpowiada co najmniej wartości gruntów równej wydatkom na ich nabycie - do przychodów finansującego i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat ustalonych w tej umowie, ponoszonych przez korzystającego w podstawowym okresie tej umowy z tytułu używania przedmiotu umowy, w części stanowiącej spłatę tej wartości; przepis art. 17f ust. 2 stosuje się odpowiednio.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym Spółka zawarła umowę leasingu budynku oraz dzierżawy prawa wieczystego użytkowania gruntu związanego z tym budynkiem. Umowa leasingu została zawarta na 3 lata, zawiera opcje wykupu, zaś suma opłat wynikająca z umowy jest niższa od wartości, po jakiej leasingodawca nabył przedmiot umowy. Odpisy amortyzacyjne dokonywane były przez leasingodawcę. W niniejszej sytuacji nie będą zatem spełnione warunki o których mowa w art. 17b ust. 1, art. 17f ust. 1 oraz art. 17i ust. 1. Należy zatem odwołać się do art. 17l updop, zgodnie z którym, do opodatkowania stron umowy zawartej na czas nieoznaczony lub na czas oznaczony, lecz niespełniającej warunków, określonych w art. 17b ust. 1 pkt 2 lub art. 17f ust. 1 lub art. 17i ust. 1, stosuje się przepisy, o których mowa w art. 12-16, dla umów najmu i dzierżawy.

Zgodnie z powołanym na wstępie art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W oparciu o kryterium stopnia powiązania kosztów z przychodami, ustawodawca wyróżnia dwa rodzaje kosztów podatkowych:

• bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz
• inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).
  
  

Ponoszenie comiesięcznych opłat czynszowych, związanych z zawartą umową, nie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów, aczkolwiek są one racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Stanowić będą zatem pośrednie koszty uzyskania przychodów.

W myśl art. 15 ust. 4d updop, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Stosownie do z art. 15 ust. 4e updop, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Reasumując, w świetle przedstawionego stanu faktycznego, płatności Spółki, oznaczone w umowie jako „raty leasingowe” stanowić będą koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.

Stanowisko Spółki jest zatem prawidłowe.

Nadmienić należy, iż pomiędzy opisem stanu faktycznego „(..) 35 rat po 1,8 % wartości umowy (…)”, a zadanym pytaniem „(..) 34 raty po 1,8 % wartości umowy (…)” wystąpiła rozbieżność. Pozostaje ona jednak bez wpływu na niniejsze rozstrzygniecie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.