INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko X, przedstawione we wniosku z dnia 17 czerwca 2010 r. (data wpływu 21 czerwca 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 31 sierpnia 2010 r. (data wpływu 3 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie przesyłania faktur drogą elektroniczną – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 czerwca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie przesyłania faktur drogą elektroniczną. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 31 sierpnia 2010 r. (data wpływu 3 września 2010 r.) o opis zdarzenia przyszłego do postawionego pytania.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 20 listopada 2003 r. Rada Miejska Y podjęła uchwałę nr (…) w sprawie zmiany statutu X), będącego jednostką budżetową Gminy Y.

Na podstawie nowego statutu do zadań X należy zarządzanie zasobem komunalnym Gminy Y obejmującym m.in. zasób mieszkaniowy nie pozostający w zarządzie lub administrowaniu innych komórek organizacyjnych Urzędu Miejskiego Y oraz innych jednostek organizacyjnych Gminy Y.

Zgodnie z zatwierdzonym statutem sprawowanie zarządu nad zasobem komunalnym przez X polega na dysponowaniu majątkiem w zakresie zawierania wszelakich umów, w tym umów najmu lokali mieszkalnych. Zmieniony statut X upoważnił zatem X do dysponowania powierzonym majątkiem i do zawierania umów dotyczących zarządzanego zasobu, gdzie stroną umowy jest X. X gospodarując zasobem mieszkaniowym Gminy Y świadczy na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej usługę najmu lokali mieszkalnych.

Stosownie do art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Od tej ogólnej zasady ustawodawca przewidział wyłączenia, które dotyczą podatników nie osiągających określonych w ustawie przychodów ze sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, a także zwolnienia zawarte w przepisach wykonawczych do ustawy.

W myśl § 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 224, poz. 1797), zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2010 r. – sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia.

Z poz. 15 załącznika do cyt. rozporządzenia w sprawie kas wynika, iż zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kas fiskalnych usługi w zakresie wynajmowania nieruchomości na własny rachunek – których świadczenie przez podatnika w całym zakresie dokumentowane jest fakturą, PKWiU ex 70.2.

Zatem, X mógłby korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej, na podstawie poz. 15 załącznika do rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, pod warunkiem dokumentowania świadczenia usług najmu nieruchomości w całym zakresie fakturą VAT.

X działając w imieniu i na rzecz Gminy Y do dnia 1 lipca 2010 r. korzysta z odroczenia terminu instalacji kas rejestrujących na podstawie decyzji Naczelnika (…) Urzędu Skarbowego z dnia 23 marca 2010 r. nr PPI/4411-56/10.

Gmina Y obecnie jest właścicielem około 40 tys. nieruchomości mieszkalnych, które X w jej imieniu wynajmuje osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej, zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych wspólnoty samorządowej jest bowiem zadaniem własnym gminy.

Ponieważ prowadzenie ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wiązałoby się dla X z koniecznością wydatkowania środków publicznych na zakup samych kas rejestrujących, X zamierza od dnia 1 lipca 2010 r. skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w § 2 w związku z pkt 15 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Ze względu jednak na duże koszty finansowe i nakład pracy potrzebny na wydrukowanie i dystrybucję oryginałów faktur VAT dla nabywców usługi, X chcąc ograniczyć wydatki na drukowanie i dostarczanie, rozważa możliwość przesyłania najemcom faktur oraz faktur korygujących VAT drogą elektroniczną w pliku PDF, do samodzielnego wydrukowania, która ostatecznie u najemcy osiągnęłaby postać papierową. Wnioskodawca zaznaczył, że faktury te będą wysyłane po pierwsze do osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, a po drugie usługa ta zgodnie z poz. 4 załącznika nr 4 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) jest opodatkowana zwolnioną stawką VAT, a to oznacza, że nie będzie miało miejsce odliczenie z takiego dokumentu podatku naliczonego.

Ponieważ faktury VAT (oryginał i kopie) wystawiane będą w systemie komputerowym, X będzie dostarczał oryginały faktur VAT z napisem „ORYGINAŁ” w pliku PDF, natomiast wystawione kopie faktur z napisem „KOPIA” po wydrukowaniu przechowywane będą w teczkach najemców. Wysłanie oryginałów faktur do najemców w pliku PDF oszczędzi X czas, a przede wszystkim pieniądze potrzebne do comiesięcznego drukowania i dystrybucji około 80 tysięcy sztuk faktur VAT. Bowiem jako jednostka budżetowa Gminy Y, X prowadzi gospodarkę finansową na podstawie budżetu zatwierdzonego przez Prezydenta Radę Miejską Y, a w ważnym interesie podatnika oraz interesie publicznym jest ograniczenie wydatków budżetowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku gdy podatnik podatku VAT wystawia w systemie komputerowym faktury VAT z tytułu świadczenia usługi wynajmu nieruchomości na własny rachunek dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej możliwe jest przesłanie ich do nabywców drogą elektroniczną, niebędących fakturami w postaci elektronicznej z podpisem elektronicznym...

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do zapisu § 19 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.) faktury i faktury korygujące są wystawiane co najmniej w dwóch egzemplarzach, przy czym oryginał otrzymuje nabywca, a kopie zatrzymuje sprzedawca. Z kolei ust. 2 tego paragrafu stanowi, iż oryginał faktury i faktury korygującej powinien zawierać wyraz „ORYGINAŁ”, a kopia faktury i faktury korygującej – wyraz „KOPIA”. Zgodnie natomiast z § 21 ust. 1 i 2 cyt. wyżej rozporządzenia podatnicy są obowiązani przechowywać oryginały i kopie faktur oraz faktur korygujących, a także duplikaty tych dokumentów do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Dokumenty te przechowuje się w oryginalnej postaci, w podziale na okresy rozliczeniowe i w sposób pozwalający na ich łatwe odszukanie. Jak wskazano we wniosku, kopie faktur sprzedaży po wydrukowaniu będą przechowywane w podziale na okresy rozliczeniowe w teczkach najemców, co pozwoli na ich łatwe odszukanie. Natomiast oryginały faktur sprzedaży będą przekazywane najemcom drogą elektroniczną w postaci pliku PDF. Żaden bowiem z wyżej cytowanych przepisów nie zawiera wymogu, aby dla powstania faktury VAT konieczne było jej wydrukowanie w wersji papierowej. Nałożenie więc na podatnika obowiązku drukowania i przesyłania w wersji papierowej oryginału faktur VAT, tym bardziej, że dotyczy to osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, nie miałoby żadnego uzasadnienia w przepisach. Wystawienie faktury ma umożliwić przesłanie nabywcy świadczenia, które faktura ta dokumentuje, danych opisujących daną transakcję i winno nastąpić w taki sposób, aby odbiorca dokumentu był w stanie stwierdzić wiarygodność zawartych w niej informacji. Z tego punktu widzenia oczywistym jest, że ograniczenie możliwości przesłania faktury wyłącznie za pośrednictwem poczty, bez możliwości przesłania faktury e-mailem jest bezcelowe. Udokumentowanie bowiem transakcji wydrukowaną fakturą może nastąpić również przy pomocniczym zastosowaniu nowoczesnych środków technicznych ułatwiających podatnikom prowadzenie działalności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...).

W myśl art. 106 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

1. określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania;
2. może określić wzory faktur dla wszystkich lub niektórych rodzajów czynności;
3. może określić przypadki, w których faktury mogą być wystawiane przez inne przedmioty niż wymienione w ust. 1 i 2, oraz szczegółowe zasady i warunki wystawiania faktur w takich przypadkach.

Wskazać należy, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz aktów wykonawczych przewidują dwie formy wystawianych faktur, tzw. papierową i elektroniczną.

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w powołanym artykule, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), zwane dalej rozporządzeniem.

Zgodnie z § 4 ust. 1 rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT”.

Stosownie do przepisu § 19 ust. 1 rozporządzenia, faktury i faktury korygujące są wystawiane co najmniej w dwóch egzemplarzach, przy czym oryginał otrzymuje nabywca, a kopię zatrzymuje sprzedawca.

Oryginał faktury i faktury korygującej powinien zawierać wyraz „ORYGINAŁ”, a kopia faktury i faktury korygującej – wyraz „KOPIA” (§ 19 ust. 2 rozporządzenia).

Natomiast, regulacje prawne dotyczące faktur elektronicznych zostały zawarte w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 14 lipca 2005 r. w sprawie wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej, a także przechowywania oraz udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej tych faktur (Dz. U. z 2005 r. Nr 133, poz. 1119) – wydanym na podstawie delegacji zawartej w art. 106 ust. 10 i ust. 11 ustawy.

Stosownie do § 2 cyt. rozporządzenia, faktury wystawiane w formie elektronicznej przesyła się, w tym udostępnia, w tej formie odbiorcy oraz przechowuje się w tej formie przy zastosowaniu elektronicznych urządzeń do przetwarzania (łącznie z cyfrową kompresją) i przechowywania danych, z wykorzystaniem technik teletransmisji przewodowej, radiowej, technologii optycznych lub innych elektromagnetycznych środków.

W myśl § 6 ust. 1 ww. rozporządzenia, faktury wystawione lub otrzymane w formie elektronicznej przechowuje się na terytorium kraju w sposób umożliwiający, na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, natychmiastowy, pełny i ciągły dostęp drogą elektroniczną tym organom do tych faktur, w szczególności zapewnienie możliwości udokumentowanego poboru i wykorzystania tych faktur przez te organy, w tym ich wydruk, jak również zapewnienie czytelności tych faktur, z zastrzeżeniem ust. 2.

Zgodnie z ust. 5 i 6 tego paragrafu, faktury przesłane w formie elektronicznej powinny być przechowywane przez ich wystawcę oraz odbiorcę w formie elektronicznej w formacie, w którym zostały przesłane, w sposób gwarantujący autentyczność ich pochodzenia i integralność ich treści, jak również ich czytelność przez cały okres ich przechowywania. Dane gwarantujące autentyczność pochodzenia i integralność treści każdej faktury przesłanej w formie elektronicznej powinny być przechowywane i udostępnianie organom podatkowym i organom kontroli skarbowej na zasadach ustalonych dla tych faktur.

Podkreślić należy, iż stosownie do § 3 ust. 1 powyższego rozporządzenia, faktury mogą być wystawiane i przesyłane w formie elektronicznej, pod warunkiem uprzedniej akceptacji tej formy przez odbiorcę faktury, zwanej dalej „akceptacją”.

Faktury – na mocy § 4 cyt. rozporządzenia – mogą być wystawiane, przesyłane i przechowywane w formie elektronicznej, pod warunkiem, że autentyczność ich pochodzenia i integralność ich treści będą zagwarantowane:

1. bezpiecznym podpisem elektronicznym w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym (Dz. U. Nr 130, poz. 1450, z późn. zm.^#179;)), weryfikowanym za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu, lub
2. poprzez wymianę danych elektronicznych (EDI) zgodnie z umową w sprawie europejskiego modelu wymiany danych elektronicznych4), jeżeli zawarta umowa, dotycząca tej wymiany, przewiduje stosowanie procedur gwarantujących autentyczność pochodzenia faktury i integralność danych.

Tut. Organ zwraca uwagę, iż w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347 str. 1 ze zm.), zwaną dalej Dyrektywą, została jasno określona forma w jakiej faktura ma być wystawiona (papierowa, czy też elektroniczna).

I tak, zgodnie z art. 218 Dyrektywy, do celów niniejszej dyrektywy państwa członkowskie uznają za faktury dokumenty lub noty w formie papierowej lub w formie elektronicznej, które spełniają warunki określone w niniejszym rozdziale (tj. w rozdziale 3 „Fakturowanie”).

W myśl art. 232 Dyrektywy, faktury wystawione zgodnie z przepisami sekcji 2 mogą zostać przesłane w formie papierowej lub, z zastrzeżeniem akceptacji odbiorcy, mogą zostać przesłane lub udostępnione drogą elektroniczną.

Natomiast, stosownie do art. 233 ust. 1 Dyrektywy, państwa członkowskie akceptują faktury przesyłane lub udostępniane drogą elektroniczną, pod warunkiem że autentyczność pochodzenia faktur i integralność ich treści zagwarantowano przy użyciu jednej z następujących metod:

1. za pomocą zaawansowanego podpisu elektronicznego w rozumieniu art. 2 pkt 2) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 1999/93/WE z dnia 13 grudnia 1999 r. w sprawie wspólnotowych ram w zakresie podpisów elektronicznych;
2. za pomocą elektronicznej wymiany danych (EDI) zgodnie z definicją zawartą w art. 2 zalecenia Komisji 1994/820/WE z dnia 19 października 1994 r. dotyczącego aspektów prawnych elektronicznej wymiany danych, w przypadku gdy porozumienie dotyczące takiej wymiany przewiduje stosowanie procedur gwarantujących autentyczność pochodzenia i integralność danych.

Faktury mogą być jednak przesyłane lub udostępniane drogą elektroniczną przy zastosowaniu innych metod, z zastrzeżeniem ich akceptacji przez zainteresowane państwo lub państwa członkowskie (akapit drugi ww. przepisu).

W odniesieniu do ww. obu rodzajów faktur Dyrektywa określa w sposób niebudzący wątpliwości, że faktura wystawiona w formie papierowej winna zostać przesłana w tej samej formie, tj. w formie papierowej. W odniesieniu do faktury wystawionej w formie papierowej Dyrektywa nie przewiduje takiej możliwości aby była ona udostępniana w innej formie niż papierowa, podczas gdy faktura wystawiona elektronicznie (zdematerializowana) może zostać nie tylko przesłana elektronicznie lecz również udostępniona drogą elektroniczną, pod warunkiem jednakże uprzedniej akceptacji odbiorcy oraz pod warunkiem, że autentyczność pochodzenia tych faktur i integralność ich treści zostanie zagwarantowana w sposób określony w art. 233 ust. 1 Dyrektywy.

Wprawdzie art. 233 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy przewiduje możliwość przesyłania, a także udostępniania faktur drogą elektroniczną przy zastosowaniu innych metod niż wskazane w tym artykule, jednakże pozostawia tę kwestię uznaniu państw członkowskich.

Zatem, z przytoczonych przepisów jednoznacznie wynika, iż w polskim porządku prawnym faktura może być wystawiona i przesłana jedynie w formie papierowej – czyli wystawca faktury winien sporządzić ją w formie papierowej i w takiej też formie dostarczyć ją kontrahentowi – bądź w formie elektronicznej, lecz jedynie przy zachowaniu ww. metod, gdyż przepisy krajowe nie przewidują innego sposobu wystawiania oraz przesyłania faktur.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż przesyłanie faktury nie będzie spełniać żadnego z wymienionych warunków. Wnioskodawca w imieniu Gminy Y wynajmuje lokale mieszkalne osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej, zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych wspólnoty samorządowej jest bowiem zadaniem własnym Gminy. Ze względu na duże koszty finansowe i nakład pracy potrzebny na wydrukowanie i dystrybucję oryginałów faktur VAT dla nabywców usługi, X w celu ich ograniczenia rozważa możliwość przesyłania najemcom faktur oraz faktur korygujących VAT drogą elektroniczną w pliku PDF, do samodzielnego wydrukowania, która ostatecznie u najemcy osiągnęłaby postać papierową. Wnioskodawca zaznaczył, że faktury te będą wysyłane do osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, a usługa ta jest zwolniona od podatku, a to oznacza, że nie będzie miało miejsce odliczenie z takiego dokumentu podatku naliczonego. Faktury VAT (oryginał i kopie) wystawiane będą w systemie komputerowym, Zainteresowany będzie dostarczał oryginały faktur VAT z napisem „ORYGINAŁ” w pliku PDF, natomiast wystawione kopie faktur z napisem „KOPIA” po wydrukowaniu przechowywane będą w teczkach najemców.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż skoro ustawodawca uwzględnił możliwość przesyłania faktur VAT w formie elektronicznej, a także uregulował tę kwestię odrębnymi przepisami, to nie jest możliwe przesyłanie faktur VAT w formie elektronicznej w sposób inny niż przewidziany przez ustawodawcę w rozporządzeniu z dnia 14 lipca 2005 r. w sprawie wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej, a także przechowywania oraz udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej tych faktur.

Tut. Organ stwierdza, iż obowiązkiem podatnika jest stosowanie powszechnie obowiązujących przepisów prawa, w tym przypadku art. 106 ust. 1 ustawy oraz § 19 rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008 r., nakazujących wystawienie faktury dla odbiorcy towaru lub usługi na materiałach piśmiennych i w takiej postaci doręczenia jej temuż odbiorcy. Z punktu widzenia gospodarczego, forma powiadomienia kontrahenta o długu jest dowolna i zależy od umowy stron. Natomiast dla celów podatkowych, bez względu na to czy doręczenie faktury pisemnej odpowiada współczesnej technice i elektronice, obowiązujące przepisy ustawy narzuciły określoną formę temu dokumentowi oraz właściwy tryb postępowania. Z całą pewnością więc, o ile podatnik – dostawca towaru lub usługi – pragnie odstąpić od ustawowego wymogu określonego w art. 106 ust. 1 ustawy oraz § 19 rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008 r. i korzystać przy przekazie faktur z systemów elektronicznych, jest zobligowany uczynić to w trybie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 lipca 2005 r. oraz ustawy z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym.

Oczywiście, istnieje możliwość otrzymania faktur w formie opisanej przez Wnioskodawcę (za pośrednictwem poczty elektronicznej – po ich wydrukowaniu), jednakże na gruncie przepisów prawa podatkowego faktury te nie rodzą żadnych skutków prawnych. W takim przypadku mamy do czynienia wyłącznie z przekazaniem, do wiadomości odbiorcy, treści faktury, a nie wystawieniem i doręczeniem dokumentu, o którym mowa w art. 106 ust. 1 ustawy.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż faktura VAT oraz faktura korygująca VAT wysyłana przy użyciu poczty elektronicznej (tzw. mailem) w PDF bez użycia bezpiecznego podpisu elektronicznego (tj. e-faktury) wydrukowana i przechowywana w teczkach najemców, nie spełnia wymogów, o których mowa w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. Zatem, faktura wysłana w przedmiotowy sposób nie rodzi żadnych skutków prawnych.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie przesyłania faktur drogą elektroniczną. Kwestia w zakresie doręczenia faktur została rozstrzygnięta w odrębnej interpretacji indywidualnej Nr ILPP2/443-922/10-5/JK z dnia 17 września 2010 r.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.