INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 maja 2010r. (data wpływu 11 maja 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 sierpnia 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy udzielane przez Wnioskodawcę bonifikaty powinny pomniejszać obrót i w konsekwencji kwotę należnego podatku od towarów i usług i w związku z tym być dokumentowane fakturami VAT lub fakturami korygującymi VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 maja 2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy udzielane przez Wnioskodawcę bonifikaty powinny pomniejszać obrót i w konsekwencji kwotę należnego podatku od towarów i usług i w związku z tym być dokumentowane fakturami VAT lub fakturami korygującymi VAT.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10 sierpnia 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi podstawową działalność gospodarczą w zakresie obrotu (sprzedaży) energią elektryczną. Działalność ta prowadzona jest w oparciu o koncesję udzieloną przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki (URE), zgodnie z uregulowaniami prawnymi zawartymi w ustawie z dnia 10 kwietnia 1997r. Prawo energetyczne (t. j. Dz. U. z 2006r. Nr 89, poz. 625). Z tytułu wykonywania ww. działalności Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Podstawą dostawy energii elektrycznej jest umowa zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a Odbiorcą tego towaru. Niniejsza umowa może regulować samą sprzedaż energii elektrycznej, ale w przeważającej większości zawierane są umowy na świadczenie usługi kompleksowej. Usługa kompleksowa to usługa polegająca na dostawie energii elektrycznej wraz z usługą dystrybucji tej energii do miejsca poboru. Zarówno umowa z Odbiorcą jak i akty prawne regulujące rynek energii przewidują, iż mogą zaistnieć okoliczności, w przypadku wystąpienia których odbiorcom przysługują bonifikaty w określonej wysokości. Bonifikaty te mogą wynikać z różnych zdarzeń, począwszy od niedotrzymania parametrów jakościowych dostarczanej energii elektrycznej, aż po niedotrzymanie standardów jakościowych obsługi odbiorców. Wysokość niniejszych bonifikat określa się, w zależności od ich rodzaju, z zastosowaniem wzorów i wytycznych określonych przepisami prawa. Szczegóły w tym zakresie określa § 37- § 39 Rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 2 lipca 2007r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń w obrocie energią elektryczną (Dz. U. z 2007r. Nr 128, poz. 895 ze zm.) oraz § 42, pkt 10 Rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 4 maja 2007r. w sprawie szczegółowych warunków funkcjonowania systemu elektroenergetycznego (Dz. U. z 2007r. Nr 93, poz. 623 ze zm.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy udzielane przez Wnioskodawcę prawnie dopuszczalne bonifikaty powinny pomniejszać obrót i w konsekwencji kwotę należnego podatku od towarów i usług i w związku z tym być dokumentowane fakturami VAT lub fakturami korygującymi VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy w myśl art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Podstawę opodatkowania, na podstawie art. 29 ust. 4 ustawy VAT, zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust 4a i 4b. Z powyższych zapisów wynika, iż podstawą opodatkowania jest obrót pomniejszony m.in. o prawnie obowiązujące bonifikaty. Natomiast w sytuacji gdy niniejszych bonifikat udziela się po wystawieniu faktury, podatnik, zgodnie z § 13 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, wystawia fakturę korygującą. Korekcie podlega wówczas okres rozliczeniowy, w którym Odbiorca uzyskał prawo do bonifikaty. Podstawę opodatkowania pomniejsza się o wartość bonifikaty, dającej podstawę do obniżenia podatku należnego VAT. Wszystkie okoliczności stanowiące podstawę udzielenia bonifikaty są enumeratywnie wymienione w ww. aktach prawnych regulujących rynek energii. Należy uznać, że w momencie gdy proces udostępniania Odbiorcom energii elektrycznej zostanie zaburzony (nie zachowano standardów) spada wartość usługi kompleksowej. Kwota należna, obejmująca całość świadczenia od nabywcy, ulega zmniejszeniu.

W piśmie z dnia 10 sierpnia 2010r. Wnioskodawca wyjaśnił, że we wniosku użył sformułowania „Korekcie podlega wówczas okres rozliczeniowy, w którym Odbiorca uzyskał prawo do bonifikaty”. Przez użyte w powyższym zdaniu określenie „okres rozliczeniowy” rozumie się miesiąc, w którym Wnioskodawca wystawił fakturę korygującą. Ponadto Wnioskodawca wyjaśnił, że Odbiorca uzyskuje prawo do bonifikaty na podstawie pozytywnie rozpatrzonego wniosku reklamacyjnego. Następstwem tego jest wystawienie faktury korygującej dla Odbiorcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy w rozumieniu art. 7 (…).

Przez sprzedaż stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 22 ww. ustawy rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Towarami w rozumieniu ustawy o VAT są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6).

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Zgodnie z art. 19 ust. 4 ustawy, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Ogólna zasada wynikająca z ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje, iż obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru, wykonania usługi lub wystawienia faktury VAT (pod warunkiem, że została wystawiona do 7. dnia od wykonania usługi). Jednakże, od tej zasady ustawodawca określił szereg wyjątków, ustalających w sposób odmienny moment powstania obowiązku podatkowego (uzależniony, np.: od formy wydania towaru, rodzaju transakcji, otrzymania zapłaty itp.).

W myśl art. 19 ust. 13 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminu płatności, jeżeli został on określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu: dostaw energii elektrycznej i cieplnej oraz gazu przewodowego.

Podstawą opodatkowania w myśl art. 29 ust. 1 ustawy o VAT jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2 – 22, art. 30 – 32, art. 119, oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy (…).

Natomiast w myśl art. 29 ust. 4 ustawy obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Z powołanego przepisu ustawy wynika, iż udzielenie rabatu, powoduje zmniejszenie obrotu, a tym samym podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, o ile nie jest niedozwolone na podstawie innych przepisów prawa. Ponadto jest ściśle skorelowane z konkretną transakcją, w związku z którą zostało zastosowane.

Zgodnie z art. 29 ust. 4a ustawy o VAT, w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Na podstawie art. 29 ust. 4b ustawy o VAT, warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia odbioru korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi nie stosuje się:

1. w przypadku eksportu towarów, wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz dostawy towarów, dla której miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju;
2. wobec nabywców, na których rzecz jest dokonywana sprzedaż: energii elektrycznej i cieplnej, gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 138 i 153 załącznika nr 3 do ustawy.
   
   

Powołany powyżej przepis art. 29 ust. 4 ustawy jasno stanowi, iż kwoty, o które zmniejsza się obrót muszą zostać udokumentowane.

Rabat polega na udzieleniu zniżki od ustalonej ceny towaru i może być stosowany na wszystkich szczeblach obrotu towarowego.

Tut. organ zauważa jednakże, iż kwestia dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów nie została uregulowana przepisami prawa podatkowego, a więc również przepisami ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z definicją zawartą w słowniku języka polskiego (Słownik Języka Polskiego PWN pod red. M. Szymczaka, Warszawa 1992):

• rabat – to zniżka, ustępstwo procentowe od ustalonych cen towaru, głównie na rzecz nabywców płacących gotówką, kupujących dużą ilość towaru jednorazowo lub w określonym czasie;
• skonto – to zniżka ceny towaru objętego sprzedażą kredytową albo ratalną, udzielona nabywcy płacącemu gotówką;
• opust – to zniżka ceny kupna, przyznawana nabywcy przez sprzedawcę (zwykle przy zakupach hurtowych);
• bonifikata – to zniżka od ustalonej ceny towaru, zwłaszcza jako forma odszkodowania za poniesioną stratę.
  
  

W sytuacji udzielenia przez sprzedawcę rabatu na nabywany przez klienta towar lub usługę, podstawą opodatkowania podatkiem VAT będzie kwota, którą nabywca jest zobowiązany zapłacić, pomniejszona o wartość należnego podatku VAT, z uwzględnieniem udzielonego rabatu.

Zgodnie z art. 91 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s. 1 ze zm.) (wcześniej art. 11C ust. 1 Szóstej Dyrektywy Rady Wspólnot Europejskich z dnia 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej; ujednolicona podstawa wymiaru podatku), państwa członkowskie mają obowiązek zapewnić podatnikom możliwość skorygowania podstawy opodatkowania w przypadku odwołania, odmowy, całkowitego lub częściowego braku zapłaty, obniżki ceny po dokonaniu dostawy towarów lub wykonaniu usługi.

Jak stanowi art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zasady wystawiania faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych uregulowane zostały szczegółowo w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.).

Na mocy § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT”.

Zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 ww. rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej: imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy; numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11.

Zgodnie z § 13 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku (…) w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

Jak stanowi § 13 ust. 2 ww. rozporządzenia, faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
1. określone w § 5 ust. 1 pkt 1-4,
2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych rabatem;
3. kwotę i rodzaj udzielonego rabatu;
4. kwotę zmniejszenia podatku należnego.

Przepisy ust. 1 i 2 – w oparciu o ust. 3 wskazanego wyżej paragrafu - stosuje się również w przypadku:

1. zwrotu sprzedawcy towarów lub zwrotu nabywcy kwot nienależnych, o których mowa w art. 29 ust. 4 ustawy,
2. zwrotu nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, podlegających opodatkowaniu.
   
   

Faktury korygujące powinny zawierać wyraz "KOREKTA" albo wyrazy "FAKTURA KORYGUJĄCA" (§ 13 ust. 5).

Przepisy powyższe enumeratywnie wyliczają sytuacje, w których można wystawić fakturę korygującą.

Faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Celem ich wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości.

Zatem jeżeli po wystawieniu faktury VAT wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Tak więc faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu.

Z powyższego wynika, że skoro będący podstawą opodatkowania obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych i prawnie dopuszczalnych rabatów, to czynność taka dokonywana przez sprzedawcę towarów i usług powoduje konieczność zmniejszenia kwoty podatku naliczonego u nabywcy. W przeciwnym razie dochodziłoby do obniżenia kwoty lub zwrotu podatku, który w rzeczywistości nie został zapłacony.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15 są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi podstawową działalność gospodarczą w zakresie obrotu (sprzedaży) energią elektryczną. Działalność ta prowadzona jest w oparciu o koncesję udzieloną przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki (URE), zgodnie z uregulowaniami prawnymi zawartymi w ustawie z dnia 10 kwietnia 1997r. Prawo energetyczne. Z tytułu wykonywania ww. działalności Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Podstawą dostawy energii elektrycznej jest umowa zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a Odbiorcą tego towaru. Niniejsza umowa może regulować samą sprzedaż energii elektrycznej, ale w przeważającej większości zawierane są umowy na świadczenie usługi kompleksowej. Usługa kompleksowa to usługa polegająca na dostawie energii elektrycznej wraz z usługą dystrybucji tej energii do miejsca poboru. Zarówno umowa z Odbiorcą jak i akty prawne regulujące rynek energii przewidują, iż mogą zaistnieć okoliczności, w przypadku wystąpienia których odbiorcom przysługują bonifikaty w określonej wysokości. Bonifikaty te mogą wynikać z różnych zdarzeń, począwszy od niedotrzymania parametrów jakościowych dostarczanej energii elektrycznej, aż po niedotrzymanie standardów jakościowych obsługi odbiorców. Wysokość niniejszych bonifikat określa się, w zależności od ich rodzaju, z zastosowaniem wzorów i wytycznych określonych przepisami prawa. Szczegóły w tym zakresie określa § 37- § 39 Rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 2 lipca 2007r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń w obrocie energią elektryczną oraz § 42, pkt 10 Rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 4 maja 2007r. w sprawie szczegółowych warunków funkcjonowania systemu elektroenergetycznego.

Wnioskodawca wskazał, że wystawia fakturę korygującą. Korekcie podlega wówczas okres rozliczeniowy, w którym Odbiorca uzyskał prawo do bonifikaty. Odbiorca uzyskuje prawo do bonifikaty na podstawie pozytywnie rozpatrzonego wniosku reklamacyjnego. Następstwem tego jest wystawienie faktury korygującej dla Odbiorcy. Przez „okres rozliczeniowy” rozumie się miesiąc, w którym Wnioskodawca wystawił fakturę korygującą.

Podstawę opodatkowania pomniejsza się o wartość bonifikaty, dającej podstawę do obniżenia podatku należnego VAT. Wszystkie okoliczności stanowiące podstawę udzielenia bonifikaty są enumeratywnie wymienione w ww. aktach prawnych regulujących rynek energii. Wnioskodawca uznaje, że w momencie gdy proces udostępniania Odbiorcom energii elektrycznej zostanie zaburzony (nie zachowano standardów) spada wartość usługi kompleksowej. Kwota należna, obejmująca całość świadczenia od nabywcy, ulega zmniejszeniu.

Odnosząc przedstawiony wyżej stan faktyczny do powołanych w sprawie przepisów prawa stwierdzić należy, iż udzielane przez Wnioskodawcę bonifikaty (z tytułu różnych zdarzeń wskazanych w § 37- § 39 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 2 lipca 2007r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń w obrocie energią elektryczną oraz w § 42 pkt 10 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 4 maja 2007r. w sprawie szczegółowych warunków funkcjonowania systemu elektroenergetycznego) powodują obniżenie wartości świadczonej przez Wnioskodawcę usługi kompleksowej polegającej na dostawie energii elektrycznej wraz z usługą dystrybucji i stanowią w istocie rabat obniżający wartość konkretnych świadczeń udokumentowanych poszczególnymi fakturami, który zgodnie z art. 29 ust. 4 ustawy o VAT obniża obrót (podstawę opodatkowania ) z tytułu świadczenia tych usług.

Zatem na podstawie powołanego wyżej przepisu § 13 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. należy wystawić fakturę korygującą uwzględniającą wymogi wynikające z § 13 ust. 2 tego rozporządzenia.

W przedmiotowej sprawie przyczyna wystawienia korekty faktury nie była znana w momencie wystawienia pierwotnych faktur dlatego korekta ta powinna być rozliczona w okresie rozliczeniowym, w którym Wnioskodawca wystawił stosowną fakturę korygującą.

Rozliczenie faktury korygującej nie jest uwarunkowane uzyskaniem przez Wnioskodawcę potwierdzenia otrzymania przez nabywcę energii korekty faktury, jeżeli korekta dotyczy faktury dokumentującej sprzedaż energii elektrycznej (art. 29 ust. 4b pkt 2 ustawy o VAT). Natomiast jeżeli korekta dotyczy świadczonej przez Wnioskodawcę usługi kompleksowej, w której dominująca jest dostawa energii elektrycznej – wówczas rozliczenie faktury korygującej również nie jest uwarunkowane uzyskaniem przez Wnioskodawcę potwierdzenia otrzymania przez nabywcę korekty faktury.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponieważ Wnioskodawca wskazał we wniosku, że prowadzi podstawową działalność w zakresie obrotu (sprzedaży) energią elektryczną i zawiera z dostawcami energii umowy regulujące samą sprzedaż energii oraz umowy na świadczenie usługi kompleksowej polegającej na dostawie energii elektrycznej wraz z usługą dystrybucji tut. organ dla celów niniejszej interpretacji przyjął, że elementem dominującym w świadczonej usłudze kompleksowej jest dostawa energii elektrycznej. Kwestia ta nie była jednak przedmiotem interpretacji. Jeżeli Wnioskodawca jest zainteresowany uzyskaniem interpretacji w tym zakresie, powinien złożyć odrębny wniosek, przedstawić właściwy stan faktyczny (zdarzenie przyszłe), pytanie oraz własne stanowisko w sprawie, jak również wnieść odrębną opłatę.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (w szczególności gdyby korekty faktur dotyczyły usługi kompleksowej, w której sprzedaż energii elektrycznej nie byłaby czynnością dominującą) lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.