INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 4 maja 2010r. (data wpływu 7 maja 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 lipca 2010r. (data wpływu 23 lipca 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 maja 2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 20 lipca 2010r. (data wpływu 23 lipca 2010r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 13 lipca 2010r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W roku 1971 przyszły małżonek Wnioskodawcy został właścicielem działki o powierzchni 0,347 ha, która to nieruchomość przekazana mu została przez jego rodziców. W roku 1974 zawarł z Wnioskodawcą związek małżeński, następnie na terenie działki, w roku 1978, wspólnym wysiłkiem został wybudowany dom mieszkalny, w którym do dnia dzisiejszego małżeństwo zamieszkuje.

W związku z koniecznością dokonania remontów tego budynku zaistniała potrzeba sprzedaży części działki. W lutym 2008r. małżeństwo rozszerzyło notarialnie małżeńską umowę majątkową, stwierdzając współwłasność całego posiadanego wspólnie majątku, co pozwoliło Wnioskodawcy na występowanie w urzędach w roli właściciela działki, małżonek bowiem ma trudności w poruszaniu się, ze względu na dolegliwości stawów.

Działka została podzielona na trzy części, z których na jednej znajduje się dom Wnioskodawcy i jego małżonka, dwie pozostałe miały zostać przeznaczone na budowę domów przez dzieci, które założyły już rodziny, lecz plany te się nie powiodły.

Sytuacja materialna zmusiła Wnioskodawcę do sprzedaży jednej z pustych działek o powierzchni 0,1 ha, która została sprzedana - w październiku 2009r.

Ze względu na przepisy o podatku dochodowym z roku 2008, w którym zawarta została umowa małżeńska, od tej sprzedaży podatek dochodowy dotyczył tylko Wnioskodawcy, a nie małżonka, zatem został zapłacony od połowy wysokości kwoty transakcji.

Za uzyskaną ze sprzedaży kwotę został wykonany szereg remontów budynku mieszkalnego, m.in. instalacje CO, wody, kanalizacji, pokrycie dachu, wymiana stolarki okiennej i inne.

W związku z koniecznością prowadzenia dalszych remontów, zaistniała potrzeba sprzedaży drugiej działki. Jednocześnie w Urzędzie Skarbowym ustnie poinformowano Wnioskodawcę, że sprzedaż tej działki może być objęta koniecznością zapłacenia podatku VAT. Warunki obligujące do zapłacenia tego podatku są regulowane przepisem, który jest przedmiotem niniejszego zapytania.

Wnioskodawca oraz małżonek nie prowadzą i nie prowadzili działalności gospodarczej. Małżonek Wnioskodawcy jest emerytem, natomiast Wnioskodawca, od zawarcia małżeństwa pozostaje na utrzymaniu małżonka.

Zgodnie z przepisami osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą są zobowiązane do zapłacenia podatku VAT. Tak więc konieczność zapłacenia podatku zachodzi w przypadku uznania czynności sprzedaży działki lub działek za działalność gospodarczą.

Wnioskodawca oświadcza, że sprzedaż pierwszej z działek, jak również zamiar sprzedaży drugiej są podyktowane koniecznością remontów w obrębie posiadłości. Nie było i nie ma, ze strony Wnioskodawcy ani ze strony małżonka zamiaru powtarzania sprzedaży gruntów.

Wnioskodawca ani współmałżonek nie są zarejestrowani jako podatnik VAT czynny.

Działka, którą Wnioskodawca zamierza sprzedać, nie będzie zabudowana. Na przedmiotowej działce nie budowano zabudowań.

Działka stanowiła część darowizny na rzecz późniejszego małżonka Wnioskodawcy. Wykorzystywana była do przydomowych celów ogrodniczych (ogród, pole lub łąka) do momentu wydzielenia jako działka budowlana. Działka nie była w żaden sposób wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT.

Działka nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Działalność rolnicza na tej działce miała charakter ogrodniczy, w celu prywatnej konsumpcji.

Wnioskodawca nie otrzymywał dopłat unijnych w związku z przedmiotową działką, ani też żadną inną. Działka nie była przedmiotem najmu ani dzierżawy.

Wnioskodawca nie dokonywał uatrakcyjnienia przedmiotowej działki. Jedyną operacją było jej wydzielenie z całości i przekształcenie na działkę budowlaną.

Dla przedmiotowej działki nie ma planu zagospodarowania przestrzennego gminy, natomiast decyzja o warunkach zabudowy przewiduje wybudowanie domu jednorodzinnego.

Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży.

Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej sprzedaży nieruchomości, oprócz wymienionej we wniosku. Nie płacono do tej pory podatku VAT od sprzedaży nieruchomości. Natomiast zapłacono należny podatek dochodowy od sprzedaży działki wymienionej we wniosku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 20 lipca 2010r.):

Czy w przypadku sprzedaży przedmiotowej działki zajdzie konieczność zapłacenia podatku VAT od tej transakcji...

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 20 lipca 2010r.):

Nie zajdzie konieczność zapłacenia podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o VAT definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług. Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

1. podwójnego opodatkowania,
2. braku opodatkowania,
3. zakłócenia konkurencji.
   
   

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

1. powszechność opodatkowania,
2. faktyczne opodatkowanie konsumpcji,
3. stosowanie podatku od wartości dodanej na wszystkich etapach obrotu towarami i usługami.
   
   

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ustawy o VAT, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia „częstotliwości”, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowych, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy uznać, iż sprzedaż przedmiotowej działki z majątku osobistego, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż zostanie wykonana okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie będzie czynione z zamiarem nadania mu stałego charakteru.

Jak wynika z wniosku, w 1978r. Wnioskodawca wraz z małżonkiem wybudowali dom mieszkalny, w którym mieszkają, na działce o pow. 0,347 ha przekazanej w 1971r. małżonkowi Wnioskodawcy przez jego rodziców.

W związku z koniecznością dokonania remontów tego budynku zaistniała potrzeba sprzedaży części działki. W lutym 2008r. małżeństwo rozszerzyło notarialnie małżeńską umowę majątkową, stwierdzając współwłasność całego posiadanego wspólnie majątku, co pozwoliło Wnioskodawcy na występowanie w urzędach w roli właściciela działki, małżonek bowiem ma trudności w poruszaniu się, ze względu na dolegliwości stawów.

Działka została podzielona na trzy części, z których na jednej znajduje się dom Wnioskodawcy i jego małżonka, dwie pozostałe miały zostać przeznaczone na budowę domów przez dzieci, które założyły już rodziny, lecz plany te się nie powiodły.

Sytuacja materialna zmusiła Wnioskodawcę do sprzedaży jednej z pustych działek o powierzchni 0,1 ha, która została sprzedana - w październiku 2009r.

Za uzyskaną ze sprzedaży kwotę został wykonany szereg remontów budynku mieszkalnego, m.in. instalacje CO, wody, kanalizacji, pokrycie dachu, wymiana stolarki okiennej i inne. W związku z koniecznością prowadzenia dalszych remontów, zaistniała potrzeba sprzedaży drugiej działki.

Wnioskodawca oświadcza, że sprzedaż pierwszej z działek, jak również zamiar sprzedaży drugiej są podyktowane koniecznością remontów w obrębie posiadłości. Nie było i nie ma, ze strony Wnioskodawcy ani ze strony małżonka zamiaru powtarzania sprzedaży gruntów.

Wnioskodawca oraz małżonek nie prowadzą i nie prowadzili działalności gospodarczej. Małżonek Wnioskodawcy jest emerytem, natomiast Wnioskodawca, od zawarcia małżeństwa pozostaje na utrzymaniu małżonka. Wnioskodawca ani współmałżonek nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Działka, którą Wnioskodawca zamierza sprzedać, nie będzie zabudowana. Na przedmiotowej działce nie budowano zabudowań. Działka stanowiła część darowizny na rzecz późniejszego małżonka Wnioskodawcy. Wykorzystywana była do przydomowych celów ogrodniczych (ogród, pole lub łąka) do momentu wydzielenia jako działka budowlana. Działka nie była w żaden sposób wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT. Działka nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Działalność rolnicza na tej działce miała charakter ogrodniczy, w celu prywatnej konsumpcji.

Wnioskodawca nie otrzymywał dopłat unijnych w związku z przedmiotową działką, ani też żadną inną. Działka nie była przedmiotem najmu ani dzierżawy.

Wnioskodawca nie dokonywał uatrakcyjnienia przedmiotowej działki. Jedyną operacją było jej wydzielenie z całości i przekształcenie na działkę budowlaną.

Dla przedmiotowej działki nie ma planu zagospodarowania przestrzennego gminy, natomiast decyzja o warunkach zabudowy przewiduje wybudowanie domu jednorodzinnego.

Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży i nie dokonywał wcześniej sprzedaży nieruchomości, oprócz wymienionej we wniosku. Nie płacono do tej pory podatku VAT od sprzedaży nieruchomości. Natomiast zapłacono należny podatek dochodowy od sprzedaży działki wymienionej we wniosku.

Z powyższego wynika, iż planowaną dostawę przedmiotowej działki uznać należy za transakcję okazjonalną, czyli taką, która nie będzie czyniona z zamiarem nadania jej stałego charakteru. Tym samym w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, nie będzie można uznać Wnioskodawcy za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ustawy o VAT, gdyż nic nie wskazuje, aby dokonując incydentalnej sprzedaży działki będzie on działał w takim charakterze, zwłaszcza, że przedmiotowy grunt nie był w żaden sposób wykorzystywany w celach zarobkowych. Grunt, na którym Wnioskodawca wraz z małżonkiem wybudowali dla siebie dom, został przekazany przez rodziców małżonkowi Wnioskodawcy, lecz małżonkowie rozszerzyli notarialnie małżeńską umowę majątkową, stwierdzając współwłasność całego posiadanego wspólnie majątku, co pozwoliło Wnioskodawcy na występowanie w urzędach w roli właściciela działki, małżonek Wnioskodawcy ma bowiem trudności w poruszaniu się ze względu na dolegliwości stawów. Wnioskodawca co prawda podzielił posiadaną działkę na trzy części, ale na jednej z nich znajduje się dom Wnioskodawcy i jego małżonka, dwie pozostałe miały zostać przeznaczone na budowę domów przez dzieci, które założyły już rodziny (plany te jednak nie powiodły się). Wnioskodawca nie dokonywał uatrakcyjnienia działki, którą zamierza sprzedać. Jedyną operacją było jej wydzielenie z całości i przekształcenie na działkę budowlaną.

Działka nie była w żaden sposób wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT, nie była też wykorzystywana do prowadzenia działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Działalność rolnicza na tej działce miała charakter ogrodniczy, w celu prywatnej konsumpcji. Wnioskodawca nie uzyskiwał tzw. dopłat unijnych w związku z przedmiotową działką. Wnioskodawca nie jest też podatnikiem podatku VAT. Ponadto działka nie była przedmiotem umowy najmu i dzierżawy, tym samym Wnioskodawca nie czerpał pożytku z tego tytułu. Pieniądze uzyskane ze sprzedaży zostaną przeznaczone na przeprowadzenie koniecznych remontów w obrębie posiadłości. Wnioskodawca nie miał ani nie ma zamiaru powtarzania sprzedaży gruntów.

Mając powyższe na względzie, sprzedając przedmiotową niezabudowaną działkę Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie będzie wykonywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Podsumowując, w oparciu o przedstawione przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że dostawa przedmiotowej działki nie będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać z prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Przedmiotem niniejszej interpretacji nie była kwestia opodatkowania dostawy pierwszej działki dokonanej w październiku 2009r., gdyż Wnioskodawca nie zadał pytania w tym zakresie i nie przedstawił własnego stanowiska. Jeżeli Wnioskodawca jest zainteresowany uzyskaniem interpretacji indywidualnej w tym zakresie winien złożyć odrębny wniosek i przedstawić odpowiedni dla niego stan faktyczny, zapytanie i własne stanowisko w sprawie oraz wnieść odrębną opłatę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.