Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-349/10/ES
z 27 lipca 2010 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IBPP1/443-349/10/ES
Data
2010.07.27
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach
Temat
Podatek od towarów i usług --> Zakres opodatkowania --> Dostawa towarów i świadczenie usług --> Dostawa towarów
Podatek od towarów i usług --> Odliczenie i zwrot podatku. Odliczanie częściowe --> Odliczenie i zwrot podatku --> Odliczenie podatku
Słowa kluczowe
nieruchomość zabudowana
nieruchomość zabudowana
odliczenia
odliczenia
pierwsze zasiedlenie
pierwsze zasiedlenie
prawo do odliczenia
prawo do odliczenia
sprzedaż nieruchomości
sprzedaż nieruchomości
Istota interpretacji
obowiązek wystawienia faktury VAT w związku ze sprzedażą działki wraz z częścią apteczną budynku ośrodka zdrowia oraz w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od kosztów budowy części aptecznej tego budynku
Wniosek ORD-IN 2 MB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 19 kwietnia 2010r. (data wpływu 20 kwietnia 2010r.), uzupełnionym pismem, które wpłynęło do tut. organu w dniu 22 czerwca 2010r. oraz pismem z dnia 22 lipca 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wystawienia faktury VAT w związku ze sprzedażą działki wraz z częścią apteczną budynku ośrodka zdrowia oraz w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od kosztów budowy części aptecznej tego budynku - jest nieprawidłowe. UZASADNIENIE W dniu 20 kwietnia wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wystawienia faktury VAT w związku ze sprzedażą działki wraz z częścią apteczną budynku ośrodka zdrowia oraz w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od kosztów budowy części aptecznej tego budynku. Wniosek uzupełniono pismem, które wpłynęło do tut. organu w dniu 22 czerwca 2010r., będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 10 czerwca 2010r. W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe): Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT z tytułu przekroczenia kwoty obrotu od października 2000r. Wnioskodawca jest sprzedającym działkę z budowaną na niej apteką jednej ze wspólniczek. Przedmiotem sprzedaży będzie grunt z budynkiem apteki. W rozumieniu prawa budowlanego apteka w stanie surowym zamkniętym jest budynkiem. Symbol PKOB apteki 1/2/3/0. W momencie sprzedaży budynek będzie w stanie surowym zamkniętym z częściowo wykonanymi instalacjami: elektryczną, co, wodnokanalizacyjną. Przed pierwszym zasiedleniem. Spółka cywilna tworząca NZOZ nabyła działkę od Urzędu Gminy we wrześniu 2005r. z warunkiem wybudowania na niej ośrodka zdrowia. Spółka dla potrzeb swoich pacjentów poszerzyła tę inwestycję, w 2008r. wybudowała na tej działce w stanie surowym otwartym budynek ośrodka zdrowia wraz z apteką. Ponoszone koszty były obciążone podatkiem VAT. W dniu 5 czerwca 2009r. nastąpił podział geodezyjny działki decyzją Starostwa Powiatowego za zgodą Urzędu Gminy. Podział przeprowadzony był w ten sposób, że wydzielono działkę z wybudowaną na niej w stanie surowym częścią apteczną i na działkę z wybudowaną na niej częścią ośrodkową budynku. Granica między działkami przebiegała po ścianie ognioodpornej budynku. Działki te mają osobne księgi wieczyste. Wnioskodawca uważa, że spółce medycznej, której usługi są zwolnione z podatku VAT nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli przysługiwałoby w części aptecznej to do chwili ukończenia budowy stanu surowego otwartego wspólnej bryły ośrodka zdrowia wraz z apteką koszty budowy części aptecznej byłyby niemożliwe do określenia (w 2008r.). Ponadto Wnioskodawca dodaje, że od chwili nabycia działka nie była i nie jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej. Budynek apteki składa się z pomieszczeń przeznaczonych do prowadzenia apteki (parter) oraz nieużytkowego w chwili obecnej poddasza, które w przyszłości będzie przeznaczone na mieszkanie. Część apteczna nowego budynku budowana była z zamiarem wynajęcia jej innemu podmiotowi do prowadzenia działalności aptecznej. Część mieszkalna na poddaszu budynku także planowana była do wynajęcia. W związku z tym budowa części aptecznej i mieszkalnej miała służyć czynnościom opodatkowanym. Przedmiotem sprzedaży jest część apteczna i mieszkalna. O przeznaczeniu budynku apteki wraz z mieszkaniem do sprzedaży Wnioskodawca zdecydował w listopadzie 2009r. W związku z powyższym zadano następujące pytania:
Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka Cywilna tworząca NZOZ powinna być zwolniona z wystawienia faktury VAT, ponieważ działalność medyczna Wnioskodawcy jest zwolniona z podatku VAT. Dotychczasowe koszty całej inwestycji Wnioskodawca ponosił z podatkiem VAT. Gdyby Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego dotyczące kosztów budowy tylko części aptecznej to koszt ten w czasie budowy całej bryły ośrodka zdrowia wraz z apteką był i jest dokładnie niemożliwy do określenia (rok 2008). Wnioskodawca uważał, że nie ma prawa do odliczenia podatku VAT jako Spółka, której usługi są z podatku VAT zwolnione, dlatego wszystkie rachunki na inwestycje płacił z podatkiem VAT bez odliczania. W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) uznaje się za nieprawidłowe. Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:
- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje zatem wyłącznie podatnikom podatku od towarów i usług, w sytuacji gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Prawo do odliczenia może zostać zrealizowane w terminach określonych w art. 86 ust. 10 – 13 ustawy o VAT. Ustawodawca przyznał zatem podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, tj. zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia określonych przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ww. ustawy. W myśl art. 88 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 88 ust. 3 pkt 1 i art. 87 ust. 3 ustawy o VAT (w brzmieniach obowiązujących do 30 listopada 2008r.), obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosowało się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem wydatków związanych z nabyciem towarów i usług zaliczanych przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji. Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur VAT dokumentujących nabycie towarów i usług w części w jakiej zakupy stanowią koszt uzyskania przychodu oraz związanych z inwestycją w obcym środku trwałym, od której naliczane będą odpisy amortyzacyjne. Należy zauważyć, iż z dniem 1 grudnia 2008r. na podstawie ustawy z dnia 7 listopada 2008r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1320) nastąpiła zmiana niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (uchylono m.in. powołany art. 88 ust. 1 pkt 2, art. 88 ust. 3 pkt 1 oraz art. 87 ust. 3). Zgodnie z zasadą wyrażoną w cytowanym już art. 86 ust. 1 ustawy o VAT prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, możliwe jest tylko w części, w jakiej dane towary i usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są lub będą wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku VAT, w jakiej towary i usługi nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Jednocześnie kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika. Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej. Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas – po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych – odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych. W każdym więc przypadku należy dokonać oceny, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo - prawne było wykonywanie czynności opodatkowanych. Z ogólnie przyjętej definicji „zamiaru” wynika, że jest to projekt, plan czy intencja zrealizowania czegoś. Istotą zamiaru są intencje jakie przyświecają dokonywanym czynnościom, jak i cel, który dana osoba ma osiągnąć dokonując tych czynności. Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10. W myśl natomiast art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo. W świetle art. 90 ust. 4 cyt. ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 3 określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30 000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu (art. 90 ust. 8 ustawy o VAT). Przepis ust. 8 stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna (art. 90 ust. 9 ustawy o VAT). Zgodnie z art. 90 ust. 10 ww. ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:
Kwota podatku naliczonego do odliczenia ustalona na podstawie proporcji wyliczonej przy zastosowaniu powyższych zasad, nie jest jednak ostateczna. Zgodnie bowiem z art. 91 ust. 1 ustawy o VAT, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11, dla zakończonego roku podatkowego. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli różnica między proporcją odliczenia określoną w art. 90 ust. 4 a proporcją określoną w zdaniu poprzednim nie przekracza 2 punktów procentowych. Z powołanych wyżej przepisów wynika, iż zarówno proporcja ustalana wstępnie, na podstawie danych z poprzedniego roku podatkowego, jak i proporcja ustalana po zakończeniu roku podatkowego w celu korekty odliczonego wcześniej podatku naliczonego, wyliczana jest jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo. Zatem obowiązkiem Wnioskodawcy w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Wnioskodawca ma zatem obowiązek odrębnego określenia, czy podatek wynikający z otrzymanych faktur związany będzie z czynnościami opodatkowanymi czy też zwolnionymi, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną, brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności zwolnionych od podatku. Jeżeli dokonanie bezpośredniej alokacji nie jest możliwe, czyli w przypadku gdy dokonany zakup służyć będzie obu rodzajom działalności, Wnioskodawca może odliczyć tylko tę część podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom dającym prawo do odliczenia. A zatem zasada proporcjonalnego odliczania podatku ma zastosowanie do tej kategorii zakupów, których nie da się jednoznacznie przypisać do konkretnego rodzaju sprzedaży, czyli jako "zakupy związane ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną". Jeśli więc Wnioskodawca ponosząc wydatki związane z budową ośrodka zdrowia miał możliwość bezspornego określenia, które z nich będą wykorzystane do pomieszczeń apteki i mieszkania, generujących sprzedaż opodatkowaną – przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości od tej części poniesionych wydatków. Jeśli na etapie ponoszonych wydatków można powiązać określone wydatki z czynnościami zwolnionymi - Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego od tej części wydatków. W stosunku do wydatków, których nie można jednoznacznie przyporządkować do czynności opodatkowanych bądź zwolnionych, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy o VAT. Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT z tytułu przekroczenia kwoty obrotu od października 2000r. Wnioskodawca jest sprzedającym działkę z budowaną na niej apteką jednej ze wspólniczek. Przedmiotem sprzedaży będzie grunt z budynkiem apteki. W rozumieniu prawa budowlanego apteka w stanie surowym zamkniętym jest budynkiem. Symbol PKOB apteki 1230. W momencie sprzedaży budynek będzie w stanie surowym zamkniętym z częściowo wykonanymi instalacjami: elektryczną, co, wodnokanalizacyjną. Przed pierwszym zasiedleniem. Spółka cywilna tworząca NZOZ nabyła działkę od Urzędu Gminy we wrześniu 2005r. z warunkiem wybudowania na niej ośrodka zdrowia. Spółka dla potrzeb swoich pacjentów poszerzyła tę inwestycję, w 2008r. wybudowała na tej działce w stanie surowym otwartym budynek ośrodka zdrowia wraz z apteką. Ponoszone koszty były obciążone podatkiem VAT. W dniu 5 czerwca 2009r. nastąpił podział geodezyjny działki decyzją Starostwa Powiatowego za zgodą Urzędu Gminy. Podział przeprowadzony był w ten sposób, że wydzielono działkę z wybudowaną na niej w stanie surowym częścią apteczną i na działkę z wybudowaną na niej częścią ośrodkową budynku. Granica między działkami przebiegała po ścianie ognioodpornej budynku. Działki te mają osobne księgi wieczyste. Wnioskodawca uważa, że spółce medycznej, której usługi są zwolnione z podatku VAT nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli przysługiwałoby w części aptecznej to do chwili ukończenia budowy stanu surowego otwartego wspólnej bryły ośrodka zdrowia wraz z apteką koszty budowy części aptecznej byłyby niemożliwe do określenia (w 2008r.). Ponadto od chwili nabycia działka nie była i nie jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej. Budynek apteki składa się z pomieszczeń przeznaczonych do prowadzenia apteki (parter) oraz nieużytkowego w chwili obecnej poddasza, które w przyszłości będzie przeznaczone na mieszkanie. Część apteczna nowego budynku budowana była z zamiarem wynajęcia jej innemu podmiotowi do prowadzenia działalności aptecznej. Część mieszkalna na poddaszu budynku także planowana była do wynajęcia. W związku z tym budowa części aptecznej i mieszkalnej miała służyć czynnościom opodatkowanym. Przedmiotem sprzedaży jest część apteczna i mieszkalna. O przeznaczeniu budynku apteki wraz z mieszkaniem do sprzedaży Wnioskodawca zdecydował w listopadzie 2009r. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku VAT od kosztów budowy części aptecznej w okresie gdy ta część wchodziła w skład całego budynku ośrodka zdrowia (do dnia 5 czerwca 2009r.). Odnosząc się do powyższych wątpliwości Wnioskodawcy zauważyć należy, iż z wniosku jednoznacznie wynika, że zamiarem Wnioskodawcy było wykorzystanie zrealizowanej inwestycji zarówno do czynności zwolnionych (działalność medyczna) jak i do czynności opodatkowanych podatkiem VAT (wynajem apteki wraz z częścią mieszkalną). Zatem w świetle opisanego stanu faktycznego oraz powołanych wyżej przepisów, należy stwierdzić, że Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków ponoszonych w związku z budową ośrodka zdrowia, w zakresie, w jakim nabywane towary i usługi miały być związane z czynnościami opodatkowanymi (planowane wynajęcie części aptecznej wraz z częścią mieszkalną). Ponieważ (jak wynika z wniosku) w przypadku Wnioskodawcy nie było możliwe wyodrębnienie całości lub części podatku naliczonego związanego z wykonywaniem czynności opodatkowanych oraz związanego z wykonywaniem czynności zwolnionych, odliczeniu podlegała kwota ustalona przy zastosowaniu proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy, z uwzględnieniem zasad zawartych w art. 90 i 91 ustawy o VAT. Należy zwrócić uwagę, iż zgodnie z art. 90 ust. 8 ustawy o VAT, podatnicy, którzy w poprzednim roku nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30.000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu. Ponadto należy dodać, iż dokonując obniżenia podatku należnego o podatek naliczony Wnioskodawca winien również mieć na uwadze wyłączenia z prawa do odliczeń, o których mowa w art. 88 ustawy o VAT, w szczególności obowiązujący do dnia 30 listopada 2008r. art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. W związku z powyższym za nieprawidłowe należało uznać stanowisko Wnioskodawcy, że nie ma prawa do odliczenia podatku VAT jako Spółka, której usługi są z podatku VAT zwolnione. Odnośnie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących konieczności wystawienia faktury VAT w związku ze sprzedażą działki wraz z częścią apteczną stwierdzić należy, iż zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, to każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Natomiast dostawa towarów mieści się w definicji sprzedaży, określonej w art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, który stanowi, iż sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W myśl art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury (art. 106 ust. 4 ustawy o VAT). Natomiast zgodnie z art. 106 ust. 8 cyt. ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:
Na mocy powyższego umocowania Minister Finansów wydał w dniu 28 listopada 2008r. rozporządzenie w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212 poz. 1337 ze zm.). Zgodnie zatem z § 4 ust. 1 tego rozporządzenia zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT". Podstawowe elementy, jakie co najmniej winna zawierać faktura stwierdzająca sprzedaż, zostały określone w § 5 ust. 1 powołanego rozporządzenia, zgodnie z którym faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:
Faktura jest więc dokumentem stwierdzającym wystąpienie u podatnika okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego, a taki powstaje m.in. z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 1 ustawy o VAT). Ponadto faktura powinna odzwierciedlać stronę podmiotową danej transakcji (faktycznego sprzedawcę i nabywcę). |
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.