Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB2/436-200/12-2/KK
z 28 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 grudnia 2012 r. (data wpływu 10 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 grudnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (zwany dalej również "Pożyczkobiorcą"), jest polskim rezydentem podatkowym (podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu). Wnioskodawca posiada 100% udziałów w A. B. (zwanej dalej: "A. B.", "Spółką" lub "Pożyczkodawcą"), holenderskiej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, z siedzibą rejestrową w Holandii.

A B. jest spółką holdingową. Spółka uzyskuje więc przychody z inwestycji kapitałowych. W ostatnich latach działalności A B. osiągnęła znaczne przychody z tytułu prowadzonych inwestycji. Zarząd Spółki zamierza podjąć uchwałę o możliwości udzielenia pożyczki dla 100% udziałowca Spółki (tj. dla Wnioskodawcy). Przedmiotem umowy pożyczki będą określone środki pieniężne w walucie obcej (Euro), które zostaną przelane z konta A B., prowadzonego przez bank w Holandii na konto Wnioskodawcy prowadzone przez bank zagraniczny lub na rachunek bankowy prowadzony przez bank polski. Pożyczka będzie udzielona zgodnie z prawem holenderskim. Umowa pożyczki zostanie zawarta na terytorium Holandii.

Pożyczka będzie udzielona na warunkach rynkowych. W chwili zawarcia umowy środki pieniężne będą znajdować się na terytorium Holandii.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy powstanie obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych (PCC) w wyniku zawarcia ze spółką holenderską A B. na terytorium Holandii i pod holenderskim prawem, umowy pożyczki na podstawie której, kwota pożyczki zostanie przelana z konta A B. (Pożyczkodawcy) prowadzonego przez bank w Holandii na konto Wnioskodawcy (Pożyczkobiorcy), prowadzone przez bank zagraniczny lub na rachunek bankowy prowadzony przez bank polski?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, umowa pożyczki podlega opodatkowaniu podatkiem wynikającym z tej ustawy w sytuacji, gdy będące przedmiotem tej umowy rzeczy znajdują się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane są za granicą, nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Przy czym wszystkie te przesłanki muszą być spełnione kumulatywnie.

Natomiast, zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej. Zatem, obowiązek podatkowy w przypadku umowy pożyczki powstaje ex lege z chwilą jej zawarcia. Ze względu na konsensualny charakter pożyczki, dla oceny zasadności opodatkowania jej podatkiem od czynności cywilnoprawnej bez znaczenia jest sposób jej wykonania. Podobne stanowisko zostało zaprezentowane w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 11 grudnia 2007 r., sygn. I SA/GI 646/07. Dlatego też w omawianej sytuacji, bez znaczenia jest fakt czy środki pieniężne zostaną przekazane na rachunek bankowy krajowy, czy zagraniczny. Również bez znaczenia jest w oparciu o prawo, którego z państw zawarta jest sama umowa i przed sądem, którego z państw strony mogą dochodzić swoich roszczeń (jurysdykcja).

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro przedmiotem pożyczki jest pieniądz bankowy (por. Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 listopada 2010 r. II FSK1301/09), decydujące znaczenie ma to gdzie znajdował się przedmiot pożyczki w chwili jej zawarcia.

Dlatego też, jeżeli w przedstawionej we wniosku sytuacji faktycznej umowa pożyczki została zawarta na terytorium Holandii, a środki pieniężne, w chwili jej zawierania, znajdują się również na terytorium Holandii, to umowa pożyczki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych w Polsce, ponieważ nie będzie spełniona jedna z kumulatywnie wymaganych przesłanek, która wymaga, aby czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Podobne stanowisko zostało wyrażone przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 2 grudnia 2008 r. (IPPB2/436-406/08-2/MZ), w której uznano, że umowa pożyczki zawarta w Czechach, gdy środki pieniężne będące przedmiotem umowy pożyczki w momencie jej zawierania będą znajdować się poza terytorium Polski, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych w Polsce oraz interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 3 lipca 2012 r. (IPTPB2/436-66/12-2/AK).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 ze zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy, podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Stosownie do art. 4 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki na biorącym pożyczkę.

Przy czym, zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy, podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Pod pojęciem rzeczy ujętym w ww. przepisie należy również rozumieć pieniądze, będące przedmiotem umowy pożyczki.

W świetle powyższego przepisu, opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlega umowa pożyczki, której przedmiot w chwili zawarcia umowy znajduje się na terytorium Polski. W przypadku, gdy przedmiotem pożyczki są rzeczy, w tym pieniądze, znajdujące się za granicą, umowy te podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, o ile pożyczkobiorca ma siedzibę na terytorium Polski i umowę zawarto na terytorium Polski. Jeżeli natomiast pożyczkobiorca ma siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ale umowę podpisano poza granicami kraju i pieniądze znajdują się za granicą, to czynność ta nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca (pożyczkobiorca), jest polskim rezydentem podatkowym, podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca posiada 100% udziałów w A B. (pożyczkodawca - holenderskiej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością), z siedzibą rejestrową w Holandii. A B. jest spółką holdingową. Zarząd Spółki zamierza podjąć uchwałę o możliwości udzielenia pożyczki dla 100% udziałowca Spółki, tj. dla Wnioskodawcy. Przedmiotem umowy pożyczki będą określone środki pieniężne w walucie obcej (Euro), które zostaną przelane z konta A B., prowadzonego przez bank w Holandii, na konto Wnioskodawcy, prowadzone przez bank zagraniczny lub na rachunek bankowy prowadzony przez bank polski. Pożyczka będzie udzielona zgodnie z prawem holenderskim. Umowa pożyczki zostanie zawarta na terytorium Holandii.

Pożyczka będzie udzielona na warunkach rynkowych. W chwili zawarcia umowy środki pieniężne będą znajdować się na terytorium Holandii.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca ma miejsce zamieszkania w Polsce. Umowa pożyczki zostanie podpisana poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i w chwili zawarcia umowy pieniądze będą znajdowały się za granicą. Zatem, opisana we wniosku umowa pożyczki, zgodnie z uregulowaniami art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, nie będzie podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Podkreślić należy, że w uzasadnieniu wniosku mylnie wskazano, iż wyłączenie opodatkowania umów pożyczek zawarte jest w art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Tut. Organ uznał to za oczywistą pomyłkę, która nie ma wpływu na prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy, ponieważ we wniosku (poz. 61) wskazano, że przedmiotem interpretacji indywidualnej jest art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Organ wydając pisemną indywidualną interpretację w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), opiera się na przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym. W przypadku, gdy opisane we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od zdarzenia przyszłego, które wystąpi, to wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie objętym niniejszą interpretacją.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.