INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 02 września 2010r. (data wpływu do tut. Biura 10 września 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodów osobowych wykupionych po zakończeniu ich leasingu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 września 2010r. został złożony w tut. Biurze ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodów osobowych wykupionych po zakończeniu ich leasingu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą wyłącznie w formie spółki jawnej. W ramach tej spółki dla celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą zawiera umowy leasingu na samochody osobowe w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Po zakończeniu umów samochody są przez spółkę odkupywane od funduszu leasingowego, po wartości określonej w umowie to jest 1% wartości początkowej.

Jeden z samochodów został wykupiony w 2008 roku za kwotę 404,02 zł. Samochód ten został zbyty w sierpniu 2010 roku po cenie rynkowej.

Kolejny samochód został wykupiony w sierpniu 2010 roku i w tym samym miesiącu został sprzedany. Zakup przez spółkę od funduszu leasingowego został dokonany za 236,07 zł, natomiast sprzedaż nastąpiła po cenie rynkowej.

Żaden ze sprzedanych samochodów, nie został wprowadzony do ewidencji wyposażenia lub ewidencji środków trwałych. W okresie od nabycia przez spółkę do ich sprzedaży dla tych pojazdów była prowadzona ewidencja przebiegu pojazdu, a koszty eksploatacji były rozliczone na zasadach określonych w art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przychód ze sprzedaży samochodów, stanowi przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 powołanej ustawy...

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powstanie u niego przychód z działalności gospodarczej z tytułu sprzedaży opisanych samochodów. Przesądza o tym treść art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa pdof). Zgodnie z tym przepisem do przychodów z działalności gospodarczej zalicza się przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1 ustawy pdof, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł. Natomiast art. 22d ust. 1 stanowi, iż podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania. Wartość nabytych samochodów ustalona zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 i ust. 3 (cena nabycia) nie przekroczyła w przypadku obu pojazdów kwoty 3.500 zł, a co za tym idzie ziściła się przesłanka zawarta w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b ustawy pdof, do tego aby nie uznać kwot uzyskanych ze sprzedaży pojazdów za przychody z działalności gospodarczej. Kwota uzyskana ze sprzedaży pojazdu nabytego i sprzedanego w sierpniu 2010 roku będzie stanowiła przychód, o którym mowa w art. 10 ust 1 pkt 8 lit. d ustawy pdof i zostanie rozliczony według zasad właściwych dla powołanego przepisu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 51 poz. 307 ze zm.), źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zasady ustalania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 ww. ustawy, który w ust. 1 stanowi, że za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Natomiast art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1 ww. ustawy, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 1.500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Zgodnie ze stanem faktycznym przedstawionym przez Wnioskodawcę, dla celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółka jawna, której jest wspólnikiem, zawiera umowy leasingu, których przedmiotem są samochody osobowe w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z powyższego wynika zatem, iż ww. samochody były wykorzystywane w prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej. Zatem uiszczone opłaty leasingowe mogły być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów tej działalności. Możliwość preferencyjnego wykupu samochodów po okresie leasingu też była związana z działalnością gospodarczą. W świetle powyższego niewątpliwie istnieje powiązanie pomiędzy tymi składnikami majątku, a prowadzoną działalnością gospodarczą.

Należy zauważyć, iż przepis art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie wymienia wszystkich przychodów z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy. Natomiast przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, wskazuje na niektóre rodzaje przychodów, zaliczanych również do przychodów z działalności gospodarczej.

Zatem przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej (a więc również, że sprzedaży używanych przy prowadzeniu działalności gospodarczej samochodów, będących wcześniej przedmiotem leasingu), nawet nie wprowadzonych do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (a więc nie będących środkami trwałymi), stanowią przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji powołany w stanowisku Wnioskodawcy art. 10 ust 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie ma w przedmiotowej sprawie zastosowania.

W świetle powyższego przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.