INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 28 czerwca 2010r. (data wpływu 7 lipca 2010r.), uzupełnionym pismem dnia 21 lipca 2010r. (data wpływu 26 lipca 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku VAT dla odsprzedaży usług ubezpieczeniowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lipca 2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku VAT dla odsprzedaży usług ubezpieczeniowych. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 21 lipca 2010r., będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu Nr IPPP2-443-489/10-2/AK z dnia 14 lipca 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

1. C. S.A. jest spółką z siedzibą oraz miejscem zarządu na terenie Rzeczpospolitej Polskiej, podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych („Wnioskodawca”).
2. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy nie jest świadczenie usług ubezpieczeniowych.
3. W 2010r. Wnioskodawca zawarł umowę ubezpieczenia ze spółką K. S.A. („Ubezpieczyciel”). Na podstawie tej umowy, Wnioskodawca nabył Polisę Obrotową („Polisa”). Polisa obejmuje: (1) ubezpieczenie sprzedaży towarów dokonywanej przez (i) Wnioskodawcę, oraz (ii) spółki zależne od Wnioskodawcy, tj. S. sp. z o.o. oraz N. Sp. z o.o. (Spółki Zależne”) - obie spółki z siedzibą oraz miejscem zarządu na terenie Rzeczpospolitej Polskiej, podlegające w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych, a także (2) nadzorowanie ryzyka dla kontrahenta krajowego.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT w zw. z załącznikiem nr 4 do ustawy o VAT - poz. 3, sekcja J 65-67 PKWiU „Usługi pośrednictwa finansowego”, usługi świadczone przez Ubezpieczyciela (usługi ubezpieczeniowe) korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

4. Korzystając z przedmiotowego zwolnienia, Ubezpieczyciel wystawia Wnioskodawcy rachunek za usługę świadczoną na jej rzecz („Rachunek”). W dalszej kolejności Wnioskodawca dokonuje obciążenia Spółek zależnych - równowartością tej części kosztów polisy, która bezpośrednio dotyczy Spółek zależnych.
5. nioskodawca jest zarejestrowany w Polsce jako podatnik VAT czynny.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy prawidłowe jest stanowisko, iż w świetle art. 30 ust. 3 ustawy o VAT w zw. z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT w zw. z załącznikiem nr 4 do ustawy o VAT - poz. 3, sekcja J 65-67 PKWiU w zw. z art. 106 ust. 1 oraz ust. 8 ustawy o VAT w zw. z 4 ust. 1 oraz § ust. 7 pkt 1 Rozporządzenia z 28 listopada 2008r., Wnioskodawca refakturując na Spółki zależne część kosztów nabycia od Ubezpieczyciela usług ubezpieczeniowych ma obowiązek wystawienia faktury (oznaczonej jako faktura VAT), na której przedmiotowe czynności wykazane zostaną jako zwolnione od podatku VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, iż w świetle art. 30 ust. 3 ustawy o VAT w zw. z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT w zw. z załącznikiem nr 4 do ustawy o VAT - poz. 3, sekcja J 65-67 PKWiU w zw. z art. 106 ust. 1 oraz ust. 8 ustawy o VAT w zw. z § 4 ust. 1 oraz § 5 ust. 7 pkt 1 Rozporządzenia z 28 listopada 2008r. Wnioskodawca refakturując na Spółki zależne część kosztów nabycia od Ubezpieczyciela usług ubezpieczeniowych ma obowiązek wystawienia faktury (oznaczonej jako faktura VAT), na której przedmiotowe czynności wykazane zostaną jako zwolnione od podatku VAT.

Polski ustawodawca z dniem 1 grudnia 2008r. dodał do art. 30 ustawy o VAT - nowy ust. 3, zgodnie z którym „w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku.” Powyższy artykuł jest formą implementacji art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347.1 ze zm.), zgodnie z którym „w przypadku, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył usługę.” Przepisy wspólnotowe dopuszczają więc możliwość „refakturowania usług” wskazując, że należy klasyfikować tę czynność jako ich odsprzedaż, nie formułując również jakiś szczególnych warunków, których spełnienie warunkowałoby zastosowanie refakturowania.

Dokonując interpretacji ww. przepisu art. 30 ust. 3 ustawy o VAT, w świetle unormowań art. 28 Dyrektywy, należy stwierdzić, iż w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, nie wykonuje samodzielnie usługi, ale jedynie dostarcza wcześniej nabytą usługę na rzecz osoby trzeciej, traktowany jest jako ten, który najpierw tę usługę nabył, a następnie świadczył. Zatem, w omawianej sytuacji podmiot niejako pośredniczący w dostarczeniu usługi, występuje w podwójnej roli - najpierw jako nabywca usługi (usługobiorca), a następnie jako świadczący tę usługę (usługodawca).

Na podstawie ww. uregulowań należy więc stwierdzić, iż Wnioskodawca, obciążając Spółki zależne częścią kosztów nabycia Polisy, jest w świetle przytoczonych przepisów usługodawcą świadczącym usługi w zakresie ubezpieczeń na rzecz Spółek Zależnych. Wobec powyższego założenia, na Wnioskodawcy spoczywają analogiczne obowiązki i uprawnienia w zakresie podatku od towarów i usług, do tych jakie posiada ubezpieczyciel przy sprzedaży Polisy. Zgodnie z interpretacją indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 23 listopada 2009r. (sygnatura ITPP2/443-699b/09/AP) „konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi - o ile jest on zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług - za świadczącego usługę jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi (tzw. refaktury).”

Z art. 28 Dyrektywy oraz art. 30 ust. 3 ustawy o VAT wynika, że podmiot obciążający osobę trzecią za nabytą we własnym imieniu usługę - czyli podmiot refakturujący jest traktowany z punktu widzenia ustawy o VAT w analogiczny sposób, jak podmiot faktycznie świadczący te usługi. Oznacza to, w szczególności, że w przypadku usług refakturowanych znajdzie zastosowanie zwolnienie dla usług tego rodzaju, jak to które zostało zastosowane przez podmiot faktycznie świadczący usługę. Powyższe stanowisko zostało potwierdzone przez Ministra Finansów w interpretacji indywidualnej z dnia 27 października 2009r. (w imieniu którego uprawnionym do wydania był Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie), sygnatura IPPP1/443-832/09-2/AW.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT „podatnicy, o których mowa w art. 15 ustawy o VAT, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (…).” Jednocześnie zgodnie z § 4 ust. 1 Rozporządzenia z 28 listopada 2008r. „podatnicy zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, obowiązani są do wystawienia faktury oznaczonej wyrazami „FAKTURA VAT.” Na podstawie § 5 ust. 7 pkt 1 Rozporządzenia z 28 listopada 2008r. „w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy albo przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 ustawy o VAT, poza danymi określonymi w § 5 ust. 1 pkt 5 Rozporządzenia z 28 listopada 2008r., wskazuje się również: 1) symbol towaru lub usługi, określony w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli ustawa lub przepisy wykonawcze do ustawy powołują ten symbol (...).” Stosownie do § 5 ust. 1 pkt 5 Rozporządzenia z 28 listopada 2008r. „faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej (...) nazwę (rodzaj) towaru lub usługi.”

Z powyższych przepisów jednoznacznie wynika obowiązek wystawiania faktur, oznaczonych jako faktura VAT przez podatników VAT czynnych. Mając na uwadze, iż usługi świadczone przez Ubezpieczyciela (usługi ubezpieczeniowe) na rzecz Wnioskodawcy korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT w zw. z załącznikiem nr 4 do ustawy o VAT - poz. 3, sekcja J 65-67 PKWiU, to w przypadku refakturowania części kosztów nabycia od Ubezpieczyciela usług ubezpieczeniowych, Wnioskodawca obowiązany jest wystawić fakturę (oznaczoną jako faktura VAT) - na której przedmiotowe czynności wykazane zostaną jako zwolnione od podatku od towarów i usług, z podaniem odpowiedniego symbolu PKWiU. Na powyższe nie będzie miało wpływu wystawianie Rachunku przez Ubezpieczyciela za świadczoną na rzecz Wnioskodawcy usługę. Powyższe stanowisko zostało potwierdzone przez Ministra Finansów w interpretacji indywidualnej z dnia 19 stycznia 2009r. (sygnatura ITPP2/443-954/08/AW).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 cyt. ustawy. Jak stanowi art. 7 ust. 1 cyt. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Na podstawie art. 8 ust. 3 cyt. ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Ze świadczeniem usługi mamy do czynienia również w sytuacji, gdy podatnik dokonuje czynności działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej. Wówczas przyjmuje się, że dla celów podatku od towarów i usług podatnik (zleceniobiorca) sam nabył usługę od faktycznego wykonawcy, a następnie wyświadczył tę usługę zleceniodawcy.

Obecnie w ustawie o podatku od towarów i usług znalazł się zapis art. 30 ust. 3, zgodnie z którym, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku. Zapis ten jest zgodny z art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. u. UE serii l Nr 347, str. 1 ze zm.), zgodnie z którym w przypadku, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Oznacza to, że podmiot „odsprzedający” daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przerzucenie kosztów na inny podmiot, nie może być zatem potraktowane w żaden inny sposób niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Zatem, konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

Stosownie do art. 106 ust. 1 cyt. ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, tj. osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przy czym przez sprzedaż rozumie się, zgodnie z art. 2 pkt 22 cyt. ustawy, odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów

Podstawowa stawka podatku, stosownie do art. 41 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział trzy stawki preferencyjne: 7%, 3% i 0%. Ustawodawca daje także podatnikom możliwości stosowania zwolnień podatkowych.

I tak, stosownie do treści art. 43 ust. 1 cyt. ustawy, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W poz. 3 ww. załącznika wymienione zostały usługi sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU: Sekcja J ex (65-67) - usługi pośrednictwa finansowego z wyłączeniem:

1. działalności lombardów, z wyjątkiem usług świadczonych przez banki,
2. usług polegających na oddaniu w odpłatne użytkowanie rzeczy ruchomej,
3. usług doradztwa finansowego (PKWiU ex 67.13.10-00.20),
4. usług doradztwa ubezpieczeniowego oraz wyceny dla towarzystw ubezpieczeniowych (PKWiU ex 67.20.10-00.20, - 00.30), z wyjątkiem świadczonych przez zakład ubezpieczeń w rozumieniu przepisów o działalności ubezpieczeniowej oraz świadczonych w tym zakresie przez podmioty działające w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń,
5. usług ściągania długów oraz faktoringu,
6. usług zarządzania akcjami, udziałami w spółkach lub związkach, obligacjami i innymi rodzajami papierów wartościowych, z wyjątkiem wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 12,
7. usług przechowywania akcji, udziałów w spółkach lub związkach, obligacji i innych rodzajów papierów wartościowych, z wyjątkiem wymienionych w transakcji dotyczących dokumentów ustanawiających tytuł własności,
8. transakcji dotyczących praw w odniesieniu do nieruchomości.
   
   

Przy czym, z treści objaśnienia zamieszczonego pod załącznikiem do ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że użycie przez ustawodawcę oznaczenia „ex” przy grupowaniu PKWiU oznacza, że zwolnienie od podatku dotyczy tylko danej usługi z danego grupowania.

Należy ponadto wskazać, iż na podstawie § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.), dla celów podatku od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264, z późn. zm.).

Ze stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę wynika, iż Spółka zawarła umowę ubezpieczenia ze spółką K. S.A., na podstawie której nabyła polisę obrotową obejmującą ubezpieczenie sprzedaży towarów oraz nadzorowanie ryzyka dla kontrahenta krajowego. Zawarta umowa ubezpieczenia obejmuje ubezpieczenie sprzedaży towarów dokonywanej zarówno przez Wnioskodawcę jak i spółki zależne, tj. S. sp. z o.o. oraz N. Sp. z o.o. Za świadczoną na rzecz Wnioskodawcy usługę ubezpieczenia Ubezpieczyciel wystawia rachunek, a Spółka dokonuje obciążenia Spółek zależnych równowartością tej części kosztów polisy, która bezpośrednio dotyczy tych Spółek.

Ponadto przedstawiając własne stanowisko w kontekście przedstawionego stanu faktycznego i odnoszące się pytania wskazanego we wniosku, Spółka wskazała, iż usługi świadczone przez Ubezpieczyciela (usługi ubezpieczeniowe) na rzecz Wnioskodawcy korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT w zw. z załącznikiem nr 4 do ustawy o VAT - poz. 3, sekcja J 65-67 PKWiU.

Odnosząc powołane przepisy art. 30 ust. 3 cyt. ustawy do przedstawionego wyżej stanu faktycznego, wskazać należy, iż Wnioskodawca przenosząc koszty ubezpieczenia sprzedaży towarów oraz nadzorowaniu ryzyka (na podstawie nabytej polisy) na spółki zależne, bierze udział (pośredniczy) w świadczeniu usług i tym samym jest traktowany jakby sam wyświadczył te usługi.

W związku z powyższym, w oparciu o art. 106 ust. 1 w zw. art. 2 pkt 22 cyt. ustawy, Spółka będąc czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług jest obowiązana wystawić fakturę VAT, dokumentującą dokonanie sprzedaży ww. usług ubezpieczenia według stawek właściwych lub zwolnienia dla tych usług.

Jak już wskazano, z treści załącznika Nr 4 do ustawy, poz. 3 pkt 4) wynika, że co do zasady usługi doradztwa ubezpieczeniowego oraz wyceny dla towarzystw ubezpieczeniowych są wyłączone ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, jednakże to wyłączenie nie dotyczy usług świadczonych w tym zakresie przez same zakłady ubezpieczeniowe (w rozumieniu przepisów o działalności ubezpieczeniowej) oraz podmioty działające w imieniu i na rzecz tych zakładów.

Na mocy art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 124, poz. 1151 ze zm.) przez krajowy zakład ubezpieczeń należy rozumieć przedsiębiorcę, w rozumieniu ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej, z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, który uzyskał zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy, przez działalność ubezpieczeniową rozumie się wykonywanie czynności ubezpieczeniowych związanych z oferowaniem i udzielaniem ochrony na wypadek ryzyka wystąpienia skutków zdarzeń losowych. Natomiast art. 3 ust. 6 ww. ustawy wskazuje, iż zakład ubezpieczeń może zlecać wykonanie czynności, o których mowa w ust. 4 pkt 1-6 oraz ust. 5, innym podmiotom. Czynności, o których mowa w ust. 4 pkt 1-6 oraz ust. 5, wykonywane przez te podmioty są traktowane jak czynności ubezpieczeniowe, w zakresie w jakim są wykonywane w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń.

Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), w art. 106 dopuszcza możliwość ustanowienia przez pełnomocnika dla mocodawcy innych pełnomocników tylko wtedy, gdy umocowanie takie wynika z treści pełnomocnictwa, z ustawy lub ze stosunku prawnego będącego podstawą pełnomocnictwa. Zatem, pełnomocnictwo substytucyjne udzielone w trybie art. 106 Kodeksu cywilnego przez zleceniobiorcę zakładu ubezpieczeń, uprawnia do działania w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń – o ile zleceniobiorca posiada umocowanie od zakładu ubezpieczeń do udzielania dalszych pełnomocnictw.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania stwierdzić należy, że z uwagi na fakt, iż jak wskazała Spółka, świadczone na jej rzecz usługi mieszczą się w grupowaniu PKWiU sekcja (65-67) - „usługi pośrednictwa finansowego” i jeżeli odsprzedaż tych usług przez Wnioskodawcę będzie wykonywana w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń bądź na rzecz podmiotów działających w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń, posiadających umocowanie od zakładu ubezpieczeń do udzielania dalszych pełnomocnictw, będą to usługi zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt cyt. ustawy.

Podkreślić należy ponadto, że o wystąpieniu kryterium, na podstawie którego można zastosować zwolnienie od podatku od towarów i usług przy świadczeniu usług wymienionych we wniosku (tj. o tym, czy są one świadczone w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń) nie decyduje organ podatkowy. Wiedzę w tym zakresie winien posiadać Wnioskodawca będący wykonawcą ww. usług, opierając się na zawartych umowach i posiadanych pełnomocnictwach.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.