INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 31.08.2010 r. (data wpływu 06.09.2010 r.), uzupełnionego w dniu 15.10.2010 r. na wezwanie nr IPPP3/443-861/10-2/SM z dnia 04.10.2010 r. oraz w dniu 03.12.2010 r. w odpowiedzi na wezwanie nr IPPP3/443-861/10-4/SM z dnia 17.11.2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia otrzymanych faktur korygujących - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06.09.2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia otrzymanych faktur korygujących.

Wniosek został uzupełniony (w zakresie sprecyzowania przedstawionego pytania) w dniu 15.10.2010 r. w odpowiedzi na wezwanie nr IPPP3/443-861/10-2/SM z dnia 04.10.2010 r. oraz w dniu 03.12.2010 r. (w zakresie uzupełnienia stanu faktycznego) w odpowiedzi na wezwanie nr IPPP3/443-861/10-4/SM z dnia 17.11.2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W lipcu 2009 r. Spółka dokonała zakupu rzepaku od kontrahenta czeskiego A. z siedzibą w czeskim C. legitymującego się wspólnotowym numerem identyfikacji podatkowej VAT. Dostawę powyższą potraktowała więc jako wewnątrzwspólnotowy zakup towaru, a podatek VAT rozliczyła zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Po uzyskaniu informacji w miesiącu kwietniu tego roku, że omawiany towar w momencie zakupu przez nią znajdował się na terenie kraju, dokonała korekty deklaracji VAT za lipiec 2009 r. i opodatkowała transakcję zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5, gdyż dostawca nie posiadał siedziby ani nie prowadził działalności na terytorium kraju.

Tymczasem spółka A. wystawiła na nią w czerwcu br. faktury korygujące do faktur sprzedaży z lipca 2009 r. naliczając podatek VAT i domagając się jego zapłaty. Uzasadniała to tym, że dokonała rejestracji w polskim urzędzie skarbowym 01.04.2010 r. i jest uprawniona do korekty wcześniej wystawionych faktur /bez podatku VAT/.

Spółka odmówiła przyjęcia korekt powołując się na przepis art. 96 ust. 1 ustawy o VAT, który mówi że przed dokonaniem pierwszej czynności określonej w art. 5 A. winna dokonać zgłoszenia rejestracyjnego.

Tak jak wcześniej stwierdziła powyżej, firma A. z siedzibą w czeskim C., według jej wiedzy, w chwili opisanej przez nią transakcji zakupu rzepaku w lipcu 2009 r. nie posiadała na terytorium Polski stałego miejsca prowadzenia działalności, które uczestniczyło w przedmiotowych transakcjach (rozumiane jako pewne minimalne, stałe zaplecze, zarówno techniczne, jak i w postaci personelu oraz infrastrukturę umożliwiającą zawieranie umów i podejmowanie decyzji zarządczych, charakteryzujące się pewną stałością i umożliwiające świadczenie usług w sposób niezależny /z ponoszeniem ryzyka ekonomicznego/).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy Spółka właściwe postąpiła odmawiając przyjęcia i rozliczenia faktur korygujących...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Biorąc pod uwagę, że firma A. została zarejestrowana jako polski podatnik VAT 01.04.2010 r., dopiero od tej daty ma prawo wystawiać faktury i faktury korygujące z polskim VAT (art. 96 ust. 1 ustawy o VAT). Uważa, że w tym stanie rzeczy Spółka miała obowiązek rozliczenia podatku z urzędem skarbowym zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 i odmówić przyjęcia faktur korygujących od firmy A.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju.

W myśl art. 17 ust. 1a, przepisy ust. 1 pkt 4 i 5 stosuje się również w przypadku, gdy usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności lub inne miejsce prowadzenia działalności usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów, jeżeli usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada takie inne miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, nie uczestniczy w tych transakcjach.

Przepisów ust. 1 pkt 4 i 5 nie stosuje się w przypadku świadczenia usług i dostawy towarów, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę lub dokonującego dostawy towarów na terytorium kraju, z wyjątkiem świadczenia usług, do których stosuje się art. 28b, oraz dostawy gazu w systemie gazowym lub energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca lub nabywca towarów (art. 17 ust. 2 ustawy).

Zgodnie z art. 17 ust. 5 pkt 1 ustawy, przepis ust. 1 pkt 5 stosuje się jeżeli nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju, albo osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 6.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego zauważyć należy, że w lipcu 2009 r. Spółka dokonała zakupu rzepaku od kontrahenta czeskiego, firmy A. z siedzibą w czeskim C. legitymującego się wspólnotowym numerem identyfikacji podatkowej VAT. Dostawę powyższą potraktowała więc jako wewnątrzwspólnotowy zakup towaru, a podatek VAT rozliczyła zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Ponadto, jak informuje Spółka, jej kontrahent, firma A. z siedzibą w czeskim C., według jej wiedzy, w chwili dokonywania opisanej powyżej transakcji, nie posiadała na terytorium Polski stałego miejsca prowadzenia działalności, które uczestniczyło w przedmiotowych transakcjach (rozumiane jako pewne minimalne, stałe zaplecze, zarówno techniczne, jak i w postaci personelu oraz infrastrukturę umożliwiającą zawieranie umów i podejmowanie decyzji zarządczych, charakteryzujące się pewną stałością i umożliwiające świadczenie usług w sposób niezależny /z ponoszeniem ryzyka ekonomicznego/).

Należy zauważyć, że kontrahent Spółki (zdaniem Wnioskodawcy nie posiadający w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności), nie zadeklarował w momencie dostawy jej opodatkowania na terytorium kraju (nie rozliczył od niej podatku należnego) - bowiem przedmiotowa transakcja potraktowana została początkowo jako wewnątrzwspólnotowa dostawa/wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Zatem po uzyskaniu przez Spółkę informacji (w miesiącu kwietniu bieżącego roku), że przedmiotowy towar w momencie zakupu przez nią znajdował się na terenie kraju, Spółka, biorąc pod uwagę brzmienie ww. art. 17 ust. 1 pkt 5 (w związku z art. 17 ust. 2 ustawy), prawidłowo i zasadnie opodatkowała transakcję zakupu rzepaku w miesiącu lipcu 2009 r. (jako nabywca towarów) i dokonała stosownych korekt.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

W tym miejscu warto zacytować np. § 1 ust. 1 pkt k) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie określenia podatników niemających obowiązku składania zgłoszenia rejestracyjnego (Dz. U. Nr 58, poz. 558 ze zm.), zgodnie z którym obowiązku składania zgłoszenia rejestracyjnego nie mają podatnicy nieposiadający na terytorium kraju siedziby, stałego miejsca zamieszkania, stałego miejsca prowadzenia działalności, zwykłego miejsca prowadzenia działalności lub miejsca zwykłego pobytu, jeżeli wykonują na terytorium kraju wyłącznie następujące czynności dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca.

Biorąc pod uwagę powyższe, kontrahent Spółki, firma A., z uwagi na fakt rozliczenia podatku należnego przez nabywcę, jako nieposiadająca siedziby, czy stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju, nie miała obowiązku rejestrować się z tytułu tej transakcji jako polski podatnik podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Natomiast uregulowania dotyczące wystawiania m.in. faktur korygujących zostały zawarte w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.). Zgodnie z § 13 ust. 1 tego rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą. W myśl § 14 ust. 1, fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Biorąc pod uwagę brzmienie wszystkich ww. przepisów, zdaniem tutejszego Organu brak było podstaw do wystawienia faktur korygujących przez firmę A. z siedzibą w czeskim C. Wynika to z faktu, że przedmiotowa transakcja została prawidłowo rozliczona (przez Wnioskodawcę), bowiem:

• kontrahent nie posiadał siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski;

• nie był on zobowiązany do rejestracji się jako podatnik podatku od towarów i usług od tych transakcji;

• Wnioskodawca (z uwagi na fakt, że omawiany towar w momencie zakupu znajdował się na terenie kraju, a kontrahent nie rozliczył podatku należnego w momencie zawarcia tej transakcji) zasadnie ją opodatkował na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy.
  
  

Uwzględniając powyższe, postępowanie Spółki w zakresie odmowy przyjęcia i rozliczenia faktur korygujących, wystawionych w sytuacji wyżej opisanej, należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.