INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 01 października 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 04 października 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości udziałów w niezabudowanej nieruchomości gruntowej, wniesionej do spółki komandytowej w formie wkładu niepieniężnego, uznanej za towar handlowy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04 października 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie sposobu ustalenia wartości udziałów w niezabudowanej nieruchomości gruntowej, wniesionej do spółki komandytowej w formie wkładu niepieniężnego, uznanej za towar handlowy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych i w Polsce podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Dnia 9 listopada 2006 roku, wraz z małżonką zakupił udział w (niezabudowanej) nieruchomości gruntowej wynoszący 1/2. Zakupu udziału we współwłasności nieruchomości gruntowej Wnioskodawca dokonał do majątku prywatnego - majątku wspólnego małżonków. Udział w tej nieruchomości nie był wykorzystywany na cele prowadzonej działalności gospodarczej.

Pozostałe udziały w ww. nieruchomości gruntowej służą dwóm innym osobom. Zakupu udziałów w nieruchomości gruntowej osoby te dokonały w tym samym czasie co Wnioskodawca do ich majątków prywatnych. Udziały te nie były wykorzystywane na cele prowadzonej działalności gospodarczej przez te osoby.

Wnioskodawca rozważa zawarcie umowy spółki komandytowej m.in. z udziałem swojej małżonki oraz pozostałych 2 współwłaścicieli ww. nieruchomości gruntowej. Wnioskodawca wraz z małżonką planują wniesienie swego udziału w ww. gruncie tytułem wkładu niepieniężnego do spółki komandytowej. Przedmiotem wkładów pozostałych wspólników będą m.in. służące im udziały w omawianym tutaj gruncie. Spółka komandytowa wykorzysta wniesione grunty na potrzeby wzniesienia budynków mieszkalnych. Po wzniesieniu budynków spółka komandytowa zamierza sprzedać własność lokali mieszkalnych oraz lokali użytkowych wyodrębnionych w tych budynkach wraz ze stosownymi udziałami w nieruchomości gruntowej związanymi z poszczególnymi wyodrębnianymi lokalami.

W umowie ww. spółki komandytowej zostanie oznaczona wartość wnoszonych wkładów niepieniężnych z uwzględnieniem wartości rynkowej każdego z wnoszonych do spółki udziałów w gruncie z dnia wniesienia wkładu do spółki komandytowej a to na podstawie stosownej wyceny wkładu. Ze względu na przeznaczenie wniesionego gruntu na sprzedaż wraz z lokalami we wzniesionych na ww. gruncie budynkach - grunty te w spółce komandytowej stanowić będą towary handlowe (a nie środki trwałe).

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

W jaki sposób należy określić w spółce komandytowej wartość podatkową netto wniesionych udziałów w nieruchomości gruntowej w przypadku zakwalifikowania nabytej nieruchomości, jako towar handlowy, a to na potrzeby rozliczenia w przyszłości kosztów uzyskania przychodu w związku ze sprzedażą tych gruntów przez spółkę komandytową...

(pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 22g ust. 1 pkt 4 PDOFu wartość początkową środka trwałego nabytego tytułem wkładu wniesionego do spółki komandytowej, stanowi wartość danego środka trwałego (nie wyższa jednak od jego wartości rynkowej z dnia wniesienia wkładu) ustalona przez wspólników na dzień wniesienia wkładu. W omawianej sytuacji wnoszone wkłady zostaną jednak rozpoznane w spółce komandytowej, jako towary handlowe a nie jako środki trwałe. W takiej sytuacji przy uwzględnieniu art. 29 ust. 1 ustawy o rachunkowości należy przyjąć, że taka nieruchomość gruntowa podlega wycenie według wartości rynkowej ustalonej na dzień wniesienia nieruchomości gruntowej do spółki. Wartość ta stanowi wartość podatkową netto, którą będzie można rozpoznać jako koszt uzyskania przychodu ze sprzedaży ww. nieruchomości gruntowej przez spółkę komandytową (tutaj po jej zabudowaniu budynkami mieszkalnymi).

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do postanowień art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Z kolei w myśl art. 22c pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej uważa się ustaloną przez wspólników na dzień wniesienia wkładu lub udziału, wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej, z dnia wniesienia wkładu. Przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z ust. 1 pkt 3-5 oraz ust. 2, 8, 9, 14 i 15, przepis art. 19 stosuje się odpowiednio (art. 22g ust. 16 ww. ustawy).

W przypadku wniesienia nieruchomości tytułem aportu do spółki komandytowej, decydujące znaczenie, dla ustalenia wysokości kosztów uzyskania przychodów ze sprzedaży tej nieruchomości, będzie miało jej zakwalifikowanie w prowadzonej przez Spółkę komandytową pozarolniczej działalności gospodarczej, tj. jej uznanie za środek trwały, bądź też aktywa obrotowe.

Należy w tym miejscu podkreślić, że o klasyfikacji nieruchomości do środków trwałych lub towarów handlowych winien zadecydować podatnik wnoszący wkład niepieniężny. Decyzja w tym zakresie nie może mieć jednak charakteru dowolnego. W przypadku wniesienia nieruchomości tytułem wkładu do Spółki komandytowej decydujące znaczenie dla kwalifikacji tej nieruchomości powinno mieć jej przeznaczenie. Jeżeli Spółka zamierza nieruchomość w przyszłości sprzedać i z takim zamiarem zostanie ona wniesiona do Spółki komandytowej, winna być ona uznana za towar handlowy. Jeżeli natomiast, nieruchomość ma być wykorzystywana na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, winna zostać uznana za środek trwały.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca będzie wspólnikiem spółki komandytowej. Wraz z żoną, planuje wnieść do Spółki, w formie aportu, będący ich współwłasnością udział w nieruchomości gruntowej, który do czasu wniesienia aportu nie był wykorzystywany w działalności gospodarczej. Pozostali wspólnicy również wniosą służące im udziały w omawianym gruncie. Grunt, który spółka nabędzie tytułem wkładu zostanie zakwalifikowany, jako towar handlowy.

Zatem w przypadku gdyby wniesiona do spółki komandytowej, w formie wkładu niepieniężnego, nieruchomość została zakwalifikowana jako środek trwały, jej wartość początkową, należałoby ustalić, na podstawie art. 22g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. w wysokości wartości rynkowej z dnia wniesienia wkładu do Spółki. Natomiast z opisanego zdarzenia przyszłego wynika, iż przedmiotowa nieruchomość zostanie uznana za aktywa obrotowe (towar handlowy), a zatem nie znajdzie zastosowania powołany wyżej art. 22g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż reguluje on wyłącznie sposób ustalania wartości początkowej środka trwałego, a nie towaru handlowego.

Z tego też względu, nieruchomość wniesiona do Spółki komandytowej, w charakterze towaru handlowego, winna być wyceniona w wartości historycznej, a więc w wartości z dnia jej nabycia przez wnoszącego wkład wspólnika (wspólników).

Mając powyższe na względzie, przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie wskazać należy, iż w myśl art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Przy czym stosownie do treści art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, przez przepisy prawa podatkowego rozumie się przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Zgodnie z art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej, przez ustawy podatkowe rozumie się ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż przepisy ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2009 Nr 152, poz. 1223 ze zm.) (a w tym powołany we wniosku art. 29 ust. 1 tej ustawy) nie będąc przepisami prawa podatkowego nie mogą być przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, iż w zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 1 oraz 3 wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.