INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 09 września 2010r. (data wpływu do tut. Biura – 20 września 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zakwalifikowania przychodu do źródła przychodu oraz możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 września 2010r wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zakwalifikowania przychodu do źródła przychodu oraz możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni uzyskuje bezumownie przychody jako tzw. webcam model. Pieniądze trafiają do niej od właścicieli portali internetowych (z zagranicy), na których wnioskodawczyni świadczy swoje usługi oparte o pomysłowość, zachęcenie klienta do przeprowadzenia rozmowy o zabarwieniu erotycznym, eksponowanie swoich walorów fizycznych. W tym zakresie, zdaniem wnioskodawczyni, tworzy ona utwór w rozumieniu prawa autorskiego, który ma na celu zachęcić klienta do rozmowy z osobą wybraną spośród szeregu osób świadczących usługi jako webcam model na danym portalu. Klient uiszcza opłatę na rzecz portalu internetowego, który z kolei częścią przychodów dzieli się z osobą świadczącą usługi jako webcam model (czyli m.in. wnioskodawczynią). Z właścicielem portalu internetowego wnioskodawczyni nie ma zawartej formalnie umowy ani określonych warunków świadczenia usług za wyjątkiem regulaminów w języku niemieckim znajdujących się na stronach internetowych, na których świadczy usługi wnioskodawczyni. Właściciel portalu nie uiszcza za wnioskodawczynię podatków ani składek na ubezpieczenia społeczne czy zdrowotne, a wyłącznie przelewa na jej konto odpowiednią część otrzymanej od klienta należności. Kontakty z właścicielami portali internetowych wnioskodawczyni nawiązuje za pośrednictwem Internetu, prezentując swoje umiejętności w zakresie świadczonych usług i na tej podstawie właściciel portalu udostępnia wnioskodawczyni możliwość wizualizacji swojej osoby za pośrednictwem strony internetowej i nawiązywania rozmów z klientami. Wnioskodawczyni kwalifikuje swoją działalność jako działalność artystyczną ponieważ jej pomysłowość, dobór słów, zachowanie z wykorzystaniem walorów fizycznych przesądza, jej zdaniem, o kwalifikacji tego przekazu jako utworu w rozumieniu prawa autorskiego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1. Czy podatnik właściwie zakwalifikował źródło uzyskania przychodu jako działalność wykonywaną osobiście...
2. Czy podatnik właściwie zastosował koszty uzyskania przychodu w wysokości 50%...
   
   

Wnioskodawczyni uważa, że uzyskuje przychód ze źródła określonego w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych jako działalność wykonywana osobiście. Uważa również, że do świadczonych przez nią usług powinno się stosować 50% koszty uzyskania przychodu ze względu na ich twórczy charakter w rozumieniu przepisów Prawa autorskiego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010r., Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów; między innymi wskazano w nim działalność wykonywaną osobiście (pkt 2), prawa majątkowe (pkt 7), jak również inne źródła (pkt 9).

Stosownie do art. 13 pkt 2 ww. ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, uważa się: przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Z kolei w myśl art. 18 ustawy za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Natomiast w myśl art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14 dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12–14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach. Do kategorii przychodów określonych w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy zalicza się wszystkie te przychody, które nie zostały enumeratywnie wymienione jako źródła przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 powołanej ustawy.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż wnioskodawczyni uzyskuje bezumownie przychody jako tzw. webcam model. Pieniądze trafiają do niej od właścicieli portali internetowych (z zagranicy), na których wnioskodawczyni świadczy swoje usługi oparte o pomysłowość, zachęcenie klienta do przeprowadzenia rozmowy o zabarwieniu erotycznym, eksponowanie swoich walorów fizycznych. Wnioskodawczyni kwalifikuje swoją działalność jako działalność artystyczną ponieważ jej pomysłowość, dobór słów, zachowanie z wykorzystaniem walorów fizycznych przesądza jej zdaniem o kwalifikacji tego przekazu jako utworu w rozumieniu prawa autorskiego.

Zaznaczyć należy, iż pojęcie działalności artystycznej nie zostało zdefiniowane w obowiązujących przepisach prawnych. W oparciu o przepisy ustawy z dnia 4 lutego 1994r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.). można wskazać, iż działalność artystyczna powinna stanowić indywidualny (niepowtarzalny) przejaw twórczej działalności człowieka. Jeżeli zatem działalność wnioskodawczyni jako webcam model stanowi w istocie działalność artystyczną, to zgodzić się należy ze stanowiskiem wnioskodawczyni, iż przychód z tego tytułu powinien być zakwalifikowany do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 2 w zw. z art. 10 ust. 2 ustawy.

Przepisy dotyczące kosztów uzyskania przychodu uregulowane zostały w rozdziale 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 22 ust. 1 kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 i 4 ww. ustawy, koszty uzyskania niektórych przychodów określa się:

• z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami - w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód (art. 22 ust. 9 pkt 3),
• z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 - w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód (art. 22 ust. 9 pkt 4).
  
  

Ponadto w myśl art. 22 ust. 10 ww. ustawy, jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych.

O zastosowaniu podwyższonych (50%) kosztów uzyskania przychodu decyduje wyłącznie fakt osiągnięcia przez podatnika przychodu z tytułu wykonania czynności (utworu) będącej przedmiotem prawa autorskiego.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć użytych w art. 22 ust. 9 pkt 3 tejże ustawy, takich jak np.: „artysta wykonawca”, „korzystanie przez artystów wykonawców z praw pokrewnych”, zaś ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć powołaną powyżej ustawę z dnia 4 lutego 1994r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Prawa pokrewne w rozumieniu tej ustawy stanowią prawa do artystycznych wykonań. Ustawa określa prawne zasady ochrony artystycznych wykonań, regulując prawa do artystycznych wykonań w oddziale 1 rozdziału 11 traktującego o prawach pokrewnych.

Zgodnie z art. 85 ust. 1 tej ustawy, przedmiotem prawa do artystycznego wykonania jest, pod warunkiem jego ustalenia, każde wykonanie utworu mające charakter artystyczny, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia. Art. 85 ust. 2 stanowi, że artystycznymi wykonaniami w rozumieniu ust. 1 są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, tancerzy i wokalistów oraz osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania. Artykuł 86 ust. 1 przewiduje, że artyście wykonawcy przysługuje, w granicach przewidzianych przepisami ustawy, wyłączne prawo do ochrony dóbr osobistych (pkt 1) i korzystania z artystycznego wykonania i rozporządzenia nim na poszczególnych polach eksploatacji (pkt 2). Na mocy art. 86 ust. 2 ww. ustawy, artyście wykonawcy służy prawo do wynagrodzenia za korzystanie z artystycznego wykonania lub za rozporządzanie prawami do takiego wykonania określone w umowie albo przyznane w przepisach ustawy.

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami, występują wówczas gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu lub artystycznego wykonania. Po drugie zaś osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego.

Biorąc pod uwagę obowiązujące przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy stwierdzić, iż jak wyżej wykazano, o zastosowaniu kosztów w wysokości 50% zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, decyduje fakt uzyskania przychodu za wykonanie czynności (utworu) będącej przedmiotem prawa autorskiego i praw pokrewnych.

Należy jednak podkreślić, że organy podatkowe nie są właściwe w zakresie rozstrzygania co stanowi artystyczne wykonanie w rozumieniu prawa autorskiego i praw pokrewnych. Interpretacja przepisów ustawy o prawie autorskim nie leży w kompetencji organów podatkowych. W razie wątpliwości, co do prawidłowości zakwalifikowania wykonanej pracy jako korzystającej z praw autorskich lub pokrewnych, należy zwrócić się w celu rozstrzygnięcia tej kwestii do Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Departament Prawny.

W związku z powyższym należy uznać, że jeżeli wnioskodawczynię można uznać za artystę korzystającego z praw pokrewnych - do ustalenia czego Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach nie jest uprawniony - do przychodów osiągniętych z tego źródła mogą być zastosowane, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, 50% koszty uzyskania przychodu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.