INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku opatrzonym datą 29 lipca 2010r. (data wpływu do tut. Biura 10 września 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• konieczności korekty odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej środków trwałych w następstwie zwrotu części dotacji, z której sfinansowano ich zakup,
• możliwości i sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie środków trwałych, odpowiadających wysokości zwróconej dotacji inwestycyjnej

–jest prawidłowe.

(pytanie oznaczone we wniosku nr 3)

UZASADNIENIE

W dniu 10 września 2010r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, m.in. w zakresie skutków podatkowych związanych ze zwrotem części dotacji inwestycyjnej, przeznaczonej na nabycie środków trwałych.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 10 listopada 2010r. Znak: IBPBI/1/415-857/10/ZK, IBPBI/1/415-858/10/ZK, IBPBI/1/415-859/10/ZK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 26 listopada 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji pieczywa. Ewidencja księgowa prowadzona jest w formie ksiąg rachunkowych od 2006 roku, a działalność jest opodatkowana na zasadach ogólnych - „podatek liniowy”. W latach 2004-2005 Wnioskodawca rozliczał się na zasadach ogólnych według skali podatkowej i prowadził ksiegę przychodów i rozchodów. Otrzymana dotacja nie stanowiła przychodu, była przeznaczona na zakup środków trwałych. W związku z rozwojem prowadzonej działalności w dniu 13 maja 2004 roku zawarł umowę na skutek czego otrzymał dotację z Agencji - program SAPARD "Tworzenie miejsc pracy na obszarach wiejskich” na sfinansowanie części zakupu maszyn i urządzeń do produkcji piekarniczej oraz samochodów dostawczych o ładowności do 3500 kg. Agencja udzieliła mu pomocy finansowej stanowiącej zwrot części kosztów kwalifikowanych na realizację przedsięwzięcia w wysokości 210.000 zł, nie więcej niż 47,11% kwalifikowanych kosztów przedsięwzięcia wynoszących 445.804,92 zł. Udział własny w kosztach kwalifikowanych to kwota 235.804,92 zł, co stanowi 52,89% całkowitych kosztów kwalifikowanych przedsięwzięcia. W związku z tym, iż część kosztów była refundowana, 47,11% odpisów amortyzacyjnych środków trwałych zakupionych z dotacji nie stanowiła kosztów uzyskania przychodów, natomiast jego udział własny, a więc 52,89% odpisów amortyzacyjnych było kosztem podatkowym. W wyniku powództwa A. zapadł wyrok Sądu Apelacyjnego, z którego to wyroku wynika zwrot części należnej dotacji w wysokości 105.000 zł wraz z odsetkami i połową kosztów postępowania sądowego. Wyrok ten był następstwem częściowego nie wykonania § 6 ust. 1 lit. o) umowy. Przyczyną niedopełnienia warunków umowy było nie uściślenie warunków zatrudnienia oraz częściowe zaniedbanie pracowników A. Wnioskodawca nadmienia, iż w firmie nadal istnieją zakupione środki trwałe w związku z otrzymanym dofinansowaniem. Maszyny nadal generują przychody dla firmy.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż:

• z dotacji zostały zakupione środki trwałe, tj. dwa samochody ciężarowe, wałkowarka z wyposażeniem, piec obrotowy z wyposażeniem, piec modułowy, wymiennik ciepła, dzielarka do ciasta, zaokrąglarka taśmowa, wydłużarka walcowa, odprężnik,
• firma amortyzuje środki trwałe zakupione z dotacji wg metody liniowej, według stawek określonych w wykazie,
• wyrok Sądu Apelacyjnego zapadł w dniu 28 maja 2010r., a uprawomocnił się w dniu ogłoszenia wyroku w dniu 20 maja 2010r.,
• pozwany - Wnioskodawca zwrócił na rzecz powoda A. kwotę 105.000 zł w dniu 31 maja 2010r.,
• pozwany - Wnioskodawca na rzecz powoda A. poniósł koszty zasądzone przez Sąd Apelacyjny w kwocie 8.850,00 zł, tytułem zwrotu połowy kosztów postępowania oraz kwotę 7.950,00 zł, tytułem zwrotu połowy kosztów postępowania administracyjnego.
  
  

Istotne elementy stanu faktycznyego zawarto równiez w części F. poz. 51. wniosku gdzie wskazano, iż w związku ze zwrotem części dotacji zmieniła się proporcja zaliczenia w koszty podatkowe odpisów amortyzacyjnych. Z umowy podpisanej w 2004r. z A. wynika, że 47,11% kosztów to koszty sfinansowane z A., które zgodnie z art. 23 ust 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, natomiast 52,89% to udział własny będący kosztem podatkowym.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy po zwrocie części dotacji koszty z odpisów amortyzacyjnych niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów w latach 2004-2010 mogą stanowić koszty podatkowe w momencie zwrotu środków do A. na podstawie wyroku Sądu Apelacyjnego czy powinno się dokonać korekt kosztów w latach ubiegłych...

(pytanie oznaczone we wniosku nr 3)

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust. 5c ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), koszty nierozliczonej amortyzacji lat 2004-2010 mogą stanowić koszt w miesiącu zwrotu dotacji, są to bowiem koszty pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami. Faktyczny wydatek został poniesiony w momencie zwrotu dotacji, wobec tego nie należy dokonywać korekty kosztów podatkowych wstecz, gdyż w latach 2004-2010 odpisy amortyzacyjne były dokonywane zgodnie z obowiązującym stanem faktycznym i prawnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmieniać należy, iż w zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 1 i 2, wydano odrębne interpretacje.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.