INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 28 czerwca 2010 r. (data wpływu 30 czerwca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości bezpośredniego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na budowę drogi dojazdowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 czerwca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości bezpośredniego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na budowę drogi dojazdowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest właścicielem przedsiębiorstwa, którego dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej opodatkowane są podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. podatek liniowy według stawki 19%.

W celu ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych, przedsiębiorstwo prowadzi księgi rachunkowe. Przedsiębiorstwo jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Głównym przedmiotem działalności gospodarczej jest sprzedaż detaliczna odzieży, odzieży wierzchniej, bielizny, wyrobów pończoszniczych, wyrobów tekstylnych, pozostałej odzieży i dodatków do odzieży.

W kwietniu 2009 roku przedsiębiorstwo oddało do użytku nowo wybudowany budynek o powierzchni 3.490,23 m² przeznaczony na działalność handlową (głównie sprzedaż detaliczna). Droga, która znajduje się przy działce na której zostało otwarte Centrum Handlowe była drogą polną, bez oświetlenia.

Ulica dojazdowa do Centrum położona jest na gruntach Urzędu Miasta, jest drogą publiczną, która ze względu na pełnione funkcje zakwalifikowana jest do drogi miejskiej.

W planach zagospodarowania przestrzennego Miasta nie przewidziano w najbliższym terminie podjęcia zbudowania nawierzchni jezdni odcinka i oświetlenia ulicznego, dlatego zaistniała konieczność utwardzenia części pasa jezdni oraz jej oświetlenia ulicznego ze środków własnych przedsiębiorcy, który umożliwiłby bezpieczny dojazd do Centrum Handlowego oraz utwardzenie część pasa przeznaczonego na parking, co zapewnia bezpieczniejszy dojazd klientów oraz zatrudnionych pracowników.

W dniu xx.11.2009 r. została zawarta umowa pomiędzy Miastem, a Komitetem Inicjatyw Gospodarczych budowy nawierzchni jezdni odcinka ulicy reprezentowanym przez m.in. Wnioskodawcę. Całkowity koszt budowy nawierzchni jezdni odcinka ulicy wyniósł 242.614,05 zł brutto. Strony ustaliły, że Urząd Miasta sfinansuje inwestycję w wysokości do 50% wartości zadania, a pozostałe 50% wartości zadania sfinansuje Komitet Inicjatyw Gospodarczych tj. wartość 121.307.02 zł brutto.

Wnioskodawca partycypował w kosztach w wysokości 66.219,02 zł brutto na budowę nawierzchni jezdni odcinka ulicy, kwota ta została wpłacona na konto Urzędu Miasta, a potwierdzeniem są dowody zapłaty (przelewy).

W dniu xx.12.2009 r. również została zawarta umowa pomiędzy Miastem, a Komitetem Inicjatyw Gospodarczych reprezentowanym przez Wnioskodawcę, pn. „Budowa linii kablowej oświetlenia ulicznego wraz ze słupami i oprawami na ul. xxxx” Całkowity koszt budowy oświetlenia ulicznego wynosił 30.387,28 zł brutto. Strony ustaliły, że Miasto sfinansuje inwestycje w wysokości 50% wartość zadania, a pozostałe 50% wartość zadania sfinansuje Wnioskodawca tj. wartość 15.193,64 zł brutto.

Dnia xx.05.2010 r. Urząd Miasta, Miejski Zarząd Dróg i Inwestycji sporządził informację dla Wnioskodawcy potwierdzającą zakończenie realizacji zadania inwestycyjnego na budowę nawierzchni jezdni odcinka ulicy i rozliczenie wpłat dokonanych przez Wnioskodawcę w zakresie współfinansowania zadania inwestycyjnego. Do rozliczenia dołączono kserokopie faktury VAT na budowę nawierzchni jezdni odcinka ulicy, oraz kserokopie protokołu odbioru końcowego robót pn. „Budowa nawierzchni jezdni odcinka ul. xxxxxx”.

Dnia xx.04.2010 r. Urząd Miasta, Miejski Zarząd Dróg i Inwestycji sporządził informację dla Wnioskodawcy rozliczającą zakończenie realizacji zadania inwestycyjnego na budowę oświetlenia ulicznego ulicy, dołączając kserokopie protokołu końcowego technicznego odbioru robót, kserokopie faktury VAT od wykonawcy.

W związku z powyższym Wnioskodawcy nasuwa się pytanie, czy poniesione wydatki w formie wpłaty kwoty 66.219.02 zł brutto na współfinansowanie budowy nawierzchni jezdni odcinka ulicy oraz współfinansowanie budowy oświetlenia ulicznego na wartość 15.193,64 zł brutto prawidłowo zostały uznane w całości za koszty uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. O zakwalifikowaniu partycypacji w kosztach budowy części drogi publicznej podjęto na podstawie stanowiska Ministerstwa Finansów z dnia 14.07.2006 r. sygnatura DD6-8213-43/WK/06/249.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie możliwości bezpośredniego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na budowę drogi dojazdowej.

Czy poniesione wydatki poprzez wpłaty zgodnie z zawartą umową przez Wnioskodawcę na budowę nawierzchni jezdni odcinka ulicy należy uznać w całości za koszty uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W opisanym stanie faktycznym, poniesione koszty polegające na wpłacie do Urzędu Miasta środków pieniężnych na współfinansowanie budowy nawierzchni jezdni odcinka kwalifikowanej do dróg miejskich, umożliwiają bezpieczny dojazd do przedsiębiorstwa, jest związane bezpośrednio z przychodem, jaki Wnioskodawca miał zamiar osiągnąć w nowo oddanym do użytku Centrum Handlowym.

Umowa partycypacjach w kosztach budowy nawierzchni jezdni odcinka, zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a jej właścicielem (Urząd Miasta), nie była umową na podstawie, której droga ta została przyjęta przez przedsiębiorstwo do używania. Nie przesądza tego również faktu zwiększonej, w stosunku do innych użytkowników częstotliwości korzystania z drogi przez Wnioskodawcę.

Na podstawie art. 22a ww. ustawy, poniesione wydatki na budowę nawierzchni jezdni publicznej odcinka ulicy, do której Wnioskodawca nie posiada żadnego tytułu prawnego, również nie są używane na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, jedynie uprawnienia do korzystania, nie można było rozpatrywać jako wydatki podlegające odpisom amortyzacyjnym i dlatego poniesione wydatki zaliczono w koszty uzyskania przychodów odnoszących się w ciężar kosztów podatkowych, po zakończeniu inwestycji budowy nawierzchni jezdni odcinka i budowy oświetlenia ulicznego.

Takie stanowisko przyjęto na podstawie pisma Ministerstwa Finansów, sygnatura DD6-8213-43/WK/06/249 dotyczące partycypacji w kosztach przebudowy drogi publicznej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Z przepisu tego wynika, że poniesione wydatki, z wyjątkiem zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo – skutkowym z przychodem lub służą zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów.

Związek ten może być bezpośredni lub pośredni, tzn. kosztem uzyskania przychodu będą wydatki, które mogą przyczynić się do powstania konkretnego przychodu oraz wydatki związane z funkcjonowaniem podatnika i wywiązywaniem się przez niego z obowiązków nałożonych innymi przepisami.

Stosownie do art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a–22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością;
2. maszyny, urządzenia i środki transportu;
3. inne przedmioty

   - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do art. 22a ust. 2 tej ustawy, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania:

1. przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej „inwestycjami w obcych środkach trwałych”;
2. budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie;
3. składniki majątku, wymienione w ust. 1, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z działalnością gospodarczą na podstawie umowy określonej w art. 23a pkt 1, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielem tych składników - jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający - zwane także środkami trwałymi;
4. tabor transportu morskiego w budowie (...).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, wprawdzie nie definiuje wprost pojęcia „inwestycji w obcym środku trwałym”, to jednak w praktyce przyjmuje się, że taką inwestycją są nakłady poniesione na ulepszenie środka trwałego, który używany jest na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

Zgoda na partycypowanie w kosztach modernizacji drogi publicznej na gruncie gminnym - nie może być uznana za tytuł prawny uprawniający Wnioskodawcę do traktowania tej inwestycji jako „inwestycji” w obcym środku trwałym, nie stanowi bowiem umowy, na podstawie której Wnioskodawca przejmuje prawo do jej używania.

Z tego też względu, wydatki związane z budową drogi publicznej nie stanowią „inwestycji w obcym środku trwałym”, a tym samym nie mogą być rozliczane w formie odpisów amortyzacyjnych.

Poniesione wydatki mają jednak związek z funkcjonowaniem przedsiębiorstwa, gdyż mają w znaczny sposób ułatwić dojazd do firmy i jej funkcjonowanie.

Ponieważ wydatki poczynione na budowę nawierzchni drogi publicznej, przy której znajduje się siedziba Wnioskodawcy nie są związane z powstaniem konkretnego przychodu, należy stwierdzić, iż wydatki te należy zaliczyć do kosztów pośrednio związanych z uzyskaniem przychodów.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, że ulica przy której Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą oraz grunt na którym postawiono oświetlenie stanowią własność gminy. Wnioskodawca partycypował w kosztach budowy nawierzchni jezdni odcinka ulicy i w części sfinansował budowę ponosząc koszt w wysokości 66.219,02 zł brutto.

W świetle powołanych przepisów nie ulega zatem wątpliwości, iż droga publiczna (gminna), w budowie której Wnioskodawca uczestniczył wybudowana na gruncie stanowiącym własność gminy, nie stanowi środka trwałego Wnioskodawcy, a co za tym idzie, poniesione wydatki poprzez wpłaty zgodnie z zawartą umową przez Wnioskodawcę na budowę nawierzchni jezdni odcinka ulicy należy uznać w całości za koszty uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, że w zakresie pozostałej problematyki dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych (tj. możliwości bezpośredniego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na oświetlenie drogi dojazdowej) wniosek rozstrzygnięto interpretacją indywidualną z dnia 20 września 2010 r. nr ILPB1/415-753/10-3/AG.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.