INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 02.09.2010 r. (data wpływu 10.09.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu importu usług factoringu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10.09.2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu importu usług factoringu.

Przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów formalnych. W związku z powyższym pismem z dnia 20.09.2010 r. znak IPPP3-443-882/10-2/JF tutejszy Organ podatkowy wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku. Wniosek został uzupełniony w terminie ustawowym.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Głównym przedmiotem działalności Spółki jest produkcja i sprzedaż stali. Spółka produkuje szeroką gamę wyrobów stalowych (gł. długich), które są nabywane zarówno przez klientów z Polski, jak i z zagranicy. Spółka dokonuje prawie wyłącznie transakcji podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT (proporcja sprzedaży powyżej 98%).

Zgodnie z umowami zawartymi z klientami Spółki, terminy płatności z tytułu sprzedanych wyrobów wahają się od kilkunastu do kilkudziesięciu dni. W celu wcześniejszego otrzymania wynagrodzenia, Spółka rozważa zawarcie ramowej umowy faktoringowej (Ramowa Umowa Faktoringowa”) ze spółką I. S.A., bankiem z siedzibą w Belgii i zarejestrowaną tam dla celów podatku VAT („Faktor”).

Zgodnie z Ramową Umową Faktoringową, Spółka dokona cesji na rzecz Faktora obecnych i przyszłych wierzytelności wynikających ze sprzedaży wyrobów stalowych, o ile wierzytelności te spełniać będą ustalone przez strony kryteria, łącznie z wszelkimi prawami związanymi z tymi wierzytelnościami. Faktor będzie sprawował pełną i wyłączną kontrolę nad nabytymi wierzytelnościami oraz, w szczególności, będzie swobodnie dysponował nabytymi wierzytelnościami według własnego uznania. Ryzyko niewywiązania się przez dłużników z zobowiązania do wykonania płatności zostanie przeniesione na Faktora, który w celu pokrycia tego ryzyka skorzysta z ubezpieczenia.

Ramowa Umowa Faktoringowa może również przewidywać sprzedaż Faktorowi wierzytelności handlowych należących do innych podmiotów z grupy A. (z siedzibą w Polsce lub zagranicą) (dalej łącznie ze Spółką zwanych „Inicjatorami”), na warunkach i zasadach podobnych do tych mających zastosowanie do sprzedaży wierzytelności handlowych Faktorowi przez Spółkę.

Zgodnie z Ramową Umową Faktoringową A. („Zarządzający Pieniędzmi”), spółka handlowa utworzona i zarejestrowana we Francji, będzie

1. otrzymywać każdą kwotę należną Inicjatorom działającym jako zbywcy własnych wierzytelności (servicers) oraz
2. płacić każdą kwotę należną od Inicjatorów działającym jako zbywcy własnych wierzytelności . Powyższe kwoty będą płacone/otrzymywane poprzez jeden rachunek bieżący (dla danej waluty) otwarty w imieniu Zarządzającego Pieniędzmi.
   
   

Ani Faktor ani Zarządzający Pieniędzmi nie prowadzi działalności w Polsce poprzez zakład tu położony. Faktor może upoważnić Spółkę do odbierania wierzytelności handlowych sprzedanych przez Spółkę. W tym zakresie Spółka będzie ściągać należności scedowane przez Nią na Faktora.

Opłaty faktoringowe będą uwzględniały:

1. koszty administracyjne (poniesione przez Faktora w związku z zarządzaniem wierzytelnościami oraz koszty windykacji, w zakresie jakim to nie Spółka będzie ściągała należności), oraz
2. koszty finansowania (ponoszone przez Faktora w okresie pomiędzy zakupem wierzytelności i ich ściągnięciem). Koszty finansowania będą obliczane, między innymi, na podstawie WIBOR-u (w odniesieniu do zbytych wierzytelności wyrażonych w PLN) lub EURIBOR-u (w odniesieniu do zbytych wierzytelności wyrażonych w EUR). Całość opłat factoringowych tj.: opłaty związane z zarządzaniem wierzytelnościami i ich windykacją jak i koszty finansowania będą płacone poprzez potrącenie z ceną nabycia wierzytelności handlowych.
   
   

Cena nabycia wierzytelności zostanie obliczona na podstawie nominalnej wartości przelanych wierzytelności. W dniu cesji będzie dokonywana płatność części ceny nabycia („Początkowa Cena Nabycia”) obliczonej na podstawie kilku czynników, z których najważniejszym jest szacunkowe określenie prawdopodobieństwa spłaty wierzytelności na podstawie historii dotychczas ściągniętych wierzytelności. Pozostała część ceny („Odroczona Cena Nabycia”) będzie należna po spłacie zbytych wierzytelności i wypłacana, jeśli nieściągnięta część portfela wierzytelności handlowych zostanie zamortyzowana do sumy kwot Początkowych Cen Nabycia.

W uzupełnieniu wniosku Spółka poinformowała, że usługobiorcą usługi faktoringu będzie A. z siedzibą w W, natomiast faktorem będzie spółka z siedzibą w Belgii, zarejestrowana tam dla celów podatku VAT, nie prowadząca działalności w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy opłaty faktoringowe płacone przez Spółkę na rzecz Faktora z tytułu świadczonych usług faktoringowych, podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce...
2. Jeśli tak, to czy Spółka będzie zobowiązana rozliczyć podatek należny od usług faktoringowych, gdzie podstawą opodatkowania będą opłaty faktoringowe i jednocześnie będzie uprawniona do odliczenia podatku naliczonego od tych usług faktoringowych w kwocie równej temu podatkowi należnemu...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy wynagrodzenie za usługi faktoringowe, które pokrywa koszty administracyjne i koszty finansowe, powinny podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce i Spółka powinna rozliczyć podatek należny od tych usług faktoringowych na podstawie mechanizmu samonaliczania podatku przez nabywcę (reverse charge mechanism). Podstawą naliczenia podatku będzie wartość opłat faktoringowych. Jednocześnie Spółka będzie miała prawo do odliczenia takiej samej kwoty podatku VAT stanowiącej podatek naliczony.

Ad. 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Ustawa o VAT”), opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają następujące czynności:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium Polski,
2. eksport towarów,
3. import towarów,
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium Polski,
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Zgodnie z art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust.1, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Co do zasady, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji.

Stosownie do art. 28b ust. 1 Ustawy o VAT, zasadniczo miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania. Ponadto, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 Ustawy o VAT podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce.

Co do zasady, usługi finansowe są zwolnione od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT w związku z poz. 3 Załącznika Nr 4 do Ustawy o VAT. Windykacja długów i usługi faktoringowe nie podlegają jednak zwolnieniu z podatku VAT na mocy powyższego artykułu.

Ad. 2

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 4 Ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego od importu usług, kwota podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca. Z kolei zgodnie z art. 29 ust. 17 Ustawy o VAT podstawą opodatkowania w imporcie usług jest kwota, którą usługobiorca jest obowiązany zapłacić.

Biorąc pod uwagę treść powyższych przepisów, usługi faktoringowe świadczone przez Faktora na rzecz Spółki powinny być uważane za usługi finansowe podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce, zaś Spółka powinna być zobowiązana do rozliczenia podatku VAT w związku ze świadczeniem powyższych usług zgodnie z mechanizmem samonaliczania podatku („reverse charge mechanism”). Podstawą naliczenia podatku będzie wartość opłat faktoringowych.

Spółka będzie zatem zobowiązana i jednocześnie uprawniona do wykazania kwoty podatku należnego oraz równej tej kwocie kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia usług faktoringowych w tej samej deklaracji. Stanowisko Spółki w zakresie pkt 1 i 2 jest zgodne z interpretacjami przepisów prawa podatkowego z dnia 17 grudnia 2007 r. nr IBPP2/443-126/07/BW oraz IBPP2/443-127/07/BW dotyczące aspektów opodatkowania podatkiem VAT obecnie obowiązującej umowy faktoringowej. Opinię Spółki potwierdza również interpretacja przepisów prawa podatkowego z dnia 21 sierpnia 2009 r. nr IPPP1/443-512/09-4/IG wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.