INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 8 września 2010r. (data wpływu do siedziby tut. organu 17 września 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 października 2010r. (data wpływu 19 października 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku od towarów i usług na wykonanie prac remontowych w pomieszczeniach klubowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 września 2010r. do siedziby tut. organu został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku od towarów i usług na wykonane prace remontowe w pomieszczeniach klubowych.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 8 października 2010r. (data wpływu 19 października 2010r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 30 września 2010r. znak: IBPP2/443-743/10/WN.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej również Fundacja) wykonał prace remontowe i konserwacyjne w pomieszczeniach klubowych prowadzonych przez jego Fundatora tj. Stowarzyszenie X. Kluby te mieszczą się w mieszkaniach wielorodzinnych (blokach), mieszkaniu parafialnym (plebania) oraz zlikwidowanych wcześniej szkołach. Przejęte lokale i pomieszczenia wymagały pilnych remontów. Priorytetem działalności Stowarzyszenia jest pomoc dla osób znajdujących się w kryzysie i młodzieży zagrożonej wykluczeniem społecznym. Ze względu na brak środków finansowych nie było możliwości przeprowadzenie remontów przez wynajęte firmy budowlane. W tej sytuacji remonty wykonała Fundacja, która powstała w 2009r. i nie posiada jeszcze żadnego majątku. Była to jej pierwsza usługa tj. sprzedaż usług na rzecz jej Fundatora.

Fundacja i Stowarzyszenie są to odrębne osoby prawne.

Dodatkowo w piśmie z dnia 8 października 2010r. Wnioskodawca dodał, iż wykonał prace remontowe i konserwacyjne w okresie wakacji tj. w miesiącu lipcu i sierpniu 2010r.

W wyremontowanych pomieszczeniach klubowych zbierają się dzieci i młodzież z rodzin ubogich, rozbitych lub patologicznych, które często pozostawione są same sobie. Tu mogą poczuć się lepiej, bezpieczniej, mogą rozwijać swoje zainteresowania oraz zwrócić się o pomoc w nauce. Klubowicze często korzystają z fachowej pomocy psychologicznej, a także ze skromnego posiłku.

Prowadzone kluby są wyjściem naprzeciw i pomocą dla osób znajdujących się w kryzysie i młodzieży zagrożonej wykluczeniem społecznym.

Remontowane pomieszczenia klubowe to według klasyfikacji PKOB to 113 oraz według klasyfikacji PKWiU 43.31,32,33,34,39.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wykonanie prac remontowych takich jak: wybudowanie ścianek, osadzanie drzwi, malowanie, szpachlowanie, montaż opraw oświetleniowych, wyłożenie płytek ściennych i podłogowych oraz innych prac remontowych w klubach Stowarzyszenia X można opodatkować preferencyjną stawką VAT 7% (art. 146 ust. 1 pkt 2 ppkt a i b)...

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowe prace remontowe winny zostać opodatkowane preferencyjną stawką VAT 7%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Stosownie do zapisu art. 41 ust. 2 wskazanej ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się – w myśl ust. 12 wskazanego artykułu w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2008r. – do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z ust. 12a tegoż artykułu, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Według zapisu ust. 12b wskazanego artykułu, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

• budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
• lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
  
  

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku w wysokości 7% stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Ponadto w myśl § 37 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009r, w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799), w okresie do dnia 31 grudnia 2010r. stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy o VAT obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do:

1. robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiektów sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych,
2. obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12

-w zakresie, w jakim wymienione roboty i remonty, obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy.

Zgodnie z art. 2 pkt 12 ustawy przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Wskazać należy, że nie zawsze budynki mają jednorodny charakter. W sytuacji, gdy część budynku wykorzystywana jest do celów mieszkalnych, a pozostała część do innych celów, wówczas sposób zakwalifikowania danego budynku znajduje się w przepisach rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. W przepisach tych zdefiniowano m. in. pojęcia takie jak:

• obiekty budowlane - to konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych;
• budynki - to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych, przystosowane do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.
  
  

Budynki dzielą się na mieszkalne i niemieszkalne:

• budynki mieszkalne - to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem,
• budynki niemieszkalne - to obiekty budowlane wykorzystywane głównie dla potrzeb niemieszkalnych. W przypadku, gdy co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest do celów mieszkalnych, budynek klasyfikowany jest jako budynek mieszkalny.
  
  

Część „mieszkaniowa” budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne – kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie, pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. wózkarnie, suszarnie). Natomiast z uregulowań zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2006r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.), wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie się budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi. Budynkiem zaś jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach (art. 3 pkt 1 lit. a i pkt 2).

Ponadto w myśl § 3 pkt 10 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2002r. Nr 75 poz. 690 ze zm.) przez pomieszczenie mieszkalne należy rozumieć pokoje w mieszkaniu, a także sypialnie i pomieszczenia do dziennego pobytu ludzi w budynku zamieszkania zbiorowego.

W tym miejscu należy podkreślić, że fakt zaklasyfikowania budynku do grupy 11 PKOB, nie stanowi jednoznacznej przesłanki do zastosowania od dnia 1 stycznia 2008r. 7% stawki podatku od towarów i usług. Zgodnie bowiem z cyt. powyżej przepisami art. 41 ust. 12 i 12a ustawy o podatku od towarów i usług oraz § 37 rozporządzenia, stawką 7% nie są objęte lokale użytkowe.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, iż definicję pojęcia „lokal użytkowy” zawiera § 3 pkt 14 cyt. wyżej rozporządzenia Ministra Infrastruktury. Zgodnie z tą definicją, pod pojęciem lokalu użytkowego należy rozumieć jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (dalej również Fundacja) wykonała prace remontowe i konserwacyjne w pomieszczeniach klubowych prowadzonych przez jej Fundatora tj. Stowarzyszenie X. Kluby te mieszczą się w mieszkaniach wielorodzinnych (blokach), mieszkaniu parafialnym (plebania) oraz zlikwidowanych wcześniej szkołach. Przejęte lokale i pomieszczenia wymagały pilnych remontów. Priorytetem działalności Stowarzyszenia jest pomoc dla osób znajdujących się w kryzysie i młodzieży zagrożonej wykluczeniem społecznym. Ze względu na brak środków finansowych nie było możliwości przeprowadzenie remontów przez wynajęte firmy budowlane. W tej sytuacji remonty wykonała Fundacja, która powstała w 2009r. i nie posiada jeszcze żadnego majątku. Była to jej pierwsza usługa tj. sprzedaż usług na rzecz jej Fundatora.

Fundacja i Stowarzyszenie są to odrębne osoby prawne.

W wyremontowanych pomieszczeniach klubowych zbierają się dzieci i młodzież z rodzin ubogich, rozbitych lub patologicznych, które często pozostawione są same sobie. Tu mogą poczuć się lepiej, bezpieczniej, mogą rozwijać swoje zainteresowania oraz zwrócić się o pomoc w nauce. Klubowicze często korzystają z fachowej pomocy psychologicznej, a także ze skromnego posiłku.

Z unormowań zawartych w przytoczonych przepisach wynika, że 7% stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie w całym budownictwie mieszkaniowym, zarówno objętym społecznym programem mieszkaniowym, jak i nieobjętym tym programem.

Zgodnie z art. 41 ust. 12 w związku z ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz § 37 cytowanego wyżej rozporządzenia Ministra Finansów, 7% stawka podatku od towarów i usług, znajduje zastosowanie jedynie w odniesieniu do robót polegających na realizacji obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż pomieszczenia klubowe pełnią funkcję pomieszczeń, w których zbierają się dzieci i młodzież z rodzin ubogich, rozbitych lub patologicznych, gdzie mogą rozwijać swoje zainteresowania oraz zwrócić się o pomoc w nauce. Klubowicze często korzystają z fachowej pomocy psychologicznej, a także ze skromnego posiłku.

Odnosząc zatem przedstawiony stan prawny do przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, iż do prac remontowych prowadzonych w klubach Stowarzyszenia, które nie pełnią funkcji pomieszczeń mieszkalnych w myśl cyt. wyżej rozporządzenia Ministra Infrastruktury, zastosowanie znajdzie 22% stawka podatku VAT.

Końcowo nadmienić należy, iż stosowanie stawki podatku od towarów i usług w wysokości 7% w odniesieniu do budownictwa mieszkaniowego oraz infrastruktury towarzyszącej na podstawie powołanego przez Wnioskodawcę przepisu art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a i b ustawy o VAT, obowiązywało do dnia 31 grudnia 2007r. Zatem w związku z utratą mocy obowiązującej ww. przepisu, od dnia 1 stycznia 2008r. zastosowanie stawki podatku na podstawie ww. przepisów nie jest już możliwe.

Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.), do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, do dnia 31 grudnia 2010r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264 ze zm.).

Natomiast wskazane przez Wnioskodawcę grupowania w klasyfikacji tej nie występują.

Powyższe pozostaje jednak bez wpływu na wynik sprawy, bowiem jak wyżej wskazano stawka 7% nie może nieć zastosowania.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy zauważyć, iż podane przez Wnioskodawcę klasyfikacje PKOB oraz PKWiU, zostały potraktowane jako element stanu faktycznego. Należy bowiem zauważyć, że tut. organ nie jest właściwy do weryfikacji poprawności dokonanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji, gdyż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje towary i usługi według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania wyrobu lub usługi zainteresowany podmiot może zwrócić się o udzielenie informacji w tym zakresie do Urzędu Statystycznego w Łodzi. Tak więc to Podatnika obciąża obowiązek i ryzyko prawidłowego sklasyfikowania wyrobu lub usługi, a w razie wątpliwości Podatnik może w tym zakresie zwrócić się do Urzędu Statystycznego w Łodzi.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.