INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 30 sierpnia 2010r. (data wpływu 17 września 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zachowania ciągłości numeracji kolejnych faktur VAT sprzedaży – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 września 2010r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ciągłości numeracji kolejnych faktur VAT sprzedaży.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca należy do grupy kapitałowej G.. Polskie spółki z tej grupy kapitałowej optymalizują zarządzanie procesami biznesowych między innymi poprzez wdrożenie zintegrowanego systemu informatycznego (dalej zwany ZSI). Wnioskodawca zamierza współużytkować ZSI z innymi polskimi podatnikami należącymi do Grupy między innymi w zakresie modułu Faktury.

Moduł Faktury wdrażanego ZSI umożliwia automatyzację procesu wystawiania faktur, co zmniejsza koszty działalności wszystkich podatników współużytkujących ZSI. Jednym z obowiązkowych elementów faktury jest jej numer porządkowy. Moduł Faktury nadaje każdemu następnemu dokumentowi faktury wystawianemu za pomocą ZSI numer większy od poprzedniego o jeden, niezależnie od tego, który z podatników uprawnionych do wystawiania faktur w ZSI wystawił poprzednią fakturę. Konsekwencją przyjęcia przez Wnioskodawcę takiej zasady numerowania faktur uwzględniających wszystkich współużytkowników ZSI jest zaakceptowanie numeracji faktur sprzedażowych Wnioskodawcy z pominięciem numerów przyporządkowanych do faktur wystawianych przez innych podatników z Grupy korzystających z ZSI.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wystawianie faktur sprzedażowych przez Wnioskodawcę z pominięciem numerów przyporządkowanych do faktur wystawianych przez innych podatników z Grupy korzystających z ZSI jest zgodne z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeniem Ministra Finansów w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług z dnia 28 listopada 2008r....

Stanowisko Wnioskodawcy.

Ustawodawca nie narzuca konkretnego sposobu numerowania faktur, a jedynie nakazuje zachowanie chronologii i niepowtarzalności tychże numerów. Zdaniem Wnioskodawcy, algorytm numerowania faktur sprzedażowych, zaprojektowany we wdrażanym ZSI - moduł Faktur, spełnia ustawowe wymagania określane w art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), czego szczegółowe zasady na mocy delegacji ustawowej regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług z dnia 28 listopada 2008r., opublikowanego w Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm. (dalej zwane rozporządzeniem).

Identyfikacja podatnika jest możliwa dzięki obowiązkowemu umieszczeniu na fakturze nazwy oraz NIP sprzedawcy (§ 5 ust. 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia). Okres rozliczeniowy jest identyfikowany dzięki umieszczeniu na fakturze dnia, miesiąca i roku wystawienia faktury (§ 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia).

Powyższe dane wymagane do umieszczenia na fakturze sprzedaży przez przepisy powołanej ustawy o podatku od towarów i usług oraz zacytowane przepisy wykonawcze rozporządzenia pozwalają jednoznacznie zidentyfikować obrót Wnioskodawcy. Numery faktur sprzedaży będą nadawane chronologicznie, a więc spełnią wymóg § 5 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia stanowiący, że faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej numer kolejny faktury oznaczonej jako „FAKTURA VAT. Z tego wynika, iż fakturom VAT powinny być nadawane „kolejne” numery. Co dokładnie należy rozumieć pod pojęciem „kolejny” nie wynika z przepisów podatkowych. Zgodnie z definicją Słownika Języka Polskiego PWN pojęcie „kolejny” oznacza występujący w porządku następczym. Projektowany przez Wnioskodawcę sposób numerowania faktur jest również zgodny z przepisami UE. Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1) w art. 226 w pkt 2 wymaga, aby faktura do celów VAT zawierała kolejny numer, nadany w ramach jednej lub kliku serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Na podstawie delegacji zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy o VAT, szczegółowe zasady dotyczące faktur uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337, ze zm.) zwanym dalej rozporządzeniem.

W § 5 ust. 1 cyt. rozporządzenia w pkt 1 - 4 stwierdza się, że wystawiona faktura VAT powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako "FAKTURA VAT";
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury.
   
   

Z powyższego przepisu wynika, iż faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać numer kolejny.

Natomiast art. 226 pkt 2 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.) wskazuje iż, bez uszczerbku dla przepisów szczególnych przewidzianych w niniejszej dyrektywie, faktury wystawione zgodnie z przepisami art. 220 i 221, do celów VAT, zawierają m.in. kolejny numer, nadany w ramach jednej lub kilku serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę.

Określone w art. 226 Dyrektywy elementy faktury VAT, stanowią katalog jej obowiązkowych elementów.

W związku z powyższym uznać należy, iż przepisy cyt. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, wprowadzające obowiązek, iż wystawiona faktura VAT powinna zawierać m.in. numer kolejny faktury oznaczonej jako "FAKTURA VAT", nie są sprzeczne z normami wspólnotowymi.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca należy do grupy kapitałowej G.. Wnioskodawca zamierza współużytkować zintegrowany system informatyczny (dalej zwany ZSI) z innymi polskimi podatnikami należącymi do Grupy między innymi w zakresie modułu Faktury.

Wnioskodawca wskazał, iż moduł Faktury nadaje każdemu następnemu dokumentowi faktury wystawianemu za pomocą ZSI numer większy od poprzedniego o jeden, niezależnie od tego, który z podatników uprawnionych do wystawiania faktur w ZSI wystawił poprzednią fakturę.

Z wniosku wynika, iż konsekwencją przyjęcia przez Wnioskodawcę takiej zasady numerowania faktur uwzględniających wszystkich współużytkowników ZSI jest zaakceptowanie numeracji faktur sprzedażowych Wnioskodawcy z pominięciem numerów przyporządkowanych do faktur wystawianych przez innych podatników z Grupy korzystających z ZSI.

Wnioskodawca wniósł o rozstrzygnięcie, czy przedstawiona przez niego metoda numeracji faktur, w której brak jest jej ciągłości, jest prawidłowa w świetle przywołanego § 5 ust. 1 pkt 3 cyt. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r.

Przepisy nie określają co należy rozumieć pod pojęciem „kolejny”. Zasadne jest więc sięgnięcie do języka potocznego, gdzie "kolejny" pojmowany jest jako występujący w porządku następczym, jeden po drugim, następny (Uniwersalny słownik języka polskiego pod redakcją S. Dubisza, PWN 2003, tom 2, s. 362).

Chodzi zatem o to, by kolejno następującym po sobie fakturom nadawać numery w porządku chronologicznym. Tym samym prawidłowa jest taka wykładnia § 5 ust. 1 pkt 3 cyt. rozporządzenia, iż każda kolejna faktura musi mieć numer o jeden większy od poprzedniego.

Sformułowanie „numer kolejny” oznacza bowiem numer większy o jeden w stosunku do poprzedniego. Pogląd taki został także wyrażony w piśmiennictwie (por. też A. Bartosiewicz, R. Kubacki, VAT. Komentarz, 4 wydanie, LEX, s. 1108).

Zatem, w świetle § 5 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia z 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, poprawną metodą jest nadawanie fakturom kolejnych, następujących po sobie numerów.

Zgodne bowiem z literalnym brzmieniem ww. przepisu faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać m.in. numer kolejny faktury oznaczonej jako „faktura VAT”. Przy wystawianiu faktur powinna więc zostać zachowana chronologia numerowania i powinna ona dotyczyć wszystkich dokumentów będących fakturami VAT. Faktury VAT powinny zawierać m.in. indywidualne numery - wg prowadzonej przez podatnika ewidencji.

Biorąc zatem pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż proponowany przez Wnioskodawcę sposób numerowania faktur nie jest prawidłowy. Sposób ten nie jest bowiem zgodny z przepisami powołanego rozporządzenia oraz przepisem art. 226 Dyrektywy 2006/112/WE.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja nie odnosi się do innych podatników należących do Grupy, którzy będą korzystać z zintegrowanego systemu informatycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.