INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2010r. (data złożenia 10 września 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 listopada 2010r. (data wpływu 19 listopada 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania podmiotowego zwolnienia od podatku od towarów i usług od stycznia 2011r. – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 września 2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania podmiotowego zwolnienia od podatku od towarów i usług od stycznia 2011r.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 17 listopada 2010r. (data wpływu 19 listopada 2010r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 12 listopada 2010r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą od dnia 1 września 1995r. na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej prowadzonej przez Prezydenta Miasta B. Wnioskodawca posiada świadectwo Kwalifikacyjne Ministra Finansów, wydane na postawie art. 81 ust. 3 pkt 4 i 4a ustawy o rachunkowości, uprawniające go do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy są usługi księgowo-rachunkowe, które świadczy w niewielkim zakresie, wyłącznie dla podmiotów gospodarczych, w zakres których wchodzą następujące czynności:

• prowadzenie ksiąg rachunkowych zgodnie z ustawą o rachunkowości: kwalifikowanie dowodów do ujęcia w księgach, kontrola zapisów, w księgach, sporządzanie deklaracji i raportów wynikających z tych ksiąg,
• prowadzenie ewidencji środków trwałych i amortyzacji,
• prowadzenie ewidencji sprzedaży i zakupu VAT,
• prowadzenie naliczeń płac i ZUS zatrudnionych pracowników oraz naliczeń ZUS zleceniodawcy.
  
  

Na dzień złożenia wniosku Wnioskodawca ma zawarte 4 umowy z podmiotami gospodarczymi na kompleksowe usługi księgowe i w najbliższym czasie nie zamierza poszerzać tej działalności. Przychody, które Wnioskodawca uzyskał z działalności gospodarczej w 2008r. wynosiły 95.300,20 zł, a w 2009r. 100.300,33 zł. Należy jednak wskazać, iż w dniu 3 listopada 2009r. w stosunku do jednego z kluczowych klientów została ogłoszona upadłość połączona z likwidacją majątku. Tym samym przychody z prowadzonej działalności uległy znacznemu obniżeniu, to jest o około 20.000,00 zł

Wnioskodawca nie świadczy żadnych usług dla osób nieprowadzących działalności gospodarczej, oraz nie sporządza deklaracji podatkowych dla podmiotów gospodarczych, dla których nie prowadzi ewidencji dla celów podatkowych. Wnioskodawca zaznacza również, że nie jest doradcą podatkowym i nie udziela żadnych zaleceń, porad oraz opinii. Podatnicy, których obsługuje są poinformowani, że wszelkie fachowe porady, czy inne rozwiązania problemów podatkowych wraz ze wskazaniem sposobu postępowania w konkretnej sprawie są zobowiązani zdobyć u podmiotów do tego uprawnionych prawników, doradców podatkowych. Wnioskodawca nie podpisuje deklaracji w imieniu podatników. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę obecnie są zakwalifikowane pod numerem PKWiU 69.20.Z - działalność rachunkowo - księgowa, doradztwo podatkowe. Poprzednio były one zakwalifikowane pod numerem 74.12. Z - Działalność rachunkowo-księgowa.

Przedmiotowy wniosek dotyczy zdarzenia przyszłego, gdyż Wnioskodawca chciałby w 2011r. wyrejestrować się z podatku VAT.

W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca nie wykonuje czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT.

Wnioskodawca nie wykonuje usług o charakterze doradczym i nie będzie ich udzielał, nie udziela porad prawnych i nie będzie ich udzielał, nie sporządza i nie podpisuje deklaracji podatkowych w ramach odrębnego zlecenia, nie jest doradcą podatkowym.

Wysokość obrotu w latach: 2008 - 95.300,00 zł; 2009 -100.300,00 zł: za okres 01-10.2010 - 72.700,00 zł do końca 2010 roku Wnioskodawca osiągnie przychód 88.000,00 zł.

Czynnym podatnikiem VAT Wnioskodawca jest od kwietnia 2000r. – Wnioskodawca przekroczył limit do zwolnienia z VAT.

PKWiU działalności Wnioskodawcy to 74.12.20-00.00 - usługi w zakresie księgowości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (pytanie ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 17 listopada 2010r. - data wpływu 19 listopada 2010r.):

Czy Wnioskodawca może od stycznia 2011r. korzystać ze zwolnienia z VAT ze względu na uzyskiwanie niewielkich obrotów świadcząc jedynie usługi rachunkowo-księgowe...

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczone usługi księgowe (w tym sporządzanie deklaracji podatkowych), mogą korzystać ze zwolnienia w podatku od towarów i usług. W art. 113 ust. 13 pkt 2, ustawy o podatku od towarów i usług, zostały wymienione przypadki, kiedy podatnicy VAT nie mogą korzystać, ze zwolnienia podmiotowego. Dotyczy to podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie. Usług księgowych, polegających również na sporządzaniu deklaracji, nie należy zaliczać do usług doradczych, mają one charakter techniczny, a nie prawny ponieważ sporządzane są na podstawie dostarczanych dokumentów. Istotny jest fakt, iż o prawie podatnika do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego, zamierzającego świadczyć usługi księgowe, decyduje nie ustawa o doradztwie podatkowym, lecz ustawa o podatku od towarów i usług oraz wydane na jej podstawie akty wykonawcze, ustawa o rachunkowości, a także normy techniczne PKWiU. Zatem w sytuacji świadczenia usług rachunkowo-ksiegowych (o ile nie będą to usługi w zakresie doradztwa podatkowego), przysługiwało będzie prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług, regulowanego przepisami art. 113 ust. 1 ww. ustawy. Dla potwierdzenia stanowiska Wnioskodawca wskazuje interpretację ITPP1/433-83/10/MS.

Zdaniem Wnioskodawcy, może on od stycznia 2011r. korzystać ze zwolnienia z VAT ze względu na uzyskiwanie niewielkich obrotów świadcząc jedynie usługi rachunkowo-księgowe na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Jak stanowi art. 8 ust. 3 ustawy o VAT usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

W myśl § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.) do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264 ze zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Natomiast art. 113 ust. 1 od dnia 1 stycznia 2011r. na podstawie art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 2 grudnia 2009r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 215, poz. 1666), otrzyma brzmienie - zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Jednakże art. 2 ust. 1 ww. ustawy wskazuje, iż kwotę o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1, dla 2010r. przyjmuje się w wysokości 100.000 zł.

Jak stanowi art. 2 ust. 4 cyt. wyżej ustawy, w 2011r. podatnicy, u których łączna wartość sprzedaży opodatkowanej w 2010r. była wyższa niż 100.000 zł i nie przekroczyła 150.000 zł, mogą skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego w terminie do dnia 15 stycznia 2011r., z zastrzeżeniem ust. 5.

Stosownie do art. 113 ust. 2 ustawy o VAT, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Natomiast zgodnie z ust. 11 tego samego artykułu, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Przepis art. 113 ust. 11 ustawy o VAT został zmieniony - z dniem 1 stycznia 2009r. - przez art. 1 pkt 59 lit. c ustawy z dnia 7 listopada 2008r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209 poz. 1320).

Do dnia 31 grudnia 2008r. przepis ten stanowił, że podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może dopiero po upływie 3 lat, licząc od końca miesiąca, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Ponadto na mocy art. 113 ust. 13 ustawy o VAT, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz podatników:

1. dokonujących dostaw:
   1. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali,
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, z wyjątkiem energii elektrycznej (PKWiU 40.10.10) i wyrobów tytoniowych w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym,
   3. nowych środków transportu,
   4. terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę;
2. świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie;
3. niemających siedziby lub miejsca zamieszkania na terytorium kraju.
   
   

W świetle powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, iż obecnie co do zasady, podatnik może ponownie skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy spełnione zostaną następujące warunki:

• od końca roku, w którym nastąpiła utrata prawa do zwolnienia od podatku lub rezygnacji z tego zwolnienia, musi upłynąć co najmniej rok,
• podatnik w poprzednim roku podatkowym nie może przekroczyć określonej wartości sprzedaży, wskazanej w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT,
• podatnik nie może wykonywać czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT.
  
  

Jak stanowi art. 113 ust. 13 pkt 2 ww. ustawy zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie.

Zgodnie z delegacją ustawową zawartą w cyt. art. 113 ust. 14 pkt 2 cyt. ustawy o VAT minister właściwy do spraw finansów publicznych określi w drodze rozporządzenia listę towarów i usług, o których mowa w ust. 13 pkt 1 lit. a i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

W wykonaniu delegacji ustawowej zawartej w art. 113 ust. 14 pkt 2 ww. ustawy Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.).

Stosownie do § 26 ww. rozporządzenia Minister Finansów określił listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy – stanowiącą załącznik do ww. rozporządzenia. Pod poz. 37 załącznika do ww. rozporządzenia (bez względu na symbol PKWiU), wymieniono doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996r. o doradztwie podatkowym (t.j. Dz. U. z 2008r. Nr 73, poz. 443 ze zm.), zwanej dalej ustawą o doradztwie podatkowym (w brzemieniu obowiązującym do dnia 6 sierpnia 2010r.) czynności doradztwa podatkowego obejmują:

1. udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych;
2. A prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
3. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie.
   
   

Na mocy natomiast art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996r. o doradztwie podatkowym (w brzmieniu obowiązującym od dnia 7 sierpnia 2010r.), czynności doradztwa podatkowego obejmują:

1. udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
2. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
3. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
4. reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.
   
   

Z kolei art. 2 ust. 2 ww. ustawy o doradztwie podatkowym stanowi, iż zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 ww. ustawy o doradztwie podatkowym, są osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych, adwokaci i radcowie prawni oraz biegli rewidenci (art. 3 ustawy o doradztwie podatkowym w brzemieniu obowiązującym do dnia 6 sierpnia 2010r.).

Zgodnie natomiast z art. 3 ustawy o doradztwie podatkowym (w brzmieniu obowiązującym od dnia 7 sierpnia 2010r.), podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1, są osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych, adwokaci i radcowie prawni, biegli rewidenci, z wyłączeniem czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4.

Ponadto należy zaznaczyć, że w okresie od dnia 1 lutego 2005r. do dnia 31 grudnia 2008r. (z małymi zmianami w brzmieniu tego przepisu na przestrzeni tego okresu, pozostającymi bez znaczenia dla sprawy) w ustawie o doradztwie podatkowym obowiązywał przepis art. 3a, który stanowił, że podmioty uprawnione, zgodnie z odrębnymi przepisami, do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych mogą również wykonywać czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2a i 3.

Natomiast zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2009r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.).

Zgodnie z art. 76a ust. 1 ww. ustawy o rachunkowości usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych jest działalnością gospodarczą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, polegającą na świadczeniu usług w zakresie czynności, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2-6.

W myśl ust. 2 ww. art. 76a ww. ustawy o rachunkowości przedsiębiorcy, wykonujący działalność, o której mowa w ust. 1, są również uprawnieni do wykonywania działalności, obejmującej:

1. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie,
2. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie

-w zakresie określonym odrębnymi przepisami.

Działalność, o której mowa w ust. 1 i 2, mogą wykonywać:

1. przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi, jeżeli są uprawnieni do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych,
2. pozostali przedsiębiorcy, pod warunkiem, że czynności z tego zakresu będą wykonywane przez osoby uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych,

-o czym stanowi art. 76a ust. 3 ustawy o rachunkowości.

Stosownie do art. 76a ust. 4 ww. ustawy o rachunkowości uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych są, z zastrzeżeniem ust. 6, osoby posiadające certyfikat księgowy, osoby wpisane do rejestru biegłych rewidentów lub na listę doradców podatkowych.

Należy zaznaczyć, iż konstrukcja prawna przedmiotu opodatkowania, stawek podatkowych i zwolnień podatkowych w ustawie o VAT opiera się na właściwych klasyfikacjach statystycznych, tj. Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Jak już wyżej wskazano, zgodnie z § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. Nr 42, poz. 264 ze zm.).

Z tego też względu sprawa klasyfikacji statystycznej towarów i usług nabiera szczególnego znaczenia.

Należy podkreślić również, iż do zaklasyfikowania danego towaru bądź usługi do odpowiedniej grupy towarów czy też do weryfikacji wskazanej klasyfikacji, nie są kompetentne organy podatkowe. W myśl bowiem Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej.

W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania: rodzaju prowadzonej działalności, wyrobu lub usługi, towaru, środka trwałego lub obiektu budowlanego zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego w Łodzi ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku stwierdzić należy, że świadczenie usług określonych z nazwy w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, jako usługi doradztwa, wyłącza prawo do korzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku, określonego w art. 113 ust. 1 ustawy. W konsekwencji o tym, czy świadczone przez podatnika usługi mogą korzystać ze wspomnianego zwolnienia, decyduje ich zaklasyfikowanie do określonego grupowania PKWiU, jak również stan faktyczny konkretnej sprawy.

Wnioskodawca wskazał, iż usługi, które świadczy są sklasyfikowane pod symbolem PKWiU: 74.12.20-00.00 usługi w zakresie księgowości.

Należy zauważyć, iż pod symbolem 74.12.20-00.00 w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264 ze zm.), którą to klasyfikację stosownie do cyt. wyżej § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. stosuje się do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010r., sklasyfikowano usługi w zakresie księgowości, z wyjątkiem deklaracji podatkowych.

Ponadto Wnioskodawca podał, iż w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie wykonuje czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT. Wnioskodawca nie wykonuje usług o charakterze doradczym, nie udziela i nie będzie udzielał porad prawnych, sporządzał i podpisywał deklaracji podatkowych w ramach odrębnego zlecenia, Wnioskodawca nie jest doradcą podatkowym.

Zatem jeżeli Wnioskodawca nie wykonuje/nie będzie wykonywał usług o charakterze doradczym ani nie udziela/nie będzie udzielał porad prawnych, oraz pod warunkiem, że przygotowanie deklaracji podatkowych nie jest/nie będzie realizowane w ramach odrębnego zlecenia lecz będzie stanowiło element kompleksowej usługi w zakresie rachunkowości klasyfikowanej do grupowania PKWiU 74.12 to wówczas nie ma zastosowania cyt. wyżej art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT. Wnioskodawca może więc korzystać ze zwolnienia od opodatkowania na podstawie i według zasad określonych przepisami art. 113 ust. 1 – 12 ustawy.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą od dnia 1 września 1995r. na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej prowadzonej przez Prezydenta Miasta B.

Wysokość obrotu w latach: 2008 - 95.300,00 zł; 2009 -100.300,00 zł: za okres 01-10.2010 - 72.700,00 zł do końca 2010r. Wnioskodawca osiągnie przychód 88.000,00 zł.

Czynnym podatnikiem VAT Wnioskodawca jest od kwietnia 2000r. – Wnioskodawca przekroczył limit do zwolnienia z VAT.

W odniesieniu do ponownego skorzystania przez Wnioskodawcę w roku 2011r. ze zwolnienia z podatku na podstawie art. 113 ust. 11 ustawy o VAT należy wskazać, iż brzmienie art. 113 ust. 11 ustawy o VAT zostało zmienione na mocy ustawy z dnia 7 listopada 2008r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw. Do dnia 31 grudnia 2008r. brzmienie tego artykułu było następujące: „Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może dopiero po upływie 3 lat, licząc od końca miesiąca, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.” Jednakże z dniem 1 stycznia 2009r. okres 3-letniej karencji do ponownego wyboru zwolnienia został skrócony do roku. Ten roczny okres jest liczony obecnie od końca roku, w którym podatnik utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia.

Wobec braku przepisów przejściowych i zasady stosowania nowego prawa, przyjąć należy, że podatnik, który utracił prawo do zwolnienia bądź zrezygnował ze zwolnienia przed dniem 1 stycznia 2009r., może ponownie skorzystać ze zwolnienia po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia bądź zrezygnował ze zwolnienia.

Ze względu na fakt, iż Wnioskodawca utracił prawo do korzystania ze zwolnienia w kwietniu 2000r., Wnioskodawca będzie mógł, co do zasady, od początku roku 2011 skorzystać ponownie ze zwolnienia wskazanego w tym przepisie, o ile wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy łącznie w 2010r. kwoty 100.000 zł (do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku) oraz jeżeli Wnioskodawca nie wykonuje/nie będzie wykonywał usług o charakterze doradczym ani nie udziela/nie będzie udzielał porad prawnych, oraz pod warunkiem, że przygotowanie deklaracji podatkowych nie jest/ nie było realizowane w ramach odrębnego zlecenia lecz stanowiło element kompleksowej usługi.

Podkreślić w tym miejscu należy, że powrót do zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT możliwy jest wyłącznie od początku danego roku podatkowego, tj. od 1 stycznia, nie jest tym samym możliwy wybór zwolnienia od dowolnego miesiąca w danym roku podatkowym.

O ponownym wyborze zwolnienia Wnioskodawca powinien poinformować właściwego naczelnika urzędu skarbowego deklarując zmianę w zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R, zgodnie z przepisem art. 96 ust. 12. Przepis ten nakazuje bowiem zgłosić zmianę danych zawartych w zgłoszeniu rejestracyjnym w terminie 7 dni, licząc od dnia, w którym nastąpiła zmiana. Zatem w zaistniałej sytuacji Wnioskodawca chcąc ponownie wybrać zwolnienie winien złożyć takie zgłoszenie aktualizacyjne najpóźniej do dnia 7 stycznia 2011r. Pomimo tego, że powyższe zgłoszenie o ponownym skorzystaniu ze zwolnienia winno być złożone do dnia 7 stycznia 2011r. zwolnienie, w przypadku dokonania przez podatnika takiego wyboru, ma zastosowanie od dnia 1 stycznia tego roku. Przewidziany bowiem termin w przepisie art. 96 ust. 12 jest jedynie terminem na poinformowanie właściwego organu podatkowego o skorzystaniu ze zwolnienia podmiotowego.

Jednocześnie w związku ze zmianą kwoty uprawniającej do zwolnienia (art. 2 ust. 4 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług), jeżeli łączna wartość sprzedaży opodatkowanej Wnioskodawcy w 2010r. będzie wyższa niż 100.000 zł ale nie przekroczy 150.000 zł, Wnioskodawca będzie mógł również skorzystać ponownie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 w związku z art. 113 ust. 11 ustawy o VAT, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego w terminie, o którym mowa w art. 96 ust. 12 ustawy o VAT.

Zatem w przedmiotowej sprawie skorzystanie ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 w związku z art. 113 ust. 11 ustawy o VAT będzie możliwe od dnia 1 stycznia 2011r., o ile Wnioskodawca spełni wszystkie warunki uprawniające go do skorzystania z takiego zwolnienia wynikające z obowiązujących w tym zakresie przepisów, o których mowa w niniejszej interpretacji indywidualnej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zauważyć należy, iż niniejszą interpretację oparto na wskazanym przez Wnioskodawcę symbolu PKWiU, gdyż, jak już wskazano wyżej, tut. organ nie jest uprawniony do klasyfikacji świadczonych przez Wnioskodawcę usług do właściwego grupowania statystycznego ani nie jest uprawniony do weryfikacji prawidłowości wskazanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa cyt. w sentencji, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Zaznaczyć zatem należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego (w szczególności w przypadku, jeżeli Wnioskodawca wykonywałby jakiegokolwiek rodzaju usługi doradcze lub w przypadku zmiany klasyfikacji świadczonych usług) lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.