INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2010r. (data wpływu do tut. organu 3 listopada 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 grudnia 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla czynności polegającej na wytworzeniu metodami poligraficznymi z zastosowaniem własnych materiałów książek i czasopism specjalistycznych posiadających symbol identyfikatora ISBN lub ISSN – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 listopada 2010r., przekazany za pismem Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 27 października 2010r. nr ITPP1/071-12/10/BK, celem załatwienia zgodnie z właściwością, do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla czynności polegającej na wytworzeniu metodami poligraficznymi z zastosowaniem własnych materiałów książek i czasopism specjalistycznych posiadających symbol identyfikatora ISBN lub ISSN.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 2 grudnia 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, jako osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest m.in. produkcja poligraficzna polegająca na wytworzeniu metodami poligraficznymi książek i czasopism posiadających symbol identyfikatora ISBN lub ISSN. Oznaczone towary w zakresie druku książek są objęte kodem PKWiU 22.11 i nie stanowią książek adresowych o zasięgu krajowym, regionalnym i lokalnym, nie stanowią książek telefonicznych, teleksów, telefaksów (PKWiU 22.11.20-60.10), nie stanowią nut, map i ulotek, a w zakresie druku czasopism specjalistycznych kodem PKWiU 22.13 i spełniają warunki § 39 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799).

Na zamówienie wydawców Wnioskodawca wykonuje za wynagrodzeniem szereg różnych czynności procesu produkcyjnego, których efektem jest powstanie wyrobu gotowego zdatnego do użycia przez odbiorcę finalnego, książek oraz czasopism oznaczonych symbolem identyfikatora ISBN lub ISSN. Do wytworzenia produktu Wnioskodawca zużywa własne maszyny, materiały, surowce i komponenty, w szczególności papier, farby, kleje, kartony, odczynniki, klisze itp. i działa w tym zakresie na własny rachunek. Druk odbywa się zatem na materiałach własnych Wnioskodawcy i we własnym zakresie. Z chwilą wydania gotowego towaru (produktu) wydawcy (kontrahentowi), Wnioskodawca traci prawo własności materiału, na którym książka lub czasopismo specjalistyczne zostało wydane i przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania tym towarem jak właściciel. Dotychczas uwzględniając stanowisko Naczelnika Urzędu Skarbowego (Wnioskodawca nie zwracał się o indywidualną interpretację w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, tylko bazował na odpowiedziach urzędników) Wnioskodawca kwalifikuje powyższą działalność jako świadczenie usług drukowania książek z symbolem identyfikatora ISBN lub czasopism specjalistycznych z symbolem identyfikatora ISSN i stosuje na fakturach sprzedaży stawkę podatku VAT 22%. Powyższe spotyka się z zarzutami zleceniodawców, iż stosowana stawka jest nieprawidłowa, co w konsekwencji doprowadzi do zaprzestania korzystania z usług Wnioskodawcy, ponieważ inne drukarnie do tych samych pozycji książkowych posiadających symbol ISBN stosują stawkę VAT 0%. W tym zakresie funkcjonują interpretacje indywidualne wydawane w imieniu Ministra Finansów, które w podobnym stanie faktycznym sprawy nakazują stosować stawkę 0% VAT, uwzględniając, iż mamy do czynienia z dostawą towarów, a nie z usługami drukowania książek lub czasopism (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu ILPP1/443-1169/09/HW, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie IPPP2/443-1112/09/ASZ, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy ITPP1/443-815/09/AP, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach IBPP2/443-660/08/UH, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie IPPP2/443-40/09-Z/AS, wyrok NSA w Gdańsku sygn. akt I FSK 510/08 z 09 czerwca 2009r.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy czynności drukowania książek oznaczonych symbolem identyfikatora ISBN oraz czasopism specjalistycznych oznaczonych symbolem identyfikatora ISSN, jeżeli Wnioskodawca do wytworzenia produktu używa wyłącznie materiałów własnych, stanowią dostawę towarów w rozumieniu poniższych przepisów i w konsekwencji umożliwiają zastosowanie stawki 0% podatku od towarów i usług przewidzianej dla dostawy tych towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), w związku z § 39 ust. 1 pkt 1 lit. a oraz lit. b rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799)...

Zdaniem Wnioskodawcy, przekazanie kontrahentowi wytworzonych na jego zlecenie książek, czasopism (towarów) stanowi w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług dostawę towarów, a nie świadczenie usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z kolei stosownie do art. 7 ww. ustawy przez dostawę rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel.

Aby transakcja mogła być uznana za taką dostawę musi spełniać trzy warunki:

• przedmiotem dostawy mają być towary,
• dostawca przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania towarem jak właściciel,
• dostawa odbywa się za wynagrodzeniem.
  
  

Powyższy przepis znajduje odzwierciedlenie w przepisie art. 14 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L nr 347.1 ze zm.) zgodnie z którym „dostawa towarów oznacza przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel”. Proces drukowania książki lub czasopisma z użyciem własnych maszyn i w oparciu o własne materiały jest procesem wytworzenia nowego dobra materialnego - rzeczy, która staje się przedmiotem obrotu w momencie przeniesienia na kontrahenta (wydawcę) prawa do dysponowania nimi i rozporządzania nimi jak właściciel. Wytworzone w ten sposób książki lub czasopisma są rzeczami ruchomymi w rozumieniu art. 2 pkt 6 ww. ustawy, co do których Wnioskodawca, aby wydawca mógł nimi rozporządzać jak właściciel, musi przenieść prawo ich posiadania i władania na nabywcę, co pozwala temu ostatniemu na rozporządzanie książkami lub czasopismami jak właściciel, w tym na opatrzenie ich symbolami identyfikatora. W momencie przekazania towaru kontrahentowi, Wnioskodawca wyzbywa się własności materiałów użytych do jego produkcji i Wnioskodawca przenosi na kontrahenta prawo umożliwiające mu dysponowanie i rozporządzanie towarem jak właściciel (por. wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 05 maja 2009r. sygn. akt I SA/Bd 105/09; wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 08 maja 2007r. sygn. akt I SA/Rz 706/06).

Pojęcie usług zawarte w zasadach metodycznych PKWiU nie jest tożsame z definicją usług zawartą w art. 8 ww. ustawy, a pojęcie dostawy i towaru we wskazanych zasadach w ogóle nie występuje. Zgodnie z art. 8 ust. 3 ww. ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych kwalifikacji. Oznacza to, że najpierw koniecznym jest ustalenie czy dane świadczenie jest usługą w rozumieniu ustawy o VAT, a następnie sprawdzenie, czy ta usługa została wymieniona w klasyfikacji usług. Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy w opisywanym stanie sprawy dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W wyniku bowiem wykonanych przez Wnioskodawcę czynności wytworzony jest z materiału własnego, nowy produkt w postaci książki lub czasopisma, a następnie Wnioskodawca przenosi prawo do rozporządzania tymi produktami na nabywcę jak właściciel. Przeniesienie własności tych towarów na wydawcę wymaga ich wydania, jako rzeczy oznaczonych co do gatunku - art. 155 § 2 Kodeksu cywilnego, czyli przeniesienia również ich posiadania na wydawcę, co pozwala temu ostatniemu na rozporządzanie tymi rzeczami jak właściciel. W związku z tym, następuje przeniesienie przez Wnioskodawcę na wydawcę prawa do rozporządzania jak właściciel wyprodukowanym przez Wnioskodawcę z jego materiałów majątkiem rzeczowym, co czyni tę czynność dostawą towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Reasumując Wnioskodawca stwierdza, że czynności drukowania książek lub czasopism mieszczących się w grupowaniu PKWiU 22.11 i PKWiU 22.13 z wykorzystaniem maszyn Wnioskodawcy i na materiałach własnych Wnioskodawcy oraz ich wydanie na rzecz wydawcy (kontrahenta), który może nimi rozporządzać, należy uznać za dostawę towarów podlegających opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 0%, z wyłączeniem dostawy książek adresowych o zasięgu krajowym, regionalnym i lokalnym, książek telefonicznych, teleksów, nut, map i ulotek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów - w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Powyższy przepis znajduje odzwierciedlenie w przepisie art. 14 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s. 1, ze zm.), zgodnie, z którym „dostawa towarów” oznacza przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel.

Przez towary, zgodnie z art. 2 pkt 6 powołanej ustawy o VAT, rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w rozumieniu art. 7 cyt. ustawy.

Zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy o VAT, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Z przepisów art. 2 pkt 6 oraz art. 8 ust. 3 ww. ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że towary i usługi, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że na podstawie § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.), do dnia 31 grudnia 2010r., do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264 ze zm.).

Zgodnie z pkt 4.1 Zasad metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług – zakres rzeczowy PKWiU (rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług jest klasyfikacją produktów pochodzenia krajowego oraz z importu, przy czym:

• pod pojęciem wyrobów rozumie się surowce, półfabrykaty, wyroby finalne oraz zespoły i części tych wyrobów – o ile występują w obrocie,
• pod pojęciem usług rozumie się:
  • wszelkie czynności świadczone na rzecz jednostek gospodarczych prowadzących działalność o charakterze produkcyjnym nie tworzące bezpośrednio nowych dóbr materialnych – usługi na rzecz produkcji;
  • wszelkie czynności świadczone na rzecz jednostek gospodarki narodowej oraz na rzecz ludności przeznaczone dla celów konsumpcji indywidualnej, zbiorowej i ogólnospołecznej.
  
  

W związku z powyższym, należy stwierdzić, iż pojęcie usług zawarte w zasadach metodycznych PKWiU nie jest tożsame z definicją usług zawartą w art. 8 ustawy o VAT, a pojęcie dostawy i towaru we wskazanym rozporządzeniu nie występuje.

Zatem, mając na uwadze ww. przepisy, w celu uznania, czy w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z dostawą towaru, w rozumieniu ww. ustawy o VAT, należy dokonać oceny czy w danym przypadku dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Proces wydrukowania książki lub czasopisma w oparciu o własne materiały jest procesem wytworzenia nowego dobra materialnego (rzeczy), o funkcji całkiem odmiennej od tej, związanej z wykorzystanymi materiałami, które staje się przedmiotem obrotu w momencie przeniesienia prawa na wydawcę do rozporządzenia nim jak właściciel. Bez znaczenia są przy tym prawa autorskie przynależne wydawcy do drukowanego utworu, gdyż nie one są w tym przypadku przedmiotem obrotu, lecz rzeczowa postać tegoż utworu jakim jest książka lub czasopismo. Wytworzone w takim procesie produkcyjnym książki i czasopisma są rzeczami ruchomymi w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy, co do których drukarnia – aby wydawca mógł nimi rozporządzać jak właściciel – musi przenieść prawo ich posiadania na nabywcę.

Kiedy mowa o „przeniesieniu prawa do rozporządzania” nie należy tego zwrotu utożsamiać jedynie z przeniesieniem prawa własności w sensie prawnym, gdyż w pojęciu tym mieszczą się wszelkie formy przeniesienia prawa, które nabywcy umożliwiają rozporządzanie dobrami materialnymi (rzeczami) jak właścicielowi.

W tym przypadku niewątpliwie drukarnia wyzbywa się własności użytych do tej produkcji materiałów, surowców i komponentów (papier, farby, kleje, kartony, odczynniki, klisze itp.), które w ramach tego procesu produkcyjnego przybrały postać rzeczową książek, czasopism. Przeniesienie własności tych towarów na wydawcę wymaga ich wydania, jako rzeczy określonych co do gatunku – art. 155 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), czyli przeniesienia również ich posiadania na wydawcę, co pozwala temu ostatniemu na rozporządzanie tymi rzeczami jak właściciel. Tym samym, następuje w takim przypadku przeniesienie przez drukarnię na wydawcę prawa do rozporządzania jak właściciel wyprodukowanym przez drukarnię majątkiem rzeczowym, co czyni tę czynność dostawą towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca, jako osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest m.in. produkcja poligraficzna.

Na zamówienie wydawców Wnioskodawca wykonuje za wynagrodzeniem szereg różnych czynności procesu produkcyjnego, których efektem jest powstanie wyrobu gotowego zdatnego do użycia przez odbiorcę finalnego książek oraz czasopism oznaczonych symbolem identyfikatora ISBN lub ISSN. Do wytworzenia produktu Wnioskodawca zużywa własne maszyny, materiały, surowce i komponenty, w szczególności papier, farby, kleje, kartony, odczynniki, klisze itp. i działa w tym zakresie na własny rachunek. Druk odbywa się zatem na materiałach własnych Wnioskodawcy i we własnym zakresie. Z chwilą wydania gotowego towaru (produktu) wydawcy (kontrahentowi), Wnioskodawca traci prawo własności materiału, na którym książka lub czasopismo specjalistyczne zostało wydane i przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania tym towarem jak właściciel.

Jak wynika zatem z opisu stanu faktycznego Wnioskodawca wytwarza – angażując do tego określone własne materiały – produkt mający postać książki lub czasopisma specjalistycznego i przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania tym produktem jak właściciel. Taki charakter czynności przesądza na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, w obu przypadkach o dostawie towaru, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Co do zasady, stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy o VAT, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie z podatku.

I tak, stosownie do art. 41 ust. 2, w związku z poz. 48 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 7% podlegają, sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU ex 22.11, książki (oznaczone stosowanymi na podstawie odrębnych przepisów symbolami ISBN), nuty, mapy - wytwarzane metodami poligraficznymi, z wyłączeniem: książek adresowych o zasięgu krajowym, regionalnym, lokalnym; książek telefonicznych, teleksów i telefaksów (PKWiU 22.11.20-60.10) i ulotek.

Zgodnie natomiast z art. 41 ust. 2, w związku z poz. 49 załącznika nr 3 do ustawy opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 7% podlegają, sklasyfikowane w grupowaniach PKWiU ex 22.12 i ex 22.13, gazety, magazyny, czasopisma - oznaczone stosowanymi na podstawie odrębnych przepisów symbolami ISSN, wytwarzane metodami poligraficznymi, z wyłączeniem: wydawnictw, w których nie mniej niż 67 % powierzchni jest przeznaczone na nieodpłatne lub odpłatne ogłoszenia handlowe, reklamy lub teksty reklamowe.

Z treści objaśnienia zamieszczonego pod załącznikami do ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że oznaczenie w załączniku danej grupy „ex” oznacza, że stawka podatku odnosi się tylko do danego wyrobu/usługi z danego grupowania.

W świetle objaśnienia nr 2 do powołanego wyżej załącznika nr 3 do ustawy, wykaz nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i świadczenia usług zwolnionych od podatku VAT lub opodatkowanych stawką 0% i 3%.

Zgodnie z treścią § 39 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799 ze zm.), zwanego dalej: rozporządzeniem, w okresie do dnia 31 grudnia 2010r. obniżoną do wysokości 0% stawkę podatku stosuje się do dostaw w kraju i wewnątrzwspólnotowego nabycia:

1. książek (PKWiU ex 22.11) - z wyłączeniem książek adresowych o zasięgu krajowym, regionalnym i lokalnym, książek telefonicznych, teleksów i telefaksów (PKWiU 22.11.20-60.10), nut, map i ulotek - oznaczonych stosowanymi na podstawie odrębnych przepisów symbolami ISBN,
2. czasopism specjalistycznych.
   
   

Przez czasopisma specjalistyczne, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b, w myśl § 39 ust. 2 cyt. wyżej rozporządzenia, należy rozumieć wydawnictwa periodyczne oznaczone symbolem ISSN, objęte kodem PKWiU 22.13 i CN 4902, o tematyce szeroko pojętych zagadnień odnoszących się do działalności kulturalnej i twórczej, edukacyjnej, naukowej i popularnonaukowej, społecznej, zawodowej i metodycznej, regionalnej i lokalnej, a także przeznaczone dla osób niewidomych i niedowidzących, publikowane nie częściej niż raz w tygodniu w postaci odrębnych zeszytów (numerów) objętych wspólnym tytułem, których zakończenia nie przewiduje się, ukazujące się na ogół w regularnych odstępach czasu w nakładzie nie wyższym niż 15.000 egzemplarzy, z wyjątkiem:

1. periodyków o treści ogólnej, stanowiących podstawowe źródło informacji bieżącej o aktualnych wydarzeniach krajowych i zagranicznych, przeznaczonych dla szerokiego kręgu czytelników;
2. publikacji zawierających treści pornograficzne, publikacji zawierających treści nawołujące do nienawiści na tle różnic narodowościowych, etnicznych, rasowych, wyznaniowych albo ze względu na bezwyznaniowość lub znieważające z tych powodów grupę ludności lub poszczególne osoby oraz publikacji propagujących ustroje totalitarne;
3. wydawnictw, w których co najmniej 33% powierzchni jest przeznaczone nieodpłatnie lub odpłatnie na ogłoszenia handlowe, reklamy lub teksty reklamowe w szczególności czasopism informacyjno-reklamowych, reklamowych, folderów i katalogów reklamowych;
4. wydawnictw, które zawierają głównie kompletną powieść, opowiadanie lub inne dzieło w formie tekstu ilustrowanego lub nie, albo w formie rysunków opatrzonych opisem lub nie;
5. publikacji, w których więcej niż 20% powierzchni jest przeznaczone na krzyżówki, kryptogramy, zagadki oraz inne gry słowne lub rysunkowe;
6. publikacji zawierających informacje popularne, w szczególności porady, informacje o znanych i sławnych postaciach z życia publicznego;
7. czasopism, na których nie zostanie uwidoczniona wysokość nakładu.
   
   

Z powyższych przepisów wynika zatem, iż opodatkowaniu według 0% stawki podatku podlega dostawa jedynie tych czasopism, które są czasopismami specjalistycznymi w rozumieniu definicji sformułowanej w cyt. przepisie § 39 ust. 2 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009r.

Należy podkreślić, że definicja ta, z jednej strony formułuje kryteria jakie dane czasopismo winno spełniać aby mogło być uznane za specjalistyczne, z drugiej zaś strony wymienia enumeratywnie (w pkt 1-7 tego przepisu) wyjątki w przypadku wystąpienia których (nawet pojedynczo), niezależnie od spełnienia wspomnianych wyżej kryteriów, nie jest możliwe uznanie danego czasopisma za specjalistyczne.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika ponadto, iż Wnioskodawca, jako osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest m.in. produkcja poligraficzna polegająca na wytworzeniu metodami poligraficznymi książek i czasopism posiadających symbol identyfikatora ISBN lub ISSN. Oznaczone towary w zakresie druku książek są objęte kodem PKWiU 22.11 i nie stanowią książek adresowych o zasięgu krajowym, regionalnym i lokalnym, nie stanowią książek telefonicznych, teleksów, telefaksów (PKWiU 22.11.20-60.10), nie stanowią nut, map i ulotek, a w zakresie druku czasopism specjalistycznych kodem PKWiU 22.13 i spełniają warunki § 39 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy od towarów i usług.

Zatem stwierdzić należy, iż o ile faktycznie przedmiotem dokonywanych przez Wnioskodawcę dostaw są wykonywane przez niego, na zlecenie wydawców, czynności polegające na:

1. druku wykonywanych w całości przy użyciu własnych materiałów, książek mieszczących się w grupowaniu PKWiU ex 22.11, oznaczonych stosowanymi na podstawie odrębnych przepisów symbolami ISBN, przy czym nie będą to książki adresowe o zasięgu krajowym, regionalnym i lokalnym, książki telefoniczne, teleksów i telefaksów (PKWiU 22.11.20-60.10), nuty, mapy i ulotki, wówczas zgodnie z § 39 ust. 1 pkt 1 lit. a ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009r. należy zastosować obniżoną do wysokości 0% stawkę podatku VAT,
2. druku wykonywanych w całości przy użyciu własnych materiałów, czasopism specjalistycznych, w rozumieniu przepisu § 39 ust. 2 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009r., wówczas zgodnie z § 39 ust. 1 pkt 1 lit. b tego rozporządzenia należy zastosować obniżoną do wysokości 0% stawkę podatku VAT.
   
   

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Ponadto zauważa się, iż podana przez Wnioskodawcę klasyfikacja, została potraktowana jako element przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Należy bowiem zauważyć, że tut. organ nie jest właściwy do weryfikacji poprawności dokonanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji książek i czasopism według PKWiU, gdyż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje towary i usługi według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania wyrobu lub usługi zainteresowany podmiot może zwrócić się o udzielenie informacji w tym zakresie do Urzędu Statystycznego w Łodzi. Tak więc to podatnika obciąża obowiązek i ryzyko prawidłowego sklasyfikowania wyrobu lub usługi.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Końcowo stwierdzić należy, że powoływane przez Wnioskodawcę interpretacje indywidualne, niewątpliwie kształtują sytuację prawną podatników w ich indywidualnych sprawach, lecz dotyczą konkretnego stanu faktycznego i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego. Powyższe oznacza, że interpretacje przepisów prawa podatkowego należy traktować indywidualnie.

Odnośnie powołanych we wniosku orzeczeń WSA i NSA należy wskazać, że sąd wyrokiem lub postanowieniem rozstrzyga wyłącznie konkretną sprawę co do stwierdzenia naruszenia prawa i skutków prawnych tego naruszenia i jedynie w tej sprawie ma moc wiążącą. Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia, o czym stanowi art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.).

Zatem powołane wyroki nie stanowią podstawy dla analogicznego rozstrzygnięcia przez inne organy podatkowe.

Ponadto należy zaznaczyć, że interpretacja niniejsza traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (w szczególności błędnej klasyfikacji statystycznej dokonanej przez Wnioskodawcę lub błędnego uznania, iż drukowane przez Wnioskodawcę czasopisma specjalistyczne, są czasopismami, o których mowa w § 39 ust. 2 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009r.) lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.