INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 maja 2010r. (data wpływu 7 maja 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 lipca 2010r. (data wpływu 30 lipca 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia miejsca opodatkowania usług budowlanych świadczonych przez Wnioskodawcę - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 maja 2010r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia miejsca opodatkowania usług budowlanych świadczonych przez Wnioskodawcę.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 lipca 2010r. (data wpływu 30 lipca 2010r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 19 lipca 2010r. znak: IBPP1/443-413/10/BM.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie projektowaniai wykonawstwa budowlanego branży instalacyjnej i elektrycznej.

Wnioskodawca aktualnie zakończył prace projektowe dla nieruchomości położonejw Republice Czeskiej.

Wnioskodawca w obecnym czasie rozpoczął w tym samym zakładzie i na zlecenie kontrahenta czeskiego usługi budowlane. W tym przypadku firma Wnioskodawcy jest generalnym wykonawcą w branży instalacyjnej. Zleceniodawca – firma czeska – jest zarejestrowanym podatnikiem unijnym. Wnioskodawca ma zamiar skorzystać z usług polskiego podwykonawcy.

Prace projektowe oraz budowlane Wnioskodawca wykonuje na podstawie jednego kontraktu, w którym odbiorcą jest firma czeska, lecz dotyczy dwóch umów.

Wnioskodawca nie jest zarejestrowany w Republice Czeskiej jako podatnik podatku od wartości dodanej. Obie strony transakcji są podatnikami unijnymi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie, które wpłynęło do tut. Biura w dniu 30 lipca 2010r.):

Czy Wnioskodawca może zastosować rozliczenie usług dla kontrahenta czeskiego jako niepodlegających opodatkowaniu VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, (stanowisko ostatecznie sformułowane w piśmie, które wpłynęło do tut. Biura w dniu 30 lipca 2010r.) w rozumieniu art. 28 ustawy o VAT obowiązek rozliczenia tego podatku przechodzi na nabywcę, a usługi Wnioskodawcy nie podlegają opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwaną dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast przez świadczenie usług – w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Na mocy art. 8 ust. 3 ww. ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Zgodnie z art. 8 ust. 4 ustawy, przy określaniu miejsca świadczenia usług, usługi są identyfikowane za pomocą klasyfikacji statystycznych, jeżeli dla tych usług przepisy ustawy oraz przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

W tym miejscu wskazać należy, że na potrzeby Rozdziału 3 Działu V ustawy o VAT „Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług” w art. 28a ustawodawca zawarł definicję podatnika.

Zgodnie z art. 28a ww. ustawy na potrzeby stosowania Rozdziału 3 w zakresie określenia miejsca świadczenia przy świadczeniu usług:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Powyższy artykuł wprowadza definicję podatnika, która ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług.

Przepis art. 28a pkt 1 lit. a ustawy o VAT, na potrzeby stosowania Rozdziału 3, obejmuje pojęciem podatnika co do zasady nie tylko podmioty które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lecz również podmioty, które wykonują działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, czyli działalność zdefiniowaną w innych systemach prawnych niż system podatku od towarów i usług, której definicja odpowiada przyjętej w polskich przepisach.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

Ustawodawca przewidział szczególny sposób określenia miejsca świadczenia dla usług związanych z nieruchomościami, sposób ten reguluje art. 28e ustawy o VAT.

Zgodnie z tym przepisem, miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach i obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

W przepisie tym przyjęto, że usługi związane z nieruchomościami są zawsze opodatkowane w kraju położenia nieruchomości, niezależnie od tego dla jakiego podmiotu są wykonywane, gdzie ma siedzibę usługodawca oraz gdzie faktycznie (fizycznie) wykonuje tę usługę. Zasada ta ma zastosowanie wówczas, gdy usługę można przyporządkować do konkretnej nieruchomości, która jest możliwa do zlokalizowania, co do miejsca jej położenia.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie projektowania i wykonawstwa budowlanego branży instalacyjnej i elektrycznej.

Wnioskodawca aktualnie zakończył prace projektowe dla nieruchomości położonej w Republice Czeskiej.

Wnioskodawca w obecnym czasie rozpoczął w tym samym zakładzie i na zlecenie kontrahenta czeskiego usługi budowlane. W tym przypadku firma Wnioskodawcy jest generalnym wykonawcą w branży instalacyjnej. Zleceniodawca – firma czeska – jest zarejestrowanym podatnikiem unijnym. Wnioskodawca ma zamiar skorzystać z usług polskiego podwykonawcy.

Prace projektowe oraz budowlane Wnioskodawca wykonuje na podstawie jednego kontraktu, w którym odbiorcą jest firma czeska, lecz dotyczy dwóch umów.

Wnioskodawca nie jest zarejestrowany w Republice Czeskiej jako podatnik od wartości dodanej. Obie strony transakcji są podatnikami unijnymi.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny i powołane przepisy ustawy należy stwierdzić, iż jeśli wykonywane przez Wnioskodawcę usługi budowlane dotyczą konkretnej nieruchomości położonej na terenie Czech, których lokalizacja jest znana i nie budzi wątpliwości, to wówczas miejscem ich świadczenia są Czechy i będą one podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT w miejscu położenia tej nieruchomości, zgodnie z art. 28e ustawy o VAT.

W tym przypadku istotne jest to, że wykonywane usługi dotyczą konkretnej nieruchomości, która położona jest poza granicami Polski.

Reasumując, jeżeli usługi budowlane wykonane przez Wnioskodawcę dotyczą konkretnej nieruchomości położonej na terenie Republiki Czech, to usługi te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług u Wnioskodawcy w Polsce.

Wskazać jednocześnie należy, iż o sposobie rozliczania podatku od wartości dodanej i jego wysokości, oraz o podmiocie zobowiązanym do jego rozliczenia w przypadku transakcji dokonanej pomiędzy dwoma polskimi podatnikami na nieruchomości położonej w Czechach przesądzają przepisy kraju, w którym znajduje się miejsce świadczenia usług.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy jednak zaznaczyć, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.