INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 lipca 2010r. (data wpływu 16 lipca 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla dokonywanej przez Wnioskodawcę dostawy mostów dentystycznych w stanie surowym sklasyfikowanych pod symbolem PKWiU 33.10.17-35.00 - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lipca 2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla dokonywanej przez Wnioskodawcę dostawy mostów dentystycznych w stanie surowym sklasyfikowanych pod symbolem PKWiU 33.10.17-35.00.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca zajmuje się sprzedażą implantów dentystycznych oraz komponentów protetycznych. Od początku swojej działalności współpracuje ze szwedzką firmą B. Firma B. zajmuje się produkcją komponentów protetycznych. Wnioskodawca podjął współpracę z pracowniami protetycznymi w Polsce w zakresie dostarczania pacjentom mostów dentystycznych.

Most I-B. wykonywany jest przez firmę B., na zlecenie Wnioskodawcy na podstawie wycisku od pacjenta. Każdy most jest inny i przeznaczony dla konkretnego pacjenta. Pracownia protetyczna przygotowuje prototyp takiego mostu w materiale podobnym do wosku, po czym za pośrednictwem Wnioskodawcy wysyła taki prototyp do B., która w ciągu 3-5 dni wykonuje na podstawie tego prototypu frezowany most z kawałka materiału: tytanu, chromokobaltu lub cyrkonu. Następnie gotowy most w stanie surowym jest odsyłany do laboratorium, które następnie wykonuje na nim prace wykończeniowe tzn: nakłada akryl, porcelanę, itp. Mosty dentystyczne zamawiane i sprzedawane przez Wnioskodawcę są osadzane na śrubach (implantach), które są wprowadzane (montowane) do organizmu pacjenta w czasie zabiegu chirurgicznego, co powoduje bezpośrednie połączenie między strukturą kości a powierzchnią łącznika z mostem.

Wnioskodawca jest pośrednikiem w sprzedaży tego mostu od B. do pracowni protetycznej w Polsce. Wnioskodawca zakwalifikował surowe mosty dentystyczne do PKWiU 33.10.17-35.00 - sztuczne stawy i inne elementy montowane w czasie zabiegów chirurgicznych.

Mosty dentystyczne w stanie surowym nie zostały zarejestrowane jako wyroby medyczne w rozumieniu ustawy z dnia 20 kwietnia 2004r. o wyrobach medycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaka powinna być zastosowana stawka podatku VAT dla dostawy mostów dentystycznych sprzedawanych przez Wnioskodawcę...

Zdaniem Wnioskodawcy, mosty w stanie surowym nabywane w Szwecji w celu dalszej odsprzedaży na terenie Rzeczpospolitej Polskiej technikom dentystycznym, którzy potem robią z niego gotowe mosty, powinny być opodatkowane stawką 7%.

Na podstawie art. 41 ust. 2 i załącznika nr 3 do ustawy o VAT poz. 101 towary zgrupowane w PKWiU ex 33.10.17 są opodatkowane stawką 7%. Z pozycji tej wyłączone są sztuczne zęby i protezy dentystyczne, jednakże w sytuacji przedstawionej w pozycji 54 wynika, że Wnioskodawca sprzedaje niekompletny most w stanie nieprzerobionym nie będący ani sztucznymi zębami ani protezą dentystyczną dlatego uważa, że stawka podatku VAT powinna być 7%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Zgodnie art. 7 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zatem dla prawidłowego określenia wysokości stawki podatku od towarów i usług od czynności, których przedmiotem są poszczególne towary, ustawodawca odsyła do klasyfikacji statystycznych wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, powołując w przepisach dotyczących obniżonych stawek podatku oraz w załącznikach do ustawy symbole PKWiU.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy o podatku VAT, jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. Nr 42, poz. 264) którą dla celów podatku od towarów i usług stosuje się do dnia 31 grudnia 2010r.

Należy podkreślić również, iż do zaklasyfikowania danego towaru bądź usługi do odpowiedniej grupy towarów lub usług czy też do weryfikacji wskazanej klasyfikacji, nie są kompetentne organy podatkowe. W myśl bowiem Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz.11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej.

Stawka podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Oprócz stawki podstawowej, dla wybranych grup towarów i usług, ustawodawca przewidział także stawki preferencyjne, tj. 7%, 3% i 0% oraz zwolnienia od podatku.

Stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Wśród towarów opodatkowanych powyższą stawką podatku, pod pozycją 101 załącznika nr 3, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2008r., wymienione zostały towary sklasyfikowane pod symbolem PKWiU ex 33.10.17 - sztuczne stawy; przyrządy, aparaty i protezy ortopedyczne; sztuczne zęby; protezy dentystyczne; protezy innych części ciała, gdzie indziej niesklasyfikowane - z wyłączeniem sztucznych zębów i protez dentystycznych.

Zamieszczenie oznaczenia „ex” przed symbolem PKWiU oznacza, że wskazana pozycja dotyczy tylko danego wyrobu czy usługi z danego grupowania.

Powyższy zapis oznacza, iż z dniem 1 stycznia 2008r. sztuczne zęby i protezy dentystyczne zostały wyłączone z opodatkowania obniżoną do 7% stawką podatku od towarów i usług. W konsekwencji, od dnia 1 stycznia 2008r. dostawa sztucznych zębów i protez dentystycznych podlega opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 22%, z wyjątkiem dostawy protez dentystycznych lub sztucznych zębów przez dentystów oraz techników dentystycznych, która objęta jest zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 14 ustawy o VAT. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika jednak, że ww. zwolnienie w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca zajmuje się sprzedażą implantów dentystycznych oraz komponentów protetycznych w tym mostów I-B. produkowanych przez szwedzką firmę B.

Most I-B. wykonywany jest przez firmę B., na zlecenie Wnioskodawcy na podstawie wycisku od pacjenta. Każdy most jest inny i przeznaczony dla konkretnego pacjenta. Pracownia protetyczna przygotowuje prototyp takiego mostu w materiale podobnym do wosku, po czym za pośrednictwem Wnioskodawcy wysyła taki prototyp do B., która w ciągu 3-5 dni wykonuje na podstawie tego prototypu frezowany most z kawałka materiału: tytanu, chromokobaltu lub cyrkonu. Następnie gotowy most w stanie surowym jest odsyłany do laboratorium, które następnie wykonuje na nim pracę wykończeniowe tzn.: nakłada akryl, porcelanę, itp. Mosty dentystyczne zamawiane i sprzedawane przez Wnioskodawcę są osadzane na śrubach (implantach), które są wprowadzane (montowane) do organizmu pacjenta w czasie zabiegu chirurgicznego, co powoduje bezpośrednie połączenie między strukturą kości a powierzchnią łącznika z mostem.

Wnioskodawca jest pośrednikiem w sprzedaży tego mostu od B. do pracowni protetycznej w Polsce. Wnioskodawca zakwalifikował surowe mosty dentystyczne do PKWiU 33.10.17-35.00 - sztuczne stawy i inne elementy montowane w czasie zabiegów chirurgicznych.

Mosty dentystyczne w stanie surowym nie zostały zarejestrowane jako wyroby medyczne w rozumieniu ustawy z dnia 20 kwietnia 2004r. o wyrobach medycznych.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż jeśli wyrób będący przedmiotem sprzedaży przez Wnioskodawcę jest sklasyfikowany w grupowaniu PKWiU 33.10.17-35.00 - „sztuczne stawy i inne elementy montowane w czasie zabiegów chirurgicznych”, jak wskazane zostało we wniosku i jednocześnie nie jest wyrobem, zakwalifikowanym do sztucznych zębów lub protez dentystycznych, to jego dostawa podlega opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, zgodnie z poz. 101 załącznika nr 3 do ustawy o podatku VAT.

Tym samym należy stwierdzić, iż stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Na zakończenie zaznaczyć należy, że Minister Finansów nie jest upoważniony do dokonywania klasyfikacji statystycznej wyrobów, a niniejszą interpretację oparto na wskazanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji sprzedawanych towarów, tj. PKWiU 33.10.17-35.00 - „sztuczne stawy i inne elementy montowane w czasie zabiegów chirurgicznych” i przy założeniu, że przedmiotowe mosty dentystyczne I-B. nie są sztucznymi zębami ani protezami dentystycznymi. Tutejszy organ nie jest bowiem uprawniony do klasyfikacji bądź oceny czy dane wyroby są sztucznymi zębami lub protezami dentystycznymi czy też nie są.

Tym samym niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji sprzedawanego wyrobu) lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.