INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 30 sierpnia 2010 r. (data wpływu 1 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów z innych źródeł – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów z innych źródeł.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W styczniu 2008 roku Wnioskodawczyni wprowadziła się do nowo wybudowanego domu jednorodzinnego i już w grudniu tegoż samego roku wystąpiła pierwsza awaria wody, co spowodowało zalanie domu i istotne straty.

Okazało się, że przyczyną awarii są pęknięte kolanka i złączki w instalacji wodnej. Producentem tychże urządzeń jest Firma „A” Sp. z o.o., która zajmuje się produkcją i sprzedażą elementów instalacji ciepłej i zimnej wody z tworzyw sztucznych.

W trybie reklamacji zgodnej z przepisami rękojmi ustanowionej w Kodeksie Cywilnym i opisanej w Ustawie o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej, eksperci ww. firmy uznali technologiczne wady wyprodukowanych kolanek i złączek – brak dołożenia jednego ze składników w trakcie produkcji.

W trakcie postępowania reklamacyjnego zostały przedstawione dokumenty potwierdzające nabycie produktów, zgłoszenia reklamacyjne wraz z opisem uszkodzeń oraz zostały przeprowadzone wizje lokalne przez rzeczoznawcę Firmy. Każdorazowo wizje lokalne potwierdzano dokumentacją fotograficzną, pomiarami uszkodzonych pomieszczeń na skutek awarii oraz odebraniem zdemontowanych już urządzeń, tj. pękniętych kolanek i złączek.

W domu Zainteresowanej w ciągu półtora roku (od grudnia 2008 do marca 2010) wystąpiły 4 awarie. Każdorazowo firma uznawała reklamację za zasadną oraz stwierdzała, że najrozsądniejszym wyjściem w tej sytuacji jest wymiana na nową całej instalacji wodnej. W budynku zamontowano kilkadziesiąt kolanek i hipotetycznie awarie mogłyby ciągnąć się kilkanaście a nawet kilkadziesiąt lat.

Zaproponowano więc Wnioskodawczyni wypłatę rekompensaty poniesionych kosztów demontażu wadliwej instalacji, wykonania nowej instalacji wodnej wolnej od wad oraz odtworzenie stanu pierwotnego domu w oparciu o kosztorys sporządzony przez Rzeczoznawcę Spółki.

Na tę okoliczność w dniu 21 kwietnia 2010 roku Zainteresowana podpisała ze Spółką ugodę dotyczącą zakresu robót określonych kosztorysem oraz wysokości i sposobu wypłaty rekompensaty wynikającej z tego kosztorysu. Spółka podpisując ugodę poinformowała o konieczności – jej zdaniem – wystawienia informacji o wypłacie odszkodowania do Urzędu Skarbowego w formie PIT-8C.

Wnioskodawczyni stanowisko Firmy przyjęłam do wiadomości, nie mniej nie zgadza się z nim, ponieważ wypłacone odszkodowanie nie stanowi dla Niej przychodu.

Kwota wypłaconej rekompensaty nie spełnia definicji przychodów, o których mowa w art. 20 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zainteresowana uważa, że jako osoba pokrzywdzona, przypadkowy klient firmy, która wyprodukowała i wypuściła na rynek wadliwy produkt nie powinna z tego tytułu ponosić żadnych kosztów. Otrzymane odszkodowanie nie stanowi Jej przychodów, a jedynie pokrywa koszty wymiany instalacji i zniszczeń powstałych podczas tej wymiany.

W sytuacji potraktowania rekompensaty jako przychód i odprowadzenia z tego tytułu podatku powstanie luka finansowa pomiędzy kosztorysem a środkami pozostałymi po opodatkowaniu.

I w tym momencie powstaje pytanie: kto pokryje tę różnicę...

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Dlaczego w sytuacji kiedy powstała w domu Wnioskodawczyni awaria bez najmniejszego Jej udziału, jest zobowiązana od kwoty otrzymanej rekompensaty odprowadzić podatek...
   Przecież pieniądze te zostały Jej przekazane na pokrycie kosztów nowej instalacji i usunięcie szkód a nie na indywidualne inne potrzeby. Zainteresowana jest osobą poszkodowaną nie należy Jej się żadna rekompensata moralna ponieważ zgodnie z przepisami prawa jest „niepoliczalna a musiała przejść przez bardzo uciążliwe naprawy i kapitalny remont oraz uważa, że konstrukcja Jej domu została w znacznym stopniu naruszona, czego nikt, nigdy nie naprawi. Dlatego jeszcze raz Wnioskodawczyni ponawia zapytanie: dlaczego, jako osoba tak poszkodowana ma od otrzymanego odszkodowania zapłacić podatek...
2. A kto w związku z tym ma pokryć: lukę finansową powstałą w rekompensacie po odprowadzeniu podatku...
3. Dlaczego otrzymaną rekompensatę należy traktować jako przychód skoro nawet w świetle przepisów podatkowych nie stanowi ona przychodu...

Zdaniem Wnioskodawczyni, spółka nie powinna sporządzać i wysyłać do Urzędu Skarbowego PIT-8C ponieważ otrzymana kwota rekompensaty nie stanowi dla Zainteresowanej jako osoby reklamującej przychodów. Jest to odszkodowanie – rekompensata na pokrycie kosztów naprawienia szkody wyrządzonej przez Firmę. Ponieważ rekompensata nie spełnia definicji przychodów, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, trudno uznać zasadność wystawiania PIT-8C oraz zasadność odprowadzania przez Wnioskodawczynię podatku od środków, które nie zwiększają Jej przychodów – nie są one przychodem.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni prosi o zwolnienie z obowiązku odprowadzenia podatku – według Niej i cytowanych zapisów Ustawy - nienależnego.

Zainteresowana wskazuje, że podobna sytuacja miała miejsce i została opisana w interpretacji indywidualnej opublikowanej na stronie Ministerstwa Finansów, oznaczonej symbolem IPPB/415-671/09-5/MG z dnia 26 stycznia 2010 roku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Na mocy art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, źródłami przychodów są inne źródła.

Stosownie do treści art. 20 ust. 1 wyżej powołanej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Sformułowanie „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Natomiast zgodnie z art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu,
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne (tj. nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu) przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Spółka zajmuje się sprzedażą elementów instalacji ciepłej i zimnej wody z tworzyw sztucznych. W styczniu 2008 roku Wnioskodawczyni wprowadziła się do nowowybudowanego domu jednorodzinnego, w którym instalację wodną wykonano z produktów wyżej wymienionej firmy. W wyniku wadliwości ww. produktów dochodziło do awarii, które powodowały istotne straty. Wnioskodawczyni składała reklamacje. Reklamacje zostały uznawane przez Spółkę za zasadne. Zaproponowano wypłatę rekompensaty i wykonanie nowej instalacji wolnej w trybie reklamacji zgodnej z przepisami rękojmi ustanowionej w Kodeksie Cywilnym i opisanej w Ustawie o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej

W tym miejscu wskazać należy na treść przepisu art. 8 powołanej przez Wnioskodawczynię ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2002 r. Nr 141, poz 1176 ze zm.).

Zgodnie z brzmieniem ust. 1 art. 8 ww. ustawy, jeżeli towar konsumpcyjny jest niezgodny z umową, kupujący może żądać doprowadzenia go do stanu zgodnego z umową przez nieodpłatną naprawę albo wymianę na nowy, chyba że naprawa albo wymiana są niemożliwe lub wymagają nadmiernych kosztów. Przy ocenie nadmierności kosztów uwzględnia się wartość towaru zgodnego z umową oraz rodzaj i stopień stwierdzonej niezgodności, a także bierze się pod uwagę niedogodności, na jakie naraziłby kupującego inny sposób zaspokojenia.

Z treści ust. 2 art. 8 omawianej ustawy wynika, iż nieodpłatność naprawy i wymiany w rozumieniu ust. 1 oznacza, że sprzedawca ma również obowiązek zwrotu kosztów poniesionych przez kupującego, w szczególności kosztów demontażu, dostarczenia, robocizny, materiałów oraz ponownego zamontowania i uruchomienia.

Tak więc, jeżeli Wnioskodawczyni otrzymała odszkodowanie na podstawie wskazywanej przez Nią ustawy o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie kodeksu cywilnego to należy zgodzić się z Jej stanowiskiem, iż otrzymana przez Nią kwota rekompensaty nie spełnia definicji przychodów, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i wtedy na Spółce wypłacającej rekompensatę nie ciążą obowiązki związane ze sporządzaniem i przesłaniem Zainteresowanej oraz właściwemu urzędowi skarbowemu informacji PlT-8C.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnej, należy stwierdzić, iż wydana ona została w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.