INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 24.09.2010 r. (data wpływu 27.09.2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 27.12.2010 r. (data nadania 22.12.2010 r., data wpływu 24.12.2010 r.) złożonym na wezwanie Nr IPPB1/415-860/10-2/EC z dnia 10.12.2010 r. (data doręczenia 16.12.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku sporządzania dokumentacji podatkowej w związku z transakcjami zawieranymi z podmiotami powiązanymi oraz w zakresie stosowania marży – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27.09.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku sporządzania dokumentacji podatkowej w związku z transakcjami zawieranymi z podmiotami powiązanymi oraz w zakresie stosowania marży.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą P. w zakresie świadczenia usług transportowych i wewnątrz wspólnotowych dostaw artykułów spożywczych na rzecz kontrahentów z Wielkiej Brytanii. W związku z wykonywaną działalnością gospodarczą Wnioskodawczyni jest opodatkowana na zasadach ogólnych i prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Jest czynnym podatnikiem VAT zarejestrowanym jako podatnik VAT UE. Ponadto jest udziałowcem spółki z o.o. D. z siedzibą w Londynie z udziałem 50%, drugim udziałowcem jest mąż Wnioskodawczyni R. A. Posiada on również 100% udziałów w spółce z o.o. B. z siedzibą w Londynie.

Firma „P.” dokonuje zakupu towarów handlowych w hurtowni „T.” w Polsce i następnie własnym transportem – ciągnikiem samochodowym dostarcza towar do firm D. i B. Przy tych transakcjach Wnioskodawczyni nie stosuje marży handlowej. Towar sprzedaje po cenach zakupu. Firma „P.” ponosi koszty transportu z tytułu przewozu towarów do w/w spółek tylko z Polski do Londynu. Z Londynu do Polski wykonuje usługi na rzecz innych kontrahentów, które są udokumentowane fakturami. Firma „P.” nie wystawia faktur obciążających kosztami przewozu towarów firm D. i B. oraz nie wykazuje z tego tytułu przychodów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Wszystkie koszty przewozu (paliwo, części, naprawy samochodu) są w całości zaewidencjonowane w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Z tytułu sprzedaży towarów do wymienionych Spółek Wnioskodawczyni osiągnęła za rok 2009 obrót w kwocie 479.649,00 zł i za okres I - VIII 2010 r. w kwocie 1.537.412,00 zł.

Wnioskodawczyni pismem z dnia 27.12.2010 r. (data wpływu 24.12.2010 r.) uzupełniła własne stanowisko do zadanego pytania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy firma P., której Wnioskodawczyni jest właścicielką powinna wystawiać faktury VAT za przewóz towarów do Spółek w Londynie, których ona i jej mąż są udziałowcami...
2. Czy firma P. dokonując sprzedaży towarów na rzecz Spółek D. i B. powinna do cen sprzedaży doliczać marżę handlową...
3. Czy Wnioskodawczyni ma obowiązek sporządzania dokumentacji podatkowej obejmującej transakcje zawierane z podmiotami powiązanymi...
   
   

Odpowiedź na pytanie drugie i trzecie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stanowi przedmiot niniejszej interpretacji. Wniosek na pytanie pierwsze oraz drugie w zakresie podatku od towarów i usług zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją.

Zdaniem Wnioskodawczyni, ponieważ do opodatkowania podatkiem dochodowym i podatkiem VAT przyjmuje się identyczną podstawę opodatkowania Wnioskodawczyni uważa, że sprzedaż towarów po cenie zakupu bez doliczania marży stanowi prawidłową podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni uważa, że mimo występujących w jej sytuacji powiązań rodzinnych nie ma obowiązku sporządzania dokumentacji podatkowej dotyczących transakcji z podmiotami powiązanymi. Zdaniem Wnioskodawczyni obowiązek sporządzania transakcji występuje, jeżeli transakcje zawierane są między krajowymi podmiotami powiązanymi lub między krajowymi podmiotami a podmiotami mającymi miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową. Firmy, między którymi przeprowadzane są transakcje stanowią własność Wnioskodawczyni i dlatego też nie są zawierane umowy między firmami oraz nie występują przepływy pieniężne.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

W myśl art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2010 r. Nr 51 poz. 307 ze zm.) jeżeli:

1. podatnik podatku dochodowego mający siedzibę (zarząd) lub miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwany dalej "podmiotem krajowym", bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu przedsiębiorstwem położonym za granicą lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego przedsiębiorstwa, albo
2. osoba fizyczna lub prawna mająca miejsce zamieszkania albo siedzibę (zarząd) za granicą, zwana dalej "podmiotem zagranicznym", bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego podmiotu krajowego, albo
3. te same osoby prawne lub fizyczne równocześnie bezpośrednio lub pośrednio biorą udział w zarządzaniu podmiotem krajowym i podmiotem zagranicznym lub w ich kontroli albo posiadają udział w kapitale tych podmiotów

- i jeżeli w wyniku takich powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podmiot nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały - dochody danego podmiotu oraz należny podatek określa się bez uwzględniania warunków wynikających z tych powiązań.

Na mocy art. 25 ust. 4 w/w ustawy przepisy ust. 1-3a stosuje się odpowiednio, gdy:

1. podmiot krajowy bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu innym podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale innego podmiotu krajowego, albo
2. te same osoby prawne lub fizyczne równocześnie bezpośrednio lub pośrednio biorą udział w zarządzaniu podmiotami krajowymi lub w ich kontroli albo posiadają udział w kapitale tych podmiotów.
   
   

Stosownie do treści art. 25 ust. 4a w/w ustawy, w przypadku gdy podmiot krajowy dokonuje transakcji z podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 25a ust. 6, a warunki ustalone w takiej transakcji odbiegają od warunków jakie ustaliłyby między sobą niezależne podmioty i w wyniku tego podmiot krajowy nie wykazuje dochodów lub wykazuje dochody w zaniżonej wysokości - dochody podmiotu krajowego określa się w drodze oszacowania stosując metody wskazane w ust. 2 i 3 lub stosuje się odpowiednio art. 19.

Zgodnie z art. 25 ust. 5 cyt. ustawy, przepisy ust. 4 stosuje się również do powiązań o charakterze rodzinnym lub wynikających ze stosunku pracy albo majątkowych pomiędzy podmiotami krajowymi lub osobami pełniącymi w tych podmiotach funkcje zarządzające lub kontrolne albo nadzorcze oraz jeżeli którakolwiek osoba łączy funkcje zarządzające lub kontrolne albo nadzorcze w tych podmiotach.

Posiadanie udziału w kapitale innego podmiotu, o którym mowa w ust. 1 i 4, oznacza sytuację, w której dany podmiot bezpośrednio lub pośrednio posiada w kapitale innego podmiotu udział nie mniejszy niż 5% (art. 25 ust. 5a ww. ustawy).

Z perspektywy przepisów prawa podatkowego pomiędzy danymi podmiotami gospodarczymi mogą istnieć powiązania mające charakter kapitałowy, majątkowy, rodzinny, wynikający ze stosunku pracy, a także polegający na udziale w zarządzaniu lub kontroli poszczególnych podmiotów. Powiązania rodzinne dotyczą podmiotów krajowych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w Polsce pod nazwą – usługi transportowe P. Ponadto jest udziałowcem spółki z o.o. D. z siedzibą w Londynie z udziałem 50%, drugim udziałowcem jest mąż Wnioskodawczyni. Mąż Wnioskodawczyni posiada również 100% udziałów w spółce z o.o. B. z siedzibą w Londynie. Firma „P.” dokonuje zakupu towarów handlowych w hurtowni „T.” w Polsce i następnie własnym transportem dostarcza towar do firm D. i B.

Przy tych transakcjach Wnioskodawczyni nie stosuje marży handlowej. Towar sprzedaje po cenach zakupu. Z tytułu sprzedaży towarów do wymienionych Spółek Wnioskodawczyni osiągnęła za rok 2009 obrót w kwocie 479.649,00 zł i za okres I - VIII 2010 r. w kwocie 1.537.412,00 zł.

Przenosząc stan faktyczny na grunt ww. przepisów podatkowych, stwierdzić należy, iż w przedmiotowym przypadku spełniona została przesłanka z art. 25 ust. 1 pkt 1 ustawy, bowiem podatnik podatku dochodowego mający siedzibę (zarząd) lub miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwany dalej "podmiotem krajowym", bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu przedsiębiorstwem położonym za granicą lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego przedsiębiorstwa i dokonują transakcji sprzedaży towarów.

Wobec powyższego, działalność gospodarczą prowadzoną przez Wnioskodawczynię pod nazwą usługi transportowe P. (tj. Wnioskodawcę) oraz spółkę z o.o. D. z siedzibą w Londynie – kontrahenta należy uznać za podmioty powiązane w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast firma P., którą prowadzi Pani w kraju oraz spółka z o.o. B. z siedzibą w Londynie, w której 100% udziałów posiada Pani mąż nie mogą być uznane za podmioty powiązane według powołanych przepisów, gdyż zgodnie z art. 25 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powiązania rodzinne dotyczą podmiotów krajowych.

Jak wskazała Wnioskodawczyni przy transakcjach sprzedaży towaru nie stosuje marży handlowej.

Wskazać należy, że żadna ustawa podatkowa nie określa wysokości marży jaką winien stosować podatnik. Należy jednak zaznaczyć, iż sprzedaż z marżą w innej wysokości, jaką zastosowano by dla innego niezależnego podmiotu powodowałaby naruszenie postanowień powołanego art. 25 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ wówczas w myśl jego postanowień dochody danego podmiotu oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z powiązań między podmiotami.

Podatnicy dokonujący transakcji z podmiotami z nimi powiązanymi są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej tych transakcji na zasadach określonych w art. 25a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do przedstawienia tej dokumentacji na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej.

Jak wynika z art. 25a ust. 1 cyt. ustawy, m.in. podatnicy dokonujący transakcji z podmiotami powiązanymi z tymi podatnikami – w rozumieniu art. 25 ust. 1 i 4 - są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej takiej (takich) transakcji, obejmującej:

1. określenie funkcji, jakie spełniać będą podmioty uczestniczące w transakcji (uwzględniając użyte aktywa i podejmowane ryzyko),
2. określenie wszystkich przewidywanych kosztów związanych z transakcją oraz formę i termin zapłaty,
3. metodę i sposób kalkulacji zysków oraz określenie ceny przedmiotu transakcji,
4. określenie strategii gospodarczej oraz innych działań w jej ramach - w przypadku gdy na wartość transakcji miała wpływ strategia przyjęta przez podmiot,
5. wskazanie innych czynników - w przypadku, gdy w celu określenia wartości przedmiotu transakcji przez podmioty uczestniczące w transakcji uwzględnione zostały te inne czynniki,
6. określenie oczekiwanych przez podmiot obowiązany do sporządzenia dokumentacji korzyści związanych z uzyskaniem świadczeń - w przypadku umów dotyczących świadczeń (w tym usług) o charakterze niematerialnym.
   
   

Z treści art. 25a ust. 2 ww. ustawy wynika natomiast, iż obowiązek, o którym mowa w ust. 1, obejmuje transakcję lub transakcje między podmiotami powiązanymi, w których łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość:

1. 30.000 euro - w przypadku świadczenia usług, sprzedaży lub udostępnienia wartości niematerialnych i prawnych, albo
2. 50.000 euro - w pozostałych przypadkach.
   
   

Na podstawie art. 25a ust. 5 ww. ustawy, wyrażone w euro wielkości, o których mowa w ust. 2 i 3, przelicza się na walutę polską po średnim kursie ogłaszanym przez Narodowy Bank Polski, obowiązującym w ostatnim dniu roku podatkowego poprzedzającego rok podatkowy, w którym została zawarta transakcja objęta obowiązkiem, o którym mowa w ust. 1.

Powyższe, oznacza, że nie w każdym przypadku istnieje obowiązek sporządzania dokumentacji podatkowej. Obowiązek ten powstaje, dopiero gdy łączna kwota (lub jej równowartość) transakcji dokonywanej z podmiotem powiązanym lub gdy zapłata należności wynikających z takich transakcji przekracza określone w ustawie wartości.

W przedstawionym stanie faktycznym przesłanką obowiązku dokumentacyjnego jest wartość transakcji lub grupy transakcji realizowanych z podmiotem powiązanym w momencie, gdy nastąpi przekroczenie w roku podatkowym ww. poziomów.

W sytuacji więc, gdy łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z danej umowy czy też umów z podmiotem powiązanym w danym roku podatkowym przekroczy progi wskazane w art. 25a ust. 2 ustawy, należy sporządzać – wbrew twierdzeniu Wnioskodawczyni - ww. dokumentację, o której mowa w art. 25a ust. 1.

Wyraźnie przy tym zaznaczyć należy, iż w przypadku transakcji dokonywanych przez podmioty powiązane w rozumieniu przepisów ww. ustawy (powyżej przytoczony art. 25 ust. 1 i ust. 4), w wyniku których ukształtują się wzajemnie relacje tych podmiotów skutkujące nie wykazywaniem dochodów lub ich zaniżaniem w odniesieniu do „warunków obiektywnych”, organ podatkowy określi w drodze szacowania dochód oraz należny podatek bez uwzględnienia wcześniej ustalonych między podmiotami warunków.

W tym miejscu celowym jest wyjaśnić, iż postępowanie w sprawie wydawania interpretacji indywidualnych, z uwagi na przedmiot i charakter wydawanych w jego toku rozstrzygnięć, jest postępowaniem szczególnym, odrębnym, do którego nie mają bezpośredniego zastosowania inne (poza wskazanymi w ustawie) przepisy Ordynacji podatkowej, w szczególności nie jest postępowaniem dowodowym, które może być prowadzone w toku kontroli podatkowej czy postępowania podatkowego lub czynności sprawdzających. Organ wydający interpretację indywidualną nie może więc zbadać w sensie merytorycznym „sprawy podatkowej” wynikającej z przytoczonego we wniosku stanu faktycznego lecz jedynie pozytywnie lub negatywnie ocenić, z przytoczeniem przepisów prawa podatkowego, czy stanowisko pytającego zawarte we wniosku odnoszące się do regulacji przepisów prawa podatkowego jest słuszne i znajduje oparcie w okolicznościach przedstawionego stanu faktycznego.

W konsekwencji rozstrzygnięcie kwestii czy w przedstawionym stanie faktycznym zaistniały ustawowe przesłanki szacowania dochodu oraz podatku nie może stanowić przedmiotu interpretacji indywidualnej.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa, wskazać należy, iż w myśl art. 25a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych firma P. jest podmiotem powiązanym ze spółką z o.o. D. Ustawa podatkowa nie określa wysokości marży jaką winien zastosować podatnik, jednakże ustalone przez podmioty powiązane warunki transakcji nie mogą różnić się od warunków, które ustaliłyby między sobą całkowicie niezależne podmioty.

W przypadku transakcji zawieranych z podmiotami powiązanymi Wnioskodawczyni ma obowiązek sporządzania dokumentacji podatkowej w sytuacji, gdy łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z danej umowy czy też umów z podmiotem powiązanym w danym roku podatkowym przekroczy progi wskazane w art. 25a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1Maja 10, 09-402 Płock.