INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 25.10.2010 r. (data wpływu 27.10.2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń z tytułu likwidacji Pracowniczego Planu Emerytalnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27.10.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń z tytułu likwidacji Pracowniczego Planu Emerytalnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, od 01.09.1995 r. jest pracownikiem firmy Sp. z o.o. należącej do Grupy D. Jedna ze spółek z Grupy D z siedzibą w Szwajcarii założyła w 1992 roku Fundację, której celem było gromadzenie środków pieniężnych w celu zapewnienie w przyszłości pracownikom poszczególnych spółek z Grupy świadczeń z tytułu starości, choroby lub inwalidztwa. W dniu rozpoczęcia pracy w D Sp. z o.o. Wnioskodawca został objęty tym Pracowniczym Planem Emerytalnym.

W ostatnim okresie podjęto decyzję o likwidacji Pracowniczego Planu Emerytalnego, w związku z czym wszystkie środki pieniężne zgromadzone przez Fundację przeniesiono na wyodrębniony rachunek bankowy w banku mającym siedzibę na terytorium Szwajcarii.

Jako pracownikowi jednej ze spółek z Grupy D (D Sp. z o.o.), uprawnionemu do otrzymania środków z likwidowanego Pracowniczego Planu Emerytalnego, w dniu 14.06.2010 r. przelano na rachunek bankowy Wnioskodawcy w Polsce należną kwotę w CHF.

Kwota zaliczki 18% od powyższego dochodu z tego tytułu została uiszczona przez Wnioskodawcę na rachunek Urzędu Skarbowego w dniu 14.07.2010 r.

Informacje uzupełniające:

1. Od 01.09.1995 r. Wnioskodawca jest pracownikiem firmy D Poland Sp. z o.o. należącej do grupy koncernu E. i uczestnikiem Pracowniczego Planu Emerytalnego. D Poland Sp. z o.o. ma siedzibę w Polsce, zaś Wnioskodawca jako zatrudniony w tej firmie, prace wykonuje głównie na terenie Polski. Wynagrodzenie jest wypłacane przez D Poland Sp. z o.o.
2. Środki Pracowniczego Planu Emerytalnego w Szwajcarii były gromadzone z funduszy firmy należącej do grupy koncernu E., mającej siedzibę w Genewie w Szwajcarii, w której Wnioskodawca nie był zatrudniony ani nie podpisał umowny o pracę bądź o wykonywanie zleceń. Środki Pracowniczego Planu Emerytalnego nie pochodziły z D Poland Sp. z o.o.
3. Pracowniczy Plan Emerytalny dla pracowników D prowadzony był w Szwajcarii, od 1992 roku, w Kantonie Genewskim, zgodnie z lokalnie obowiązującymi przepisami prawnymi dla Pracowniczych Planów Emerytalnych.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy otrzymane środki z tytułu likwidacji Pracowniczego Planu Emerytalnego zwolnione są z podatku...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Otrzymane środku z tytułu likwidacji Pracowniczego Planu Emerytalnego zwolnione są na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a wyżej powołanej ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

W świetle art. 4a ww. ustawy powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż od 01.09.1995 r. Wnioskodawca jest pracownikiem firmy mającej siedzibę w Polsce, która należy do grupy koncernu. Wnioskodawca jest uczestnikiem Pracowniczego Planu Emerytalnego, który był prowadzony w Szwajcarii. Środki Pracowniczego Planu Emerytalnego w Szwajcarii były gromadzone z funduszy firmy należącej do grupy koncernu E.., mającej siedzibę w Szwajcarii. Podjęto decyzję o likwidacji Pracowniczego Planu Emerytalnego, w związku z czym wszystkie środki pieniężne zgromadzone przez Fundację Pracowniczego Planu Emerytalnego przeniesiono na wyodrębniony rachunek bankowy w banku mającym siedzibę na terytorium Szwajcarii. Jako pracownikowi jednej ze spółek z Grupy D (D Poland Sp. z o.o.), uprawnionemu do otrzymania środków z likwidowanego Pracowniczego Planu Emerytalnego, w dniu 14.06.2010 r. Wnioskodawcy przelano na rachunek bankowy w Polsce kwotę z tytułu wypłaty środków.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Bernie dnia 2 września 1991 r. (Dz. U. z 1993 r. Nr 22, poz. 92), za osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie uważa się każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze.

Definicja "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia "miejsce zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Analizując treść poszczególnych artykułów konwencji polsko-szwajcarskiej, należy wskazać, iż konwencja ta nie zawiera szczególnego artykułu, który regulowałby zasady opodatkowania środków uzyskanych w związku z likwidacją Pracowniczego Planu Emerytalnego.

Wobec powyższego w przedmiotowej sprawie należy zastosować artykuł 21 regulujący opodatkowanie „innych dochodów”.

Jak wynika z treści art. 21 konwencji polsko-szwajcarskiej, części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, skąd one pochodzą, które nie są objęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej konwencji, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Z powyższego wynika, iż dochód uzyskany w związku z likwidacją Pracowniczego Planu Emerytalnego przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce podlega opodatkowaniu tylko w Polsce.

Biorąc pod uwagę ww. przepisy, należy stwierdzić, iż uzyskane przez Wnioskodawcę środki z likwidacji Pracowniczego Planu Emerytalnego ze Szwajcarii podlegają regulacjom prawa polskiego.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c wymienionej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Otrzymane przez Wnioskodawcę środki ze Szwajcarii należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 20 ust. 1 cytowanej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Sformułowanie ”w szczególności” dowodzi, iż definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i zasadnym jest aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na gruncie prawa podatkowego przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest każda forma przysporzenia majątkowego (korzyść) tzn. zarówno pieniężna jak i niepieniężna.

Stosownie do przepisu art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są wypłaty środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym dokonane na rzecz uczestnika lub osób uprawnionych do tych środków po śmierci uczestnika. Rozpatrując zasadność korzystania ze zwolnienia, o którym mowa w powołanym przepisie, należy wziąć pod uwagę m.in. postanowienia Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską dotyczące zasady swobodnego świadczenia usług.

Istotne jest również to, że tematyka pracowniczych programów emerytalnych jest uregulowana w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 03 czerwca 2003 r. Nr 2003/41/WE w sprawie działalności instytucji pracowniczych programów emerytalnych oraz nadzoru nad takimi instytucjami. Konsekwencją tego jest nakaz tzw. prowspólnotowej wykładni, tj. takiej wykładni prawa krajowego w świetle treści i celu dyrektywy, aby osiągnąć rezultat w niej zamierzony.

Uwzględniając powyższe, należy uznać, iż ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, korzystają wypłaty z pracowniczego programu emerytalnego, spełniającego wymogi określone w dyrektywie w sprawie pracowniczych programów emerytalnych, utworzonego na terytorium jakiegokolwiek państwa członkowskiego Unii Europejskiej.

Zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Tak więc, wszystkie ulgi i zwolnienia są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania wynikającej z art. 84 Konstytucji RP stanowiącego, że każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Tym samym podkreślenia wymaga fakt, że tylko określone zdarzenia prawne bądź spełnienie określonych przesłanek, od których ustawodawca uzależnia prawo do zwolnienia z opodatkowania - skutkuje zwolnieniem przychodu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, zwolnienie podatkowe przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczy wypłat środków zgromadzonych zarówno w pracowniczym programie emerytalnym utworzonym i działającym w oparciu o przepisy powołanej wcześniej ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych, jak i w pracowniczym programie emerytalnym utworzonym i prowadzonym w innym Państwie Członkowskim Unii Europejskiej w oparciu o przepisy właściwe tym Państwom.

Wobec powyższego, należy stwierdzić, że uzyskane przez Wnioskodawcę środki w związku z likwidacją Pracowniczego Planu Emerytalnego prowadzonego w Szwajcarii zgodnie z lokalnie obowiązującymi przepisami prawnymi, nie będą korzystać ze zwolnienia od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem wypłata nie nastąpiła ze środków pracowniczego programu emerytalnego spełniającego wymogi określone w ww. Dyrektywie w sprawie pracowniczych programów emerytalnych, utworzonego na terytorium jakiegokolwiek państwa członkowskiego Unii Europejskiej.

W związku z powyższym, środki uzyskane w związku z likwidacją Pracowniczego Planu Emerytalnego ze Szwajcarii podlegają opodatkowaniu – łącznie z pozostałymi dochodami osiągniętymi przez Wnioskodawcę – wg skali określonej w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy go wykazać w zeznaniu podatkowym PIT-36, w części D, poz. 7 – inne źródła.

Reasumując, należy stwierdzić, iż otrzymane przez Wnioskodawcę środki z tytułu likwidacji szwajcarskiego Pracowniczego Planu Emerytalnego stanowią przychód z innych źródeł podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Środki te nie korzystają w Polsce ze zwolnienia od podatku dochodowego. Do ww. świadczenia nie będzie miało zastosowanie zwolnienie przedmiotowe wynikające z treści art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja Nr 10, 09-402 Płock.