Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-1177/12/KJ
z 4 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 6 listopada 2012r. (data wpływu 9 listopada 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 grudnia 2012r. (data wpływu 20 grudnia 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego w przypadku świadczenia usług rachunkowo – księgowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 listopada 2012r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego w przypadku świadczenia usług rachunkowo – księgowych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 14 grudnia 2012r. (data wpływu 20 grudnia 2012r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 10 grudnia 2012r. znak: IBPP1/443-1177/12/KJ.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Zwolnienie opisane w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku VAT zwalnia z podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000,00 zł. Przy czym zwolnienie to nie dotyczy świadczenia usług w zakresie doradztwa. Zakres doradztwa podatkowego regulują przepisy ustawy dotyczące doradców podatkowych (Dz. U. z 2011r. Nr 41 poz. 213) gdzie wyszczególniono czynności doradztwa podatkowego art. 2 ust. 1 tej ustawy. Jak wynika z art. 76a ust. 1 ustawy o rachunkowości (Dz. U. z 2009 nr 152, poz. 1223 ze zmianami) o usługowym prowadzeniu ksiąg rachunkowych jako działalności gospodarczej, w rozumieniu przepisów o swobodzie gospodarczej, polegają na świadczeniu usług w zakresie czynności o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2-6 tej ustawy. Podatnicy wykonujący taką działalność są również uprawnieni do wykonywania czynności doradztwa podatkowego obejmujących: 1- prowadzenia w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielenie im pomocy w tym zakresie, 2 - sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielenie im w tym pomocy - w zakresie określonym odrębnymi przepisami. Usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych mogą prowadzić osoby fizyczne jeżeli są uprawnione do tego typu usług. Zdaniem Wnioskodawcy biuro rachunkowe powinno być uprawnione do korzystania z podmiotowego zwolnienia z podatku od towarów i usług jeżeli nie świadczą usług doradczych a jedynie kompleksowe usługi rachunkowo-księgowe w ramach których sporządza się deklaracje podatkowe.

W uzupełnieniu z dnia 14 grudnia 2012r. Wnioskodawca poinformował, że:

1. Jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT od dnia 11 stycznia 2011r. i była to rejestracja dobrowolna.
2. W ramach prowadzonej działalności nie przekroczył limitu obrotów wymienionych w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (z uwzględnieniem przepisu art. 13 ust. 9) oraz w bieżącym i przyszłym roku nie przewiduje przekroczenia tego limitu.
3. Wnioskodawca chciałby skorzystać ze zwolnienia do dnia 1 stycznia 2013r.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Biuro rachunkowe Wnioskodawcy nie wykonuje usług o charakterze doradczym ani nie udziela porad prawnych, natomiast świadczy kompleksowe usługi rachunkowo-księgowe, w ramach których sporządza deklaracje podatkowe to czy Wnioskodawca ma prawo korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, jego biuro rachunkowe nie wykonuje usług o charakterze doradczym ani nie udziela porad prawnych, natomiast świadczy kompleksowe usługi rachunkowo-księgowe, w ramach których sporządza deklaracje podatkowe zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług powinno być zwolnione z podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Z przepisu art. 113 ust. 5 ustawy wynika, że jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę (…).

Stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy, podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 (art. 113 ust. 11 ustawy).

Natomiast w myśl art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca oraz podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie.

Zgodnie z delegacją ustawową zawartą w art. 113 ust. 14 pkt 2 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi w drodze rozporządzenia listę towarów i usług, o których mowa w ust. 13 pkt 1 lit. a i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

W wykonaniu ww. delegacji Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.).

Stosownie do § 27 rozporządzenia, Minister Finansów określił listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy – stanowiącą załącznik do powołanego rozporządzenia. W poz. 12 załącznika do ww. rozporządzenia (bez względu na symbol PKWiU), wymieniono doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia „usługi w zakresie doradztwa” jest szerszy niż termin „usługi w zakresie doradztwa podatkowego”. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1994 „doradzać” znaczy udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć w związku z tym szeroko. Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Jak stanowi art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996r. o doradztwie podatkowym (t.j. Dz. U. z 2011 Nr 41, poz. 213), czynności doradztwa podatkowego obejmują:

1. udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
2. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
3. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
4. reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.
   
   

Z kolei art. 2 ust. 2 ustawy o doradztwie podatkowym stanowi, iż zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 3 tej ustawy podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1, są osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych, adwokaci i radcowie prawni, biegli rewidenci, z wyłączeniem czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4.

Zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.).

Zgodnie z art. 76a ust. 1 ww. ustawy, usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych jest działalnością gospodarczą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, polegającą na świadczeniu usług w zakresie czynności, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2-6.

W myśl ust. 2 art. 76a ustawy o rachunkowości przedsiębiorcy, wykonujący działalność, o której mowa w ust. 1, są również uprawnieni do wykonywania działalności, obejmującej:

1. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie,
2. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie

-w zakresie określonym odrębnymi przepisami.

Działalność, o której mowa w ust. 1 i 2, mogą wykonywać:

1. przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi, jeżeli są uprawnieni do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych,
2. pozostali przedsiębiorcy, pod warunkiem, że czynności z tego zakresu będą wykonywane przez osoby uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych,

-o czym stanowi art. 76a ust. 3 ustawy o rachunkowości.

Stosownie do art. 76a ust. 4 ww. ustawy, uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych są, z zastrzeżeniem ust. 6, osoby posiadające certyfikat księgowy, osoby wpisane do rejestru biegłych rewidentów lub na listę doradców podatkowych.

Ze złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT od dnia 11 stycznia 2011r. i była to rejestracja dobrowolna. W ramach prowadzonej działalności nie przekroczył limitu obrotów wymienionych w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (z uwzględnieniem przepisu art. 113 ust. 9) oraz w bieżącym i przyszłym roku nie przewiduje przekroczenia tego limitu. Biuro rachunkowe Wnioskodawcy nie wykonuje usług o charakterze doradczym ani nie udziela porad prawnych, natomiast świadczy kompleksowe usługi rachunkowo-księgowe, w ramach których sporządza deklaracje podatkowe zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca chciałby skorzystać ze zwolnienia od dnia 1 stycznia 2013r. (Wnioskodawca wprawdzie podał, że chce „…skorzystać ze zwolnienia do dnia 1 stycznia 2013r.” jednakże tut. organ przyjął, że Wnioskodawcy chodzi o możliwość skorzystania ze zwolnienia od dnia 1 stycznia 2013r.).

Odnosząc przedstawione okoliczności sprawy do obowiązujących przepisów zauważyć należy, że to z art. 113 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług wynika wprost, iż podatnik może skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 najwcześniej po upływie roku, licząc od końca roku, w którym stał się czynnym podatnikiem podatku VAT, tj. utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ale pod warunkiem, że wartość sprzedaży opodatkowanej (bez podatku) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy.

Wobec tego w świetle powołanych przepisów prawa podatkowego oraz mając na uwadze przedstawione okoliczności zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie cytowanego art. 113 ust. 11 ustawy, w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej w zakresie kompleksowych usług rachunkowo – księgowych, przy założeniu, że Wnioskodawca nie będzie wykonywać usług o charakterze doradczym, ani nie będzie udzielać porad prawnych, oraz że przygotowanie deklaracji podatkowych nie będzie realizowane w ramach odrębnego zlecenia, lecz będzie stanowiło element kompleksowej usługi rachunkowo - księgowej.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż wobec nieprzekroczenia w 2012r. wartości sprzedaży opodatkowanej w kwocie 150.000 zł, oraz że od momentu rezygnacji ze zwolnienia upłynął okres dłuższy niż 1 rok, licząc od końca roku, w którym Wnioskodawca zrezygnował ze zwolnienia, Wnioskodawca w 2013r. będzie mógł skorzystać ze zwolnienia podmiotowego, w myśl art. 113 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, iż jego biuro rachunkowe nie wykonuje usług o charakterze doradczym ani nie udziela porad prawnych, natomiast świadczy kompleksowe usługi rachunkowo-księgowe, w ramach których sporządza deklaracje podatkowe powinno być zwolnione z podatku od towarów i usług, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy przedstawionego zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.