Powrót

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko X, przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2012 r. (data wpływu 15 czerwca 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 19 września 2012 r. (data wpływu 25 września 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 czerwca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 19 września 2012 r. (data wpływu 25 września 2012 r.) o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca podpisał umowę o współpracy dotyczącej obsługi rachunków w zakresie przyjmowania wpłat od klientów za usługi świadczone przez masowych wystawców faktur (energia elektryczna, usługi telekomunikacyjne itp.). Zainteresowany prowadzi sieć placówek handlu detalicznego i jest czynnym płatnikiem VAT. W placówkach handlowych uruchomiono punkt przyjęć ww. płatności. Wnioskodawca pośredniczy w przyjmowaniu i przekazywaniu gotówki od klienta na rzecz Firmy B., a ta z kolei przekazuje na rzecz wystawców masowych faktur. Za dokonanie płatności w placówkach Zainteresowanego klient uiszcza opłatę (wynagrodzenie), która jest jego przychodem finansowym podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Na część opłaty pobranej od klienta zgodnie z zawartą umową Firma B. wystawia Wnioskodawcy fakturę VAT ze stawką 23%. Firma B. wystawia dla Zainteresowanego faktury VAT na wynagrodzenie pobrane od klientów dokonujących wpłat. Świadczone usługi wobec firmy B. Wnioskodawca klasyfikuje jako PKWiU 64.19.30.0 - Pozostałe pośrednictwo pieniężne art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT (Dz. U. 2011 r. nr 177 poz. 1054). Zainteresowany nie ewidencjonuje za pomocą kasy fiskalnej transakcji przyjęcia wpłat oraz wynagrodzenia za dokonane wpłaty od klientów.

W uzupełnieniu Wnioskodawca doprecyzował opis stanu faktycznego wskazując, iż:

1. Przyjmowanie wpłat uiszczanych przez klientów dokonywane jest w imieniu i na rzecz firmy B. SA. Opłata uiszczana od klientów za usługę na ich rzecz wpłacana jest na rachunek bankowy Wnioskodawcy, skąd poleceniem zapłaty przez firmę B. pobierana jest z rachunku bankowego Zainteresowanego plus wynagrodzenie liczone od każdej wpłaty rachunku w stałej wysokości. Wobec powyższego Wnioskodawca uważa, że wynagrodzenie otrzymywane z tytułu dokonywanych płatności jest wynagrodzeniem za pośrednictwo przy świadczeniu usługi.
2. Firma B. wystawia faktury VAT na część wynagrodzenia za:
   1. „obsługę płatności”,
   2. „obsługę techniczną sprzedaży kodów energetycznych”.
   Zgodnie z umową firmie B. przysługuje wynagrodzenie liczone od każdej wpłaty.
3. Zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji statystycznych ustalono numer PKWiU 65.12.10-00.90 „usługi pośrednictwa pieniężnego pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane”.
4. Wnioskodawca prowadzi sieć placówek handlu detalicznego i ewidencjonuje sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych przy zastosowaniu kas rejestrujących.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przyjmowanie wpłat za rachunki telefoniczne, energię itp. podlegają rejestrowaniu w kasie fiskalnej...

Zdaniem Wnioskodawcy, czynności wymienione w pytaniu 1 i 2 podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40, jako usługi pośrednictwa w świadczeniu usług transakcji płatniczych. Przedmiotowa czynność nie podlega rejestrowaniu w kasie fiskalnej na podstawie Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r., załącznik poz. 23 PKWiU 64.19.30.00 - usługi przyjmowania należności w okienku kasowym np. za energię, usługi telekomunikacyjne, gaz itp. Interpretacja GUS z dnia 12 stycznia 2010 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy, są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Z tej podstawowej reguły wynika, że obowiązek ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas rejestrujących dotyczy tylko takich podmiotów, które dokonują sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Delegacją zawartą w art. 111 ust. 8 ustawy, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (…).

Zwolnienie z obowiązku instalowania kas rejestrujących określone zostało w § 2 i § 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2010 r. Nr 138, poz. 930), zwanym dalej rozporządzeniem.

Powyższe zwolnienia wskazują na dwojakiego rodzaju zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kas rejestrujących, mianowicie: zwolnienie dla określonych grup podatników (zwolnienie podmiotowe) i zwolnienie dla konkretnych czynności (zwolnienie przedmiotowe).

Stosownie do treści § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2012 r. również podatników, u których kwota obrotu z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 40.000 zł i jeżeli wcześniej nie powstał wobec nich obowiązek ewidencjonowania, z zastrzeżeniem ust. 6, który stanowi, że zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, traci moc po upływie dwóch miesięcy, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło w ciągu roku podatkowego przekroczenie kwoty obrotów w wysokości 40.000 zł, z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy.

Zwalnia się również z obowiązku ewidencjonowania do dnia przekroczenia w 2011 r. lub 2012 r. kwoty obrotów w wysokości 20 000 zł z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy – podatników rozpoczynających sprzedaż w danym roku podatkowym. (§ 3 ust. 7 rozporządzenia).

Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem podmiotowym, tj. dotyczącym podmiotu.

Natomiast zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 1 tego rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2012 r. – sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia.

W poz. 23 tego załącznika wymieniono usługi finansowe i ubezpieczeniowe (PKWiU 64-66).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca podpisał umowę o współpracy dotyczącej obsługi rachunków w zakresie przyjmowania wpłat od klientów za usługi świadczone przez masowych wystawców faktur (energia elektryczna, usługi telekomunikacyjne itp.). Zainteresowany prowadzi sieć placówek handlu detalicznego i jest czynnym płatnikiem VAT. W placówkach handlowych uruchomiono punkt przyjęć ww. płatności. Wnioskodawca pośredniczy w przyjmowaniu i przekazywaniu gotówki od klienta na rzecz Firmy B., a ta z kolei przekazuje na rzecz wystawców masowych faktur. Za dokonanie płatności w placówkach Zainteresowanego klient uiszcza opłatę (wynagrodzenie), która jest jego przychodem finansowym podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Na część opłaty pobranej od klienta zgodnie z zawartą umową Firma B. wystawia Wnioskodawcy fakturę VAT ze stawką 23%. Firma B. wystawia dla Zainteresowanego faktury VAT na wynagrodzenie pobrane od klientów dokonujących wpłat.

Przyjmowanie wpłat uiszczanych przez klientów dokonywane jest w imieniu i na rzecz firmy B. SA. Opłata uiszczana od klientów za usługę na ich rzecz wpłacana jest na rachunek bankowy Wnioskodawcy, skąd poleceniem zapłaty przez firmę B. pobierana jest z rachunku bankowego Zainteresowanego plus wynagrodzenie liczone od każdej wpłaty rachunku w stałej wysokości. Wobec powyższego Wnioskodawca uważa, że wynagrodzenie otrzymywane z tytułu dokonywanych płatności jest wynagrodzeniem za pośrednictwo przy świadczeniu usługi.

Firma B. wystawia faktury VAT na część wynagrodzenia za:

1. „obsługę płatności”,
2. „obsługę techniczną sprzedaży kodów energetycznych”.
   
   

Zgodnie z umową firmie B. przysługuje wynagrodzenie liczone od każdej wpłaty.

Zainteresowany zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji statystycznych do świadczonych usług podał ostatecznie symbol PKWiU 65.12.10-00.90 „usługi pośrednictwa pieniężnego pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane”.

Wnioskodawca prowadzi sieć placówek handlu detalicznego i ewidencjonuje sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych przy zastosowaniu kas rejestrujących. Natomiast Zainteresowany nie ewidencjonuje za pomocą kasy fiskalnej transakcji przyjęcia wpłat oraz wynagrodzenia za dokonane wpłaty od klientów.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy stanowi, iż podstawę opodatkowania czynności maklerskich, czynności wynikających z zarządzania funduszami inwestycyjnymi, czynności wynikających z umowy agencyjnej lub zlecenia, pośrednictwa, umowy komisu lub innych usług o podobnym charakterze stanowi dla prowadzącego przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzającego funduszami inwestycyjnymi, agenta, zleceniobiorcy lub innej osoby świadczącej usługi o podobnym charakterze – kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzeń za wykonanie usługi, pomniejszona o kwotę podatku, z zastrzeżeniem ust. 3.

Kryteria i warunki stosowania kas rejestrujących przez podatników zostały określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków stosowania tych kas przez podatników (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 ze zm.).

W oparciu o treść § 7 ust. 7 tego rozporządzenia, podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze albo też marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiąganego przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.

Na mocy § 7 ust. 1 pkt 1 i 9 rozporządzenia, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2, są obowiązani spełniać m.in. następujące warunki przy prowadzeniu ewidencji przy zastosowaniu kas:

1. dokonywać ewidencji każdej sprzedaży oraz wydruku paragonu fiskalnego lub faktury VAT z każdej sprzedaży, jak również wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy;
2. stosować kasy wyłącznie do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, bez prawa ich używania przez osoby trzecie, z zastrzeżeniem ust. 7.
   
   

Z kolei w art. 111 ust. 3b ustawy wskazano, iż podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze albo marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiąganego przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.

Stosownie do art. 111 ust. 3a pkt 1 i 7 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani:

1. dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy,
2. stosować kasy rejestrujące wyłącznie do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, z zastrzeżeniem ust. 3b.
   
   

Wyżej powołany przepis art. 111 ust. 3a pkt 1 i 7 i 3b wprowadzony został do ustawy o podatku od towarów i usług za pomocą przepisu art. 1 pkt 25 lit. a ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332). Zgodnie z art. 11 pkt 1 tej ustawy, ustawa wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 2011 r., z wyjątkiem art. 1 pkt 25, art. 2 i 9, które wchodzą w życie z dniem 1 września 2011 r.

W myśl art. 9 ust. 7 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo o miarach, dotychczasowe przepisy wykonawcze, wydane na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 111 ust. 7a i 9 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez 24 miesiące od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Przedmiotowa usługa polega na wykonaniu usług polegających na przyjmowaniu i przekazywaniu gotówki od klienta na rzecz Firmy B., a ta z kolei przekazuje na rzecz wystawców masowych faktur. Zainteresowany świadczone usługi sklasyfikował ostatecznie pod symbolem PKWiU 65.12.10-00.90 „usługi pośrednictwa pieniężnego pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane”.

Zatem przedmiotowe usługi zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia w związku z poz. 23 załącznika do rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2012 r.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony w złożonym wniosku opis stanu faktycznego w odniesieniu do obowiązujących przepisów prawa, uwzględniając zapis § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 26 lipca 2011 r. w powiązaniu z poz. 23 załącznika do tego rozporządzenia stwierdzić należy, iż świadczenie usług sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 65.12.10-00.90 nie podlega obowiązkowi ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Jednocześnie należy wskazać, iż analiza prawidłowości dokonanej przez Wnioskodawcę we wniosku klasyfikacji usług do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Minister Finansów nie jest uprawniony do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości przyporządkowania formalnego towarów i usług do grupowania klasyfikacyjnego, w związku z czym niniejszej odpowiedzi udzielono wyłącznie w oparciu o grupowania wskazane w złożonym wniosku. Zgodnie bowiem z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 roku w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług.

Ponadto, w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Dodatkowo informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej. Natomiast kwestia dotycząca stanu faktycznego w pozostałym zakresie została rozstrzygnięta odrębnymi pismami.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Powrót