INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana reprezentowanego przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 15 czerwca 2010 r. (data wpływu 21 czerwca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 czerwca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest obywatelem Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej (dalej: USA).

W 2009 roku Zainteresowany został czasowo oddelegowany do Polski. Przewidywany pobyt Wnioskodawcy na terytorium Polski potrwa do końca 2010 roku. Łączna ilość dni pobytu w 2009 roku przekroczyła 183 dni, a w 2010 prawdopodobnie również przekroczy tę ilość.

Zainteresowany pozostaje w stosunku pracy ze spółką amerykańską, a w Polsce świadczy pracę na rzecz polskiej spółki. Zasadnicze wynagrodzenie otrzymuje On od spółki amerykańskiej.

Spółka polska pokrywa jedynie koszty zakwaterowania Wnioskodawcy oraz wypłaca Mu ustalone miesięcznie kwoty, za czas jaki przebywa On na terytorium Polski.

Wynagrodzenie otrzymywane od spółki amerykańskiej stanowi główne źródło utrzymania Zainteresowanego.

Wnioskodawca wystąpił o uzyskanie certyfikatu rezydencji podatkowej w USA.

Do dnia złożenia niniejszego wniosku procedury z tym związane jeszcze się nie zakończyły.

Z uwagi na tymczasowy charakter oddelegowania, oraz na fakt pozostawania pracownikiem amerykańskiego podmiotu, Zainteresowany opłaca składki na amerykańskie ubezpieczenie społeczne.

Rodzina Wnioskodawcy przebywa stale na terytorium USA. Zainteresowany jest właścicielem samochodu, który jest zarejestrowany i znajduje się w USA.

Po zakończeniu oddelegowania Wnioskodawca planuje powrót do USA.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a także art. 4 umowy między rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu z dnia 8 października 1974 r., Zainteresowany podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce w roku 2009 i latach następnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z regulacją zawartą w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, jeżeli nie mają miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce (tj. obowiązkowi podatkowemu tylko co do dochodów osiąganych na terytorium Polski). Natomiast za osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce, zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy, uważa się osobę fizyczną, która posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub przebywa na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Zgodnie z powyższym przepisem, aby można było mówić o podleganiu nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu przez konkretnego podatnika, musi on posiadać na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych, lub też czas pobytu danej osoby na terytorium Polski powinien przekroczyć 183 dni w ciągu roku podatkowego.

Wnioskodawca nie wyraża intencji, ani nie przewiduje stałego pobytu na terytorium Polski.

W USA przebywa jego rodzina, znajduje się jego dom rodzinny, przyjaciele. W Polsce Zainteresowany przebywa tylko w związku z oddelegowaniem do pracy. Wnioskodawca nie posiada na terytorium Polski żadnego znaczącego majątku ani powiązań osobistych.

W związku z tym, należy stwierdzić, iż ośrodek interesów życiowych Zainteresowanego znajduje się w USA.

Z uwagi na powyższe, pierwszy warunek z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest spełniony, dlatego też na tej podstawie Zainteresowany nie może zostać uznany za osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce.

Biorąc pod uwagę długość oraz częstotliwość przebywania na terytorium Polski, okres pobytu Wnioskodawcy na terytorium Polski w 2009 roku był dłuższy niż 183 dni. Zainteresowany przewiduje, iż również w roku 2010 okres Jego pobytu na terytorium Polski będzie dłuższy niż 183 dni.

Zatem pomimo faktu, iż ośrodek interesów życiowych Wnioskodawcy w roku 2009 i w latach następnych znajduje się poza Polską to jednak ze względu na długość i częstotliwość przebywania Zainteresowanego na terytorium Polski należy uznać, iż drugi alternatywny warunek został spełniony. Z tego względu, na podstawie art. 3 ust 2a ww. ustawy, należałoby uznać Wnioskodawcę za polskiego rezydenta podatkowego.

Zgodnie jednakże z art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy tej ustawy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Należy więc wziąć pod uwagę postanowienia art. 4 Umowy, który znajduje zastosowanie, gdy dwa kraje uznają daną osobę za swojego rezydenta podatkowego na mocy prawa obowiązującego w danym kraju.

Zgodnie z powyższym przepisem Umowy, w przypadku gdy osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania dla celów podatkowych zarówno w Polsce jaki i w USA, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym umawiającym się Państwie, z którym ma ona ściślejsze powiązania osobiste i majątkowe (ośrodek powiązań osobistych).

W przypadku, gdy Zainteresowany zostałby uznany w roku 2009, na podstawie przepisów wewnętrznych obu krajów za osobę podlegającą w każdym z nich nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, argumentem decydującym o Jego statusie podatkowym byłoby określenie, w którym z dwóch krajów znajduje się ośrodek Jego interesów życiowych.

Mówiąc o ściślejszych związkach osobistych i gospodarczych danej osoby należy wziąć pod uwagę jej rodzinne powiązania, wykonywane zajęcia oraz wszelkiego rodzaju inną działalność. Wszystkie te okoliczności powinny być rozpatrywane całościowo. W przypadku Zainteresowanego, Jego ośrodek interesów życiowych znajduje się w USA.

Z uwagi na powołany powyżej stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy, Wnioskodawca podlegał w roku 2009 ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, a zatem powinien On opłacać podatki w Polsce wyłącznie od dochodów osiągniętych ze źródeł położonych w Polsce. Dlatego też przychód osiągnięty z pracy wykonywanej poza terytorium Polski nie będzie podlegał opodatkowaniu polskim podatek dochodowym.

Powyższy status podatkowy powinien mieć zastosowanie również w kolejnych latach, w których Zainteresowany będzie przebywał i wykonywał pracę na terytorium Polski spełniając jednocześnie warunek ściślejszych powiązań osobistych i gospodarczych z USA.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Natomiast art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi, że osoby fizyczne jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – w myśl art. 3 ust. 2b ww. ustawy – uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.
   
   

W myśl art. 4a ww. ustawy powyższe przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 7 umowy zawartej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Waszyngtonie w dniu 8 października 1974 r. (Dz. U. z 1976 r. Nr 31, poz. 178), określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski” oznacza:

1. polską spółkę i
2. jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z polskim prawem jako spółka) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski dla celów jej opodatkowania, lecz w przypadku udziałowca spółki prawa cywilnego lub zarządcy majątku tylko w takim zakresie, w jakim dochód uzyskany przez taką osobę z tego tytułu podlega podatkowi polskiemu jako dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce.
   
   

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 8 ww. umowy, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium na terytorium Stanów Zjednoczonych Ameryki” oznacza:

1. spółkę Stanów Zjednoczonych i
2. jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z prawem Stanów Zjednoczonych jako spółka) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych dla celów jej opodatkowania, lecz w przypadku udziałowca spółki prawa cywilnego lub zarządcy majątku tylko w takim zakresie, w jakim dochód uzyskany przez taką osobę z tego tytułu podlega podatkowi Stanów Zjednoczonych jako dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Stanach Zjednoczonych.
   
   

Definicja ta odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Zgodnie z art. 4 cytowanej umowy, jeżeli w znaczeniu art. 3 ust. 1 pkt 7 i 8 niniejszej Umowy osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obydwu Umawiających się Państwach, to:

1. będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ona stale zamieszkuje. Jeżeli ona stale zamieszkuje w obydwu Umawiających się Państwach lub nie zamieszkuje w żadnym z Umawiających się Państw, to będzie uważana za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, z którym jej związki osobiste i majątkowe są ściślejsze (ośrodek powiązań osobistych),
2. jeżeli nie można ustalić, w którym z Umawiających się Państw znajduje się ośrodek jej powiązań osobistych, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, w którym ona zazwyczaj przebywa,
3. jeżeli ona zazwyczaj przebywa w obydwu Umawiających się Państwach lub nie przebywa w żadnym z Umawiających się Państw, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, którego jest obywatelem.
   
   

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w 2009 roku Wnioskodawca będący obywatelem Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej został czasowo oddelegowany do Polski (do końca 2010 roku). Po zakończeniu oddelegowania Wnioskodawca planuje powrót do USA. Łączna ilość dni pobytu w 2009 roku przekroczyła 183 dni, a w 2010 prawdopodobnie również przekroczy tę ilość.

Zainteresowany pozostaje w stosunku pracy ze spółką amerykańską (od której otrzymuje wynagrodzenie stanowiące główne źródło Jego utrzymania), a w Polsce świadczy pracę na rzecz polskiej spółki, która pokrywa jedynie koszty Jego zakwaterowania oraz wypłaca Mu ustalone miesięcznie kwoty, za czas jaki przebywa On na terytorium Polski.

Rodzina Wnioskodawcy przebywa stale na terytorium USA. Zainteresowany jest właścicielem samochodu, który jest zarejestrowany i znajduje się w USA.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy uznać, iż Wnioskodawca spełnia przesłanki pozwalające uznać go w 2009 r. za osobę posiadającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych zarówno w Polsce jak i w USA.

W Polsce mieszkał i pracował, przy czym jednocześnie Jego rodzina przebywała w USA.

Powyższe oznacza, iż państwo rezydencji Wnioskodawcy należy ustalić zgodnie z regułami kolizyjnymi zawartymi w art. 4 ww. umowy.

Zgodnie z art. 4 lit a) umowy, analizując stopień powiązań osobistych i gospodarczych Zainteresowanego w 2009 r., należy stwierdzić, iż ściślejsze związki gospodarcze i osobiste łączyły Go z USA.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, iż w 2009 roku i latach następnych, (o ile nie ulegnie zmianie stan faktyczny) Zainteresowany podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlega opodatkowaniu jedynie od dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.