INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 6 sierpnia 2010 r. (data wpływu 9 sierpnia 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 15 października 2010 r. (data wpływu 20 października 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie fakturowania usług transportowych na rzecz odbiorców z innych państw członkowskich UE w 7-dniowych okresach rozliczeniowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie fakturowania usług transportowych na rzecz odbiorców z innych państw członkowskich UE w 7-dniowych okresach rozliczeniowych. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 15 października 2010 r. (data wpływu 20 października 2010 r.) o informację, że dotyczy on tylko zdarzenia przyszłego, doprecyzowanie pytania oraz opisu sprawy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT. Prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług transportu krajowego i wewnątrzwspólnotowego towarów dla odbiorców krajowych i odbiorców z innych państw UE. Jeden z największych jego kontrahentów z innego państwa członkowskiego UE, wymaga fakturowania w okresach tygodniowych świadczonych na jego rzecz usług transportowych. Transport towarów odbywa się na trasie: Polska-kraj docelowy odbiorcy z częstotliwością od zera (brak zleceń) do kilku razy w tygodniu. Zakończenie usługi transportowej następuje przeważnie od 1 do 3 dni od momentu załadunku.

Zainteresowany rozważa możliwość ustalenia siedmiodniowych okresów rozliczeniowych i wystawiania jednej faktury w każdy poniedziałek, za okres od wtorku poprzedniego tygodnia do poniedziałku bieżącego tygodnia na wszystkie wykonane (zakończone) usługi transportowe w tych dniach, kierując się datą rozładunku towarów z dokumentów przewozowych, oraz dodatkowej faktury wystawianej ostatniego dnia miesiąca za okres od ostatniego wtorku do końca miesiąca. Długość okresów rozliczeniowych i częstotliwość fakturowania może ulec zmianie i zostanie ostatecznie uzgodniona z odbiorcą usługi, z tym, że maksymalnym okresem rozliczeniowym byłby okres jednego miesiąca.

Obecnie jest wystawiana faktura osobno na każdą wykonaną usługę transportową, a termin płatności ustalany jest na fakturze. Pomiędzy Spółką a kontrahentem zagranicznym nie zawarto odrębnej umowy regulującej zasady świadczonych usług transportowych i terminy płatności, zarówno w stosunku do stanu faktycznego jak i zdarzenia przyszłego, będącego przedmiotem wniosku o interpretację.

Z pisma z dnia 15 października 2010 r. (data wpływu 20 października 2010 r.) stanowiącym uzupełnienie wniosku wynika, że dotyczy on tylko zdarzenia przyszłego a zamiarem Wnioskodawcy jest zastosowanie 7-dniowych okresów rozliczeniowych do fakturowania usług transportowych. Ustalony okres rozliczeniowy zostanie ujęty w odpowiednich umowach zawartych z kontrahentami.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle obowiązujących przepisów ustawy od towarów i usług, Zainteresowany może dokonywać fakturowania usług transportowych na rzecz odbiorców z innych państw członkowskich UE w 7-dniowych okresach rozliczeniowych...

Tut. Organ zwraca uwagę na fakt, iż Spółka w uzupełnieniu wniosku z dnia 15 października 2010 r. dokonała modyfikacji pytania. W interpretacji została przyjęta wersja pytania wynikająca z tego uzupełnienia.

Zdaniem Wnioskodawcy, od dnia 1 stycznia 2010 r. do świadczonych usług transportu towarów na rzecz odbiorcy z innego państwa członkowskiego UE, nie stosuje się przepisów szczególnych dotyczących momentu powstania obowiązku podatkowego, tylko przepisy ogólne wynikające z art. 28b ustawy o podatku od towarów i usług. Na podstawie tego artykułu, miejscem świadczenia jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z pewnymi wyjątkami. Zgodnie z art. 100 ust. 11 ustawy, na potrzeby określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w zakresie świadczenia usług, do których stosuje się art. 28b ustawy, mają zastosowanie przepisy art. 19 ust. 19a i 19b ustawy. Z art. 19 ust. 19a wynika, że obowiązek podatkowy przy świadczeniu usług na rzecz odbiorców z innych państw członkowskich UE powstaje z chwilą wykonania usługi. Z kolei pkt 1 przytoczonego w poprzednim zdaniu artykułu określa, że usługi, dla których, w związku z ich świadczeniem, ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonane z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te rozliczenia lub płatności, do momentu zakończenia świadczenia tych usług.

Zdaniem Spółki, na podstawie przywołanych powyżej przepisów, nie ma przeszkód do zastosowania okresów rozliczeniowych do fakturowania usług transportowych i określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w ostatnim dniu przyjętego okresu rozliczeniowego.

Co do określenia długości okresów rozliczeniowych i częstotliwości fakturowania, zdaniem Zainteresowanego, pisemne sporządzenie odpowiedniej umowy lub porozumienia nie jest konieczne, aby ustalenia te mogły funkcjonować. Zgodnie z art. 73 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, z późn. zm., jeżeli ustawa zastrzega dla czynności prawnej formę pisemną czynność dokonana bez zastrzeżonej formy jest nieważna tylko wtedy, gdy ustawa przewiduje rygor nieważności. Art. 19 ust. 19a, ani żaden inny, ustawy o podatku od towarów i usług nie przewidują ustalenia terminów rozliczeń w postaci osobnej pisemnej umowy pod rygorem nieważności tych ustaleń, dlatego, zdaniem Wnioskodawcy, informacja o zastosowanych okresach rozliczeniowych przy fakturowaniu usług transportowych może wynikać bezpośrednio z faktury sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, zarejestrowany podatnik podatku VAT, prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług transportu krajowego i wewnątrzwspólnotowego towarów dla odbiorców krajowych oraz z innych państw UE. Jeden z jego największych kontrahentów, z innego państwa członkowskiego, wymaga fakturowania w okresach tygodniowych, świadczonych na jego rzecz usług transportowych. Transport towarów odbywa się na trasie: Polska-kraj docelowy odbiorcy z częstotliwością od zera (brak zleceń) do kilku razy w tygodniu. Zakończenie usługi transportowej następuje przeważnie od 1 do 3 dni od momentu załadunku. Zainteresowany rozważa możliwość ustalenia siedmiodniowych okresów rozliczeniowych i wystawiania jednej faktury, w każdy poniedziałek za okres od wtorku poprzedniego tygodnia do poniedziałku bieżącego tygodnia, na wszystkie wykonane (zakończone) usługi transportowe w tych dniach, kierując się datą rozładunku towarów z dokumentów przewozowych, oraz dodatkowej faktury wystawianej ostatniego dnia miesiąca za okres od ostatniego wtorku do końca miesiąca.

Obecnie jest wystawiana faktura osobno na każdą wykonaną usługę transportową, a termin płatności ustalany jest na fakturze.

Zatem biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy stwierdzić należy, że Zainteresowany wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT (usługi w myśl art. 8 ust. 1 ustawy) na rzecz kontrahentów z innych państw członkowskich.

W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Powyższy artykuł wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy, zgodnie z którym działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Z opisu sprawy wynika, że kontrahenci Zainteresowanego spełniają powyższą definicję podatnika.

Zgodnie z regułą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

Z powyższego przepisu wynika, iż w przypadku wykonywania usług na rzecz podatnika miejscem ich świadczenia jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, czyli opodatkowanie usługi zostaje przeniesione do państwa, gdzie następuje faktyczna konsumpcja usługi.

Jednakże od ogólnej zasady zawartej w powyższym przepisie, ustawodawca przewidział szereg odstępstw, na podstawie których miejsce świadczenia pewnych usług, ściśle określonych w przepisach ustawy, ustala się w sposób szczególny.

Po dokonaniu analizy informacji zawartych we wniosku stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie wskazane w powołanym artykule zastrzeżenia nie mają zastosowania, zatem miejsce świadczenia usług świadczonych przez Zainteresowanego ustalane jest na podstawie zasady ogólnej wyrażonej w art. 28b ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym miejscem świadczenia (opodatkowania) usług transportowych, świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahentów z innych państw członkowskich, jest terytorium państw, w których usługobiorcy tych usług posiadają swoje siedziby.

Zatem przedmiotowe czynności nie podlegają opodatkowaniu na terytorium Polski.

Art. 106 ust. 1 ustawy wskazuje, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przepis ust. 1 powołanego wyżej artykułu stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze (art. 106 ust. 2 ustawy).

Stosownie do § 25 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2008 r. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), przepisy § 5, 7-21 i 24 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.

Zgodnie z ust. 2 powołanego paragrafu, faktury, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać dane określone w § 5, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż w przypadku świadczenia przedmiotowych usług, Wnioskodawca jest zobowiązany do ich udokumentowania fakturami VAT bez wskazywania na nich stawki oraz kwoty podatku.

W sprawie będącej przedmiotem pytania zasadniczą kwestią jest dokonanie analizy przepisów dotyczących określenia momentu powstania obowiązku podatkowego dla świadczonych usług na rzecz podatników z innych państw członkowskich. Jak wskazał Zainteresowany, jego zamiarem jest zastosowanie 7-dniowych okresów rozliczeniowych do fakturowania usług będących przedmiotem pytania. Ustalane okresy rozliczeniowe zostaną ujęte w odpowiednich umowach zawartych z kontrahentami.

W myśl ogólnej zasady zawartej w art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi - art. 19 ust. 4 ustawy.

Ogólna zasada wynikająca z ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru, wykonania usługi lub wystawienia faktury VAT (pod warunkiem, że została wystawiona do 7. dnia od momentu wydania towaru lub wykonania usługi).

Jednakże ustawodawca wyodrębnił także szereg usług, od których obowiązek podatkowy powstaje na zasadach szczególnych.

W myśl art. 100 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych:

1. wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 i 3, do których ma zastosowanie art. 42 ust. 1, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanymi na potrzeby podatku od wartości dodanej,
2. wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów, o których mowa w art. 9 ust. 1 lub art. 11 ust. 1, od podatników podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej,
3. dostawach towarów zgodnie z art. 136 ust. 1 lub 2, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej,
4. usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca

   - zwanej dalej „informacjami podsumowującymi”.

Zgodnie z art. 100 ust. 11 ustawy, na potrzeby określenia momentu powstania obowiązku podatkowego, o którym mowa w ust. 3 i 4, w zakresie świadczenia usług wymienionych w ust. 1 pkt 4, przepisy art. 19 ust. 19a i 19b stosuje się odpowiednio.

Biorąc pod uwagę opis sprawy stwierdzić należy, iż powołany przepis art. 100 ust. 11 ustawy będzie miał zastosowanie w przedmiotowej sprawie.

Zgodnie z art. 19 ust. 19a ustawy, w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, stanowiących import usług, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wykonania usług, z tym że:

1. usługi, dla których, w związku z ich świadczeniem, ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonane z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te rozliczenia lub płatności, do momentu zakończenia świadczenia tych usług;
2. usługi świadczone w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla których, w związku z ich świadczeniem, w danym roku nie upływają terminy rozliczeń lub płatności, uznaje się za wykonane z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tych usług.
   
   

Do usług, o których mowa w ust. 19a, przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio (art. 19b ustawy).

Należy zauważyć, że z dniem 1 stycznia 2010 r. wprowadzono w istocie nową regułę ogólną dotyczącą obowiązku podatkowego. Reguła ta ma zastosowanie w przypadku m.in. wykonywania usług, dla których miejsce świadczenia ustalane jest na podstawie art. 28b ustawy.

Jak wynika z powołanego art. 19 ust. 19a ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wykonania usługi.

Jednocześnie w przepisie tym sprecyzowano, co należy rozumieć przez wykonanie usługi w odniesieniu do usług rozliczanych (opłacanych) w kolejnych okresach rozliczeniowych. Jeśli okres rozliczeniowy jest nie dłuższy niż rok, a usługi są świadczone w powtarzających się stale okresach rozliczeniowych, to wówczas usługa jest uznawana za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te rozliczenia lub płatności. Obowiązek podatkowy powstaje zatem w ostatnim dniu danego okresu rozliczeniowego. Nie ma znaczenia termin płatności ani moment dokonania zapłaty. Decyduje upływ okresu rozliczeniowego.

Jeżeli natomiast okres rozliczeniowy jest dłuższy niż rok (usługa jest świadczona dłużej niż rok), to wówczas usługę uznaje się za wykonaną w ostatnim dniu roku kalendarzowego. Obowiązek podatkowy powstaje zatem w ostatnim dniu danego roku. Także w tym przypadku, nie ma znaczenia termin płatności ani moment dokonania zapłaty.

Zatem w sytuacji, gdy dla usług będących przedmiotem pytania ustalane będą następujące po sobie terminy rozliczeń, to w myśl powołanego art. 19 ust. 19a pkt 1 ustawy, uzna się je za wykonane z upływem każdego okresu, do którego odnosić się będą te rozliczenia.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy oraz przedstawiony przez Wnioskodawcę opis sprawy stwierdzić należy, iż obowiązek podatkowy z tytułu wykonywanych przez niego usług, których miejscem świadczenia, w myśl art. 28b ust. 1 ustawy nie będzie terytorium kraju, powstanie zgodnie z art. 19 ust. 19a pkt 1 w zw. z art. 100 ust. 11 ustawy, czyli z upływem każdego okresu rozliczeniowego, do którego odnosić się będą płatności. Zatem powstanie on w ostatnim dniu danego 7-dniowego okresu rozliczeniowego.

Stosownie do § 11 ust. 1 cyt. wcześniej rozporządzenia, w przypadkach określonych w art. 19 ust. 10, ust. 13 pkt 1-5 i 7-11, ust. 16a, ust. 16b oraz ust. 19a ustawy, fakturę wystawia się nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego.

W § 11 ust. 2 powołanego rozporządzenia wskazano, iż faktury, o których mowa w ust. 1, nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed powstanie obowiązku podatkowego.

W związku z powyższym, Zainteresowany będzie mógł dokonywać fakturowania wykonanych przez siebie usług transportowych na rzecz odbiorców z innych państw członkowskich UE w 7-dniowych okresach rozliczeniowych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Dodatkowo informuje się, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w zakresie fakturowania usług transportowych na rzecz odbiorców z innych państw członkowskich UE w 7-dniowych okresach rozliczeniowych.

Natomiast kwestia w zakresie fakturowania usług transportowych na rzecz odbiorców z innych państw członkowskich UE w 30-dniowych okresach rozliczeniowych została rozstrzygnięta w odrębnej interpretacji indywidualnej z dnia 5 listopada 2010 r. o nr ILPP2/443-1269/10-5/ISN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.