INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12.10.2010r. (data wpływu 18.10.2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie możliwości zwolnienia z ewidencjonowania na kasie świadczonych usług remontowo-budowlanych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18.10.2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zwolnienia z ewidencjonowania na kasie świadczonych usług remontowo-budowlanych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w czerwcu 2009r. rozpoczął wykonywanie pozarolniczej działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług remontowo-budowlanych. Działalność tę Wnioskodawca opodatkował w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, skorzystał również z możliwości zwolnienia od podatku VAT. Wszystkie wykonywane usługi były dokumentowane rachunkami. W 2009r. Wnioskodawca wystawił 7 rachunków dla siedmiu różnych osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Obrót osiągnięty w 2009r. wyniósł 25634,32 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca miał prawo skorzystać z możliwości zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przychodów za pomocą kasy fiskalnej...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z § 2 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19.12.2008r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących miał on prawo do zwolnienia, gdyż:

1. zgodnie z pozycją 35 załącznika i pkt 3 objaśnień do załącznika wszystkie świadczone usługi były dokumentowane rachunkami;
2. liczba operacji świadczonych usług nie przekroczyła 25, a liczba odbiorców tych usług nie przekroczyła 10.
   
   

Na mocy § 17 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28.11.2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, za fakturę uznaje się rachunki, o których mowa w art. 87-88 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

W myśl ust. 1 tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Kwestie dotyczące między innymi zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji, ustawodawca reguluje na mocy wydawanych rozporządzeń w zakresie kas rejestrujących.

W okresie do 31 grudnia 2009 r. obowiązywały przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 grudnia 2008 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 228, poz. 1510).

Zgodnie z § 2 powołanego rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania:

1. do dnia 31 marca 2009 r. – podatników korzystających ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2008 r. na podstawie § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 czerwca 2008 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. Nr 113, poz. 720), do których nie ma zastosowania zwolnienie określone w § 3 ust. 1 pkt 1;
2. do dnia 31 grudnia 2009 r. - sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia.
   
   

Ponadto, w myśl § 3 ust. 5 tego rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2009 r. również podatników rozpoczynających sprzedaż w 2009 r., z tym że w przypadku przekroczenia kwoty obrotów w wysokości 20.000 zł z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, zwolnienie obowiązuje do dnia przekroczenia tej kwoty.

Należy również mieć na uwadze treść § 3 ust. 6 powołanego rozporządzenia, z którego wynika, iż zwolnień, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się do:

1. podatników, którzy przed dniem 1 stycznia 2009 r. utracili prawo do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania zgodnie z przepisami obowiązującymi przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia;
2. podatników, w odniesieniu do których przepisy obowiązujące przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia przewidywały powstanie obowiązku oraz określały termin rozpoczęcia ewidencjonowania po dniu 31 grudnia 2008 r., w związku z zaistniałymi do dnia 31 grudnia 2008 r. okolicznościami powodującymi utratę prawa do zwolnienia, innymi niż wyznaczony przepisami określony termin obowiązywania zwolnienia do dnia 31 grudnia 2008 r.
   
   

Natomiast w poz. 35 załącznika do ww. rozporządzenia wskazano, że czynnością zwolnioną z obowiązku ewidencjonowania jest świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, o ile łącznie zostaną spełnione następujące warunki:²⁾

1. każde świadczenie usługi dokonane przez podatnika jest dokumentowane fakturą, w której zawarte są w szczególności dane identyfikujące odbiorcę;
2. liczba wszystkich dokonanych operacji świadczenia usług, o których mowa w pkt 1, w 2009 r. nie przekroczyła 50, przy czym liczba odbiorców tych usług w tym okresie była mniejsza niż 20³⁾

– przy czym:

²⁾Nie dotyczy podatników, którzy rozpoczęli ewidencjonowanie tych usług (sprzedaży towarów) przed dniem 1 stycznia 2009 r.

³⁾Dotyczy również podatników rozpoczynających w 2009 r. wykonywanie sprzedaży, jeżeli do końca 2009 r. podatnik spełni warunki, o których mowa w poz. 35 załącznika, z tym że w przypadku podatników rozpoczynających wykonywanie czynności w drugiej połowie 2009 r., jeżeli liczba operacji świadczenia tych usług do końca roku nie przekroczy odpowiednio 25, a liczba odbiorców tych usług – 10.

Z informacji zawartych w złożonym wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług remontowo-budowlanych od czerwca 2009 r. W całym roku 2009 Wnioskodawca wystawił rachunki dla siedmiu różnych osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, a suma osiągniętych obrotów wyniosła 25634,32 zł. Wszystkie świadczone usługi były dokumentowane rachunkami, liczba operacji świadczonych usług nie przekroczyła 25, a liczba odbiorców tych usług nie przekroczyła 10.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że z uwagi na fakt, iż obrót z tytułu sprzedaży usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej przekroczył u Wnioskodawcy w 2009r. kwotę 20.000 zł, to generalnie zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania obowiązywało Wnioskodawcę do dnia przekroczenia tej kwoty (§ 3 ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 grudnia 2008 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących Dz. U. Nr 228, poz. 1510).

Jednakże podkreślić należy, iż przysługuje mu prawo do zwolnienia przedmiotowego określonego w § 2 ww. rozporządzenia, ponieważ spełnił łącznie oba warunki określone w poz. 35 załącznika do rozporządzenia.

Zatem, Wnioskodawca nie miał obowiązku instalowania kasy rejestrującej w celu ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego z tytułu świadczenia usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-ego Maja 10, 09-402 Płock.