INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 20.08.2010 r. (data wpływu 30.08.2010 r.) oraz piśmie (data nadania 03.11.2010 r.), (data wpływu 08.11.2010 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB1/415-772/10-2/MT z dnia 28.10.2010 r. (data nadania 29.10.2010 r., data doręczenia 03.11.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej składników majątkowych wniesionych aportem do spółki komandytowej oraz sposobu ich amortyzacji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30.08.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej składników majątkowych wniesionych aportem do spółki komandytowej oraz sposobu ich amortyzacji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Dnia 25 lipca 2008 r. została zawiązana aktem notarialnym spółka komandytowa. Wspólnikami spółki komandytowej są wy łącznie osoby fizyczne. Wartość wkładu wniesionego do spółki wynosi łącznie 60.000,00 zł, w tym komplementariusz wniósł do spółki wkład w postaci aportu o wartości 35.838,26 zł, pozostała wartość wkładów została wniesiona w gotówce.

Przedmiotem aportu było:

1. wyposażenie i inne materiały warsztatowe i biurowe do 1.5000,00 zł - 20.157,25 zł.
2. środki trwałe o wartości od 1.500,00 zł do 3.500,00 zł - 10.575,01 zł.
3. środki trwałe o wartości powyżej 3.500,00 zł - 5.106,00 zł
   
   

Wartość aportu - 35.838,26 zł.

Część z wniesionych przedmiotów w postaci aportu była wcześniej wykorzystywana przez komplementariusza w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. działalność ta została zawieszona z dniem 01.07.2009 r. na dzień 30.06.2009 r. został sporządzony remanent likwidacyjny, od którego został odprowadzony podatek dochodowy, a także rozliczenie VAT *(zgodnie z uzyskana interpretacją IPPP-443-157/09-2/IF z dnia 18 maja 2009 r.).

Spółka komandytowa została zarejestrowana w Sadzie Rejonowym Wydział Gospodarczy Krajowego rejestru Sadowego w dniu 13.01.2009 r. Faktyczna data rozpoczęcia działalności przez Spółkę to 01.04.2009 r. przedmiotem działalności Spółki jest produkcja biofiltrów oraz usługi serwisowe.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 28.10.2010 r. Nr IPPB1/415-772/10-2/MT Wnioskodawca uzupełniła wniosek pismem z dnia 03.11.2010 r. informując, iż to on występuje z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Pismem z dnia 30.11.2010 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek informując, iż Spółka komandytowa została założona aktem notarialnym w dniu 25 lipca 2008 r. Aktem założycielskim wniesiono aport. Od 25 lipca 2008 r. do 30 marca 2009 r. spółka pozostawała w stadium organizacji. Dnia 30 marca 2009 r. Spółka zgłosiła obowiązek podatkowy (NIP-2), a działalność rozpoczęła w dniu 1 kwietnia 2009 r. Aport ten został wprowadzony jako majątek Spółki w pierwszym miesiącu prowadzenia działalności Spółki, tj. 1 kwietnia 2009 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy prawidłowe jest ustalenie wartości początkowej każdego ze składników majątkowych, wniesionych w formie aportu niepieniężnego do spółki komandytowej, w wartości ustalonej przez spółkę na dzień wniesienia wkładu, tj. w ich wartości rynkowej wskazanej w umowie spółki komandytowej...
2. Czy prawidłowe jest ujęcie jednorazowo w koszty uzyskania przychodów wyposażenia biurowego i warsztatowego w dniu przyjęcia go do używania, tj. w dniu faktycznej daty rozpoczęcia działalności (01.04.2009 r.)...
3. Czy prawidłowe jest ujęcie jednorazowo w koszty uzyskania przychodów środków trwałych, które nie przekraczają wartości 3.500,00 zł w dniu przyjęcia ich do używania, tj. w dniu faktycznej daty rozpoczęcia działalności (01.04.2009 r.)...
4. czy prawidłowe jest dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, które przekroczyły wartość początkową 3.500,00 zł począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek wprowadzono do ewidencji (tj. od maja 2009 r.) z zastosowanie stawki amortyzacyjnej zgodnie z wykazem stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad: 1

Wartością początkową każdego z wniesionych tytułem pokrycia wkładu w spółce komandytowej składników majątkowych, będzie stanowić ich wartość ustalona przez Spółkę na dzień wniesienia wkładu, tj. ich wartość rynkowa wskazana w umowie spółki komandytowej.

Spółka komandytowa nie posiada osobowości prawnej i nie jest ona przedmiotem obowiązku podatkowego w zakresie podatku dochodowego - podmiotami takimi są natomiast wspólnicy spółki komandytowej. Skutki podatkowe związane z funkcjonowaniem spółki komandytowej, a odnoszące się do osób fizycznych, powinny być rozpatrywane w oparciu o przepisy Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z przepisami tej ustawy (art. 22g ust. 1 pkt 4) za wartość początkową środków trwałych wniesionych do osobowej spółki handlowej uważa się wartość ustaloną przez wspólników na dzień wniesienia wkładu, nie wyższą jednak niż wartość rynkowa, z dnia wniesienia wkładu.

Ad: 2

Prawidłowe jest ujęcie jednorazowo w koszty uzyskania przychodów wyposażenia biurowego i warsztatowego w dniu przyjęcia go do używania tj. w dniu faktycznej daty rozpoczęcia działalności (01.04.2009 r.). Na pozycję tą składa się wyposażenie biurowe narzędzia i inna infrastruktura wyposażenia warsztatu. Zgodnie z prowadzoną polityką rachunkowości spółka składniki majątku o przewidywanym okresie użytkowania dłuższym niż rok i o wartości początkowej niżej niż dolna wartość środków trwałych niskocennych (1.500,00 zł) zalicza do kosztów materiałów. Zapis ten jest zgodny z art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad: 3

Prawidłowa jest ujęcie jednorazowo w koszty uzyskania przychodów środków trwałych, które nie przekraczają wartości 3.500,00 zł w dniu przyjęcia ich do używania tj. w dniu faktycznej daty rozpoczęcia działalności (01.04.2009 r.).

Zgodnie z art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątkowych których wartość początkowa nie przekracza 3.500,00 zł wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Ad: 4

Prawidłowe jest dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, które przekroczyły wartość początkową 3.500,00 zł począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek wprowadzono do ewidencji (tj. od maja 2009 r., art. 22d ust 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) z zastosowaniem stawki amortyzacyjnej ustalonej przez Spółkę zgodnie z Wykazem stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do postanowień art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks Spółek Handlowych (Dz. u. Nr 94, poz. 1037 ze zm.) spółka komandytowa jest osobową spółką handlową.

Stosowanie do art. 8 § 1 i § 2 ustawy Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.), spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Spółka osobowa prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą.

Wniesienie do spółki osobowej wkładu niepieniężnego powoduje przeniesienie własności rzeczy lub prawa będącego przedmiotem wkładu, na spółkę. Na mocy art. 50 Kodeksu spółek handlowych, wnoszący wkład otrzymuje udział kapitałowy, równy wartości wkładu określonej w umowie spółki, który stanowi podstawę do określenia praw lub obowiązków wspólnika.

Otrzymując składniki majątku jako wkład niepieniężny Spółka wprawdzie nie „ponosi wydatków" na nabycie tych składników w sensie dosłownym. Jednakże wspólnik, wnosząc poszczególne składniki swojego majątku do Spółki tytułem wkładu niepieniężnego nie przenosi tych składników majątkowych na Spółkę pod tytułem darmym. W zamian za wniesiony do Spółki wkład niepieniężny wspólnicy uzyskują bowiem pewnego rodzaju świadczenie ekwiwalentne ze strony Spółki, jakim jest prawo do udziału w zysku Spółki. Zatem z punktu widzenia prawa cywilnego dochodzi do odpłatnego zbycia rzeczy lub prawa i na dzień wniesienia tego wkładu należy określić jego wartość.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Z kolei zgodnie z art. 22 ust. 5 ww. ustawy, u podatników prowadzących księgi rachunkowe, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.

W myśl natomiast art. 22 ust. 5c ww. ustawy koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl art. 22 ust. 5d ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z powyższego wynika, iż ujęcie (zaksięgowanie) kosztu w księgach rachunkowych określa datę powstania kosztu podatkowego. Zatem o tym, na który dzień ujmuje się koszt w księgach rachunkowych, a tym samym o dacie poniesienia kosztu podatkowego, z zastrzeżeniem rezerw i biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów, przesądzają przepisy ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2009r. nr 152, poz. 1223 ze zm.).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wniósł w dniu 25 lipca 2008 r. aportem do spółki komandytowej wyposażenie i inne materiały warsztatowe i biurowe do 1.5000,00 zł, środki trwałe o wartości od 1.500,00 zł do 3.500,00 oraz środki trwałe o wartości powyżej 3.500,00 zł. Część z wymienionych powyżej składników majątku była wykorzystywana przez Wnioskodawcę wcześniej w jego działalności gospodarczej.

Przepis art. 22g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej - ustaloną przez wspólników na dzień wniesienia wkładu lub udziału, wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej, z dnia wniesienia wkładu.

W myśl art. 22g ust. 16 powołanej ustawy, przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z ust. 1 pkt 3-5 oraz ust. 2, 8, 9, 14 i 15, zastosowanie ma przepis art. 19.

Zgodnie z art. 19 ust. 3 ustawy wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia. Natomiast jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający, o czym stanowi art. 19 ust. 4 wyżej cytowanej ustawy.

Pod uwagę należy wziąć również regulacje zawarte w art. 22g ust. 12 i ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z art. 22g ust. 12 ustawy wynika, że w razie zmiany formy prawnej, a także połączenia lub podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów - wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego.

Przepis ust. 12 stosuje się odpowiednio w razie:

1. podjęcia działalności przez podmiot po przerwie trwającej nie dłużej niż 3 lata,
2. zmiany formy prawnej prowadzonej działalności, polegającej na połączeniu lub podziale dotychczasowych podmiotów albo zmianie wspólników spółki nie będącej osobą prawną,
3. zmiany działalności wykonywanej samodzielnie przez jednego z małżonków na działalność wykonywaną samodzielnie przez drugiego z małżonków

- jeżeli przed przerwą lub zmianą składniki majątku były wprowadzone do ewidencji (wykazu), o czym stanowi art. 22g ust. 13 ww. ustawy.

Przepis ust. 12 ma zastosowanie, jeżeli z odrębnych przepisów wynika, że podmiot powstały w wyniku zmiany formy prawnej, podziału albo połączenia lub podmiot istniejący, do którego przeniesiono w wyniku wydzielenia część majątku podmiotu dzielonego, wstępuje we wszelkie prawa i obowiązki podmiotu o zmienionej formie prawnej, połączonego albo podzielonego (art. 22g ust. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z wyżej przytoczonych przepisów wynika, że wspólnicy mogą, co do zasady, ustalić wartość początkową środków trwałych wniesionych do spółki komandytowej w postaci aportu maksymalnie w jego wartości rynkowej, ustalonej na dzień jego wniesienia. Należy jednakże mieć na uwadze, iż zasadnicze regulacje określone w art. 22g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w ściśle zdefiniowanych przypadkach - zostają wyłączone ze stosowania przez normy szczególne zapisane w art. 22g ust. 12 i 13 ww. ustawy.

Mając więc na względzie wykładnię funkcjonalną art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy uznać, że wartość początkową środków trwałych wniesionych do Spółki tytułem wkładu niepieniężnego, określoną według wartości rynkowej na dzień wniesienia wkładu, należy traktować jako wydatki Spółki poniesione na nabycie środków trwałych w sensie art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. a ww. ustawy.

Również w przypadku wniesienia aportem składników majątku nie będących środkami trwałymi należy je wycenić według wartości wkładu na dzień wniesienia nie wyższej jednak od cen rynkowych.

W tym miejscu wskazać należy, iż ustalona na zasadach wynikających z art. 22g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wartość początkowa poszczególnych składników majątku będących środkami trwałymi wniesionych aportem do spółki komandytowej jest podstawą do naliczenia odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Środki trwałe stanowią jeden ze składników majątku trwałego firmy. Składnik majątku może zostać zaliczony do środków trwałych, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

• stanowi on własność lub współwłasność podatnika,

• został nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,

• jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,

• przewidywany okres używania tego składnika na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jest dłuższy niż rok (decyzja w tym względzie należy do podatnika),

• składnik ten jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo został oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, o której mowa w art. 23b ww. ustawy.
  
  

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór (art. 22h ust. 1 pkt 1 tej ustawy).

Zgodnie z art. 22d ust. 1 ww. ustawy, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Z kolei w myśl art. 22f ust. 3 tej ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h-22m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22m albo jednorazowo - w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Z powyższych unormowań wynika, iż podatnik nabywając lub wytwarzając składnik majątku o cechach środka trwałego, którego wartość początkowa nie przekracza 3.500 zł (jest równa lub niższa), dla celów podatkowych może:

1. nie zaliczyć go do podlegających amortyzacji środków trwałych, odnosząc w miesiącu oddania ich do używania jego wartość bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów,
2. zaliczyć go do podlegających amortyzacji środków trwałych, ujmując go w stosownej ewidencji środków trwałych po czym:

1. dokonać jego jednorazowej amortyzacji w miesiącu oddania do używania albo w miesiącu następnym, lub
2. dokonywać odpisów amortyzacyjnych od jego wartości początkowej zgodnie z zasadami określonymi w art. 22h-22m.
   
   

Natomiast gdy wartość początkowa środka trwałego w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł, podatnik jest obowiązany dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22m ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie wskazać należy, że amortyzacji środków trwałych dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych (art. 22i ww. ustawy), stanowiącym załącznik nr 1 do ww. ustawy, który odwołuje się do odpowiedniego symbolu Klasyfikacji Środków Trwałych, która została wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. Nr 112, poz. 1317 ze zm.).

Klasyfikacja Środków Trwałych jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustaleniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych. Przez środki trwałe rozumie się w Klasyfikacji Środków Trwałych, rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki lub oddane do używania na podstawie najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

Wobec powyższego, mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa, stwierdzić należy, iż:

• wartość początkowa przedmiotowych składników majątku na dzień wniesienia aportu może być ustalona w wysokości nie wyższej od wartości rynkowej z tego dnia,

• w przypadku gdy wartość początkowa składników majątku (wyposażenia), o których mowa w art. 22a ww. ustawy nie przekracza 3.500,00 zł, to zgodnie z art. 22d ust. 1ww. ustawy, wnioskodawca może nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych i w dniu przyjęcia do używania (tj. w dniu faktycznej daty rozpoczęcia działalności) ująć je bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów,

• w przypadku gdy wartość początkowa składników majątku jest równa lub niższa niż 3.500,00 zł, to zgodnie z art. 22f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca może dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22m albo jednorazowo w miesiącu oddania tych środków trwałych do używania (tj. w miesiącu faktycznej daty rozpoczęcia działalności) lub w miesiącu następnym,

• w przypadku gdy wartość początkowa środków trwałych jest wyższa niż 3.500,00 zł, odpisów amortyzacyjnych Wnioskodawca powinien dokonać począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym te środki wprowadzono do ewidencji (tj. od maja 2009 r.) z zastosowaniem stawek amortyzacyjnych ustalonych zgodnie z Wykazem stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h-22m ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.