Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/436-384/12/AŻ
z 6 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 05 listopada 2012 r. (data wpływu do tut. Biura – 07 listopada 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie określenia podstawy opodatkowania - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 07 listopada 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie określenia podstawy opodatkowania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W drodze spadku po zmarłym ojcu – zgodnie z art. 922 Kodeksu cywilnego – Wnioskodawczyni odziedziczyła wraz z pozostałymi spadkobiercami wkład mieszkaniowy z tytułu przysługującego zmarłemu spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego.

Nabycie spadku nastąpiło z chwilą śmierci ojca Wnioskodawczyni, tj. 15 kwietnia 1988 r.

Postępowanie o nabycie spadku odbyło się w październiku 2009 r. Postanowienie sądowe uprawomocniło się w dniu 02 grudnia 2009 r.

Po zmarłym ojcu Wnioskodawczyni odziedziczyła 3/16 wkładu mieszkaniowego.

W celu ustalenia podstawy opodatkowania Wnioskodawczyni zwróciła się do spółdzielni mieszkaniowej o podanie wysokości wkładu mieszkaniowego. W piśmie z 13 sierpnia 2012 r. spółdzielnia mieszkaniowa poinformowała, iż:

1. na dzień 15 kwietnia 1988 r. wkład na mieszkanie lokatorskie stanowił 10% wymaganego wkładu budowlanego (szacunkowa wartość mieszkania) i wynosił 43,38 zł,
2. w dacie 02 grudnia 2009 r., tj. w dacie uprawomocnienia się postanowienia sądowego o stwierdzeniu nabycia spadku wartość lokalu wynosiła 100% wartości rynkowej.
   
   

Wnioskodawczyni poinformowała, iż w przedmiotowym lokalu mieszka od czerwca 1981 r. do nadal. Po śmierci mamy w 1990 r. otrzymała przydział na to mieszkanie. W dniu 30 listopada 2009 r. została wyodrębniona własność tego mieszkania. Wkład mieszkaniowy pozostaje w dalszym ciągu do dyspozycji spółdzielni stanowiąc jej majątek.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Co będzie stanowić podstawę opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn?

Wnioskodawczyni wskazała, iż w jej przypadku w skład masy spadkowej wchodził jedynie wkład mieszkaniowy spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego. Ponieważ lokal nie został zwrócony spółdzielnia mieszkaniowa nie ma obowiązku wypłaty ww. wkładu, a co za tym idzie, Wnioskodawczyni nie może nim dysponować.

Wnioskodawczyni uważa, że wkład ten nie może stanowić 100% wartości rynkowej mieszkania. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn podstawą opodatkowania jest wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych ustalona wg stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia (w dacie śmierci) i ceny rynkowej z dnia powstania obowiązku podatkowego (02 grudnia 2009 r.).

Zdaniem Wnioskodawczyni podstawę opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn stanowić będzie wkład mieszkaniowy w wysokości 10% wartości mieszkania ustalonej wg ceny rynkowej z dnia powstania obowiązku podatkowego, tj. 02 grudnia 2009 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy podkreślić, że w myśl uregulowań art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (t. j. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 116 ze zm.) przez umowę o ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego spółdzielnia zobowiązuje się oddać członkowi lokal mieszkalny do używania, a członek zobowiązuje się wnieść wkład mieszkaniowy oraz uiszczać opłaty określone w ustawie i w statucie spółdzielni.

Stosownie do art. 9 ust. 3 ww. ustawy spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego jest niezbywalne, nie przechodzi na spadkobierców i nie podlega egzekucji.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 z chwilą śmierci jednego z małżonków spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego, które przysługiwało obojgu małżonkom, przypada drugiemu małżonkowi. Małżonek ten, jeżeli nie jest członkiem spółdzielni, powinien w terminie jednego roku od dnia śmierci współmałżonka złożyć deklarację członkowską. Małżonkowi zmarłego członka spółdzielni przysługuje roszczenie o przyjęcie w poczet członków spółdzielni. Przepis art. 13 ust. 2 stosuje się odpowiednio. Z kolei w myśl art. 14 ust. 2 ustawy przepis ust. 1 nie narusza uprawnień spadkobierców do dziedziczenia wkładu.

Ponieważ opisane we wniosku nabycie tytułem spadku nastąpiło w dniu 15 kwietnia 1988 r., tj. z datą śmierci ojca Wnioskodawczyni, a więc przed 01 stycznia 2007 r., przedmiotową sprawę należy rozpatrywać w oparciu o przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r. Zgodnie bowiem z treścią art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 222, poz. 1629) do nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych, które nastąpiło przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu obowiązującym przed dniem 01 stycznia 2007 r.

Ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera definicji pojęcia „spadek”, dlatego należy w tym zakresie odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). W myśl art. 922 § 1 tej ustawy przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób.

Zgodnie z art. 924 ww. ustawy, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast stosownie do przepisu art. 925 tej ustawy spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Prawomocne postanowienie sądu ma natomiast charakter deklaratoryjny i stwierdza jedynie nabycie spadku przez spadkobiercę (art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego). Wobec tego nabycie spadku ma miejsce z chwilą śmierci spadkodawcy. Zgodnie bowiem z treścią art. 1015 § 1 i § 2 zdanie pierwsze Kodeksu cywilnego oświadczenie o przyjęciu lub o odrzuceniu spadku może być złożone w ciągu sześciu miesięcy od dnia, w którym spadkobierca dowiedział się o tytule swego powołania. Brak oświadczenia spadkobiercy w powyższym terminie jest jednoznaczny z prostym przyjęciem spadku.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym przed 01 stycznia 2007 r. podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej "podatkiem", podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem spadku.

Stosownie zaś do art. 5 powołanej ustawy, obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych, a w wypadku darowizny obowiązek podatkowy ciąży solidarnie na obdarowanym i darczyńcy. Powstaje on z kolei, zgodnie z dyspozycją art. 6 ust. 1 pkt 1, przy nabyciu w drodze dziedziczenia, z chwilą przyjęcia spadku. Jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem i jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, to zgodnie z art. 6 ust. 4, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się tego orzeczenia.

Podstawę opodatkowania stanowi natomiast, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru.

Wskazać przy tym należy, że wartość nabytego majątku, w tym nabytego w drodze dziedziczenia, ustala się na podstawie art. 8 ustawy o podatku od spadków i darowizn, który w ust. 1 stanowi, iż wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych przyjmuje się w wysokości określonej przez nabywcę, jeżeli odpowiada ona wartości rynkowej tych rzeczy i praw, a wartość praw do wkładów oszczędnościowych - w wysokości tych wkładów. Z kolei wartość rynkową rzeczy i praw majątkowych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku z uwzględnieniem ich stanu i stopnia zużycia oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju z dnia powstania obowiązku podatkowego (art. 8 ust. 3 ustawy).

Natomiast w myśl art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej kwotę 9.637 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej, do której stosownie do treści art. 14 ust. 3 pkt 1 zalicza się małżonka, zstępnych (w tym dzieci), wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów.

Podatek oblicza się od nadwyżki podstawy opodatkowania ponad kwotę wolną od podatku, według skal określonych w art. 15 ust. 1 ustawy. Przy czym przy ustalaniu wysokości podatku przyjmuje się kwoty wartości rzeczy i praw majątkowych określone w art. 9 ust. 1 oraz skale podatkowe określone w ust. 1 obowiązujące w dniu powstania obowiązku podatkowego (art. 15 ust. 3).

Podatnikiem podatku od spadków i darowizn jest podmiot, który nabył majątek o wartości przekraczającej kwoty wolne, bez względu na to, czy nabycie to wiąże się ze spełnieniem przez nabywcę warunków do zastosowania ulg i zwolnień przewidzianych w ustawie. W konsekwencji oznacza to brak obowiązku składania zeznań podatkowych w podatku od spadków i darowizn przez podmioty nabywające majątek o wartości odpowiadającej kwotom wolnym, określonym w art. 9 ust. 1 ustawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w drodze spadku po zmarłym ojcu Wnioskodawczyni odziedziczyła wraz z pozostałymi spadkobiercami wkład mieszkaniowy z tytułu przysługującego zmarłemu spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego. W celu ustalenia podstawy opodatkowania Wnioskodawczyni zwróciła się do spółdzielni mieszkaniowej o podanie wysokości wkładu mieszkaniowego. W piśmie z 13 sierpnia 2012 r. spółdzielnia mieszkaniowa poinformowała, iż na dzień 15 kwietnia 1988 r. (a zatem na dzień śmierci ojca) wkład na mieszkanie lokatorskie stanowił 10% wymaganego wkładu budowlanego (szacunkowa wartość mieszkania) i wynosił 43,38 zł. Z kolei w dniu 02 grudnia 2009 r., tj. w dacie uprawomocnienia się postanowienia sądowego o stwierdzeniu nabycia spadku wartość lokalu wynosiła 100% wartości rynkowej.

Jak wynika z powołanego wyżej art. 7 ust. 1 ustawy podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych (po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość)), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego.

Przytoczone normy ustawy o podatku od spadków i darowizn ustanawiają generalną zasadę, w myśl której wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych przyjmuje się w wysokości określonej przez nabywcę. Ustawa ta nie daje jednak możliwości ustalania wartości w sposób dowolny. Warunkiem uznania określonej przez nabywcę wartości jest stwierdzenie, że „odpowiada ona wartości rynkowej tych rzeczy i praw” z dnia powstania obowiązku podatkowego.

W treści wniosku wskazano, iż Wnioskodawczyni odziedziczyła 3/16 wkładu mieszkaniowego. Jak wynika z pisma spółdzielni mieszkaniowej na dzień śmierci spadkodawcy wniesiony wkład stanowił 10 % wymaganego wykładu. Zatem podstawę opodatkowania stanowią dla Wnioskodawczyni jedynie 3/16 części z 10% wniesionego wkładu - odzwierciedlają one bowiem stan rzeczy (wniesiony wkład) w dniu nabycia wkładu przez Wnioskodawczynię, tj. w dniu śmierci jej ojca. Wartość wkładu winna z kolei odpowiadać jego wartości rynkowej z dnia powstania obowiązku podatkowego (tj. z dnia 02 grudnia 2009 r. - dnia uprawomocnienia się postanowienia sądowego w sprawie stwierdzenia nabycia spadku po zmarłym ojcu).

Zatem co do zasady stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe. Należy jednak zwrócić uwagę, iż w drodze spadku Wnioskodawczyni nabyła jedynie 3/16 wniesionego wkładu. Podstawy opodatkowania nie stanowi zatem dla niej 10 % wniesionego wkładu lecz 3/16 z 10% wniesionego wkładu wycenionego wg wartości rynkowej z dnia powstania obowiązku podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.