INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2005r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 06.09.2010r. (data wpływu 10.09.2010r.) - uzupełnionym pismem z dnia 06.12.2010r. (data wpływu 13.12.2010r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu nr IPPP3/443-880/10-2/KT z dnia 25.11.2010r. - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług

1. w zakresie opodatkowania inkasa opłaty targowej pobieranej przez zakład budżetowy oraz przez spółkę jawną – jest nieprawidłowe,
2. w zakresie podstawy opodatkowania – jest prawidłowe.
   
   

UZASADNIENIE

W dniu 10.09.2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłaty targowej pobieranej przez zakład budżetowy oraz przez spółkę jawną. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 06.12.2010r. (data wpływu 13.12.2010r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu nr IPPP3/443-880/10-2/KT z dnia 25.11.2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Na podstawie uchwały Rady Miejskiej pobór opłaty targowej na terenie gminy został powierzony inkasentowi – Zarządowi Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej, działającemu w formie zakładu budżetowego. Na mocy wskazanej uchwały ustalono, że wynagrodzenie inkasenta wynosić będzie 60% pobranej opłaty.

Inkasent pobraną opłatę odprowadzał na konto Urzędu Miejskiego, który wypłacał wynagrodzenie na podstawie faktur wystawionych przez Zarząd Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej. Wynagrodzenie nie było opodatkowane podatkiem VAT, zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28.11.2008r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Zwolnienie dotyczy usług świadczonych pomiędzy jednostkami budżetowymi (Urząd Miejski) a zakładami budżetowymi (ZGKiM).

Od 1 maja 2010r. podatnikiem podatku VAT jest jednostka samorządu terytorialnego – Gmina. Obecnie ZGKiM wystawia faktury za wykonanie usługi, gdzie nalicza podatek VAT.

Uchwałą Rady Miejskiej z dnia 25 maja 2010r., zmieniającą uchwałę, o której mowa powyżej, pobór opłaty targowej został podzielony: na terenie gminy powierzony został Zarządowi Gospodarki Komunalnej, o którym mowa była powyżej, natomiast na terenie targowiska, będącego własnością Przedsiębiorstwa Handlowego spółka jawna, powierzony został właścicielowi, który również pobraną opłatę targową odprowadza na konto Urzędu Miejskiego, a za wykonaną usługę wystawia Gminie faktury, gdzie nalicza podatek VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w powyższej sytuacji powinien być doliczany podatek VAT na fakturze za pobranie opłaty targowej, zarówno w przypadku zakładu budżetowego, jakim jest Zarząd Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej, jak i w przypadku spółki jawnej, jaką jest Przedsiębiorstwo Handlowe... A jeśli powinien być doliczany, to czy powinien zawierać się już w kwocie należnej inkasentowi, czy też kwota ta powinna być powiększona o należny podatek VAT...

Stanowisko Wnioskodawcy:

Usługi świadczone zarówno przez Zarząd Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej, jak i Przedsiębiorstwo Handlowe, nie powinny być opodatkowane podatkiem VAT.

W myśl przepisu art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. 2004r. Nr 54, poz. 535), nie uznaje się organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Na mocy powołanego § 8 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się z podatku VAT czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Należy uznać, że czynności poboru opłaty targowej przez Gminę, przez inkasenta – Jej zakład budżetowy, jak i spółkę jawną, stanowią zadania publiczne wykonywane na podstawie przepisów ustawy w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

W przypadku, gdyby interpretacja indywidualna nie potwierdziła wyżej wyrażonego stanowiska co do opodatkowania podatkiem VAT, Gmina jest zdania, że podatek VAT powinien zawierać się już w kwocie należnej inkasentowi. W przeciwnym razie Gmina będzie ponosić nadmierne, dodatkowe koszty pobierania opłaty targowej w drodze inkasa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe - w zakresie opodatkowania inkasa opłaty targowej pobieranej przez zakład budżetowy oraz przez spółkę jawną - oraz za prawidłowe - w zakresie podstawy opodatkowania.

Zagadnienia dotyczące opłaty targowej normuje ustawa z dnia 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych (t. j. Dz.U. z 2006r. Nr 121, poz. 844 ze zm.). Zgodnie z art. 15 ust. 1 powołanej ustawy, opłatę targową pobiera się od osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, dokonujących sprzedaży na targowiskach. Na mocy art. 19 pkt 1 lit. a powołanej ustawy, rada gminy, w drodze uchwały, określa zasady ustalania i poboru oraz terminy płatności i wysokość stawek opłat określonych w ustawie, z tym, że stawka opłaty targowej nie może przekroczyć 631,94 zł dziennie. W myśl pkt 2 powołanego wyżej przepisu rada gminy, w drodze uchwały, może zarządzić pobór tych opłat w drodze inkasa oraz określić inkasentów i wysokość wynagrodzenia za inkaso.

Do opłaty targowej zastosowanie mają przepisy Ordynacji podatkowej, gdyż jak stanowi art. 2 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej, przepisy ustawy stosuje się do opłaty skarbowej oraz opłat, o których mowa w przepisach o podatkach i opłatach lokalnych.

W myśl art. 9 Ordynacji podatkowej, inkasentem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana do pobrania podatku od podatnika i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Natomiast, zgodnie z art. 28 § 4 Ordynacji podatkowej, rada gminy, rada powiatu oraz sejmik województwa może ustalić wynagrodzenie dla płatników lub inkasentów z tytułu poboru podatków stanowiących dochody, odpowiednio, budżetu gminy, powiatu lub województwa. Wynagrodzenie płatników i inkasentów pobierających podatki stanowiące dochody jednostek samorządu terytorialnego jest, w świetle powyższego przepisu, fakultatywne. Ustalenie takiego wynagrodzenia odbywa się w drodze uchwały rady gminy, rady powiatu lub sejmiku województwa. Jeżeli przepisy prawa podatkowego przewidują możliwość lub obowiązek określenia wynagrodzenia w drodze uchwały organu stanowiącego, ten właśnie organ jest wyłącznie właściwy do określenia wynagrodzenia za podatki wpłacone na rachunek budżetu jednostki samorządu terytorialnego.

Podmiot, któremu powierzono pobór opłaty targowej, ma status inkasenta w rozumieniu art. 9 Ordynacji podatkowej, czyli jest obowiązany do pobierania od podatnika podatku (opłaty) i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

W przypadku opłaty targowej pobór tych opłat i wysokość wynagrodzenia za inkaso, zgodnie z art. 19 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, zarządzana jest uchwałą rady gminy.

Z opisu zawartego we wniosku wynika, że na podstawie uchwały Rady Miejskiej pobór opłaty targowej w Gminie został powierzony następującym inkasentom: na terenie Gminy - Zarządowi Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej (zakład budżetowy), natomiast na terenie targowiska, będącego własnością Przedsiębiorstwa Handlowego (spółka jawna), powierzony został właścicielowi. Podmioty te pobraną opłatę targową odprowadzają na konto Urzędu Miejskiego, a za wykonaną usługę wystawiają na rzecz Gminy faktury z naliczonym podatkiem VAT i otrzymują ustalone uchwałą wynagrodzenie.

Fakt, iż ZGKiM oraz Spółka jawna są inkasentami w rozumieniu art. 9 Ordynacji podatkowej oraz, że za wykonywane czynności otrzymuje wynagrodzenie, o którym mowa w art. 28 § 4 tej ustawy, nie determinuje opodatkowania tej czynności podatkiem od towarów i usług.

Na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m. in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy).

Przez dostawę towarów – stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 tej ustawy – należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast świadczenie usług, to w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

• przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
• zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
• świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
  
  

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższego wynika, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i są wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Ponadto, zgodnie z § 12 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 224, poz. 1799 ze zm.), obowiązującym od 1 stycznia 2010 r., zwalnia się od podatku VAT czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Natomiast, w świetle § 12 ust. 1 pkt 13 powołanego rozporządzenia, zwalnia się od podatku usługi świadczone pomiędzy gospodarstwami pomocniczymi jednostek budżetowych, jednostkami budżetowymi i zakładami budżetowymi, z wyjątkiem usług wymienionych w poz. 138 i 153 załącznika nr 3 do ustawy (tj. usług w zakresie rozprowadzania wody, gospodarki ściekami oraz wywozu i unieszkodliwiania odpadów, usług sanitarnych i pokrewnych) oraz usług komunikacji miejskiej.

Z powyższego przepisu jednoznacznie wynika, iż ze zwolnienia korzystają usługi świadczone pomiędzy zdefiniowanymi wyżej grupami podmiotów.

W myśl zapisów art. 2 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz.U. z 2001r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Do zakresu działania gminy należą – na mocy art. 6 ust. 1 ww. ustawy – wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (art. 9 ust. 1 cyt. ustawy).

Zgodnie z art. 11a ust. 1 pkt 1 i 2 ww. ustawy o samorządzie gminnym, organami gminy są rada gminy i wójt (burmistrz, prezydent).

Urząd gminy (miasta) jest zorganizowanym zespołem osób i środków służących do pomocy organowi administracyjnemu. Urząd gminy (miasta), jako jednostka pomocnicza, służy do wykonywania zadań gminy (miasta) oraz do jej obsługi techniczno-organizacyjnej. Biorąc pod uwagę nierozerwalne i niepodzielne powiązania podmiotowe gminy (miasta) i urzędu gminy (miasta), również na gruncie podatku od towarów i usług należy stwierdzić, iż nie występuje odrębna od podmiotowości gminy (miasta), podmiotowość urzędu gminy (miasta). Zatem urząd gminy (miasta) działając w imieniu gminy (miasta) realizuje zadania własne gminy (miasta).

W związku z powyższym, odbiorcą świadczonych przez ZGKiM oraz Spółkę jawną usług będzie zawsze Gmina (Miasto), a nie Urząd Gminy (Miasta), gdyż to Miasto (Gmina) posiada osobowość prawną i może być podmiotem praw i obowiązków. Natomiast jednostki organizacyjne powołane przez Gminę bezpośrednio mają status odrębnego od Gminy podatnika podatku od towarów i usług.

Skoro Gmina (Miasto) nie jest jednostką budżetową, zakładem budżetowym, gospodarstwem pomocniczym jednostki budżetowej, lecz jest jednostką samorządu terytorialnego, to do usług świadczonych przez ZGKiM - zakład budżetowy (a tym bardziej przez Spółkę jawną) na rzecz Gminy nie może mieć zastosowania zwolnienie, o którym mowa w § 12 ust. 1 pkt 12 oraz pkt 13 powołanego rozporządzenia Ministra Finansów.

Analiza wskazanych powyżej przepisów prowadzi zatem do następujących wniosków:

1. wyłączenie organów władzy publicznej i urzędów obsługujących te organy z kategorii podatników podatku od towarów i usług oraz zwolnienie od podatku jednostek samorządu terytorialnego ma charakter wyłącznie podmiotowo – przedmiotowy,
2. w celu skorzystania przez ww. podmioty z wyłączenia z opodatkowania lub ze zwolnienia od podatku konieczne jest spełnienie dwóch kumulatywnych warunków:

• czynności – co do zasady podlegające opodatkowaniu VAT – muszą być wykonane przez ściśle określone podmioty,
• ponadto, czynności te muszą być wykonywane w ramach sprawowanego przez te podmioty władztwa publicznego.
  
  

W związku z powyższym należy podkreślić, iż tylko spełnienie ww. warunków łącznie daje możliwość legalnego wyłączenia z kategorii podatników podatku od towarów i usług, na mocy art. 15 ust. 6 ustawy, lub zwolnienia realizowanych czynności od podatku, w oparciu o § 12 ust. 1 pkt 12 powołanego wyżej rozporządzenia.

W przedmiotowej sprawie ZGKiM oraz Spółka jawna z tytułu poboru opłaty targowej działają w charakterze podatników podatku od towarów i usług, a czynność poboru ww. opłaty wykonywana przez te podmioty spełnia definicję świadczenia usług, o którym mowa w cyt. wyżej art. 8 ustawy.

W konsekwencji powyższego, na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy, w przedstawionym stanie faktycznym obrót (wynagrodzenie) z tytułu poboru opłaty targowej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż wyłączenie z opodatkowania dotyczy ściśle określonych podmiotów, tj. organów władzy publicznej i urzędów obsługujących te organy. Nie korzysta również ze zwolnienia od podatku przewidzianego dla jednostek samorządu terytorialnego. ZGKiM oraz Spółka jawna, mimo, iż wykonują czynności poboru opłaty targowej w imieniu jednostki samorządu terytorialnego, same nie wchodzą w skład administracji samorządowej, lecz prowadzą niezależną działalność gospodarczą, przy czym ani cel ani rezultat prowadzonej działalności nie wykluczają tych podmiotów z kategorii podatników podatku od towarów i usług. Właściwa dla przedmiotowych usług – zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy – będzie więc stawka podstawowa, tj. 22%, bowiem czynności tych nie wymieniono w przepisach jako opodatkowanych stawkami niższymi bądź objętych zwolnieniem.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie uznaje się za nieprawidłowe.

Ponadto, zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. W przypadku, gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze – art. 29 ust. 2 ustawy.

Powyższe oznacza, że Inkasenci powinni potraktować kwoty należne z tyt. świadczonych usług jako kwoty brutto, zawierające już podatek VAT.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza przedmiotu umów cywilnoprawnych nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej umów zawieranych przez Gminę.

Wysokość wynagrodzenia z tytułu inkasa opłaty targowej zależy od postanowień stron umowy. Jednak zgodnie z cyt. art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest kwota należna pomniejszona o podatek. Wynika z tego, że kwoty należne Inkasentom z tytułu wynagrodzenia za świadczone usługi powinny zawierać podatek VAT, zatem w tym zakresie stanowisko Gminy należało uznać za prawidłowe.

Reasumując:

1. Czynności wykonywane przez Zarząd Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej oraz przez Przedsiębiorstwo Handlowe spółkę jawną w ramach prowadzonego inkasa opłaty targowej należy uznać za usługę, w rozumieniu art. 8 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług; Inkasenci powinni potraktować kwoty należne jako kwoty brutto zawierające podatek VAT.
2. Czynności wykonywane przez ww. Inkasentów nie mogą skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie § 12 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (wcześniej § 8 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia).
   
   

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-030 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.