Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IPPB2/415-942/10-2/MS1
Data
2011.01.07
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie
Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Źródła przychodów --> Katalog źrodeł przychodów
Słowa kluczowe
dekret
dekret
grunty
grunty
nieruchomości
nieruchomości
użytkowanie wieczyste
użytkowanie wieczyste
źródła przychodu
źródła przychodu
Istota interpretacji
Sprzedaż przedmiotowych udziałów w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości nastąpiła po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie praw i roszczeń, zatem przychód uzyskany ze sprzedaży tych udziałów nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, czyli nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Wniosek ORD-IN
410 kB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 07.10.2010 r. (data wpływu 22.10.2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze zbycia prawa wieczystego użytkowania nieruchomości, przyznanego na postawie art. 7 ust. 1 Dekretu z 26 października 1945 r. osobie, która nabyła prawa i roszczenia od spadkobierców dawnych właścicieli tej nieruchomości jest: - w zakresie pytania Nr 1 – prawidłowe,
- w pozostałym zakresie – nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 22.10.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze zbycia prawa wieczystego użytkowania nieruchomości, przyznanego na postawie art. 7 ust. 1 Dekretu z 26 października 1945 r. osobie, która nabyła prawa i roszczenia od spadkobierców dawnych właścicieli tej nieruchomości.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:
W dniu 4 września 1998 roku na podstawie umowy notarialnej zawartej przed Notariuszem Wnioskodawca nabył wraz z żoną Agnieszką B od Jerzego T. udział w prawach i roszczeniach do nieruchomości położonej przy ulicy O przejętej przez Państwo na mocy przepisu art. 1 Dekretu z dnia 26 października 1945 roku o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze M. St. Warszawy. W dniu 29 listopada 2001 roku na podstawie umowy notarialnej zawartej przed Notariuszem Wnioskodawca nabył wraz z żoną Agnieszką B od Małgorzaty R. udział w prawach roszczeniach do nieruchomości położonej przy ulicy O przejętej przez Państwo na mocy przepisu art. 1 Dekretu z dnia 26 października 1945 roku o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze M. St. Warszawy. Nabycia tego Wnioskodawca wraz z żoną dokonali od Pani Małgorzaty R i Jerzego T. jako od spadkobierców dawnych właścicieli, którzy oświadczyli, że na mocy art. 7 Dekretu z dnia 26 października 1945 roku o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze M. St. Warszawy (Dz. U. Nr 50, poz. 278 i 279 dalej „Dekret”) przysługują im prawa i roszczenia do nieruchomości w tym roszczenie o ustanowienie prawa użytkowania wieczystego gruntu. Zgodnie bowiem z postanowieniami Dekretu wszystkie nieruchomości położone na terenie M. St. Warszawy, a więc i działka położona przy ulicy O przeszła z dniem 21 listopada 1945 roku na własność gminy M. St. Warszawy a następnie Skarbu Państwa, a poprzedni ich właściciele mogli ubiegać się na określonych warunkach o oddanie przejętych gruntów na własność czasową (obecnie użytkowanie wieczyste). W ustawowym terminie wskazanym w Dekrecie poprzednicy prawni Pani Małgorzaty R i Jerzego T złożyli i należycie opłacili wniosek o przyznanie im własności czasowej nieruchomości przy ulicy O wniosek ten wpłynął do Zarządu Miejskiego Miasta Stołecznego Warszawy w dniu 27 września 1948 r. W związku z tym ze Pani Małgorzata R. i Pan Jerzy T na mocy aktów notarialnych sprzedali Wnioskodawcy i jego żonie przysługujące im prawa i roszczenia do nieruchomości wynikające z treści art. 7 Dekretu w tym o ich zwrot byłym właścicielom lub ich następcom prawnym o oddanie ich w użytkowanie wieczyste względnie roszczenia o odszkodowanie za te nieruchomości (dalej wszelkie prawa i roszczenia do nieruchomości) za ustaloną cenę a Wnioskodawca z żoną nabyli te prawa i roszczenia do nieruchomości na zasadach wspólności ustawowej i wraz z podpisaniem aktu notarialnego wypłacili na rzecz Pani Małgorzaty R i Pana Jerzego T ustaloną cenę, zatem prawa te i roszczenia nabyli z dniem 4 września 1998 r. i 29 listopada 2001 r. Na mocy decyzji Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 4 września 2003 roku oraz zgodnie z umową o oddaniu gruntu w użytkowanie wieczyste zawartą w dniu 6.07.2005 r. za Nr Rep A.. przed notariuszem nieruchomość stanowiąca działkę ewid. 31/5 o obszarze 480 m2 została oddana w użytkowanie wieczyste Wnioskodawcy i jego żonie a prawo to ujawniono w księdze wieczystej. Jak wynika z postanowień powołanego powyżej aktu notarialnego w wyniku szeregu zdarzeń prawnych w tym umowy sprzedaży objętej aktami notarialnym z dnia 4 września 1998 r. i 29 listopada 2001 r. Wnioskodawca wraz z żoną nabyli od spadkobierców dawnych właścicieli udziały w prawach i roszczeniach do gruntu niezabudowanej nieruchomości położonej przy ulicy O. wynikające z przepisów dekretu warszawskiego i stali się w ten sposób następcami prawnymi poprzednich właścicieli. Umową sprzedaży sporządzoną przez Notariusza z dnia 8 września 2010 roku Wnioskodawca wraz z żoną Agnieszką B zbyli przysługujące im udziały w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości przy ulicy O nabyte uprzednio na podstawie decyzji Prezydenta Miasta z dnia 4 września 2003 roku. Sprzedaż ta była jedyną transakcją sprzedaży nieruchomości nabytej uprzednio od Miasta dokonaną w 2010 r. W związku ze sprzedażą nabytego w ten sposób prawa użytkowania wieczystego działki nr 31/5 Wnioskodawca zwraca się o interpretację w zakresie obowiązku podatkowego.
W związku z powyższym zadano następujące pytania:
- Czy wydanie na podstawie art. 7 ust. 1 Dekretu decyzji ustanawiającej prawo użytkowania wieczystego nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy (jako następcy prawnego byłych właścicieli nieruchomości) oraz zawarcie przez Prezydenta Miasta z Wnioskodawcą umowy użytkowania wieczystego nieruchomości może być traktowane jako „nabycie prawa wieczystego użytkowania gruntów oraz własności zlokalizowanych na gruncie budynków w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 Ustawy o PIT...
- Czy sprzedaż (odpłatne zbycie) przez Wnioskodawcę ustanowionego w ten sposób prawa wieczystego użytkowania nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (w szczególności jako źródło przychodów wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT) w sytuacji gdy sprzedaż ta została dokonana przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ustanowienie użytkowania wieczystego nieruchomości, a także przed upływem 5 lat od wydania decyzji administracyjnej o ustanowieniu użytkowania wieczystego nieruchomości i zawarcia umowy o ustanowieniu tego prawa...
Zdaniem Wnioskodawcy:
Zdaniem Wnioskodawcy wydanie na podstawie art. 7 ust. 1 Dekretu decyzji ustanawiającej prawo użytkowania wieczystego nieruchomości na jego rzecz (jako następcy prawnego byłego właściciela) oraz zawarcie przez Prezydenta Miasta z Wnioskodawcą umowy użytkowania wieczystego Nieruchomości nie może być traktowane jako nabycie praw wieczystego użytkowania gruntów oraz własności zlokalizowanych na gruncie budynków w rozumieniu artykułu 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT. W konsekwencji sprzedaż (odpłatne zbycie) ustanowionego w ten sposób prawa wieczystego użytkowania nieruchomości oraz własności zlokalizowanych na gruncie budynków nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (w szczególności jako źródło przychodów wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT) w sytuacji gdy sprzedaż ta zostanie dokonana przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpi ustanowienie użytkowania wieczystego nieruchomości i nabycie własności zlokalizowanych na gruncie budynków, a także przed upływem 5 lat od wydania decyzji administracyjnej o ustanowieniu użytkowania wieczystego nieruchomości i zawarcia umowy ustanowienie tego prawa.
Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), do źródeł przychodów zalicza się m. in. odpłatne zbycie: - nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
- spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowegooraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
- prawa wieczystego użytkowania gruntów,
- innych rzeczy
- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.
Ustawą z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2006 r. Nr 217, poz. 1588) zmieniono zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) – c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.). Jednak z uwagi na treść art. 7 ust. 1 powołanej wyżej ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. do odpłatnego zbycia tych nieruchomości i praw, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) do dnia 31 grudnia 2006 r., stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 01 stycznia 2007 r. Prawo własności w systemie prawnym jest traktowane jako prawo o najszerszej treści i w porównaniu z innymi prawami, jako prawo najsilniejsze w stosunku do rzeczy. Własność jest bezterminowym prawem – trwa tak długo, jak długo istnieje rzecz, która jest przedmiotem własności. Nabycie i utrata własności (w tym także własności nieruchomości) jest opisana w art. 155 oraz 231 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). U podstaw nabycia i zbycia rzeczy oraz nieruchomości, w rozumieniu kodeksowym, leży wola nabywcy. Swoboda zawierania umów jest naczelną zasadą Kodeksu cywilnego. W dopuszczonych prawem sytuacjach – u podstaw zwrotu wywłaszczonej nieruchomości (także przejętej wskutek karnego przymusu) leży wola prawowitego właściciela, a w przypadku jego śmierci wola jego spadkobierców. Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca wraz z żoną nabył udziały w prawach i roszczeniach do nieruchomości położonej przy ulicy O przejętej przez Państwo na mocy przepisu art. 1 Dekretu z dnia 26 października 1945 roku o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze M. St. Warszawy. Udziały te nabyte zostały w części w dniu 4 września 1998 roku i w części w dniu 29 listopada 2001 roku od spadkobierców byłych właścicieli nieruchomości. W wyniku powyższego Wnioskodawca stał się podmiotem uprawnionym do żądania ustanowienia użytkowania wieczystego. Prawo użytkowania wieczystego jest silnym prawem rzeczowym, lokującym się w hierarchii tych praw bezpośrednio po prawie własności, a przed ograniczonymi prawami rzeczowymi, co pozwala na potraktowanie ustanowienia użytkowania wieczystego jako swoistej restytucji stosunków własnościowych. Oddanie w użytkowanie wieczyste „gruntu warszawskiego” skomunalizowanego Dekretem z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy, w wypadku spełnienia przesłanek przewidzianych w tym akcie prawnym przez ubiegającego się o to dotychczasowego właściciela tego gruntu lub jego następców prawnych, miało niewątpliwie charakter rekompensacyjny. Przepis art. 7 ust. 1 dekretu przewidywał, że: - dotychczasowy właściciel gruntu, prawni następcy właściciela, będący w posiadaniu gruntu, lub osoby prawa jego reprezentujące, mogą w ciągu 6 miesięcy od dnia objęcia w posiadanie gruntu przez gminę zgłosić wniosek o przyznanie na tym gruncie jego dotychczasowemu właścicielowi prawa wieczystej dzierżawy z czynszem symbolicznym lub prawa zabudowy za opłatą symboliczną;
- gmina uwzględni wniosek, jeżeli korzystanie z gruntu przez dotychczasowego właściciela da się pogodzić z przeznaczeniem gruntu według planu zabudowania;
- w razie uwzględnienia wniosku gmina ustali, czy przekazanie gruntu nastąpi tytułem wieczystej dzierżawy, czy na prawie zabudowy, oraz określi warunki, pod którymi umowa może być zawarta;
- w przypadku nieuwzględnienia wniosku, gmina zaofiaruje uprawnionemu, w miarę posiadania zapasu gruntów - na tych samych warunkach dzierżawę wieczystą gruntu równej wartości użytkowej, bądź prawo zabudowy na takim gruncie;
- w razie niezgłoszenia wniosku, przewidzianego w ust. 1, lub nieprzyznania z jakichkolwiek innych przyczyn dotychczasowemu właścicielowi wieczystej dzierżawy albo prawa zabudowy, gmina obowiązana jest uiścić odszkodowanie w myśl art. 9. Zgodnie z art. 9 Dekretu, odszkodowanie miało być wypłacone w „miejskich papierach wartościowych”, które jednak nigdy nie zostały wyemitowane.
Jak wynika z przytoczonej regulacji, prawodawcy niewątpliwie chodziło o zrekompensowanie dotychczasowym właścicielom (ich następcom prawnym) przejścia na własność gminy m.st. Warszawy gruntów stanowiących dotąd ich własność. W dekrecie od razu uregulowano kwestię stosownych rekompensat. Odzyskanie prawa wieczystej dzierżawy z czynszem symbolicznym lub prawa zabudowy za opłatą symboliczną (art. 7 ust. 1 dekretu, obecnie prawa wieczystego użytkowania) było ustawowo zagwarantowaną formą rekompensaty. Z odniesienia powyższych przepisów do przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że nie powinno się oceniać ustanowienia na rzecz Wnioskodawcy prawa użytkowania wieczystego w kategoriach nabycia, o jakim stanowi art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste nie może być utożsamione ze zwrotem własności, jednakże stanowi swoisty substytut zwrotu własności, w sytuacji, w której ubieganie się o zwrot własności jest niemożliwe ze względu na brak do tego podstaw prawnych w dekrecie komunalizacyjnym. Ustanowienie w tej sytuacji użytkowania wieczystego, należy traktować, jako swoistą restytucję stosunków własnościowych sprzed komunalizacji. Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca po ustanowieniu przez Prezydenta Miasta Warszawy na jego rzecz, w trybie art. 7 Dekretu z dnia 26 października 1945 roku, i zawarciu umowy z miastem stołecznym Warszawa, mocą której zostało Wnioskodawcy i jego żonie przyznane prawo wieczystego użytkowania nieruchomości, Wnioskodawca wraz z żoną zbył odpłatnie nabyte w ten sposób udziałów w prawie użytkowania wieczystego. Wydanie na podstawie art. 7 ust. 1 Dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy decyzji ustanawiającej prawo użytkowania wieczystego gruntu na rzecz byłego właściciela lub jego następców prawnych oraz zawarcie przez Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy z byłym właścicielem lub jego następcami prawnymi umowy użytkowania wieczystego gruntu warszawskiego nie może być taktowane jako nabycie prawa wieczystego użytkowania gruntów w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W świetle przytoczonego stanu prawnego, rozstrzygającym faktem odnośnie ewentualnego opodatkowania odpłatnego zbycia udziałów w prawie użytkowania wieczystego będzie moment nabycia praw i roszczeń do nieruchomości od spadkobierców, w tym roszczenia o ustanowienie prawa użytkowania wieczystego. Wnioskodawca wraz z żoną nabył udziały w prawach i roszczeniach w 1998 roku oraz w 2001 roku. W związku z powyższym bieg 5 letniego terminu należy liczyć od końca 1998 oraz 2001 roku, a zatem pięcioletni termin, określony zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, upłynął z końcem 2003 i 2006 roku. Natomiast Wnioskodawca zbył udział w prawie użytkowania wieczystego w 2010 r. Reasumując sprzedaż przedmiotowych udziałów w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości nastąpiła po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie praw i roszczeń, zatem przychód uzyskany ze sprzedaży tych udziałów nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, czyli nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Z tej przyczyny stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania Nr 2 uznano za nieprawidłowe, bowiem przychód osiągnięty ze sprzedaży udziału w prawie użytkowania wieczystego nie spowoduje po stronie Wnioskodawcy obowiązku zapłaty podatku dochodowego, jednak nastąpi to z innych względów niż wskazał Wnioskodawca.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Należy także wskazać, iż z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawcy, jako występującego z wnioskiem. Nie chroni natomiast żony Wnioskodawcy.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja nr 10, 09-402 Płock.
|