INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23.09.2010 r. (data wpływu 30.09.2010 r.) oraz uzupełnieniu z dnia 03.12.2010 r. (data nadania 03.12.2010 r., data wpływu 06.12.2010 r.) na wezwanie z dnia 25.11.2010 r. Nr IPPB4/415-770/10-2/JS (data nadania 26.11.2010 r., data doręczenia 30.11.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zwrotu kosztów za używanie samochodu prywatnego do celów służbowych w związku z jazdami lokalnymi - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30.09.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zwrotu kosztów za używanie samochodu prywatnego do celów służbowych w związku z jazdami lokalnymi.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca powołany na mocy ustawy… wykonuje działania zmierzające do zapewnienia bezpiecznego funkcjonowania urządzeń technicznych, które mogą stwarzać zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzkiego oraz mienia i środowiska (art. 2 i 4 ustawy). Działania te polegają przede wszystkim na okresowym badaniu stanu technicznego urządzeń, badaniu nowych urządzeń wprowadzonych do eksploatacji, ich bezpiecznego zainstalowania oraz urządzeń, które podlegały naprawie lub modernizacji. Badanie stanu technicznego urządzeń np. dźwigów osobowych zwanych potocznie „windami” odbywa się w miejscu ich zainstalowania, które znajduje się bardzo często w miejskich strefach płatnego parkowania.

Z uwagi na konieczność korzystania z wyposażenia pomiarowo-badawczego inspektorzy dozoru technicznego korzystają z samochodów własnych nie będących własnością pracodawcy do jazd lokalnych i w związku z powyższym ponoszą koszty opłat parkingowych. Z uwagi na fakt, że zakresem działania jednostek organizacyjnych dozoru technicznego jest terytorium całego kraju pracownicy dozoru technicznego opłacają też koszty przejazdu autostradami płatnymi.

Pracownikom korzystającym z samochodów prywatnych dla potrzeb Urzędu do jazd lokalnych i do odbywania podróży służbowych zwracane są niżej wymienione koszty:

1. przy jazdach lokalnych - przejazdów obliczane jako iloczyn przejechanych kilometrów oraz stawki za 1 kilometr przebiegu pojazdu określonej w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. (Dz. U. Nr 27, poz. 271 ze zm.) udokumentowanych ewidencją przebiegu pojazdu oraz udokumentowane poniesione koszty opłat parkingowych.
2. przy krajowych podróżach służbowych - przejazdów obliczane jako iloczyn przejechanych kilometrów oraz stawki za 1 kilometr przebiegu pojazdu określonej w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. (Dz. U. Nr 27, poz. 271 ze zm.) udokumentowanych ewidencją przebiegu pojazdu oraz udokumentowane poniesione koszty opłat parkingowych i opłat za przejazd autostradą.
   
   

Pismem z dnia 25.11.2010 r. Nr IPPB4/415-770/10-2/JS wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez przedstawienie ciągu dokumentów (oryginał lub urzędowo poświadczona kopia za zgodność z oryginałem), prowadzących do mocodawcy, z którego wynika prawo do występowania w imieniu Wnioskodawcy, z wnioskiem o interpretację przepisów prawa podatkowego. Powyższe uzupełniono w terminie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy zwracanie pracownikom poniesionych kosztów przejazdów oraz opłat parkingowych w związku z jazdami lokalnymi, a następnie ich nieopodatkowanie podatkiem dochodowym od osób fizycznych należy uznać za prawidłowe...
2. Czy zwracanie pracownikom poniesionych kosztów opłat parkingowych i opłat za przejazdy autostradami płatnymi jako udokumentowanych wydatków związanych z podróżą służbową i ich nieopodatkowanie podatkiem dochodowym od osób fizycznych należy uznać za prawidłowe...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie Nr 1, natomiast w zakresie pytania Nr 2 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Jazdy lokalne - z uwagi na fakt, że do Urzędu nie mają zastosowania zapisy art. 21 ust. 1 pkt 23 b ustawy z dnia 26 lipca 1991 o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) od zwracanych pracownikom poniesionych kosztów przejazdów oraz od poniesionych przez pracownika opłat parkingowych pobierana jest zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 23b ww. ustawy, wolny od podatku dochodowego jest zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy, w jazdach lokalnych, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów innych ustaw - do wysokości miesięcznego ryczałtu pieniężnego albo do wysokości nieprzekraczającej kwoty ustalonej przy zastosowaniu stawek za 1 kilometr przebiegu pojazdu, określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, jeżeli przebieg pojazdu, z wyłączeniem wypłat ryczałtu pieniężnego, jest udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej przez pracownika.

Z powyższego przepisu wynika, że zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów dla potrzeb zakładu pracy jest wolny od podatku, jeżeli samochód stanowi własność pracownika i jest wykorzystywany w jazdach lokalnych, a obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów odrębnych ustaw.

Z omawianego zwolnienia korzystają zatem podatnicy, którym przepisy odrębnych ustaw gwarantują możliwość przyznania prawa do zwrotu poniesionych kosztów, bądź nakładają na pracodawcę obowiązek zwrotu pracownikowi tych kosztów. Przykładowo omawianym zwolnieniem objęty jest zwrot kosztów z tytułu używania własnego samochodu dla celów pracodawcy w przypadku listonoszy i pracowników Służby Leśnej.

W pozostałych przypadkach ryczałt samochodowy za tzw. jazdy lokalne jest opodatkowany.

Zatem brak przepisów odrębnych ustaw, które gwarantowałyby pracownikom Wnioskodawcy możliwość przyznania prawa do zwrotu poniesionych kosztów z tytułu korzystania z prywatnych samochodów do celów służbowych oraz opłat parkingowych w jazdach lokalnych, oznacza iż przyznany zwrot nie mieści w dyspozycji cytowanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, zwrot kosztów ponoszonych przez pracowników z tytułu używania pojazdów stanowiących ich własność oraz opłat parkingowych dla potrzeb zakładu pracy w jazdach lokalnych stanowi przychód ze stosunku pracy i zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlega opodatkowaniu tym podatkiem. W konsekwencji, więc wypłacone kwoty Wnioskodawca jako płatnik, ma obowiązek doliczyć do wynagrodzenia wypłaconego w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z przepisami art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul.1-ego Maja 10, 09-402 Płock.