Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-933/12/RSz
z 10 grudnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 września 2012r. (data wpływu 10 września 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 grudnia 2012r. znak: … (data wpływu 6 grudnia 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania importu usług z tytułu zakupu usługi przewodnickiej od firmy litewskiej sfinansowanej ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych przez osobę prawną zarejestrowaną dla potrzeb VAT-UE - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 września 2012r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 6 grudnia 2012r. znak: … (data wpływu 6 grudnia 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania importu usług z tytułu zakupu usługi przewodnickiej od firmy litewskiej sfinansowanej ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych przez osobę prawną zarejestrowaną dla potrzeb VAT-UE.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

W dniu 2 stycznia 2012r. pomiędzy Urzędem Miejskim a Strażą Miejską zawarto Umowę o wspólnym prowadzeniu działalności socjalnej. W § 3 Umowy Pracodawcy, będący stronami Umowy, postanawiają ustanowić Pracodawcę - Urząd Miejski administratorem wspólnej działalności socjalnej.

W ramach Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych zorganizowano wycieczkę dla pracowników i ich członków rodzin. W związku ze złożeniem przez pracowników aktualnych oświadczeń o dochodach, a także ustaleniem ostatecznego kosztu wycieczki komisja socjalna zaproponowała, że pracownik oraz członek rodziny ponoszą tylko częściową odpłatność zaś pozostała część jest sfinansowana ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Podczas pobytu w ... Komisja Socjalna zleciła wykonanie usługi przewodnickiej wraz z obsługą organizacyjną pobytu litewskiemu przewodnikowi. Za zleconą usługę otrzymano fakturę VAT, której wystawcą jest podmiot z siedzibą na Litwie a odbiorcą Gmina. Fakturę wystawiono w walucie polskiej i opłacono gotówką ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

W piśmie uzupełniającym z dnia 6 grudnia 2012r. Wnioskodawca wyjaśnił, że:

Gmina jest zarejestrowana jako podatnik VAT UE w zakresie:

• dokonywania wewnątrzwspólnotowych nabyć i dostaw towarów,
• dostaw, do których stosuje się art. 100 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, świadczenia usług, do których stosuje się art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, lub nabywaniu usług, do których stosuje się art. 28b ustawy o VAT, jeżeli usługi te stanowią import usług.
  
  

Gmina ma obowiązek posługiwania się przy dokonywaniu wyżej wymienionych transakcji wewnątrzwspólnotowych Numerem Identyfikacji Podatkowej poprzedzonym kodem PL, zgodnie z art. 97 ust. 10 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Gmina powinna rozpoznać import usług w przypadku zakupu usługi przewodnickiej od litewskiej firmy, sfinansowanej ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W myśl art. 2 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, przez import usług należy rozumieć świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT. Natomiast zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju. W związku z powyższym przytoczyć należy również art. 28b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, który stanowi, iż miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej.

Powołane wyżej przepisy nie znajdują zastosowania do czynności zakupu usługi przewodnickiej od litewskiej firmy sfinansowanej ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Czynność zorganizowania wycieczki przez Urząd Miejski dla swoich pracowników i pracowników Straży Miejskiej ma charakter techniczno-organizacyjny. Nie dotyczy działalności gospodarczej gminy, ponieważ nie podejmuje ona i nie prowadzi, jako odrębnej i równoległej działalności gospodarczej w przedmiocie i celu dysponowania środkami z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 18 stycznia 2011r. sygn. akt I FSK 91/10, stwierdził, iż: „Samo posłużenie się w definicji art. 2 pkt 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych pojęciem "pracodawcy" jako podmiotu świadczącego usługi w ramach działalności socjalnej, nie może przesądzić o jego statusie prawno-podatkowym w podatku od towarów i usług. Podmiot administrujący Funduszem nie działa jako podatnik podatku od towarów i usług.” Zatem, w przypadku zakupu przez Gminę usługi przewodnickiej od litewskiej firmy sfinansowanej ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych nie dochodzi do importu usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 cyt. ustawy o podatku VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Przez import usług, zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy o VAT, rozumie się natomiast świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT.

Art. 15 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – mocą ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Przepis art. 17 ust. 2 ww. ustawy o VAT stanowi, iż w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Zgodnie z art. 17 ust. 3 ww. ustawy o VAT, przepis ust. 1 pkt 4 stosuje się, jeżeli usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, również osoba prawna niebędąca takim podatnikiem, zarejestrowana jako podatnik VAT UE, zgodnie z art. 97.

Zgodnie z art. 5a ustawy o VAT towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Usługi turystyki zostały wyłączone spod zakresu stosowania przepisów ustawy o statystyce publicznej, tym samym klasyfikacja świadczonych usług nie będzie decydowała o uznaniu wykonywanej usługi za usługę turystyki.

Z przepisu cyt. art. 5 ust. 1 ustawy o VAT wynika zasada, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem świadczenia (określonym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które, w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 powołanej ustawy, rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

A zatem, w przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Zagadnienia związane z określeniem miejsca świadczenia przy świadczeniu usług regulują przepisy art. 28a do 28o ustawy o VAT.

Na podstawie art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j i 28n.

Z powyższego wynika, że wśród wyjątków, do których nie ma zastosowania ogólna zasada wyrażona w art. 28b ustawy o VAT znajdują się świadczenia usług turystyki.

W art. 28n ust. 1 ustawy o VAT postanowiono bowiem, że w przypadku świadczenia usług turystyki, o których mowa w art. 119, miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

W przypadku, gdy usługi turystyki, o których mowa w art. 119, są świadczone ze stałego miejsca prowadzenia działalności usługodawcy znajdującego się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej (art. 28n ust. 2 ustawy o VAT).

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że w ramach Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych Wnioskodawca zorganizował wycieczkę dla pracowników i ich członków rodzin. Podczas pobytu w ... Komisja Socjalna zleciła wykonanie usługi przewodnickiej wraz z obsługą organizacyjną pobytu litewskiemu przewodnikowi. Za zleconą usługę otrzymano fakturę VAT, której wystawcą jest podmiot z siedzibą na Litwie a odbiorcą Wnioskodawca. Fakturę wystawiono w walucie polskiej i opłacono gotówką ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia rozpoznania importu usług w przypadku zakupu usługi przewodnickiej od litewskiej firmy posiadającej siedzibę na Litwie, sfinansowanej ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie określa, jakie usługi należy zakwalifikować do grupy „usług turystyki”. Jednakże należy przez nią rozumieć wszystkie transakcje dokonywane w związku z imprezą turystyczną. Zgodnie z art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. o usługach turystycznych (t.j. Dz. U. z 2004r. Nr 223, poz. 2268 ze zm.) przez usługi turystyczne należy rozumieć usługi przewodnickie, usługi hotelarskie oraz wszystkie inne usługi świadczone turystom lub odwiedzającym.

Ponadto, zgodnie z definicją Współczesnego Słownika Języka Polskiego (wyd. Lagenscheidt, Warszawa 2007), turystyka to odbywanie podróży, wędrówek w celach wypoczynkowych, poznawczych itp., a także działalność gospodarcza, polegająca na przygotowaniu i udostępnianiu turystom bazy noclegowej, lokali gastronomicznych i oferowaniu rozmaitych atrakcji, stanowiąca źródło czyichś dochodów.

Pakietem usług nazywa się w turystyce zestaw usług turystycznych służących zaspokojeniu kompleksowych potrzeb. Pakiet usług bywa kombinacją dwóch (np. hotel i wyżywienie, przejazd i nocleg) lub więcej elementów oferowanych przez sprzedawcę jako jeden produkt po określonej cenie (por. J. Altkorn „Marketing w turystyce”, Warszawa 2002r.).

Powyższe prowadzi do wniosku, iż usługa turystyki to kompleksowa usługa świadczona na rzecz turysty. Za usługi turystyki należy więc uznać zorganizowane lub indywidualne wyjazdy wypoczynkowe połączone z rekreacją i rozrywką (tzn. kompleksowym programem imprez). Jest to świadczenie złożone, na które składa się szereg usług, zarówno obcych jak i własnych, mających na celu zorganizowanie pobytu klientowi poza miejscem jego zamieszkania (stałego pobytu). Usługi te są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość (jedną usługę, jeden produkt). Konsekwencje podatkowe powinny być więc przyporządkowane świadczeniu wiodącemu.

Mając powyższe na uwadze przyjąć należy, że Wnioskodawca w ramach zorganizowania wycieczki dla pracowników, sfinansowanej częściowo z ZFŚS nabył od firmy mającej siedzibę na terytorium Litwy usługę turystyczną, obejmującą organizację pobytu wraz z usługą przewodnicką.

Zatem, w celu ustalenia, czy mamy do czynienia z importem usług z tytułu nabytych przez Wnioskodawcę usług należy w pierwszej kolejności ustalić ich miejsce świadczenia.

Jak wskazano wcześniej w niniejszej interpretacji dla określenia miejsca świadczenia usługi turystyki nie stosuje się zasady ogólnej wyrażonej w art. 28b ustawy o VAT lecz miejsce świadczenia dla usług turystyki należy ustalić w oparciu o art. 28n ust. 1-3 ustawy o VAT.

Art. 28n ust. 1 ww. ustawy o VAT stanowi, że w przypadku świadczenia usług turystyki, o których mowa w art. 119, miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

Z treści wniosku wynika, iż Gmina jest zarejestrowana jako podatnik VAT UE, wykonanie usługi przewodnickiej wraz z obsługą organizacyjną pobytu zleciła litewskiemu przewodnikowi posiadającemu siedzibę na Litwie.

Mając zatem na uwadze opis sprawy należy stwierdzić, że miejsce świadczenia dla nabytej przez Wnioskodawcę usługi turystycznej od firmy posiadającej siedzibę na terytorium Litwy jest miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej. Zatem, w przedmiotowej sprawie, miejscem świadczenia usługi turystyki jest terytorium Litwy, w konsekwencji czego na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek rozliczenia nabytej usługi turystyki na terytorium kraju z tytułu importu usług. Bez znaczenia w sprawie jest okoliczność, że zakup tej usługi został sfinansowany z ZFŚS.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe, bowiem rozstrzygnięcia w zakresie nabytej usługi turystyki od kontrahenta z Litwy w ramach importu usług wynika z innej podstawy prawnej aniżeli wskazana przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zmiana któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego bądź zmiana stanu prawnego powoduje, że interpretacja traci swoją ważność.

Interpretacja niniejsza opiera się ściśle na opisie stanu faktycznego wskazanym przez Wnioskodawcę, a mianowicie, że nabyta usługa przewodnicka wraz z obsługą organizacyjną pobytu została wykonana w ramach kompleksowego świadczenia od firmy, której Wnioskodawca zlecił wykonanie. W przypadku, gdy nabyte świadczenie od kontrahenta nie stanowi kompleksowego świadczenia jakim jest usługa turystyki niniejsza interpretacja traci swoją ważność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.