INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 6 października 2010 r. (data wpływu 18 października 2010 r.), uzupełnionym na wezwanie tut. Organu z dnia 4 listopada 2010 r. pismem z dnia 15 listopada 2010 r. (data wpływu 16 listopada 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania rozliczeń z tytułu napraw gwarancyjnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 października 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania rozliczeń z tytułu napraw gwarancyjnych.

Przedmiotowy wniosek uzupełniony został na wezwanie tut. Organu z dnia 4 listopada 2010 r. nr IPPP1/443-1073/10-2/AP (doręczone w dniu 9 listopada 2010 r.), pismem z dnia 15 listopada 2010 r. (data wpływu 16 listopada 2010 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej: Spółka) dokonuje zakupów towarów (urządzeń sanitarnych oraz systemów rurowych) od Y (dalej: Y), a następnie dystrybuuje zakupione towary na terenie Polski. Spółka, jako dystrybutor towarów na rynku polskim udziela gwarancji ostatecznym klientom na zakupione towary. Warunki gwarancji zawarte są w „Karcie gwarancyjnej urządzeń produkcji X”, która jest każdorazowo załączana do sprzedawanych towarów. Spółka jest odpowiedzialna z tytułu gwarancji wobec swoich klientów. W przypadku wystąpienia usterki, Spółka zleca wykonanie usług naprawczych do firm zewnętrznych. Z kolei Spółce przysługuje od Y prawo do rekompensaty kosztów poniesionych przez Spółkę napraw gwarancyjnych. Do kosztów napraw gwarancyjnych podlegających rekompensacie wliczane są również koszty części zamiennych, które Spółka wcześniej nabyła od Y.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przepisów ustawy o VAT, rozliczenia Spółki z Y z tytułu napraw gwarancyjnych będą podlegały podatkowi od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy

Zdaniem Spółki, rozliczenia z Y z tytułu napraw gwarancyjnych nie powinny podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,
2. eksport towarów,
3. import towarów,
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Zdaniem Spółki, rozliczenia dokonywane z Y z tytułu napraw gwarancyjnych nie spełniają definicji czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług określonych w art. 5 ust. 2-5 ustawy VAT. Rozliczenia te nie stanowią ani odpłatnej dostawy/nabycia towarów ani odpłatnego świadczenia usług na terytorium kraju.

Na wstępie należy zauważyć, że w myśl art. 556 § 1 Kodeksu cywilnego sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli sprzedana rzecz ma wadę zmniejszającą jej wartość albo użyteczność ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z konieczności lub przeznaczenia rzeczy, jeżeli rzecz nie ma właściwości, o których istnieniu zapewnił kupującego, albo jeżeli rzecz została wydana kupującemu w stanie niezupełnym. Art. 577 § 1 Kodeksu cywilnego stanowi natomiast, iż w przypadku gdy kupujący otrzymał od sprzedawcy dokument gwarancyjny co do jakości rzeczy sprzedanej, poczytuje się w razie wątpliwości, iż wystawca dokumentu (gwarant) jest zobowiązany do usunięcia wady fizycznej rzeczy lub do dostarczenia rzeczy wolnej od wad, jeżeli wady te ujawnią się w ciągu terminu określonego w gwarancji.

Mając na uwadze powyższe, to Spółka, w ramach swoich zobowiązań gwarancyjnych w stosunku do klientów, będzie dokonywała napraw gwarancyjnych we własnym imieniu (bez znaczenia jest fakt, że wykonanie naprawy Spółka może podzlecić podmiotom zewnętrznym). Następnie Y, realizując swoje zobowiązania gwarancyjne w stosunku do Spółki, będzie zwracała Spółce poniesione przez nią wydatki w formie rekompensaty. Według Spółki, wypłacana przez Y rekompensata nie będzie stanowiła zapłaty ani za dostawę towarów ani za świadczenie usług przez Spółkę na rzecz Y, gdyż Y nie jest zobowiązana do świadczenia napraw gwarancyjnych na rzecz klientów Spółki. Spółka zatem, realizując naprawy gwarancyjne na rzecz swoich klientów, nie działa jako „podwykonawca” Y, tylko wykonuje te naprawy we własnym imieniu. Dokonywana przez Y rekompensata kosztów napraw gwarancyjnych jest natomiast świadczeniem na rzecz Spółki ze strony Y działającej jako gwarant w stosunku do Spółki (ale już nie w stosunku do klientów Spółki). Zdaniem Spółki, wykonanie obowiązków gwarancyjnych przez gwaranta nie stanowi czynności opodatkowanej w rozumieniu ustawy VAT.

Stanowisko Spółki podzielił również Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 30 marca 2009 r., sygnatura ILPP2/443-131/09-2/MN, który stwierdza, iż „Wnioskodawca nie świadczy usług na rzecz producenta, bowiem świadczy on usługi gwarancyjne we własnym imieniu (…), następnie jedynie odzyskuje, w formie rekompensaty, koszty poniesione na naprawę towarów. Zatem rozliczenia pomiędzy producentem i Zainteresowanym z tytułu napraw gwarancyjnych nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”.

Podsumowując, Spółka uważa, iż zwrot kosztów napraw gwarancyjnych przez Y na rzecz Spółki nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) – zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Zakres tych czynności zdefiniowany został odpowiednio w art. 7 oraz art. 8 ww. ustawy. I tak, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (art. 8 ust. 1 ustawy o VAT).

W myśl zaś art. 8 ust. 2 powołanej ustawy o VAT, nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług.

Powyższa definicja uprawnia do przyjęcia takiej wykładni, zgodnie z którą przez świadczenie usług należy rozumieć każde świadczenie niebędące dostawą. Do świadczenia usług dochodzi, jeżeli pomiędzy stronami występuje wzajemna relacja wynikająca z umowy, polegająca na wykonaniu danej czynności za wynagrodzeniem. Zatem za świadczenie usług należy uznać każde zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi) i podmiotu świadczącego usługę. Jednocześnie, przyjmując że dane zachowanie podatnika odpowiada ustawowej definicji świadczenia usług, to co do zasady, niezbędnym elementem do uznania takiego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności (wynagrodzenie za usługę).

Stosownie do art. 556 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 ze zm.) sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę zmniejszającą jej wartość lub użyteczność ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub z przeznaczenia rzeczy, jeżeli rzecz nie ma właściwości, o których istnieniu zapewnił kupującego, albo jeżeli rzecz została kupującemu wydana w stanie niezupełnym (rękojmia za wady fizyczne).

W myśl zaś art. 577 § 1 Kodeksu cywilnego, w wypadku gdy kupujący otrzymał od sprzedawcy dokument gwarancyjny co do jakości rzeczy sprzedanej, poczytuje się w razie wątpliwości, że wystawca dokumentu (gwarant) jest obowiązany do usunięcia wady fizycznej rzeczy lub do dostarczenia rzeczy wolnej od wad, jeżeli wady te ujawnią się w ciągu terminu określonego w gwarancji.

Z opisanej w złożonym wniosku sytuacji wynika, iż Wnioskodawca dokonuje zakupów towarów (urządzeń sanitarnych oraz systemów rurowych) od Y, a następnie dystrybuuje zakupione towary na terenie Polski. Jako dystrybutor towarów na rynku polskim, Spółka udziela gwarancji ostatecznym klientom na zakupione towary (warunki gwarancji zawarte są w załączanej do sprzedawanych towarów karcie gwarancyjnej). Spółka jest odpowiedzialna z tytułu gwarancji wobec swoich klientów. W przypadku wystąpienia usterki, Spółka zleca wykonanie usług naprawczych firmom zewnętrznym. Z kolei Spółce przysługuje od Y prawo do rekompensaty kosztów poniesionych przez Spółkę napraw gwarancyjnych. Do kosztów napraw gwarancyjnych podlegających rekompensacie wliczane są również koszty części zamiennych, które Spółka wcześniej nabyła od Y.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż Wnioskodawca nie świadczy usług na rzecz Y, bowiem świadczy usługi gwarancyjne we własnym imieniu. Spółka – jako dystrybutor - udziela gwarancji na zakupione towary ostatecznym klientom. Analizując powyższe należy stwierdzić, iż Y jest gwarantem dla Spółki, a Spółka z kolei jest gwarantem dla ostatecznych klientów. A zatem można stwierdzić, iż Wnioskodawca jedynie odzyskuje od Y, w formie rekompensaty, koszty poniesione tytułem napraw gwarancyjnych.

Reasumując, analiza przedstawionego w złożonym wniosku zdarzenia przyszłego w odniesieniu do przepisów mających zastosowanie w sprawie, prowadzi do wniosku, iż rozliczenia pomiędzy Wnioskodawcą a Y z tytułu napraw gwarancyjnych nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając powyższe na względzie, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.