INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz.770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 6 sierpnia 2010 r. (data wpływu 9 sierpnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 sierpnia 2010 r. 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Od dnia 1 grudnia 2001 r. na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej jako osoba fizyczna Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą. W podatku dochodowym rozlicza się na zasadach ogólnych prowadząc książkę przychodów i rozchodów. W ramach działalności prowadzi sprzedaż detaliczną wyrobów farmaceutycznych za pośrednictwem ogólnodostępnej apteki. W związku ze wzrostem w ostatnich latach nadmiernej liczby nowo otwieranych aptek, zaostrzeniem przepisów prawa farmaceutycznego oraz konsolidacji hurtowni leków w segmencie rynku farmaceutycznym powstał kryzys gospodarczy, a także znacząco zachwiała się kondycja finansowa w prowadzonej przez Wnioskodawczynię aptece. Nie mając możliwości uzyskania kredytu na działalność gospodarczą w celu wsparcia finansowego dla prowadzonej przez Nią działalności gospodarczej, a ściślej mówiąc znalezienie kapitału na zakup towarów handlowych w aptece, zaciągnęła dwa kredyty indywidualne jako osoba fizyczna na własne nazwisko z przeznaczeniem na spłatę zadłużenia oraz zatowarowania prosperującej apteki. Wspomniane kredyty Zainteresowana wykorzystuje w całości na sfinansowanie składników majątku tj. towaru handlowego w aptece.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zapłacone odsetki od kredytu udzielonego osobie fizycznej, a przeznaczonego w całości na działalność gospodarczą będą stanowiły koszt uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, a tym samym czy mogą być rozliczone w płatności podatku dochodowego od osób fizycznych opodatkowanych na zasadach ogólnych z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej...

Zdaniem Wnioskodawczyni, zapłacone odsetki od kredytu udzielonego osobie fizycznej przeznaczonego na zakup towaru handlowego celem dalszej ich odsprzedaży, a tym samym uzyskania przychodu z działalności gospodarczej będą stanowiły koszt uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej i mogą być rozliczone przez Nią w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, tj. spłata odsetek z umowy kredytowej podpisanej w celu zatowarowania apteki. Analizując związek przyczynowo-skutkowy poniesionego wydatku Zainteresowana ocenia obiektywnie, iż przyczynia się do osiągnięcia przychodu z danego źródła. Albowiem aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki: pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, nie znajdować się na liście kosztów nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, być właściwie udokumentowany – w tym przypadku spłata odsetek z kredytu dokumentowana jest bankowym potwierdzeniem wykonania przelewu z jego odpowiednią identyfikacją.

Natomiast w myśl art. 23 ust.1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów).

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz nie zapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

W świetle powyższego należy uznać, że dopiero zapłacenie odsetek daje możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów. Z powołanych powyżej przepisów wynika, że odsetki od kredytu mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem łącznego spełnienia następujących warunków: zaciągnięty kredyt pozostaje w związku z przychodami uzyskiwanymi przez podatnika z prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, odsetki zostały zapłacone.

Stosownie natomiast do treści art. 23 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Zatem, gdy zaciągnięty kredyt pozostaje w związku z przychodami uzyskiwanymi przez osobę fizyczną z prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, to odsetki od tego kredytu – o ile nie zwiększają kosztów inwestycji – mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie zapłaty. Zauważyć należy, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają możliwości dokonywania pomniejszenia przychodów podatkowych o wydatki poniesione na spłatę odsetek od pożyczek (kredytów) przeznaczonych na sfinansowanie prowadzonej działalności gospodarczej, od klasyfikacji czy nazwy kredytów stosowanych przez instytucje finansowe. Jednakże istotne dla oceny, czy ponoszone wydatki spełniają kryterium związku z uzyskiwanym przychodem z działalności gospodarczej jest to, czy spłata kredytu dotyczy składników majątku należących do podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą. Stanowisko powyższe ma zastosowanie w pełni, gdy podatnik podatku dochodowego prowadzi działalność gospodarczą na własne nazwisko (działalność indywidualną), wydatki zostały sfinansowane zaciągniętym kredytem, który w pełni został faktycznie przeznaczony do prowadzenia tej działalności gospodarczej.

W konsekwencji na gruncie opisanego w niniejszym wniosku stanu faktycznego Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, iż zapłacone przez Nią odsetki od kredytu udzielonego osobie fizycznej, a przeznaczonego na zakup towaru handlowego będą stanowiły koszt uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej – art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.)

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.