INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko, Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 października 2010r. (data wpływu 2 listopada 2010r), uzupełnionym pismem (data wpływu 28 stycznia 2011r.) oraz pismem z dnia 1 lutego 2011r. (data wpływu 1 lutego 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu paliwa do napędu samochodów osobowych i ciężarowych wykorzystywanych do działalności opodatkowanej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 listopada 2010r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem (data wpływu 28 stycznia 2011r.) oraz pismem z dnia z dnia 1 lutego 2011r. (data wpływu 1 lutego 2011r, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu paliwa do napędu samochodów osobowych i ciężarowych wykorzystywanych do działalności opodatkowanej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest właścicielem 11 samochodów, w tym 5 osobowych i 6 ciężarowych (określenie "samochód ciężarowy" ujęto jedynie w dowodach rejestracyjnych, brak jest odrębnych zaświadczeń ze stacji kontroli pojazdów), z których jeden samochód ciężarowy posiada świadectwo homologacji.

Pojazdy te, są przez podatnika wykorzystywane do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Aktualnie, podatnik nie odlicza podatku VAT od paliwa nabytego do napędu tych pojazdów. Podatnik rozważa jednak dokonywanie odliczenia tego podatku.

W piśmie uzupełniającym (data wpływu 28 stycznia 2010.) Wnioskodawca przesłał dodatkowe informacje dotyczące samochodów, o których mowa we wniosku:

Tabela. Ewidencja samochodów służbowych Sp. z o.o, na dzień 27-10-2010.

Wnioskodawca wyjaśnił, iż oczekuje interpretacji w zakresie przepisów prawa podatkowego obowiązujących od 1 stycznia 2011 roku.

Ponadto w piśmie uzupełniającym z dnia 1 lutego 2011r. wyjaśnił, iż całkowita masa wszystkich pojazdów, o których mowa we wniosku nie przekracza 3,5 tony.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w oparciu o art. 17 ust. 2 Szóstej Dyrektywy Podatnik posiada pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w zakupach paliwa do samochodów będących własnością Podatnika - niezależnie od typu tego samochodu, jego rozmiarów, ładowności lub tonażu, zaś jedynym warunkiem uprawniającym do odliczania podatku naliczonego zawartego w zakupach paliwa jest wykorzystywanie samochodu, z którym związane są zakupy paliwa, do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, na mocy art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, „w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust 17 i 19 oraz art. 124".

Na mocy art. 86 ust. 3 w/w ustawy, „w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60 % kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł”.

Zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, „obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust 3”.

W dniu 22 grudnia 2008r., Europejski Trybunał Sprawiedliwości, w wyroku w sprawie C-414/07 uznał polskie przepisy w sprawie odliczania VAT od paliwa za niezgodne z przepisami unijnymi. Bezpośrednią konsekwencją powyższego orzeczenia, jest stwierdzenie, iż podatnik ma prawo do odliczania VAT od paliwa, jeżeli prawo takie przysługiwało mu w dowolnym dniu obowiązywania ustawy o VAT.

W dniu 13 lutego 2009r., Ministerstwo Finansów wydało pismo skierowane do Dyrektorów Izb Skarbowych i Dyrektorów Urzędów Kontroli Skarbowej z obszernymi wyjaśnieniami, nawiązującymi do wydanego przez ETS orzeczenia.

W piśmie tym, stwierdzono że:

„Prawo do odliczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia paliwa wykorzystywanego do napędu pojazdów samochodowych przysługuje, co do zasady, w przypadku gdy:

1) przepisy ustawy o podatku od towarów i usług obowiązujące od dnia 1 maja 2004r. umożliwiają (-ły) odliczenie podatku,
2) przepisy ustawy o podatku od towarów i usług obowiązujące od dnia 1 maja 2004r. uniemożliwiają (-ły) odliczenie podatku, ale przepisy o podatku od towarów i usług obowiązujące na dzień 30 kwietnia 2004r. umożliwiały odliczenie podatku, tj. w przypadku paliwa do używanych przez podatnika pojazdów samochodowych, w odniesieniu do których na podstawie homologacji producenta lub importera dla danego typu pojazdu samochodowego bezspornie wynika, że nie jest to samochód osobowy i dopuszczalna ładowność tego pojazdu wynosi powyżej 500 kg."

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w wyrokach z IV 2009r. (sygn. I SA/Kr 147/09 i SA/Kr 176/09) orzekł, iż „spółka w oparciu o art. 17 ust 2 Szóstej Dyrektywy posiada pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w zakupach paliwa do leasingowanego samochodu - niezależnie od typu tego samochodu, jego rozmiarów, ładowności lub tonażu. Jedynym warunkiem uprawniającym do odliczania podatku naliczonego zawartego w zakupach paliwa jest wykorzystywanie samochodu, z którym związane są zakupy paliwa, do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług." Podatnik poczytuje za własne stanowisko wyrażone przez w/w sąd administracyjny. Zdaniem Podatnika, z uwagi na niezgodność ustawy o podatku od towarów i usług z art. 17 ust 2 Szóstej Dyrektywy, Podatnik ma prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w zakupach paliwa bez względu na typ, rozmiar, ładowność lub tonaż samochodu - także w odniesieniu do paliwa nabytego do napędu samochodu osobowego.

Podatnikowi wiadomym jest, iż niektóre Wojewódzkie Sądy Administracyjne wyraziły odmienny pogląd, niż zaprezentowany przez WSA w Krakowie. Z uwagi na powyższe rozbieżności, oraz brak jednoznacznego stanowiska wyrażonego przez Naczelny Sąd Administracyjny, zachodzi konieczność uzyskania indywidualnej interpretacji prawa podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie ze wskazaniem, Wnioskodawca oczekuje interpretacji przepisów prawa podatkowego obowiązujących od 1 stycznia 2011r.

Mając zatem na uwadze powyższe należy na wstępie wyjaśnić, iż wskazane przez Wnioskodawcę przepisy za wyjątkiem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) zostały uchylone z dniem 1 stycznia 2011r.

Zatem kwestia prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa do wymienionych we wniosku samochodów może być rozpoznana w oparciu o aktualnie obowiązujące przepisy dotyczące podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Natomiast kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupu samochodów oraz paliwa wykorzystywanego do ich napędu zostały uregulowane w przepisach ustawy dnia 16 grudnia 2010r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652).

W myśl zatem przepisu art. 3 ust. 1 ww. ustawy, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, tj. od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2012r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60 % kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

W ust. 2. ww. art. 3 wskazano, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50 % długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
   1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
   2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
   
   
   

W myśl ust. 3 spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań. Ust. 4 wskazuje, iż w przypadku gdy w pojeździe, dla którego wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 3, zostały wprowadzone zmiany, w wyniku których pojazd nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4, podatnik jest obowiązany do skorygowania kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym dokonał jego odliczenia. W myśl art. 3 ust. 5 przepisy ust. 1-4 stosuje się odpowiednio do importu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, z tym że do importu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 1, kwotę podatku naliczonego stanowi 60 % kwoty wynikającej z dokumentu celnego, z uwzględnieniem kwot wynikających z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34 ustawy zmienianej w art. 1 - nie więcej jednak niż 6.000 zł. W art. 4 wyżej cytowanej ustawy z dnia 16 grudnia 2010r wskazano, iż w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, tj. od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2012r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1 tej ustawy.

Zmiany do ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004r. w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupu samochodów oraz paliwa wykorzystywanego do ich napędu są konsekwencją wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 22 grudnia 2008r. w sprawie C-414/07 Magoora sp. z o.o., dotyczącego interpretacji przepisów szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. WE L 145 z 13.06.1977, str. 1, z późn. zm.) oraz decyzji wykonawczej Rady z dnia 27 września 2010r. w zakresie ograniczenia w odliczaniu podatku naliczonego od niektórych pojazdów samochodowych nią objętych oraz konsultacji z Komitetem ds. VAT z dnia 30 września 2009 r. w sprawie ograniczenia odliczenia podatku naliczonego od paliwa do ww. samochodów.

W związku z brakiem możliwości przyznania pełnego prawa do odliczenia podatku od towarów i usług przy nabyciu samochodów osobowych Rzeczpospolita Polska złożyła do Komisji Europejskiej wniosek o uzyskanie derogacji na stosowanie szczególnego środka stanowiącego odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a oraz art. 168 dyrektywy Rady 2006/112/WE w zakresie ograniczenia w odliczaniu podatku naliczonego od niektórych pojazdów samochodowych nią objętych oraz braku konieczności rozliczania podatku od towarów i usług w przypadku wykorzystywania tych pojazdów do celów prywatnych. Projekt stosownej decyzji "derogacyjnej" Komisja Europejska przedstawiła 7 czerwca 2010 r. Rada przyjęła ww. decyzję w dniu 27 września 2010 r. Oprócz wniosku o derogację Rzeczpospolita Polska wystąpiła do Komisji Europejskiej o konsultację, na podstawie art. 177 oraz art. 398 ww. dyrektywy, w zakresie wyłączenia podatnikom podatku VAT prawa do odliczenia podatku VAT od zakupu paliwa wykorzystywanego do napędu niektórych pojazdów samochodowych. Rozwiązanie to w dniu 30 września 2009r. było przedmiotem konsultacji z Komitetem ds. VAT w Unii Europejskiej, co stanowi wymóg formalny jego wprowadzenia. Konieczność dokonania zmian w ustawie VAT wiązało się więc również z koniecznością uwzględnienia w przepisach wniosku (decyzji), o które Rzeczpospolita Polska wystąpiła.Z uwagi na zakres proponowanych zmian w art. 86 dokonano wykreślenia obowiązujących do 31 grudnia 2010r. regulacji zawartych w art. 86 ust. 3 - 7a.

Zatem mając na uwadze powyższe przepisy należy stwierdzić, iż od dnia 1 stycznia 2011r. do 31 grudnia 2012r. ograniczenie w zakresie odliczania podatku naliczonego przy nabyciu paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu dotyczy:

• samochodów osobowych oraz
• niektórych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej

nieprzekraczającej 3,5 tony (w tym tzw. samochodów z „kratką”), z wyjątkiem pojazdów samochodowych objętych od dnia 1 stycznia 2011r. pełnym odliczeniem podatku (tzn. z wyjątkiem pojazdów samochodowych, do których zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym – Dz. U. Nr 247, poz. 1652 – nie stosuje się ograniczenia podatku).

Tym samym powyższe ograniczenie w odliczaniu dotyczy również nabycia ww. paliwa do napędu pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony (w tym tzw. samochodów z „kratką”).

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest właścicielem 11 samochodów, w tym 5 osobowych i 6 ciężarowych (określenie "samochód ciężarowy" ujęto jedynie w dowodach rejestracyjnych, brak jest odrębnych zaświadczeń ze stacji kontroli pojazdów), z których jeden samochód ciężarowy posiada świadectwo homologacji. Wnioskodawca przedstawił szczegółowy opis samochodów.

Pojazdy te, są przez podatnika wykorzystywane do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Aktualnie, podatnik nie odlicza podatku VAT od paliwa nabytego do napędu tych pojazdów. Podatnik rozważa jednak dokonywanie odliczenia tego podatku. Wnioskodawca wyjaśnił, iż całkowita masa wszystkich pojazdów, o których mowa we wniosku nie przekracza 3,5 tony.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, iż w przypadku samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych (opisanych szczegółowo we wniosku) o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekracającej 3,5 tony, brak jest podstaw do odliczania podatku naliczonego wykazanego na fakturach VAT dokumentujących nabycie paliwa do napędu przedmiotowych pojazdów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż uwagi na niezgodność ustawy o podatku od towarów i usług z art. 17 ust 2 Szóstej Dyrektywy, Podatnik ma prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w zakupach paliwa bez względu na typ, rozmiar, ładowność lub tonaż samochodu - także w odniesieniu do paliwa nabytego do napędu samochodu osobowego, należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo stwierdzić należy, że powołane we wniosku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie sygn. akt I SA/Kr 147/09, 176/09 zapadły w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010r. również pismo Ministerstwa Finansów z dnia 13 lutego 2009r., zostało sporządzone w oparciu o stan prawny obowiązujący do dnia 2010r.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto, w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Zainteresowanego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.