INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 13 października 2010r. (data wpływu do tut. Biura 15 października 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia kursu waluty dla celów rozliczania różnic kursowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 października 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia kursu waluty dla celów rozliczania różnic kursowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, jako wspólnik spółki jawnej, nalicza podatek dochodowy na podstawie dochodu spółki. Spółka otrzymuje zlecenia od podmiotó1)w zagranicznych. Wartość usługi wyrażana jest w walucie euro. Spółka wystawia faktury w walucie euro, dokonując jej wyceny, stosując kurs średni ogłaszany przez NBP z dnia poprzedzającego wystawienie faktury. Zapłata dokonywana jest na rachunek dewizowy prowadzony dla spółki przez bank polski. Wykonanie usług spółka zleca podmiotom krajowym i zagranicznym, które za wykonane na jej rzecz usługi wystawiają faktury w walucie euro (ew. VAT wyrażony i regulowany w PLN, wyceniany jest z zastosowaniem kursu średniego NBP z dnia poprzedzającego wystawienie faktury). Spółka reguluje swoje zobowiązania wobec podwykonawców w następujący sposób: zapłata kwoty netto dokonywana jest w walucie euro z rachunku dewizowego spółki, zapłata kwoty podatku VAT dokonywana jest z rachunku PLN spółki na rachunek wskazany przez podwykonawcę. Powyższy sposób rozliczania należności i zobowiązań nie wymusza na spółce konieczności dokonywania wymiany waluty euro na PLN. Spółka pokrywa swoje zobowiązana ze środkó2)w, które wpływają bezpośrednio na rachunek dewizowy od zleceniodawców zagranicznych. Dla ustalenia różnic kursowych, zgodnie z art. 24c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, spółka stosuje kurs kupna (w przypadku wpływu należności) i kurs sprzedaży (w przypadku zapłaty zobowiązań) ogłaszany w banku prowadzącym rachunek dewizowy spółki z dnia wpływu/zapłaty.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku braku transakcji wymiany waluty prawidłowe jest stosowanie kursów banku z dnia transakcji prowadzącego rachunek dewizowy dla określenia różnic kursowych...

Zdaniem Wnioskodawcy, kurs bankowy służy nie tylko do wyceny waluty przy okazji jej kupna i sprzedaży, ale także przy okazji dokonania innych operacji bankowych za pośrednictwem rachunku walutowego podatnika w wyniku których powstaje potrzeba ustalenia wartości waluty dla celów podatkowych. Wobec braku definicji pojęcia „faktycznie zastosowanego kursu” nie należy interpretować go jako kurs zrealizowany. Ze względu na konieczność dokonania wyceny transakcji na określony dzień stosowanie przez spółkę kursu ogłaszanego przez bank, w którym prowadzi rachunek walutowy, jest prawidłowe.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 18 lutego 2010r. sygn. akt I SA/Gd 914/09.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznaczyć należy, iż z uwagi na fakt, iż przedmiotem złożonego wniosku jest zaistniały stan faktyczny, niniejszą interpretację oparto o przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym w 2010r.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej) uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu (art. 14 ust. 1a ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010r.).

Przychodem z działalności gospodarczej są również różnice kursowe (art. 14 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy).

W myśl natomiast art. 22 ust. 1 ww. ustawy w ww. brzmieniu, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Zasady ustalania różnic kursowych reguluje art. 24c ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl art. 24c ust. 1 ww. ustawy, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Stosownie do art. 24c ust. 2 pkt 1 – 3 ww. ustawy, dodatnie różnice kursowe powstają m.in., jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5.
   
   

Natomiast zgodnie z art. 24c ust. 3 pkt 1 – 3 ww. ustawy, ujemne różnice kursowe powstają m.in., jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5.
   
   

Przy czym, w myśl art. 24c ust. 6 ww. ustawy, przez średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski, o którym mowa w ust. 2 i 3, rozumie się kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu.

W świetle cyt. wyżej przepisów stwierdzić należy, iż aby mogły powstać różnice kursowe przeprowadzona transakcja musi spełniać łącznie dwie przesłanki:

• przychód należny, bądź poniesiony koszt musi być wyrażony w walucie obcej,
• zapłata musi nastąpić w walucie obcej.
  
  

Ponadto, jeżeli wystąpi różnica wartości w dacie wpływu waluty obcej (tj. w przypadku jej nabycia lub otrzymania) i jej wypływu (tj. w sytuacji zapłaty lub innej formy wypływu posiadanej waluty obcej), mogą powstać różnice kursowe od własnych środków w walutach obcych.

W konsekwencji u podmiotów, które dokonują transakcji gospodarczych spełniających ww. przesłanki z rachunku prowadzonego w walucie obcej, w wyniku realizacji jednej transakcji mogą powstać dwa rodzaje różnic kursowych:

• różnice wynikające z przeprowadzanych transakcji gospodarczych, w przypadku gdy wartość uzyskanego przychodu, bądź poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według średniego kursu Narodowego Banku Polskiego, o którym mowa w cyt. art. 24c ust. 6 ww. ustawy jest inna niż wartość tego przychodu, bądź kosztu z dnia faktycznego otrzymania, bądź wydatkowania środków pieniężnych, przeliczona według kursu faktycznie zastosowanego,
• różnice od własnych środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku bankowym podmiotu gospodarczego, w przypadku, gdy faktycznie zastosowany kurs waluty z dnia wpływu środków pieniężnych (wartości pieniężnych) na rachunek walutowy jest inny niż kurs faktycznie zastosowany waluty z dnia wypływu tych środków (wartości).
  
  

Przepisy ustaw podatkowych nie definiują pojęcia faktycznie zastosowanego kursu waluty. W świetle wykładni językowej faktycznie zastosowany kurs walutowy to nie tylko kurs zrealizowany, dlatego też nie należy go wiązać wyłącznie z sytuacjami, w których dochodzi do nabycia i zbycia (wymiany) walut. Kurs faktycznie zastosowany to taki, po jakim dokonuje się wyceny w danym dniu transakcji walutowej (przeliczenia waluty obcej).

Faktycznie zastosowany kurs waluty to bowiem kurs, który należy zastosować w celu dokonania wyceny danej transakcji na określony dzień, aby stwierdzić, czy nie występują stany faktyczne, o których mowa w art. 24c ust. 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy operacjach bezgotówkowych przeprowadzanych za pośrednictwem banku, w którym podatnik posiada konto walutowe, w celu ustalenia różnic kursowych dokonuje się przeliczenia waluty obcej po kursie ogłaszanym, bądź stosowanym przez ten bank, a więc kursie faktycznie zastosowanym. Zatem do wyceny wartości wpływu waluty obcej na rachunek walutowy posiadany w banku, bądź wypływu tej waluty z rachunku należy przyjmować kurs faktycznie zastosowany, niezależnie od faktu, iż w rzeczywistości nie dochodzi do zawarcia z tą instytucją transakcji kupna bądź sprzedaży waluty obcej.

Kurs faktycznie zastosowany to w przypadku:

• wpływu środków pieniężnych na rachunek walutowy w związku z wystawionymi przez Wnioskodawcę fakturami – kurs kupna waluty obcej ogłaszany przez bank, w którym znajduje się rachunek walutowy,
• wypływu środków z rachunku walutowego w związku z regulowaniem przez Wnioskodawcę zobowiązań wobec podwykonawców – kurs sprzedaży waluty obcej ogłaszany przez ww. bank.
  
  

Jeżeli bank, z którego usług korzysta Wnioskodawca stosuje w ciągu dnia różne kursy walut obcych, dla potrzeb wyceny wpływu i wypływu środków z rachunku walutowego należy przyjąć i stosować jeden z tych kursów.

W myśl art. 24c ust. 4 ww. ustawy, jeżeli przy obliczaniu wartości różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, przyjmuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień. Pamiętać przy tym należy, iż jeżeli faktycznie zastosowany kurs waluty, o którym mowa w ust. 2 i 3, jest wyższy lub niższy odpowiednio o więcej niż powiększona lub pomniejszona o 5 % wartość kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień faktycznie zastosowanego kursu waluty, organ podatkowy może wezwać strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających zastosowanie kursu waluty. W razie niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają zastosowanie faktycznego kursu waluty, organ podatkowy określi ten kurs opierając się na kursach walut ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski (art. 24c ust. 5 ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki jawnej. Spółka ta otrzymuje zlecenia od podmiotów zagranicznych a także zleca wykonanie usług podmiotom zagranicznym. Faktury dokumentujące ww. zdarzenia gospodarcze wystawiane są w euro. Dla celów rozliczeń z kontrahentami spółka posiada rachunek walutowy prowadzony w euro przez bank polski. Spółka reguluje swoje zobowiązania wobec podwykonawców poprzez zapłatę kwoty netto w euro z rachunku dewizowego oraz zapłatę kwoty podatku VAT z rachunku w złotówkach. Różnice kursowe spółka ustala tzw. metodą podatkową, tj. zgodnie z art. 24c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, iż dla celów ustalenia różnic kursowych środki wpływające na rachunek walutowy posiadany przez spółkę, której Wnioskodawca jest wspólnikiem oraz środki wypływające z tego rachunku, w związku ze wskazanymi we wniosku operacjami gospodarczymi, należy przeliczać na złotówki po kursie faktycznie zastosowanym, tj. po kursie kupna lub sprzedaży waluty ogłaszanym przez bank, w którym spółka posiada rachunek walutowy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44 – 100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.