INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 25 czerwca 2010 r. (data wpływu 28 czerwca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów w odniesieniu do tej części wynagrodzenia wypłacanego pracownikom, która dotyczy korzystania przez nich jako twórców z praw autorskich lub rozporządzania przez pracowników tymi prawami – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 czerwca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów w odniesieniu do tej części wynagrodzenia wypłacanego pracownikom, która dotyczy korzystania przez nich jako twórców z praw autorskich lub rozporządzania przez pracowników tymi prawami.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym kancelarię adwokacką w ramach, której świadczy usługi w zakresie doradztwa prawnego i podatkowego, na rzecz krajowych i zagranicznych podmiotów gospodarczych o zróżnicowanych formach prawnych, rozmiarach i profilach działalności. Ponadto Wnioskodawca prowadzi działalność szkoleniową i publicystyczną. Zatrudnia on wykwalifikowany personel (obecnie kilkadziesiąt osób), w związku z czym ciążą na nim obowiązki płatnika w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne.

Zatrudniane przez Wnioskodawcę osoby mają odpowiednie kwalifikacje do wykonywania swoich obowiązków oraz doświadczenie zawodowe, które umożliwia im wykonywanie w znacznym stopniu twórczej pracy, zarówno w sferze analizy zagadnienia jak i sposobu prezentacji opinii prawnych, poglądów, komentarzy do zagadnień prawnych, wypowiedzi w formie artykułów czy wywiadów prasowych itd.

Osoby te z reguły, obok ukończenia wyższych studiów, w niektórych przypadkach dwóch fakultetów lub studiów podyplomowych, są także w większości aplikantami szkolonymi przez korporacje prawnicze, a w przypadku ukończenia studiów zagranicznych posiadają tytuły LL.M. (łac. Legum Magister). Niektóre z tych osób są doktorantami, ukończyły specjalistyczne szkolenia itd.

Zatrudnienie następuje na podstawie umów o pracę oraz w wyjątkowych przypadkach na podstawie umów o charakterze cywilnoprawnym (np. umowy zlecenia lub umowy o dzieło).

Do obowiązków osób zatrudnionych u Wnioskodawcy należy między innymi tworzenie opinii prawnych i podatkowych, sporządzanie pism procesowych, analiz, prezentacji, pisanie artykułów dla prasy fachowej, prowadzenia szkoleń autorskich, itp. podlegających z mocy prawa ochronie jako utwory w rozumieniu przepisów ustawy z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631) (dalej: utwory) ze względu na swój indywidualny i niepowtarzalny charakter.

Wnioskodawca wchodzi w prawa do ww. utworów na podstawie zapisów umów o pracę oraz umów cywilnoprawnych. Z treści umów o pracę wynika bowiem, że obowiązki ze stosunku pracy obejmują także działalność twórczą. Natomiast zgodnie z postanowieniami umów cywilnoprawnych wykonawcy i zleceniobiorcy przenoszą na Wnioskodawcę autorskie prawa majątkowe do utworów powstałych w wykonaniu umowy lub w związku z wykonaniem umowy.

W związku z powyższym Wnioskodawca rozważa wprowadzenie nowego schematu wynagradzania osób, które realizując zadania zlecone przez Wnioskodawcę poświęcają istotną część swojego czasu pracy działalności twórczej.

Wnioskodawca zamierza zawrzeć w umowach z pracownikami oraz w umowach cywilnoprawnych regulacje, na podstawie których wskazana w umowie określona ryczałtowo część wynagrodzenia (np. 50% lub 60% wynagrodzenia) będzie wypłacana z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub rozporządzenia przez nich tymi prawami. Określenie ryczałtu jest możliwe na podstawie analizy danych ze stosowanego przez Wnioskodawcę systemu ewidencjonowania czasu pracy, z którego wynika, że poszczególne osoby zatrudnione na podstawie umowy o pracę lub umowy cywilnoprawnej poświęcają na pracę twórczą nie mniej niż 50% czasu.

Osobom, o których mowa powyżej zostanie wyodrębniona część wynagrodzenia z tytułu przeniesienia praw autorskich na pracodawcę skalkulowana odpowiednio do ich wkładu twórczego w proporcji ryczałtowej wynikającej z powyższego podziału czasu wykonywanej pracy twórczej do łącznego czasu pracy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym powyżej stanie faktycznym Wnioskodawca, wykonując obowiązki płatnika w odniesieniu do wypłacanych pracownikom wynagrodzeń, powinien obliczać i pobierać zaliczki na podatek dochodowy z uwzględnieniem kosztów uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o PIT, tj. w wysokości 50 proc. w odniesieniu do tej części wynagrodzenia, która dotyczy korzystania przez pracowników jako twórców z praw autorskich lub rozporządzenia przez pracowników tymi prawami...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca, wykonując obowiązki płatnika w odniesieniu do wypłacanych pracownikom wynagrodzeń, powinien obliczać i pobierać zaliczki na podatek dochodowy z uwzględnieniem kosztów uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o PIT, tj. w wysokości 50 proc. przychodu w odniesieniu do tej części wynagrodzenia, która dotyczy korzystania przez pracowników jako twórców z praw autorskich lub rozporządzenia przez pracowników tymi prawami.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, przychodem ze stosunku pracy są wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężna m.in. świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W konsekwencji osoby zatrudnione u Wnioskodawcy wykonujące również zadania, których wykonywanie nie skutkuje powstaniem utworów, w odniesieniu do wynagrodzenia z tytułu wykonywania tych zadań nie będą ustalały 50 proc. kosztów uzyskania przychodów.

Wnioskodawca zamierza ewidencjonować utwory wykonywane przez pracowników i osoby współpracujące na podstawie umów cywilnoprawnych. Na podstawie danych z tej ewidencji będzie możliwa weryfikacja, jakie osoby wykonały dany utwór.

Nowy schemat wynagradzania będzie uwzględniał, iż zaangażowanie czasowe, w okresie za który wypłacane jest wynagrodzenie za czynności związane z działalnością twórczą w odniesieniu do łącznego zaangażowania czasowego, odpowiada co najmniej ryczałtowo (procentowo) określonej części wynagrodzenia z tytułu korzystania lub rozporządzania autorskimi prawami majątkowymi do utworów.

W związku z powyższym Wnioskodawca zamierza obliczać i pobierać zaliczki na podatek dochodowy z uwzględnieniem kosztów uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o PIT, tj. w wysokości 50 proc. w odniesieniu do tej części wynagrodzenia, która dotyczy korzystania przez twórców z praw autorskich lub rozporządzenia przez nich tymi prawami.

Na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 1 ustawy o PIT, koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku pracy wynoszą 111 zł 25 gr miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1.335 zł, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej.

Jednocześnie jednak art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o PIT stanowi, iż koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami – określa się w wysokości 50 proc. uzyskanego przychodu, z tym, że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Powyższy przepis nie wskazuje na konkretne źródło przychodów, którego dotyczą określone w tym przepisie koszty. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, dotyczy on wszystkich sytuacji rozporządzenia prawami autorskimi przez twórcę może być zastosowany również do przychodów ze stosunku pracy pod warunkiem, iż przychody te dotyczą wykonywania prac o charakterze twórczym lub rozporządzenia przez pracownika majątkowymi prawami autorskimi na rzecz pracodawcy.

Wnioskodawca wskazuje, iż żaden przepis nie wyłącza możliwości zastosowania kosztów wskazanych w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o PIT w odniesieniu do przychodów ze stosunku pracy. Ponadto z przepisów nie wynika, iż na skutek nawiązania stosunku pracy zadania wykonywane przez pracownika tracą swój twórczy charakter.

Stanowisko powyższe potwierdza ustalona i niekwestionowana wykładnia organów podatkowych i sądów administracyjnych. Przykładowo w piśmie z dnia 16 sierpnia 1995 r. o sygn. PO 5/8-7371-01609/95 Ministerstwo Finansów stwierdziło iż „Forma stosunku prawnego, w ramach którego wykonywane są prace twórcze, czy to będzie umowa o pracę, czy umowa o dzieło lub zlecenia, nie ma znaczenia dla kwalifikacji prac twórczych w zakresie wysokości normy kosztów uzyskania przychodów. (…). O zastosowaniu normy kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50 proc., zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy z 26 lipca 1995 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, decyduje wyłącznie fakt uzyskania przychodu za wykonanie czynności (utworu) będącej przedmiotem prawa autorskiego, pod warunkiem możliwości ustalenia przychodu z tego tytułu”.

Natomiast Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 15 stycznia 2010 r. (sygn. akt III SA/Wa 1314/09) stwierdził, iż „chociażby (...) utwór powstał w ramach umowy o pracę i to pracodawca w rezultacie nabył prawa do tego utworu, pracownik – twórca może skorzystać z podwyższonych kosztów uzyskania przychodów, jeżeli przychód ten uzyskał tytułem rozporządzenia na rzecz pracodawcy prawami autorskimi do utworu stworzonego w ramach obowiązków pracowniczych”.

W związku z powyższym nie ulega wątpliwości, iż uregulowane w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o PIT koszty uzyskania przychodów mają zastosowanie również do przychodów ze stosunku pracy w takim zakresie, w jakim efektem pracy są utwory.

W opinii Wnioskodawcy na możliwość zastosowania wyżej wskazanych podwyższonych kosztów uzyskania przychodów w odniesieniu do tej części wynagrodzenia, która dotyczy wynagrodzenia za wykonywanie prac o charakterze twórczym, nie wpływa fakt, iż pracownicy w ramach swoich obowiązków wykonują również zadania, które nie mają takiego charakteru i nie skutkują powstaniem utworów.

Powyższa okoliczność, w ocenie Wnioskodawcy wpływa jedynie na konieczność wykazania, jaka część wynagrodzenia jest wypłacana z tytułu korzystania z prawa autorskiego, a jaka część z tytułu pozostałych obowiązków pracowniczych.

Stanowisko powyższe potwierdził między innymi Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej wydanej dnia 9 kwietnia 2009 r. (sygn. IPPB4/415-64/09-2/PJ). Organ podatkowy stwierdził, iż „takie rozróżnienie, jak również dokumentowanie prac – utworów chronionych prawem autorskim oraz wypłaconych wynagrodzeń z tego tytułu daje podstawę do zastosowania 50 proc. kosztów uzyskania przychodów przy zapewnieniu właściwej realizacji, obowiązków płatnika w zakresie prawidłowego obliczania i poboru zaliczek na podatek dochodowy”.

W opinii Wnioskodawcy, umowa o pracę, z której wynikać będzie zakres prac twórczych pracowników oraz ewidencja utworów, stanowią wystarczające potwierdzenie, że w odniesieniu do wynagrodzenia wypłacanego z tytułu wykonania przez pracownika utworów pracodawca powinien stosować 50 proc. koszty uzyskania przychodu

Reasumując w przedstawionym stanie faktycznym, Wnioskodawca (jako płatnik) stoi na stanowisku, iż, w odniesieniu do wypłacanych pracownikom wynagrodzeń, powinien obliczać i pobierać zaliczki na podatek dochodowy z uwzględnieniem kosztów uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o PIT, tj. w wysokości 50 proc. w odniesieniu do tej części wynagrodzenia, która dotyczy korzystania przez pracowników jako twórców z praw autorskich lub rozporządzenia przez nich tymi prawami.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają również następujące indywidualne interpretacje podatkowe organów podatkowych:

• indywidualna interpretacja podatkowa wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy dnia 24 marca 2010 r. o sygn. ITPB2/415-1060/09/ENB,
• indywidualna interpretacja podatkowa wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie dnia 9 września 2009 r. o sygn. IPPB2/415-416/09-2/AS2,
• indywidualna interpretacja podatkowa wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu dnia 21 lipca 2009 r. o sygn. ILPB1/415-521/09-2/TW,
• indywidualna interpretacja podatkowa wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie dnia 16 marca 2009 r. o sygn. IPPB4/415-11/09-2/MO,
• indywidualna interpretacja podatkowa wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu dnia 19 lutego 2009r. o sygn. ILPB1/415-987/08-2/AK.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Informuje się, że wniosek dotyczący możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów w odniesieniu do tej części wynagrodzenia wypłacanego osobom z tytułu działalności wykonywanej osobiście, która dotyczy korzystania przez nich jako twórców z praw autorskich lub rozporządzania przez te osoby tymi prawami w dniu 27 września 2010 r. został rozstrzygnięty interpretacją indywidualną nr ILPB1/415-744/10-3/TW.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, tut. organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.