INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 czerwca 2010r. (data wpływu 2 czerwca 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 sierpnia 2010r. (data wpływu 23 sierpnia 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania wpływu środków przed wykonaniem usługi, bądź w trakcie jej trwania fakturą zaliczkową i ewidencjonowania w kasie rejestrującej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 czerwca 2010r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 18 sierpnia 2010r. (data wpływu 23 sierpnia 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania wpływu środków przed wykonaniem usługi, bądź w trakcie jej trwania fakturą zaliczkową i ewidencjonowania w kasie rejestrującej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi sprzedaż usług noclegowych oraz towarzyszących pobytom gości (gastronomia, parking, organizacja szkoleń), całość sprzedaży jest fiskalizowana na kasach rejestrujących. W momencie otrzymania całości lub części zapłaty z góry tj. przed wykonaniem usługi, bądź w trakcie jej trwania wystawiana jest faktura zaliczkowa. Natomiast w momencie zakończenia usługi (ostatni dzień pobytu) wystawiana jest faktura końcowa (rozliczająca) z datą sprzedaży (ostatni dzień pobytu).

Wnioskodawca wskazał argumenty popierające powyższe działania:

Pobranie pieniędzy z góry zabezpiecza hotel przed ucieczką gościa bez dokonania zapłaty.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Rozlicza podatek VAT na zasadach ogólnych, a nie na zasadzie VAT marża. W przypadku świadczenia usług dla osób prawych zawsze wystawiane są faktury VAT, natomiast w przypadku osób fizycznych faktury VAT są wystawiane na prośbę klienta.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy możliwe jest wystawianie faktur końcowych (za wykonaną usługę w działalności hotelarskiej) unikając konieczności wystawiania faktur zaliczkowych w przypadkach gdy:

1. Gość hotelowy przyjeżdża 1-go dnia miesiąca i dokonuje wpłaty za pobyt z góry w dniu przyjazdu gotówką lub kartą w kasie hotelu - usługa hotelowa trwa 6 dni, czyli kończy się 7-go dnia od dokonania zapłaty za pobyt,
2. Gość hotelowy dokonuje przedpłaty przelewem na rachunek bankowy hotelu za pobyt, który zakończy się w przeciągu 7 dni, czyli kończy się 7-go dnia od dokonania przedpłaty za pobyt,
3. Gość hotelowy dokonuje wpłaty 1-go dnia przyjazdu w momencie rozpoczęcia usługi, a usługa hotelowa trwa dłużej niż 7 dni,
4. Gość hotelowy dokonuje wpłaty 1-go dnia miesiąca, a jego pobyt trwa od 3-go do 7-go dnia miesiąca, czyli usługa kończy się do 7 dni od otrzymania środków przez hotel.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, każdy wpływ środków przed wykonaniem usługi, bądź w trakcie jej trwania powinien być dokumentowany fakturą zaliczkową i ufiskalniany w kasie rejestrującej, a faktura końcowa (rozliczająca) powinna być wystawiana w dniu zakończenia usługi z datą sprzedaży (dzień zakończenia pobytu gościa).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Towarami w rozumieniu ustawy o VAT są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Natomiast przez świadczenie usług – w myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 8 ust. 3 cyt. ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Podstawą opodatkowania w myśl art. 29 ust. 1 ustawy o VAT jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5 ustawy. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Natomiast z art. 29 ust. 2 powołanej ustawy wynika, że w przypadku, gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca prowadzi sprzedaż usług noclegowych oraz towarzyszących pobytom gości (gastronomia, parking, organizacja szkoleń), całość sprzedaży jest fiskalizowana na kasach rejestrujących. W momencie otrzymania całości lub części zapłaty z góry tj. przed wykonaniem usługi, bądź w trakcie jej trwania wystawiana jest faktura zaliczkowa. Natomiast w momencie zakończenia usługi (ostatni dzień pobytu) wystawiana jest faktura końcowa (rozliczająca) z datą sprzedaży (ostatni dzień pobytu).

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Rozlicza podatek VAT na zasadach ogólnych, a nie na zasadzie VAT marża. W przypadku świadczenia usług dla osób prawych zawsze wystawiane są faktury VAT, natomiast w przypadku osób fizycznych faktury VAT są wystawiane na prośbę klienta.

Według Wnioskodawcy każdy wpływ środków przed wykonaniem usługi, bądź w trakcie jej trwania powinien być dokumentowany fakturą zaliczkową i ufiskalniany w kasie rejestrującej, a faktura końcowa (rozliczająca) powinna być wystawiania w dniu zakończenia usługi z datą sprzedaży (dzień zakończenia pobytu gościa).

Obowiązek stosowania kas rejestrujących wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT.

Zgodnie z regulacjami art. 111 ust 1 ww. ustawy podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Ustawa o VAT nakazuje zapewnienie konsumentowi prawa do otrzymania dowodu nabycia towarów lub usług z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość kontroli przez klienta czynności dotyczących prawidłowego ewidencjonowania transakcji i wystawienia dowodu potwierdzającego jej wykonanie nakazując uwzględnienie powyższego w aktach wykonawczych Ministra Finansów (art. 111 ust. 9 ustawy o VAT).

Zasady dokumentowania sprzedaży reguluje art. 106 ustawy o VAT oraz przepisy Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie zaś z art. 106 ust. 3 przepis m.in. ust. 1 stosuje się odpowiednio do części należności otrzymywanych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi. Tym samym zaliczki również powinny być dokumentowane fakturą VAT.

Szczegółowe uregulowania dotyczące wystawienia faktury w przypadku otrzymania przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi części lub całości należności zawiera § 10 powołanego rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r.

Zgodnie z § 10 ust. 1 tego rozporządzenia, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część lub całość należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym otrzymano część lub całość należności od nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

Zgodnie z § 10 ust. 3 tego rozporządzenia fakturę wystawia się również nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym otrzymano przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi każdą kolejną część należności (zaliczkę, przedpłatę, zadatek lub ratę).

W myśl § 10 ust. 4 rozporządzenia – faktura stwierdzającą otrzymanie części lub całości należności przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numer identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy;
3. datę wystawienia i numer kolejny faktury oznaczonej jako "FAKTURA VAT" lub "FAKTURA VAT-MP", kwotę otrzymanej części lub całości należności brutto, a w przypadku określonym w ust. 3 - również daty i numery poprzednich faktur oraz sumę kwot otrzymanych wcześniej części należności brutto;
4. stawkę podatku;
5. kwotę podatku, wyliczoną według wzoru:

KP = (ZB x SP) / (100 + SP)

gdzie:

KP - oznacza kwotę podatku,

ZB - oznacza kwotę otrzymanej części lub całości należności brutto,

SP - oznacza stawkę podatku;

6. dane dotyczące zamówienia lub umowy, a w szczególności: nazwę towaru lub usługi, cenę netto, ilość zamówionych towarów, wartość zamówionych towarów lub usług netto, stawki podatku, kwoty podatku oraz wartość brutto zamówienia lub umowy;
7. datę otrzymania części lub całości należności (przedpłaty, zaliczki, zadatku, raty), o której mowa w ust. 1-3, jeśli nie pokrywa się ona z datą wystawienia faktury.

Zgodnie z treścią § 10 ust. 5 rozporządzania – jeżeli faktury, o których mowa w ust. 1 - 3, nie obejmują całej ceny brutto, sprzedawca po wydaniu towaru lub wykonaniu usługi wystawia fakturę na zasadach określonych w § 5 i 7 - 9, z tym że sumę wartości towarów (usług) pomniejsza się o wartość otrzymanych części należności, a kwotę podatku pomniejsza się o sumę kwot podatku wykazanego w fakturach dokumentujących otrzymanie części należności; taka faktura powinna zawierać również numery faktur wystawionych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi.

Natomiast w myśl § 10 ust. 6 ww. rozporządzenia, jeżeli faktury, o których mowa w ust. 1-3, obejmują całą cenę brutto towaru lub usługi, sprzedawca po wydaniu towaru lub wykonaniu usługi nie wystawia faktury w terminie określonym w § 9.

Zauważyć w tym miejscu należy, że zarówno uregulowania ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy nie określają terminu zaewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy fiskalnej. Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż ewidencjonowanie kwot obrotu i podatku należnego przy pomocy kasy rejestrującej powinno odbyć się z chwilą dokonania sprzedaży nie później jednak niż w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Ewidencjonowanie obrotu w terminie innym niż moment powstania obowiązku podatkowego prowadziłoby do niezgodności prowadzonej ewidencji z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczych oraz mogłoby skutkować nieprawidłowym sporządzeniem deklaracji podatkowej i tym samym błędnym ustaleniem należnego zobowiązania podatkowego za dany okres rozliczeniowy.

Obowiązek podatkowy zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Na mocy art. 19 ust. 4 ustawy o VAT, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

W myśl art. 19 ust. 11 tej ustawy, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

W świetle powyższego, każda zaliczka pobrana przed dokonaniem dostawy towarów lub wykonaniem usługi podlega zaewidencjonowaniu w kasie fiskalnej, a rejestracja ta powinna być dokonana z chwilą jej otrzymania, czyli z momentem powstania obowiązku podatkowego i potwierdzona wydrukiem fiskalnym. Należy jednak zaznaczyć, iż obowiązek wystawienia paragonu fiskalnego czy faktury nie wynika z faktu otrzymania kwoty ale z faktu, że kwota ta dotyczy przedpłaty na poczet sprzedaży konkretnego towaru czy usługi.

Przekazane przez nabywcę towaru lub usługi zaliczki związane są ściśle z określonym towarem lub usługą, na który obowiązuje odpowiednia stawka podatkowa. Z wystawionych dokumentów, w tym paragonu fiskalnego, musi zatem wynikać z jaką czynnością są one związane.

Odnośnie dokumentowania wszystkich transakcji fakturami VAT należy wskazać, iż stosownie do treści art. 106 ust. 4 podatnicy, o których mowa w ust. 1 – 3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Obowiązek ewidencjonowania w kasie dotyczy bowiem tych transakcji, w przypadku których nie ma bezwzględnego obowiązku wystawiania faktur je dokumentujących (faktury wystawiane są wyłącznie na żądanie nabywców – osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej).

Z powyższego wynika, że kluczowe znaczenie dla poprawności dokonywanych rozliczeń z tytułu podatku VAT ma identyfikacja i rejestracja wszystkich zdarzeń stanowiących czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

Czynny podatnik VAT dokumentuje czynności podlegające opodatkowaniu co do zasady:

• fakturą VAT – w przypadku sprzedaży na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą,
• za pomocą kasy rejestrującej – w przypadkach sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.
  
  

Natomiast obowiązujące od dnia 1 grudnia 2008r. Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338), szczegółowo określa m.in. wymogi, co do treści paragonu fiskalnego.

Jak wynika z treści § 2 pkt 11 ww rozporządzenia przez „paragon fiskalny” rozumie się wydrukowany dla nabywcy przez kasę w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży.

Stosownie do treści § 7 ust. 1 ww. rozporządzenia, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2, są obowiązani spełniać m.in. następujące warunki przy prowadzeniu ewidencji przy zastosowaniu kas:

1. dokonywać ewidencji każdej sprzedaży oraz wydruku paragonu fiskalnego lub faktury VAT z każdej sprzedaży, jak również wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy;
2. sporządzać raport fiskalny dobowy po zakończeniu sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem pierwszej sprzedaży w dniu następnym oraz sporządzać raport fiskalny za okres miesięczny po zakończeniu sprzedaży w ostatnim dniu miesiąca, nie później jednak niż przed rozpoczęciem sprzedaży w następnym miesiącu, jak również prowadzić bieżącą kontrolę w zakresie prawidłowego i terminowego przekazu danych do archiwizowania w przypadku stosowania kas z elektronicznym zapisem kopii.
   
   

Z powyższego wynika, że Wnioskodawca jako podatnik podatku od towarów i usług dokumentujący obrót przy użyciu kasy rejestrującej, jest zobowiązany dokonywać ewidencji każdej sprzedaży oraz wydruku paragonu fiskalnego z każdej sprzedaży, a więc również obrotu z tytułu otrzymania zaliczek od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Zatem otrzymanie przez Wnioskodawcę zaliczek od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych (wpłacanych w sposób wskazany przez Wnioskodawcę we wniosku) rodzi obowiązek podatkowy z chwilą ich otrzymania – w tej części (otrzymanych zaliczek), co powinno być zaewidencjonowane w kasie rejestrującej.

Natomiast odnośnie dokumentowania przez Wnioskodawcę sprzedaży usług na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, należy zauważyć, że dowodem dokumentującym dokonanie każdej sprzedaży (w tym również obrotu z tytułu otrzymania zaliczek) jest faktura VAT co wynika z art. 106 ust. 1 i ust. 3 ustawy o VAT.

Kasa rejestrująca jest szczególnego rodzaju ewidencją podatkową. Ma ona charakter ewidencji sprzedaży, gdyż zarejestrowaniu w niej podlegają transakcje opodatkowane wykonane przez podatnika.

Obowiązek ewidencjonowania w kasie dotyczy tych transakcji, w przypadku których nie ma bezwzględnego obowiązku wystawiania faktur je dokumentujących (faktury wystawiane są wyłącznie na żądanie nabywców - osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej).

Z cytowanego wyżej art. 111 ust. 1 ustawy o VAT jednoznacznie wynika, iż obowiązek ten ciąży na podatnikach dokonujących sprzedaży na rzecz dwóch rodzajów podmiotów, mianowicie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Należy podkreślić, iż obowiązek ten dotyczy wyłącznie sprzedaży, która została dokonana na rzecz tych wyżej wymienionych podmiotów oraz nie została objęta zwolnieniem z obowiązku ewidencjonowania.

Ewidencja prowadzona na kasie rejestrującej jest niezależna od ewidencji, której prowadzenia wymagają inne przepisy w szczególności art. 109 ust. 3 ustawy o VAT. Ewidencja prowadzona przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy bowiem tylko części sprzedaży podatnika ściśle wskazanej w art. 111 ust. 1 ustawy.

Należy jednak uznać, że nie jest błędem, jeśli podatnik ewidencjonuje w kasie rejestrującej np. całą sprzedaż jaka występuje w jego firmie. Nie można bowiem czynić podatnikowi zarzutu z tego, że wykonał swój obowiązek aż nadto, ewidencjonując w kasie inne dodatkowe czynności. Jednakże podatnik musi zadbać o to, aby deklaracja podatkowa sporządzana na podstawie prowadzonych w firmie ewidencji, które dwukrotnie obejmują tę samą sprzedaż (np. gdy w kasie zarejestrowana została również sprzedaż na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą udokumentowana fakturą VAT), była rzetelna.

W pytaniu przedmiotowego wniosku Wnioskodawca wskazał następujące przypadki:

1. Gość hotelowy przyjeżdża 1-go dnia miesiąca i dokonuje wpłaty za pobyt z góry w dniu przyjazdu gotówką lub kartą w kasie hotelu – usługa hotelowa trwa 6 dni, czyli kończy się 7-go dnia od dokonania zapłaty za pobyt,
2. Gość hotelowy dokonuje przedpłaty przelewem na rachunek bankowy hotelu za pobyt, który zakończy się w przeciągu 7 dni, czyli kończy się 7-go dnia od dokonania przedpłaty za pobyt,
3. Gość hotelowy dokonuje wpłaty 1-go dnia przyjazdu w momencie rozpoczęcia usługi, a usługa hotelowa trwa dłużej niż 7 dni,
4. Gość hotelowy dokonuje wpłaty 1-go dnia miesiąca, a jego pobyt trwa od 3-go do 7-go dnia miesiąca, czyli usługa kończy się do 7 dni od otrzymania środków przez hotel.
   
   

Odnosząc wskazane wyżej przypadki do powołanych w sprawie przepisów prawa należy stwierdzić, że pobranie zaliczki, przedpłaty przed wykonaniem usługi lub w trakcie jej wykonywania stanowi obrót i podlega ewidencjonowaniu albo za pomocą kasy rejestrującej (jeżeli sprzedaż jest dokonywana na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych i nie zażądają oni wystawienia faktury dokumentującej wpłaconą zaliczkę) albo za pomocą faktury (gdy sprzedaż jest dokonywana na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą lub osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych gdy zażądają oni wystawienia faktury dokumentującej wpłaconą zaliczkę).

W przypadku zatem dokonania sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych (jeżeli nie zażądają oni wystawienia faktury) dowodem dokumentującym dokonanie każdej sprzedaży (w tym zaliczki, przedpłaty) jest paragon fiskalny, a nie faktura końcowa czy zaliczkowa. Obowiązek wystawienia tego dokumentu powstaje w momencie dokonania tej sprzedaży.

Natomiast w przypadku obowiązku udokumentowania wpłaty zaliczki (przedpłaty) fakturą VAT, fakturę taką należy wystawić nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym otrzymano przed wykonaniem usługi część lub całość należności. Bez znaczenia dla sprawy jest, że w przypadkach wskazanych w punktach a), b) i d) pytania Wnioskodawcy pomiędzy wpłatą zaliczki (przedpłaty) a zakończeniem usługi upłynie okres krótszy niż 7 dni. Zgodnie bowiem z przepisami ustawy o VAT każde otrzymanie zaliczki (przedpłaty) powoduje powstanie obowiązku podatkowego i zgodnie z przepisami rozporządzenia w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku - powinno być udokumentowane przez Wnioskodawcę fakturą zaliczkową. Bez znaczenia dla obowiązku wystawienia faktury zaliczkowej jest również kwestia, czy faktura zaliczkowa obejmuje całą kwotę należności, czy tylko część. Jeżeli bowiem faktura zaliczkowa obejmuje całą kwotę należności, to zgodnie z § 10 ust. 5 rozporządzenia w sprawie wystawiania faktur, po wykonaniu usługi Wnioskodawca nie jest już zobowiązany do wystawienia faktury. Jedynie w sytuacji, gdy faktury zaliczkowe nie obejmują całej ceny brutto, Wnioskodawca po wykonaniu usługi wystawia fakturę, z tym, że sumę wartości usług pomniejsza o wartość otrzymanych części należności, a kwotę podatku pomniejsza o sumę kwot podatku wykazanego w fakturach dokumentujących otrzymanie części należności (dodatkowo w fakturze tej musi wskazać numery faktur wystawionych przed wykonaniem usługi).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż każdy wpływ środków przed wykonaniem usługi, bądź w trakcie jej trwania powinien być dokumentowany fakturą zaliczkową i ufiskalniany w kasie rejestrującej, a faktura końcowa (rozliczająca) powinna być wystawiania w dniu zakończenia usługi z datą sprzedaży (dzień zakończenia pobytu gościa) należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.