INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 14.09.2010 r. (data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku 11.10.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie:

• obowiązku złożenia zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych SD-Z2 oraz określenia właściwego urzędu skarbowego - jest prawidłowe,
• złożenia umowy darowizny oraz dowodu bankowego dokumentującego otrzymanie darowizny - jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 11.10.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie zwolnienia z opodatkowania otrzymanej darowizny oraz obowiązku złożenia zgłoszenia SD-Z2, określenia właściwego urzędu skarbowego, obowiązku złożenia zgłoszenia o nabyciu rzeczy przedstawienia umowy darowizny oraz dowodu bankowego dokumentującego otrzymanie darowizny.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Rodzice Wnioskodawcy, mający wspólność majątkową chcą przekazać Wnioskodawcy darowiznę pieniężną w wysokości 150.000 zł. Wnioskodawca od ośmiu lat mieszka w Niemczech. Wnioskodawca skończył tam studia. Obecnie Wnioskodawca mieszka i pracuje w Berlinie. Wnioskodawca jest tam zameldowany i rozlicza się tam z podatków. Wnioskodawca uzyskał też certyfikat rezydenta.

Wnioskodawca jest również zameldowany na stałe w Polsce. Wnioskodawca jest obywatelem Rzeczpospolitej Polskiej i posiada aktualny dowód osobisty z miejscem zameldowania w rodzinnym domu, gdzie Wnioskodawca często bywa. Od 2000 r. Wnioskodawca ma w Polsce nadany NIP. Wnioskodawca uzyskał go w I Urzędzie Skarbowym w Szczecinie, ponieważ ten urząd obsługuje Police. W ubiegłym roku w ww. urzędzie Wnioskodawca złożył zgłoszenie NIP-3 informujący o zmianie rezydencji podatkowej.

W dniu 6 września 2010 r. rodzice Wnioskodawcy chcieli zrealizować darowiznę. Wnioskodawca udał się do I Urzędu Skarbowego w Szczecinie w celu uzyskania szczegółów dotyczących złożenia stosownego zgłoszenia. Wnioskodawcę odesłano do III Urzędu Skarbowego w Szczecinie i polecono złożyć tam NIP-3, ponieważ ten urząd obsługuje osoby pracujące za granicą. Tego samego dnia Wnioskodawca złożył zgłoszenie NIP-3 w III Urzędzie Skarbowym w Szczecinie, gdzie zostało przyjęte. Po złożeniu NIP-3 Wnioskodawca udał się do działu zajmującego się podatkami od spadków i darowizn w III Urzędzie Skarbowym w Szczecinie. Pracownik urzędu powiedział Wnioskodawcy, jakie dokumenty należy złożyć, ale kiedy dowiedział się, że Wnioskodawca mieszka w Berlinie, stwierdził, że w tym US nie przyjmą od Wnioskodawcy żadnego zgłoszenia. Wspomniano, że dla „takich jak Wnioskodawca” właściwy będzie II Urząd Skarbowy w Warszawie na ul. Lindleya 14. W Internecie Wnioskodawca znalazł informację, że pod tym adresem w Warszawie znajdują się I i III US.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. W jakim Urzędzie Skarbowym Wnioskodawca ma po otrzymaniu od rodziców darowizny pieniężnej złożyć stosowne zgłoszenie...
2. Czy wystarczy złożyć zgłoszenie o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych (SD-Z2), dowodu bankowego o przelewie z konta bankowego rodziców na konto Wnioskodawcy i umowy darowizny podpisanej przez obydwoje rodziców i przez Wnioskodawcę...
3. Czy Wnioskodawca musi złożyć dwa zgłoszenia SD-Z2, na każdego z rodziców osobno, dzieląc otrzymaną kwotę na pół...
4. Czy umowa darowizny może być jedna na całą darowiznę i podpisana przez obydwoje rodziców...
   
   

Niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy pytań Nr 1, Nr 2 oraz Nr 3 w części dotyczącej złożenia dwóch zgłoszeń SD-Z2. W zakresie pytania Nr 3 w części dotyczącej podziału otrzymanej kwoty darowizny na pół od każdego z rodziców oraz pytania Nr 4 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Wnioskodawca uważa, że właściwym Urzędem Skarbowym, w którym Wnioskodawca musi dokonać zgłoszenia darowizny jest III Urząd Skarbowy w Szczecinie, jak poinformowano Wnioskodawcę w I US w Szczecinie.

Ad. 2

Wnioskodawca uważa, że złożenie zgłoszenia SD-Z2, dowodu bankowego o wykonaniu przelewu z konta bankowego rodziców na Wnioskodawcy i umowy darowizny zawartej między rodzicami i Wnioskodawcą to wystarczające dokumenty, które Wnioskodawca musi złożyć w US w związku z przedmiotową sprawą.

Ad. 3

Wnioskodawca uważa, że musi złożyć dwa zgłoszenia SD-Z2, na każdego z rodziców osobno, dzieląc otrzymaną kwotę na pół.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się w zakresie obowiązku złożenia zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych SD-Z2 oraz określenia właściwego urzędu skarbowego - za prawidłowe, złożenia umowy darowizny oraz dowodu bankowego dokumentującego otrzymanie darowizny - za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. Nr 93, poz. 768) podatkowi od spadków i darowizn, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem darowizny, polecenia darczyńcy;

Na podstawie art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

Art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn stanowi, iż obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych. W myśl art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy obowiązek podatkowy powstaje – przy nabyciu w drodze darowizny - z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy - z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Według art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej kwotę wolną w wysokości 9.637 zł, jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej. W myśl art. 14 ust. 2 ww. ustawy zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe. Zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy do I grupy podatkowej zalicza się: małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów.

Jednakże w myśl art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli:

1. zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-8 i ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4, oraz
2. udokumentują – w przypadku gdy przedmiotem nabycia tytułem darowizny lub polecenia darczyńcy są środki pieniężne, a wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, przekracza kwotę określoną w art. 9 ust. 1 pkt 1 – ich otrzymanie dowodem przekazania na rachunek bankowy nabywcy albo jego rachunek prowadzony przez spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową lub przekazem pocztowym.
   
   

Zgodnie z art. 4a ust. 4 ustawy obowiązek zgłoszenia nie obejmuje przypadków, gdy:

1. wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, nie przekracza kwoty określonej w art. 9 ust. 1 pkt 1 lub
2. gdy nabycie następuje na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego.
   
   

Wyżej wymienione zwolnienie stosuje się, jeżeli w chwili nabycia nabywca posiadał obywatelstwo polskie lub obywatelstwo jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub miał miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub na terytorium takiego państwa (art. 4 ust. 4 ustawy).

W przypadku niespełnienia warunków, o których mowa w ust. 1 i 2, nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych podlega opodatkowaniu na zasadach określonych dla nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej.

Stosownie do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie wzoru zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych (Dz. U. Nr 243, poz. 1762 ze zm.) zgłoszenie o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych winno być dokonane na formularzu SD-Z2. Zgodnie z ww. rozporządzeniem Wnioskodawca nie ma obowiązku dołączania do zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych SD-Z2 dokumentów potwierdzających dokonanie darowizny.

Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 4 i 8 ww. rozporządzenia zgłoszenie zawiera m.in. następujące dane: dane identyfikujące spadkodawcę, darczyńcę lub inną osobę, od której lub po której zostały nabyte własność rzeczy lub prawa majątkowe, oraz adres zamieszkania tej osoby oraz dane dotyczące osobistego nabywcy do osoby, od której lub po której została nabyta własność rzeczy lub praw majątkowych.

W przypadku gdy przedmiotem nabycia tytułem darowizny lub polecenia darczyńcy są środki pieniężne, a wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, przekracza kwotę określoną w art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn – w zgłoszeniu, którym mowa w § 1, powinny być zawarte także dane dotyczące sposobu przekazania środków pieniężnych.

Reasumując, należy stwierdzić, iż zgłoszenie o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych winno być dokonane na formularzu SD-Z2 w terminie 6-miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego. Zgodnie z treścią rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie wzoru zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych (Dz. U. Nr 243, poz. 1762 ze zm.) Wnioskodawca nie ma obowiązku dołączania do zgłoszenia SD-Z2 dokumentów potwierdzających otrzymanie darowizny, tj. dowodu bankowego potwierdzającego przelew z konta bankowego rodziców na konto Wnioskodawcy oraz umowy darowizny. Otrzymując darowiznę pieniężną od obojga rodziców Wnioskodawca powinien złożyć odrębne zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych SD-Z2.

Odnosząc się natomiast do kwestii określenia właściwego Naczelnika urzędu skarbowego, do którego Wnioskodawca winien złożyć zgłoszenie o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych SD-Z2, należy wskazać, iż zgodnie z art. 17 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), jeżeli ustawy podatkowe nie stanowią inaczej, właściwość miejscową organów podatkowych ustala się według miejsca zamieszkania albo adresu siedziby podatnika, płatnika, inkasenta lub podmiotu wymienionego w art. 133 § 2.

Stosownie do zapisu art. 17 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, właściwość miejscową organów podatkowych w sprawach niektórych zobowiązań podatkowych lub poszczególnych kategorii podatników, płatników lub inkasentów w sposób odmienny niż określony w § 1, uwzględniając w szczególności posiadanie miejsca zamieszkania lub siedziby za granicą, miejsce położenia przedmiotu opodatkowania.

Zgodnie z § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2005 r. w sprawie właściwości organów podatkowych (t. j. Dz. U. Nr 165, po. 1371 ze zm.) rozporządzenie określa:

1. właściwość miejscową organów podatkowych w przypadku zaistnienia zdarzenia powodującego zmianę właściwości miejscowej w trakcie roku podatkowego lub okresu rozliczeniowego;
2. właściwość rzeczową organów podatkowych w sprawach związanych ze stosowaniem ulg w spłacie zobowiązań podatkowych;
3. właściwość miejscową organów podatkowych w sprawach stwierdzenia nadpłaty podatków pobieranych przez płatników.
   
   

Z § 7 ust. 1 pkt 2) ww. rozporządzenia w sprawie właściwości organów podatkowych wynika, że właściwość miejscową organów podatkowych w sprawach podatku od spadków i darowizn ustala się w sprawach darowizny, polecenia darczyńcy, zasiedzenia, nieodpłatnego zniesienia współwłasności, ustanowienia użytkowania i służebności:

1. jeżeli przedmiotem nabycia jest nieruchomość, użytkowanie wieczyste, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, nieodpłatne użytkowanie nieruchomości lub służebność, a nieruchomości są położone w terytorialnym zasięgu działania jednego naczelnika urzędu skarbowego – według miejsca położenia nieruchomości,
2. jeżeli przedmiotem nabycia jest nieruchomość lub prawa majątkowe wymienione w lit. a i jednocześnie inne prawa majątkowe lub rzeczy ruchome, a nieruchomości są położone w terytorialnym zasięgu działania jednego naczelnika urzędu skarbowego – według miejsca położenia nieruchomości,
3. w przypadkach innych niż wymienione w lit. a i b – według miejsca zamieszkania nabywcy w dniu powstania obowiązku podatkowego, a w przypadku braku takiego miejsca – według ostatniego miejsca jego pobytu w tym dniu.
   
   

Należy wskazać, iż zgodnie z § 10 rozporządzenia, jeżeli nie można ustalić właściwości miejscowej w sposób wskazany w przepisach prawa podatkowego, właściwym organem podatkowym jest odpowiednio Naczelnik Trzeciego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście lub Prezydent miasta stołecznego Warszawy.

Biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe należy wskazać, że jeżeli miejscem zamieszkania Wnioskodawcy w dniu powstania obowiązku podatkowego będą Niemcy, wówczas właściwym dla Wnioskodawcy naczelnikiem urzędu skarbowego będzie Naczelnik Trzeciego Urzędu Skarbowego w Szczecinie. Zgodnie z treścią rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie wzoru zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych (Dz. U. Nr 243, poz. 1762 ze zm.) Wnioskodawca nie ma obowiązku dołączania do zgłoszenia SD-Z2 dokumentów potwierdzających otrzymanie darowizny. Należy wskazać, iż Wnioskodawca w przypadku otrzymania darowizny od rodziców winien złożyć dwa odrębne zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych SD-Z2 od każdego z rodziców oddzielnie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.