INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 30.10.2010 r. (data wpływu 05.11.2010 r.) oraz piśmie z dnia 14.01.2011 r. (data wpływu 19.01.2011 r., data nadania 15.01.01.2011 r.) uzupełniające braki formalne na wezwanie z dnia 07.01.2011 r. (data nadania 07.01.2011 r., data odbioru 10.01.2011 r.) Nr IPPB4/415-868/10-2/MP, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży rzeczy osobistych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 05.11.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży rzeczy osobistych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest emerytką. W ciągu kilkudziesięciu lat zgromadziła wiele przedmiotów, które są jej teraz zbędne. Po przeprowadzonym remoncie mieszkania stwierdziła, że niektóre rzeczy nie ma gdzie umieścić. Wnioskodawczyni postanowiła zatem sprzedać niektóre z tych przedmiotów. Są to: ubrania używane (z „własnej szafy”), figurki, talerzyki, bibeloty różnego rodzaju. W związku z tym Wnioskodawczyni chce wynająć na bazarze miejsce, na którym mogłaby sprzedać ww. rzeczy, aby poprawić swoją sytuację materialną. Sprzedaż ta będzie prowadzona w krótkim okresie czasu, do momentu wyprzedaży ich z domu, a uzyskana z tego kwota będzie niewielka. Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, iż sprzedaż rzeczy osobistych nie nastąpi w ramach działalności gospodarczej. Rzeczy te są w posiadaniu Wnioskodawczyni kilka lub kilkanaście lat. Kolekcjonowanie drobnych przedmiotów było hobby Wnioskodawczyni.

Pismem z dnia 07.01.2011 r. Nr IPPB4/415-868/10-2/MP wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez doprecyzowanie zdarzenia przyszłego. Wnioskodawczyni uzupełniła powyższe w terminie, pismem z dnia 14.01.2011 r. (data wpływu 19.01.2011 r., data nadania 15.01.01.2011 r.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni będzie zwolniona z płacenia podatku dochodowego...

Zdaniem Wnioskodawczyni, powinna być zwolniona z płacenia podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Zatem wszelkie dochody podatnika nie wymienione enumeratywnie w katalogu zwolnień przedmiotowych podlegają opodatkowaniu.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ww. ustawy, źródłem przychodów jest m.in. odpłatne zbycie innych rzeczy (rzeczy ruchomych), jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Jak wynika ze zdarzenia przyszłego, Wnioskodawczyni postanowiła sprzedać rzeczy osobiste o znaczeniu kolekcjonerskim. Sprzedaż ta nie nastąpi w ramach wykonywanej pozarolniczej działalności gospodarczej i będzie prowadzona w krótkim okresie czasu. Rzeczy będące przedmiotem sprzedaży zostały zgromadzone w ciągu kilku lub kilkunastu lat.

Jak stanowi art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie - jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Dochodem natomiast w myśl art. 24 ust. 6 ustawy, jest różnica pomiędzy przychodem uzyskanym ze sprzedaży a kosztem ich nabycia, zmniejszona o wartość nakładów poczynionych w czasie posiadania rzeczy. Uzyskany dochód należy wykazać w zeznaniu, wg ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym w pozycji "inne źródła", w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym i w tym terminie wpłacić różnicę między podatkiem należnym wynikającym z zeznania a sumą należnych za dany rok zaliczek, w tym również zaliczek pobranych przez płatników, zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 45 ust. 1 i ust. 4 pkt 1 ustawy.

Natomiast przychód uzyskany ze sprzedaży rzeczy używanych po terminie określonym w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ww. ustawy nie stanowi źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu odpłatnego zbycia rzeczy osobistych z uwagi na fakt, iż od momentu zakupu upłynęło więcej niż pół roku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.