INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 17.12.2010r. (data wpływu 17.12.2010r.), uzupełnione pismem z dnia 03.01.2011r. (data wpływu 03.01.2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie zasad korzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17.12.2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasad korzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT. Przedmiotowy wniosek zawierał braki w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym. W związku z czym tut. Organ podatkowy pismem z dnia 27.12.2010r. znak IPPP2/443-959/10-2/MM wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku o powyższe braki. Wniosek został uzupełniony w terminie prawidłowym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W trakcie składania wniosku o rejestrację działalności gospodarczej Wnioskodawca został zobligowany do podania kodu określającego działalność gospodarczą wg. Polskiej Klasyfikacji Działalności. Została ona wpisana za numerem 71.12.Z tj. „Działalność w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne”.

Podczas wyboru formy opodatkowania Wnioskodawca został poinformowany, iż jako przedsiębiorca prowadzący działalność o określonym wyżej przedmiocie nie może zostać zwolniony z podatku VAT.

Art. 113 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług umożliwia zwolnienie osobie, która nie przekroczyła progu podatkowego określonego w danym roku po pisemnym zawiadomieniu urzędu skarbowego. Ponadto ust. 13 wymienia przedsiębiorców, których zwolnienie nie obejmuje.

Art. 2 ust. 1 ustawy prawo geodezyjne i kartograficzne stanowi, że „prace geodezyjne – rozumie się przez to projektowanie, wykonywanie pomiarów geodezyjnych, wykonywanie zdjęć lotniczych, dokonywanie obliczeń, sporządzanie i przetwarzanie dokumentacji geodezyjnej, a także zakładanie i aktualizowanie baz danych, pomiary i opracowania fotogrametryczne, grawimetryczne, magnetyczne i astronomiczne związane z realizacją zadań w dziedzinie geodezji i kartografii oraz krajowego systemu informacji w terenie”.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, co następuje:

Działalność gospodarcza Wnioskodawcy będzie polegała tylko i wyłącznie na usługach geodezyjnych. Zainteresowany nie będzie wykonywał żadnej usługi w zakresie doradztwa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy stosując art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z art. 2 ust. 1 ustawy prawo geodezyjne i kartograficzne prowadzący działalność w charakterze usług geodezyjnych powinien, nie przekraczając kwoty od której jest naliczony podatek VAT, płacić go z chwilą rozpoczęcia działalności...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Osoba rozpoczynająca prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług geodezyjnych powinna być zwolniona z podatku VAT. Geodeta zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy prawo geodezyjne i kartograficzne nie świadczy usług w zakresie doradztwa technicznego.

W Polskiej Klasyfikacji Działalności z 2007r. dla usług geodezyjnych nie ma określonego innego numeru PKD 71.12.Z, nie związanego z doradztwem technicznym. Ponadto niektórzy przedsiębiorcy prowadzący działalność w zakresie geodezji są zwolnieni z podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie tut. Organ podatkowy pragnie wskazać, iż niniejsza interpretacja została oparta na przepisach ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT” obowiązujących przed dniem 1 stycznia 2011r., bowiem przedmiotowy wniosek wpłynął w dniu 17.12.2010r., a Wnioskodawca wskazał, iż wniosek dotyczy zaistniałego stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również;

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Według art. 8 ust. 3 ustawy o VAT, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2009r.), zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Natomiast art. 113 ust. 1 ustawy o VAT od dnia 01 stycznia 2011 r. na podstawie art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 215, poz. 1666), otrzyma brzmienie - zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Jednakże art. 2 ust. 1 ww. ustawy wskazuje, iż kwotę o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1, dla 2010 r. przyjmuje się w wysokości 100.000 zł.

W myśl art. 113 ust. 9 ustawy o VAT, podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Stosownie do art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT zwolnień, o których mowa ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie.

W art. 113 ust. 14 pkt 2 ustawy o VAT zawarto delegację ustawową dla Ministra właściwego do spraw finansów publicznych do wydania rozporządzenia określającego listę towarów i usług, o których mowa w ust. 13 pkt 1 lit. a i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, odnośnie których nie stosuje się zwolnień, określonych w ust. 1 i 9. Została ona zrealizowana w § 26 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.).

W załączniku do ww. rozporządzenia zawierającym listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT, w poz. 37 ujęto „doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego”.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posłużyć się znaczeniem językowym. Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1994 „doradzać” znaczy udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług geodezyjnych. W trakcie składania wniosku o rejestrację działalności gospodarczej Wnioskodawca został zobligowany do podania kodu określającego działalność gospodarczą wg. Polskiej Klasyfikacji Działalności. Została ona wpisana za numerem 71.12.Z tj. „Działalność w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne”. Podczas wyboru formy opodatkowania Wnioskodawca został poinformowany, iż jako przedsiębiorca prowadzący działalność o określonym wyżej przedmiocie nie może zostać zwolniony z podatku VAT. Ponadto z uzupełnienia do wniosku wynika, iż działalność gospodarcza Wnioskodawcy polega tylko i wyłącznie na świadczeniu usług geodezyjnych. Zainteresowany nie wykonuje żadnych usług w zakresie doradztwa.

Zatem, biorąc pod uwagę przytoczone powyżej przepisy prawa podatkowego, jak również przedstawioną przez Wnioskodawcę okoliczność, iż nie wykonuje w ramach prowadzonej przez siebie działalności żadnych usług w zakresie doradztwa, tut. Organ podatkowy stwierdza, iż Zainteresowany ma uprawnienie do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług regulowanego przepisami art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT od chwili rozpoczęcia działalności. Zauważyć należy także, że korzystanie ze zwolnienia jest możliwe do czasu, gdy wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy kwoty określonej przepisem art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, w proporcji do okresu prowadzonej sprzedaży.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tak przedstawionym stanie faktycznym należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-ego Maja 10, 09-402 Płock.