INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 30 listopada 2010r. (data wpływu do Organu – 01 grudnia 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej:

• kosztów zakupu leku– jest prawidłowe,
• kosztów iniekcji leku do oka – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 01 grudnia 2010r. wpłynął do Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej kosztów zakupu leku oraz kosztów iniekcji leku do oka.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną w stopniu znacznym. Ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od 22 grudnia 2005r. Pod koniec 2009r. wystąpiły u wnioskodawczyni objawy złego widzenia i zniekształcenia obrazu w prawym oku. Po wstępnych badaniach okulistycznych wnioskodawczyni dostała skierowanie na badanie OCT, które potwierdziło, że występuje u niej wysiękowe zwyrodnienie plamki żółtej oka prawego (AMD). Skutki tej choroby, nie leczonej, postępują w szybkim tempie doprowadzając w końcu do całkowitej utraty widzenia. Jedynym sposobem leczenia lub spowolnienia objawów są od kilku lat stosowane iniekcje doszklistkowe. Leczenie AMD nie jest refundowane przez Narodowy Fundusz Zdrowia. W tej sytuacji, mając skierowanie do dowolnego ośrodka leczącego takie schorzenia, za wiedzą i akceptacją kierującego lekarza specjalisty wnioskodawczyni postanowiła leczyć AMD w Klinice Okulistycznej w X. Klinika ta jest konkurencyjna cenowo wobec podobnych ośrodków w Polsce, a świadczone usługi medyczne są na wysokim poziomie europejskim. Wnioskodawczyni stwierdziła, iż we wspomnianej Klinice Okulistycznej lekarze specjaliści uznali, po przeprowadzeniu badań, że wnioskodawczyni wymaga leczenia przy zastosowaniu wielokrotnej iniekcji do oka leku o nazwie avastin, który stosuje się tam standardowo do leczenia AMD. Wnioskodawczyni, w związku z zabiegami wykonanymi we wspomnianej klinice poniosła wydatki na aplikowany lek. Dowody poniesienia wydatku to: protokół z aplikacji avastinu, dowód zapłaty kartą płatniczą za aplikację avastinu, bankowe potwierdzenie przelewu. Wnioskodawczyni oświadczyła, iż wydatki poniesione na aplikację leku nie zostały jej z żadnego tytułu zrefundowane, ani częściowo ani w całości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy będąc osobą niepełnosprawną wnioskodawczyni może skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej w rocznym rozliczeniu podatkowym i odliczyć od dochodu wydatki poniesione ponad kwotę 100 zł w miesiącu lutym bieżącego roku na lek avastin, zastosowany podczas iniekcji doszklistkowej przeprowadzonej w Klinice Okulistycznej X w dniu 24 lutego 2010r....

Wnioskodawczyni stwierdziła, iż jej jako osobie niepełnosprawnej przysługuje ulga rehabilitacyjna w rozliczeniu podatkowym za 2010 rok w związku z wydatkami poniesionymi w miesiącu lutym bieżącego roku na lek avastin zastosowany do iniekcji doszklistkowej w związku z leczeniem AMD. Zdaniem wnioskodawczyni, zastosowanie w tej sytuacji ma przepis art. 26 ust. 7a pkt 12 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14 poz. 176 ze zm.).

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) podstawę obliczenia podatku z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a - 4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b – 7g tego artykułu.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

Na podstawie art. 26 ust. 7f ww. ustawy o podatku dochodowym ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
   2. znaczny stopień niepełnosprawności,
2. II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy albo
   2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.
   
   
   

Zgodnie z art. 26 ust. 7b ww. ustawy, wydatki o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7c powołanej ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 7a ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną w stopniu znacznym. Po wstępnych badaniach okulistycznych wnioskodawczyni dostała skierowanie na badanie OCT, które potwierdziło wysiękowe zwyrodnienie plamki żółtej oka prawego. Wnioskodawczyni posiadała skierowanie do dowolnego ośrodka leczącego tego typu schorzenie. W Klinice Okulistycznej w X wnioskodawczyni została poddana wielokrotnej iniekcji do oka leku avastin. Wnioskodawczyni uważa, iż przysługuje jej ulga rehabilitacyjna na wydatki poniesione w miesiącu lutym bieżącego roku na lek avastin zastosowany do iniekcji doszklistkowej.

Stosownie do art. 26 ust. 7a pkt 12 ww. ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na leki - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo).

Wydatki związane z zakupem leków, podlegają odliczeniu w ramach art. 26 ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych o ile spełniają cechy „leku”, tzn. mieszczą się w Urzędowym Wykazie Produktów Leczniczych Dopuszczonych do Obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i lekarz specjalista stwierdził, że są one konieczne do stosowania przez okres stały lub czasowy. Definicja leku zawarta jest w ustawie z dnia 06 września 2001r. prawo farmaceutyczne (t.j. Dz. U. z 2008r. Nr 45, poz. 271 ze zm.). Wynika z niej, iż lek jest produktem leczniczym tj. substancją (mieszaniną substancji), której przypisuje się właściwości zapobiegania lub leczenia chorób bądź jest podawany pacjentowi w celu postawienia diagnozy albo w celu przywrócenia, poprawienia czy modyfikacji fizjologicznych funkcji organizmu.

W związku z powyższym jeżeli wnioskodawczyni ponosi wydatki na zakup leku, opisanego we wniosku, co do którego lekarz specjalista stwierdził, że powinna go stosować (stale lub czasowo), to wnioskodawczyni ma prawo odliczyć wydatki poniesione na ten cel (na zakup leku) w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu, a kwotą 100 zł zgodnie z treścią art. 26 ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wysokość wydatków na zakup leków ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie. W przedstawionym stanie faktycznym dokument ten winien zawierać dane personalne osoby niepełnosprawnej ponoszącej wydatek na ten cel. Dokumentem takim może być dowód z którego wynikać będzie kto, kiedy i jakiego rodzaju wydatek poniósł. Dowodem tym nie musi być koniecznie faktura VAT.

Zatem wnioskodawczyni może odliczyć tylko i wyłącznie wydatek na zakup leku, pod warunkiem, iż posiada dokument, z którego jednoznacznie wynika jaki jest koszt zakupu leku (bez kosztu iniekcji leku do oka).

Mając powyższe na uwadze stanowisko wnioskodawczyni w części dotyczącej odliczenia wydatku poniesionego na zakup leku należało uznać za prawidłowe.

Możliwość skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatku na iniekcję leku do oka można oceniać jedynie poprzez pryzmat art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z tym przepisem za wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych, uważa się wydatki poniesione na odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne. W celu analizy zasadności odliczenia dokonanego na podstawie tegoż przepisu należy zdefiniować pojęcie rehabilitacji.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia „zabieg”, „rehabilitacja” oraz „rehabilitacja lecznicza”, zatem koniecznym jest wyjaśnienie tych pojęć w oparciu o definicje encyklopedyczne oraz wydaną z zakresu rehabilitacji literaturę. Zgodnie z definicją tych pojęć zawartą w „Słowniku wyrazów obcych” (PWN, Warszawa 1991r.) oraz „Encyklopedii” PWN, zabieg stanowi interwencję mającą na celu wywołanie określonego skutku, zwykle będącą środkiem zaradczym przeciwdziałającym czemuś (np. skutkom choroby); rehabilitacja jest to przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów leczniczych; rehabilitacja lecznicza zaś to połączenie leczenia z postępowaniem usprawniającym, które obejmuje zabiegi fizykoterapeutyczne, wodolecznictwo, światłolecznictwo, elektrolecznictwo, mechanoterapię i kinezyterapię. Zatem w ramach ww. ulgi podatkowej określonej w art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mieszczą się z pewnością wydatki na zabiegi rehabilitacyjne zlecone przez lekarza, poniesione przez osobę niepełnosprawną.

Należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a cyt. ustawy jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą, przyjętą w orzecznictwie NSA, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż leczenie choroby oczu przez podawanie w formie iniekcji do oka leku avastin może poprawić stan zdrowia wnioskodawczyni i przywróci możliwą do osiągnięcia sprawność widzenia wnioskodawczyni, jednakże wydatek poniesiony na ww. iniekcję nie mieści się w dyspozycji art. 26 ust. 7a pkt 6 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ w świetle przytoczonej wyżej definicji „rehabilitacji” nie można go zakwalifikować jako zabiegu rehabilitacyjnego, lecz wyłącznie jako zabieg o charakterze medycznym, innym niż rehabilitacyjny. A zatem, jako że zabieg ten nie został wymieniony jako rodzaj wydatku podlegającego odliczeniu ani w analizowanym pkt 6 art. 26 ust. 7a cyt. ustawy ani w żadnym innym punkcie ust. 7a art. 26 tejże ustawy, tym samym wnioskodawczyni nie przysługuje prawo odliczenia od dochodu wydatku na tego rodzaju zabieg medyczny.

Mając powyższe na uwadze stanowisko wnioskodawczyni w tej części należało uznać za nieprawidłowe.

Zaznacza się, iż organ podatkowy wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny załączonych do wniosku dokumentów; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawczynię oraz jej stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.