INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 11 kwietnia 2008r. (data wpływu 15 kwietnia 2008r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 kwietnia 2008r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w opisanym poniżej stanie faktycznym.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka sprzedaje gotowe pasy bezpieczeństwa wykonane na jej zlecenie przez polskiego podwykonawcę z materiałów będących własnością Spółki, przywiezione w tym celu na terytorium Polski z terytorium Niemiec. Wnioskodawca zawarł z kontrahentem (polskim podmiotem z grupy) umowę o uszlachetnianie, zgodnie z którą kontrahent zobowiązany jest do przetwarzania towarów w zakresie potrzebnym do wyprodukowania końcowego produktu dla Spółki. Zakres świadczonych usług obejmuje w szczególności montaż towarów oraz pakowanie końcowego produktu. Niezwłocznie po wykonaniu montażu oraz opakowaniu towarów (nie później niż 30 dni od dnia wykonania usługi na towarach), pewna część towarów zostaje wywiezionych z powrotem do Niemiec, przy czym część z nich jest wysyłana do niemieckiego magazynu, a część do niemieckich kontrahentów. Pozostała część gotowych towarów zostaje eksportowana do państw trzecich, albo jest sprzedawana do kontrahentów z siedzibą na terytorium Polski.

Spółka, w chwili przywozu towarów na terytorium Polski, nigdy nie jest w stanie określić, jaka część z nich zostanie, po wykonaniu na nich przedmiotowych usług, wywieziona z powrotem do Niemiec, a jaka zostanie wyeksportowana czy sprzedana na terytorium Polski. W związku z tym, nie jest również w stanie prowadzić specjalnej ewidencji, która zawierałaby dane niezbędne dla identyfikacji towarów, które po wykonaniu na nich usług zostałyby przewiezione z powrotem na terytorium Niemiec. W celu jak najrzetelniejszego określenia charakteru transakcji przemieszczania własnych towarów na terytorium Polski z punktu widzenia regulacji w zakresie VAT, rozważała określanie przemieszczeń towarów, które powinny być rozliczone w Polsce jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów oraz przemieszczeń, które, pod warunkiem prowadzenia stosownej ewidencji, mogłyby być potraktowane jako pozostające poza zakresem opodatkowania na terytorium Polski na zasadzie proporcji, za pomocą specjalnego współczynnika, obliczanego na podstawie stosunku towarów wywiezionych z powrotem do Niemiec po wykonaniu na nich usług do całkowitej ilości towarów przywiezionych z Niemiec na terytorium Polski w okresie rozliczeniowym bezpośrednio poprzedzającym okres, za który dokonywane jest rozliczenie. Spółka nie podjęła jednak próby wprowadzenia powyższej metody rozliczeń ze względu na fakt, iż w praktyce taki współczynnik nigdy nie zapewniałby rzetelnego odzwierciedlenia dokonanych transakcji i konieczne byłoby dokonywanie późniejszych korekt, co spowodowałoby jedynie dodatkowe utrudnienia w ustaleniu rzeczywistego zobowiązania podatkowego.

Reasumując, Spółka rozlicza przemieszczanie własnych towarów (zarówno tych, które po wykonaniu na nich usług zostają przeznaczone na eksport czy sprzedaż krajową, jak i tych, które są przemieszczane w powrotem do Niemiec) jako WNT na terytorium Polski, wykazując podatek należny oraz obniżając go o podatek naliczony.

W związku z powyższym wnioskodawca zwrócił się z prośbą o potwierdzenie

czy kwota podatku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów, o których mowa powyżej, stanowi dla Spółki VAT naliczony objęty prawem do obniżenia VAT należnego o VA T naliczony...

Zdaniem wnioskodawcy, stosownie do postanowień art. 86 ust. 2 pkt 4 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, między innymi kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Jak wykazano, po stronie Spółki powstaje obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia wszystkich towarów przesyłanych z Niemiec do przerobu w Polsce, niezależnie od ich późniejszego przeznaczenia. W konsekwencji, zdaniem Spółki VAT naliczony z tytułu przedmiotowych wewnątrzwspólnotowych nabyć jest dla Spółki całkowicie odliczalny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, ze zm.) w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Kwotę podatku naliczonego, stosownie do przepisu art. 86 ust. 2 pkt 4 ustawy, stanowi kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Reasumując, w sytuacji, gdy podatek naliczony będzie wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych, o których mowa w art. 5 ustawy, wnioskodawca nabędzie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

Zatem stanowisko wnioskodawcy odnośnie całkowitego odliczenia podatku naliczonego jest nieprawidłowe, z uwagi na fakt, iż obowiązek z tytułu wewnątrzwspólnotwego nabycia towarów powstanie dopiero po ustaniu okoliczności, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.