Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-1140/12-4/KT
z 18 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 09.11.2012 r. (data wpływu 12.11.2012 r.), uzupełnionym w dniu 07.02.2013 r. (data wpływu 08.02.2013 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 29.01.2013 r. (skutecznie doręczone w dniu 31.01.2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku z tytułu dostawy towaru dla francuskiego kontrahenta - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11.10.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku z tytułu dostawy towaru dla francuskiego kontrahenta. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 06.02.2013 r., złożonym w dniu 07.02.2013 r. (data wpływu 08.02.2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu nr IPPP3/443-1140/12-2/KT z dnia 29.01.2013 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

I. Firma Sp. z o.o. planuje zawrzeć kontrakt z firmą francuską A. na wykonanie elementów instalacji urządzeń rafineryjnych oraz dostarczenie elementów rurociągów (rur, kołnierzy, kolan itp. armatury). Towar ten docelowo przeznaczony byłby do wywozu poza obszar Unii Europejskiej, tj. do Algierii. Do produkcji tej instalacji kontrahent francuski częściowo dostarczyłby własne elementy (głównie związane z elektryką i automatyką), które byłyby następnie montowane i instalowane w urządzeniu. Dostawy tych elementów byłyby z różnych państw członkowskich Unii Europejskiej (głównie Francja, Niemcy, Finlandia).

Dodatkowo, wartość kontraktowa urządzenia oraz elementów rurociągów obejmowałaby specjalne opakowanie dostosowane do transportu morskiego oraz ewentualne magazynowanie w okresie do 3 miesięcy od momentu wykonania.

Wystawienie faktury dokumentującej sprzedaż nastąpiłoby w momencie wydania towaru kontrahentowi francuskiemu lub wskazanej przez niego osobie trzeciej.

Dodatkową okolicznością związaną z tą transakcją byłby fakt, iż firma francuska sprzedawałaby ten towar innej firmie międzynarodowej T, która sprzedaje go dalej firmie X w Algierii. Firma T ma organizować transport przedmiotowego towaru bezpośrednio z Polski do Algierii. Przy czym odprawa celna eksportowa byłaby dokonana w Polsce przez francuską firmę A.

Firma A. dla transakcji z firmą I. wskazałaby francuski numer identyfikacji VAT. Przy czym, ma w planach rejestrację w Polsce dla potrzeb VAT oraz deklaruje, że dla transakcji z firmą T (w tym odprawy celnej eksportowej w Polsce) użyje polskiego numeru identyfikacji VAT.

Reasumując:

Firma I. sprzedaje towar firmie A., firma A. sprzedaje ten sam towar firmie T, firma T sprzedaje ten sam towar firmie X w Algierii. Towar będzie transportowany z I.-a bezpośrednio do firmy X w Algierii. Transport organizuje firma T.

Odprawę celną eksportową w Polsce dokonuje firma A. Po dokonaniu odprawy celnej wywozowej, firma A. przekaże firmie I. kopię dokumentów celnych potwierdzających opuszczenie przez przedmiotowy towar obszaru Unii Europejskiej

Ponadto, w uzupełnieniu do wniosku z dnia 06.02.2013 r. wskazano, iż wywozu towaru z terytorium Unii Europejskiej dokona nabywca – francuska firma A. (eksporter) na rzecz firmy T. Odprawa celna wywozowa będzie dokonana w Polsce przez firmę A. na rzecz firmy T.

Fakt ten znajdzie swoje odzwierciedlenie na dokumencie celnym wywozowym (tj. Jednolitym Dokumencie Administracyjnym – SAD), gdzie dodatkowo będzie umieszczona informacja o tym, iż będzie to dla Wnioskodawcy eksport pośredni – poprzez zastosowanie w polu 44 ww. dokumentu kodu „04PL06” wraz z numerem identyfikacji podatkowej Wnioskodawcy oraz numerem faktury dokumentującej przedmiotową dostawę (zgodnie z Instrukcją wypełniania zgłoszeń celnych wersja 1.14 z dnia 09.11.2012r. opracowaną przez Departament Polityki Celnej Ministerstwa Finansów).

Po opuszczeniu przez towar obszaru Wspólnoty, Wnioskodawca otrzyma z systemu ECS komunikat IE599.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy powyżej opisana transakcja sprzedaży towaru będącego przedmiotem kontraktu między firmą I. a francuską firmą A. może być opodatkowana 0% stawką podatku VAT?
2. Czy dla opodatkowania podatkiem VAT transakcji między firmą I. a francuską firmą A. (z siedzibą we Francji) będzie miało znaczenie posłużenie się przez firmę A. w transakcji z I.-iem francuskim numerem identyfikacji VAT, a w transakcji ze swoim odbiorcą polskim numerem identyfikacji VAT?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1)

Analizując powyższą transakcję należy zauważyć, iż w jej realizacji występuje kilka podmiotów.

Zgodnie z art. 7 ust 8 ustawy VAT w przypadku, gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, iż pierwszy z nich wydaje towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z tych podmiotów biorących udział w czynnościach.

W transakcji Wnioskodawcy wezmą udział: polska firma I., francuska firma A. oraz firma T, końcowym odbiorcą będzie firma X w Algierii. Towar będzie transportowany bezpośrednio do Algierii. Zatem, będzie to transakcja łańcuchowa.

Art. 22 ust. 1 pkt 1 mówi, iż miejscem dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub osobę trzecią - jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy. W tym przypadku byłaby to Polska.

Dodatkowo art. 22 ust. 2 mówi o tym, iż w przypadku, gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru jest przyporządkowana tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport jest przyporządkowana dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba, że nabywca ten udowodni, że wysyłkę lub transport towaru należy zgodnie z zawartymi przez niego warunkami dostawy przyporządkować jego dostawie.

Należy zauważyć, iż w przypadku Wnioskodawcy transport organizować będzie firma T (trzeci w kolejności podmiot), wobec tego wysyłka będzie przyporządkowana tej dostawie.

Art. 22 ust. 3 pkt 1 ustawy VAT mówi, iż w przypadku, o którym mowa w ust. 2, dostawę towarów, która poprzedza wysyłkę lub transport, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu. Dlatego dostawę towarów z firmy I. dla firmy A. (drugi w kolejności podmiot) uznamy za dokonaną w Polsce.

Ponieważ firma A. w Polsce dokona odprawy celnej wywozowej, to dla firmy I. będzie to eksport pośredni, zgodnie z art. 2 pkt 8 lit. b ustawy VAT, tj. przez eksport towarów - rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej w wykonaniu czynności określonych w art. 7 (dostawa towarów), jeżeli wywóz jest dokonany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz, z wyjątkiem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych.

Dlatego, dla transakcji pomiędzy firmą I. a firmą AL winna być zastosowana 0% stawka podatku VAT. Jej stosowanie umożliwia Wnioskodawcy art. 41 ust. 11 ustawy VAT, czyli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokona dostawy towarów, będzie posiadać kopię dokumentu, w którym urząd celny określony w przepisach celnych potwierdzi wywóz tych towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Z dokumentu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu.

Ad. 2)

Firma I. stoi na stanowisku, iż dla opodatkowania podatkiem VAT transakcji między firmą I. a francuską firmą A. (z siedzibą we Francji) nie będzie miało znaczenia posłużenie się przez francuską firmę w transakcji z I.-iem francuskim numerem identyfikacji VAT, a w transakcji z kolejnym podmiotem polskim numerem identyfikacji VAT. Gdyż opodatkowanie tej transakcji będzie przebiegało zgodnie z opisem ujętym w odpowiedzi na pytanie 1. Dla firmy I. nabywcą jest firma A. posiadająca siedzibę poza terytorium kraju, w Polsce rozpocznie procedurę eksportową, co spełnia wymogi eksportu pośredniego zawarte w art. 2 pkt 8 lit.b ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Według art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Natomiast towarami – w myśl art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy).

Przepis art. 41 ust. 1 ustawy stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast w myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Jedną z czynności, która korzysta z obniżonej stawki podatku VAT, jest eksport towarów. Bowiem w myśl art. 41 ust. 4 ustawy, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a), stawka podatku wynosi 0%.

Eksportem towarów - w świetle art. 2 pkt 8 ustawy – jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych.
   
   

Zatem ustawodawca, definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy towar będący przedmiotem wywozu jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz i na niego są wystawiane dokumenty eksportowe – eksport bezpośredni, od sytuacji, gdy towar będący przedmiotem wywozu jest wywożony przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz i na niego są wystawiane dokumenty eksportowe – eksport pośredni.

Powyższe wskazuje, że aby doszło do eksportu pośredniego muszą być spełnione następujące warunki:

• przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel,
  
• potwierdzony przez urząd celny wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty,
  
• wywóz towarów następuje przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz.
  
  
  

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca planuje zawrzeć kontrakt z firmą francuską A. na wykonanie elementów instalacji urządzeń rafineryjnych oraz dostarczenie elementów rurociągów. Towar ten docelowo przeznaczony będzie do wywozu poza obszar Unii Europejskiej (do Algierii). Do produkcji instalacji kontrahent francuski częściowo dostarczy własne elementy. Dostawa tych elementów odbywać się będzie z różnych państw członkowskich UE. Dodatkowo, wartość kontraktowa urządzenia będzie obejmowała specjalne opakowanie dostosowane do transportu morskiego oraz ewentualne magazynowanie w okresie do 3 miesięcy od momentu wykonania. Wystawienie faktury dokumentującej sprzedaż nastąpi w momencie wydania towaru kontrahentowi francuskiemu lub wskazanej przez niego osobie trzeciej.

Po dokonaniu przedmiotowej dostawy przez Wnioskodawcę, nabywca - firma francuska A. - sprzeda ten towar innej firmie międzynarodowej T, która następnie sprzeda go dalej firmie X w Algierii. Firma T ma organizować transport przedmiotowego towaru bezpośrednio z Polski do Algierii, przy czym wywozu towaru z terytorium Unii Europejskiej dokona nabywca – francuska firma A. na rzecz firmy T. Odprawa celna eksportowa będzie dokonana w Polsce przez francuską firmę A. na rzecz firmy T.

Po dokonaniu odprawy celnej wywozowej, firma A. przekaże Wnioskodawcy kopię dokumentów celnych potwierdzających opuszczenie przez przedmiotowy towar obszaru Unii Europejskiej (komunikat IE599 z systemu ECS).

Firma A. dla transakcji z Wnioskodawcą wskaże francuski numer identyfikacji VAT. Przy czym, firma ta planuje rejestrację w Polsce dla potrzeb VAT oraz deklaruje, że dla transakcji z firmą T (w tym odprawy celnej eksportowej w Polsce) użyje polskiego numeru identyfikacji VAT.

W przypadku transakcji łańcuchowych, tj. transakcji, w których występuje kilka podmiotów zawierających transakcje dotyczące jednego przedmiotu, który przekazywany jest przez pierwszy podmiot w łańcuchu na rzecz ostatniego z podmiotów, ustanowiono szczegółowe zasady dotyczące dostaw. Regulują je przepisy art. 7 ust. 8 i art. 22 ust. 1-3 ustawy.

W treści art. 7 ust. 8 ustawy wskazano, iż w przypadku, gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

W przypadku udziału w transakcji łańcuchowej o charakterze międzynarodowym, gdy towar ulega przemieszczeniu pomiędzy różnymi państwami, istotną kwestią staje się ustalenie, której dostawie należy przyporządkować transport towarów, gdyż ma to decydujące znaczenie z punktu widzenia ustalenia miejsca świadczenia dla każdej z dostaw w łańcuchu, a tym samym, określenia skutków podatkowych dla podmiotów dokonujących poszczególnych dostaw w transakcji łańcuchowej.

Przepisy art. 22 ustawy określają miejsce świadczenia przy dostawie towarów.

W myśl art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest, w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy, miejscem dostawy towarów, w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Stosownie zaś do art. 22 ust. 2 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru jest przyporządkowana tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport jest przyporządkowana dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że nabywca ten udowodni, że wysyłkę lub transport towaru należy zgodnie z zawartymi przez niego warunkami dostawy przyporządkować jego dostawie.

Na podstawie art. 22 ust. 3 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 2, dostawę towarów, która:

1. poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;
2. następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.
   
   

Zatem, przyporządkowanie transportu bądź wysyłki towarów konkretnej dostawie w łańcuchu dostaw decyduje o miejscu opodatkowania tych dostaw.

Każda z dostaw w transakcji łańcuchowej traktowana jest odrębnie, w myśl art. 7 ust. 8 ustawy, co oznacza, że dla każdej odrębnie ustalane jest miejsce dokonania dostawy. Ponadto zauważyć należy, że w danej transakcji łańcuchowej następuje tylko jedno przemieszczenie towarów, zatem tylko jedna z dostaw może być uznana za dostawę „ruchomą” towarów, pozostałe zaś są dostawami „nieruchomymi”.

Innymi słowy, w przypadku transakcji łańcuchowych, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie jest przemieszczany tylko od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, wówczas przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport), więc tylko w odniesieniu do jednej z transakcji można ustalić miejsce świadczenia w oparciu o art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy (dostawa ruchoma). W odniesieniu do pozostałych dostaw, którym nie można przypisać wysyłki (transportu), ustalanie miejsca świadczenia odbywa się jak dla towarów niewysyłanych, a więc według miejsca, w którym towary znajdowały się w momencie dostawy (dostawa nieruchoma).

Miejscem dostawy dla dostaw poprzedzających transport towaru jest miejsce rozpoczęcia transportu towarów. Natomiast, miejscem dostawy dla dostaw następujących po transporcie towaru jest miejsce zakończenia transportu towaru (cyt. art. 22 ust. 3).

Z powyższego wynika, że wszystkie dostawy dokonane przed dostawą, do której będzie przyporządkowany transport lub wysyłka towarów, będą miały charakter transakcji krajowych w państwie dostawy towaru, wszystkie późniejsze dostawy po tej dostawie będą miały charakter dostaw krajowych w państwie przeznaczenia towaru, natomiast sama transakcja, której będzie przyporządkowany transport lub wysyłka będzie miała cechy wewnątrzwspólnotowej dostawy i odpowiednio wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów bądź eksportu i odpowiednio importu towarów.

W przedmiotowym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca dokona sprzedaży towaru francuskiej firmie A., który docelowo przeznaczony będzie do wywozu poza obszar UE. Po dokonaniu przedmiotowej dostawy przez Wnioskodawcę, nabywca - firma francuska A. - sprzeda ten towar innej firmie międzynarodowej T, która następnie sprzeda go dalej firmie X w kraju trzecim. Firma T zorganizuje transport przedmiotowego towaru bezpośrednio z Polski do Algierii, przy czym wywozu towaru z terytorium UE dokona nabywca – francuska firma A. na rzecz firmy T. Odprawa celna eksportowa będzie dokonana w Polsce przez francuską firmę A. na rzecz firmy T.

Powyższe wskazuje, ze w niniejszej sprawie wystąpią trzy dostawy towarów:

• dostawa pomiędzy Wnioskodawcą a kontrahentem A. z Francji,
• dostawa pomiędzy kontrahentem francuskim a międzynarodową firmą T,
• dostawa pomiędzy firmą T a ostatecznym nabywcą z kraju trzeciego.
  
  

Zatem, w przedmiotowej sprawie miejscem dokonania dostawy towarów przez Wnioskodawcę jest terytorium kraju.

Przy czym, wywozu towaru będącego przedmiotem transakcji dokonuje kontrahent francuski na rzecz firmy T, która transport ten organizuje. Również odprawy celnej w Polsce dokonuje francuska firmę A. na rzecz (a więc w imieniu) firmy T.

Zatem, transport ten, na podstawie art. 22 ust. 2 ustawy, należy przyporządkować transakcji pomiędzy firmą T a podatnikiem z kraju trzeciego, bowiem w wykonaniu tej dostawy towar opuszcza terytorium UE. Oznacza to, że dostawa realizowana przez firmę T na rzecz klienta z kraju trzeciego jest dostawą „ruchomą”, natomiast dostawy poprzedzające tą transakcję, czyli dokonana przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta z Francji oraz następna, dokonana przez firmę francuską, to dostawy „nieruchome”.

Skoro więc w wyniku sprzedaży towaru przez firmę T na rzecz klienta spoza UE kontrahent francuski wywozi towar z terytorium Polski poza obszar UE, to tej właśnie transakcji należy przypisać miano eksportu.

Natomiast, w przypadku dostawy będącej przedmiotem zapytania, tj. dostawy pomiędzy Wnioskodawcą a nabywcą francuskim, prawo do dysponowania towarem jak właściciel zostanie przeniesione na terytorium Polski, a ponadto, przedmiotowy towar w wyniku tej dostawy nie opuści terytorium kraju. Zatem, miejscem opodatkowania niniejszej dostawy będzie terytorium Polski.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz powołane wyżej przepisy stwierdzić zatem należy, iż w przedmiotowej sprawie nie dojdzie do eksportu pośredniego towarów u Wnioskodawcy. Bowiem wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej zostanie dokonany przez firmę T – trzecią w łańcuchu dostaw - a nie przez Wnioskodawcę bądź jego nabywcę. Nie zostanie więc spełniona jedna z przesłanek, aby opisaną transakcję uznać za eksport, w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy.

Tym samym, planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż towarów dla francuskiego kontrahenta A. będzie stanowiła odpłatną dostawę towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Reasumując, w przedstawionym w niniejszym wniosku zdarzeniu przyszłym dokonanej przez Wnioskodawcę dostawy towarów na rzecz kontrahenta z terytorium Unii Europejskiej nie można uznać za eksport pośredni, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b ustawy. W związku z powyższym, nie jest możliwe zastosowanie dla tej transakcji stawki podatku w wysokości 0% na podstawie art. 41 ust. 11 w zw. z art. 41 ust. 4 ustawy, zatem, podlega ona opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako dostawa krajowa, według stawek podatku właściwych dla sprzedawanych towarów.

Z uwagi na powyższe, dla opodatkowania transakcji pomiędzy Wnioskodawcą a francuską firmą A. nie będzie miało znaczenia, jakim numerem identyfikacji podatkowej posłuży się kontrahent w transakcji z kolejnym podmiotem w przedstawionym łańcuchu dostaw.

Odnosząc się całościowo do stanowiska Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka uznaje dokonaną przez siebie dostawę za eksport pośredni, stanowisko to należało uznać za nieprawidłowe.

Zaznaczyć trzeba, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga o prawach i obowiązkach innych – niż Wnioskodawca – podatników, w szczególności nie odnosi się do prawidłowości rozliczenia i udokumentowania transakcji dokonywanych przez podmioty wymienione przez Stronę w opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.